18,324 matches
-
acord" tacit. Studierea acestui concept deschide posibilitatea realizării concrete a unui deziderat teoretic postmodern, acela al alăturării genurilor și formelor literare și al informațiilor din diverse arii culturale, numai în cazul scriiturii contopindu-se discursuri și influențe din domeniile semiotic, lingvistic, filosofic, artistic căci s-au luat în calcul sub semnul practicii discursive și scriitura filmică, fotografică, scenică. 3.3. Schiță a strategiilor generale ale postmodernismului Transformările sesizate la nivelul limbajului au efecte vizibile asupra teoretizării și practicii discursivității postmoderne. Intertextul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
este lecturată așadar în subtext ca o trimitere voluntară la Descartes și la asocierea cu filosofia sa. Anthony King consideră astfel teoria hiperrealului ca fiind "blocată" într-un cadru demodat, care nu aplică și direcțiile dezvoltate, de pildă, de cotitura lingvistică; astfel, hiperrealul s-ar fundamenta pe un concept de cultură în care cunoașterea se obține prin referirea la o realitate externă, în locul unui concept de cultură autoreferențial, care se raportează la propriile sale discursuri decât la vreun alt referent extern
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Cu toate acestea, "nu putem citi această carte fără să admirăm adevărurile din unele aforisme, poezia metaforelor sale și încântătoarele sale flashuri verbale. Baudrillard se găsește la apogeul său atunci când discută peisajele și scenele urbane"490. Gustul pentru paradox, jocuri lingvistice și stilul sentențios se combină cu procedeul deconstrucției aplicat realităților sociale, pentru a le transforma în simulacre sau instanțieri ale hiperrealității. Norman Denzin consideră că la baza lucrării America stă un oximoron; comparând filmul lui Wim Wenders, Paris, Texas (după
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
ai primit și, prin asociere, regula absolută a gândirii cere să redăm lucrurile mai neinteligibile și mai enigmatice decât sunt ele în realitate, cu alte cuvinte, mai seducătoare. Exemplul favorit de limbaj este cel poetic, deoarece presupune consumarea întregului material lingvistic pus în joc, la fel cum ilustrarea principală a intuiției unui limbaj primar, care nu se axa pe sens, este oferită de către Ferdinand de Saussure. Baudrillard compară demersul saussurian din Anagrammes cu cel desfășurat în Cursul de lingvistică generală dacă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
propune o modalitate constructivă și științifică de producere a sensului. Baudrillard apreciază această intuiție a abisului limbajului, a tendinței sale de autoabsorbție care se opune producerii sensului, determinând apariția seducției: "Saussure a avut intuiția, la final, a eșecului acestei întreprinderi lingvistice, lăsând să planeze o incertitudine și să se întrevadă o slăbiciune (...) dar asemenea scrupule au fost perfect străine urmașilor care se vor mulțumi să administreze o disciplină care nu va mai atinge niciodată ideea unui abis al limbajului, a unui
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
ceea ce poate fi capabil de a convinge"531. Comentând această definiție, Tzvetan Todorov surprinde atât orientarea spre acțiune "Retorica nu se folosește de limbaj ca formă ea nu se preocupă de enunțare ca atare ci de limbaj ca acțiune; forma lingvistică devine ingredientul unui act global de comunicare (pentru care persuasiunea este specia cea mai caracteristică)"532, cât și spre spiritul pragmatic în retorică. De altfel, persuasiunea ca scop al argumentării se vădește și din tipurile de persuasiune pe care Aristotel
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
este un dialog între două categorii care, în realitate, nu comunică: categoria actului și cea a sensului, registrul plăcerii și acela al cunoașterii. Replicând "promit" la "trebuie să știu adevărul", strategia seducătorului este de a crea, paradoxal, într-un spațiu lingvistic pe care îl controlează, un dialog al surzilor. Căci, săvârșind acte de limbaj, Don Juan scapă literalmente capturii adevărului. Deși nu are nici cea mai mică intenție de a-și ține promisiunile, seducătorul, în mod riguros, nu minte, pentru că nu
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
ordinul semnelor și al ritualurilor și de utilizarea lor malefică. A seduce înseamnă a ști să te joci cu universul simbolic, când puterea în sens tradițional reprezintă matricea realului"555. În perspectiva filosofului francez, orice discurs este expus unui eșec lingvistic ce ar proveni din autoabsorbția propriilor sale sensuri. Astfel, scrisul, ca o mască, uzează de toate atuurile seducției, cum ar fi secretul, amânarea, acoperirea și, din acest punct de vedere, "o carte este terminată doar când obiectele sale au dispărut
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
puțin convențională, care să sugereze importanța unor practici discursive din alte domenii în conturarea ideilor din anumite câmpuri teoretice clasice. După cum au observat și exegeții săi, asemenea strategii și experimente textuale destabilizează sistemele și modurile de abordare tradiționale, aceste tactici lingvistice alcătuind nota "anarhistă și iconoclastă" a scriiturii sale. În termenii folosiți de Habermas, Baudrillard se înscrie în tentativa postmodernă de nivelare a distincțiilor de gen dintre filosofie și literatură. Preferând o scriitură mixtă, teoreticianul hiperrealității și seducției, la fel ca
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
toate direcțiile cu un grad mai mult decât se așteaptă în mod obișnuit cititorul, justificarea sa fiind aceea că doar în această modalitate poate fi teoretizată lumea contemporană. Pentru a realiza acest lucru, se folosește de jocuri de limbaj, experimente lingvistice, de îmbinarea teoriei cu elemente poetice etc.; * strategia transformării obiectului de studiu într-un obiect exotic, nou, prin extragerea lui din câmpul obișnuit al analizelor și categoriilor și prin recadrarea sa conceptuală, care îl transformă dintr-o prezență familiară într-
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Éditions du Seuil, Paris, 2002, p. 571, J.-M. Adam notează că "este preferabil să distingem între text și discurs drept două fațete complementare ale unui obiect comun asumat de către lingvistica textuală care privilegiază organizarea co-textului și coeziunea drept coerență lingvistică, "Textverknüpfung" și de către analiza discursului mai preocupată de contextul interacțiunii verbale și de coerență ca "Textzusammenhang"" (s. a.). Importantă rămâne și înțelegerea textului ca unitate semantică, dar și ca utilizare a limbii într-un anumit context care îi oferă o anumită
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
în timpul vieții, fie după moartea sa, Dumnezeu se îndurase să le săvârșească - l-au transportat și l-au înmormântat cu cinste aproape de zidurile orașului Assisi, în Biserica Sfântul Gheorghe; aceasta e biserica în care, de mic copil, învățase primele cunoștințe lingvistice și unde mai târziu a predicat pentru prima oară. După moartea fericitului Francisc, fratele Elia, care era vicarul său, a trimis în tot Ordinul scrisori de consolare fraților, ce erau tulburați de moartea unui părinte atât de mare. El aducea
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
adevărat. 8. Fratele Luca din Bitonto Liber exemplorum, nr. 134, pagina 269. Episodul este prezentat și de manuscrisul 529 din Assisi (cf. F. DELORME, Un recueil de miracles ou exempla, SF 12 [1926], 366 ș.u.) cu puține deosebiri, doar lingvistice, și a fost preluat dintr-o predică a fratelui Luca din Bitonto (sau Apulo), pe care Salimbene îl amintește ca frate și predicator în 1233 (cf. Salimbene, 122 și 262-263). Pe vremea când trăia Fericitul Francisc, când divina îndurare așeza
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
măreția lui constă în a căuta regatul pierdut.". Relegarea lui Ovidiu este o "desțărare", o alungare din Paradis, ducând la experiențe psihice și la efervescență literară necunoscute înainte de exil. Pierderea lumii originare i-a provocat traume de ordin istoric, existențial, lingvistic și artistic. Ipostazele existențiale, de la stare de dor față de Roma la teama de moarte printre barbari, sunt transfigurate într-o expresie poetică cu tonuri întunecate care reflectă drama interioară și conștiința sa tragică. Ovidiu întoarce elegia, ca specie literară, la
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
vorbească lumina și a pune vorbirii, cum zice tot el, o lumină. Această lumină nu poate fi, În planul profan al filologiei, decît latinitatea. Starea adamiană a limbii este aceea din preajma limbii de origine. Iată cum am putea explica erezia lingvistică a lui Heliade. Întoarcerea la izvoarele latine este o Întoarcere la starea de plenitudine și puritate a spiritului din preajma Omnipotenței. În Sfînta cetate, care după unii comentatori ar fi o Încheiere a poemului Anatolidei, Heliade dezleagă din nou fantezia lui
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
propriile teorii, atunci când s-a referit la literatură în genere (și nu numai la categoria comicului) Bergson a evidențiat aproape exclusiv latura ei formală, de mecanică goală, ceea ce i-a determinat pe exegeții operei sale să vorbească despre un "pesimism lingvistic radical"22, trădând o neîncredere fără precedent în cuvânt (considerat un mijloc inadecvat nu doar de cunoaștere, ci și de reprezentare). Prin urmare, neputând transpune în pagină bogăția concretului fenomenal la fel de fidel ca artele plastice, literatura (artă a cuvântului prin
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
simțul intern 169 "traduce și face posibilă comunicarea suflet/ trup", trebuie totuși reținută ideea (fundamentală și pentru înțelegerea erotismului eminescian) că "sufletul are întâietate asupra trupului, tot așa cum fantasma are întâietate absolută asupra cuvântului, precedând articularea și înțelegerea oricărui mesaj lingvistic". Ca atare, erosul (vincula vinculorum) se situează "la un nivel intermediar, între suflet și trup", ceea ce face ca dorința să fie înțeleasă drept o formă de trăire pur imaginară, vizând "urmărirea unei fantasme". Prin urmare, preliminariile dorinței vor constitui chiar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
creatoare de realități"), cât și invers, de la "fond" la "formă" (determinare propriu-zis psihologică, pentru că desemnează drept cauză a imitației formelor "străine" admirația și, implicit, recunoașterea superiorității lor în raport cu "formele" autohtone). La fel, psihologia personajului lovinescian se lasă modelată de clișeul lingvistic numai în măsura în care această psihologie tinde să se obiectiveze exprimându-se în mod necesar prin cuvânt, într-un discurs sui generis despre sine și lume. Numai că nu întotdeauna se întâmplă ca psihologia personajului lovinescian să se "obiectiveze", ceea ce înseamnă că
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
în mod necesar prin cuvânt, într-un discurs sui generis despre sine și lume. Numai că nu întotdeauna se întâmplă ca psihologia personajului lovinescian să se "obiectiveze", ceea ce înseamnă că nici clișeul" nu rămâne, în literatura criticului, doar o realitate lingvistică (ambiguitatea raportului dintre "imagine" și "cuvânt" fiind una dintre caracteristicile definitorii ale genului melodramatic). Prin urmare, deși respinge hotărât interpretările în cheie psihologistă, studiul Ligiei Tudurachi mi-a oferit, de fapt, prilejul unor clarificări binevenite, dintr-o perspectivă nu neapărat
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
for identity. [...] Masculinity must fight off effeminacy day by day. Woman and nature stand ever ready to reduce the male to boy and infant". 165 Camille Paglia, op.cit., p. 20. Paglia sancționează, de pildă, pe Freud, care a privilegiat elementul lingvistic în explicarea psihicului, pentru a evidenția, în schimb, rolul major al imaginii, al vizualității; ca atare, el înțelege prin "personalitate" principala "proiecție occidentală despre realitate", ce reprezintă "condensarea sexului și a psihicului, dincolo de realitatea curentă". Vezi și Ioan Petru Culianu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Grila de evaluare-observare a limbajului oral și scris....................................... IV.2. Probe de evaluare pentru citire-scriere comunicare.......................................... IV.3. Fișa de evaluare continuă a achizițiilor lexicografice...................................... CAP. V ANEXE........................................................................................... V.1. Aspecte practice privind microproiectarea didactica la citire-scriere-comunicare....... V.2. Material lingvistic selectat pentru exersarea abilităților de comunicare poezii, proverbe, ghicitori, cântece, frământări de limbă.................................................... BIBLIOGRAFIE.............................................................................................. 3 5 5 6 10 14 17 17 23 28 33 33 35 47 49 51 51 55 58 61 61 93 112 5 CAPITOLUL I
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
LIMBAJULUI LA COPILUL DE VARSTA PREȘCOLARA ȘI ȘCOLARĂ Limbajul este un „sistem de semne, semnale sau simboluri asociate după anumite reguli, însușit ontogenetic de fiecare individ în copilărie”. Este definiția pe care o dă „Dicționarul de psihiatrie”, accentuând astfel perspectiva lingvistică asupra limbajului. Privită îndeosebi din punct de vedere psihologic, definiția trebuie completată. Limbajul poate fi înțeles că cea mai importantă formă de comunicare, realizând adaptarea socială a indivizilor (socializarea). Limbajul este o conduită de tip superior care participă la organizarea
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
ai obiectelor reale. Achiziționarea limbajului este determinată de factori biologici și cognitivi, avându-și originea în dezvoltarea structurilor senzorio-motorii ale fiecărui individ. În acest context, conceptul de disponibilitate, asociat însușirii limbajului, vizează pregătirea și maturizarea biologică (cognitivă) pentru anumite achiziții lingvistice și insuficientă pregătire pentru altele. În copilărie, limbajul are cea mai spectaculoasă evoluție. Interacțiunea copilului cu mediul său de viață se produce, în primul rând, prin limbaj. De la limbajul mimico-gestual, copilul trece la silabe, cuvinte și scurte propoziții încă de la
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
între copiii cu aceeași vârstă cronologică. Aceste diferențe au la bază o complexitate de factori pe care îi vom analiza în diferite puncte ale acestei lucrări. Acum vom aminti, printre acești factori, mediul socio-familial, particularitățile somato psihice, aptitudinile și experiența lingvistică și, nu în ultimul rând, dezvoltarea suficientă (corespunzătoare) a vocabularului oral și motivația pentru comunicare. Spre deosebire de vorbirea preșcolarului, limbajul oral al școlarului mic este mai corect, mai bogat și mai nuanțat. Aceasta nu înseamnă că problemele de comunicare ale elevului
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
și la diftongi, triftongi, care sunt uneori reduși la o singură vocală. O altă tulburare de factură dislalică întâlnită la copiii cu deficiență de învățare cu care am lucrat o reprezintă agramatismul, în care, pe lângă pronunție, este tulburata și structura lingvistică. PĂrțile de vorbire nu sunt folosite corect în propoziție și în frază pentru că micul școlar nu respectă regulile gramaticale. În vorbirea acestor copii sunt frecvente propozițiile eliptice de subiect și predicat, sau propozițiile exprimate printr un singur cuvânt, ori propozițiile
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]