18,826 matches
-
cu vederea. Întrucât țin atât de mult la viața și simțurile mele, nici o forță nu mă va determina, ca individ particular, să mai deschid vreun exemplar din Noutăți Mondene. Din fericire, În această dilemă mi se Întinde o mână din nori, prin intermediul căreia mi se oferă, dacă nu victoria, măcar eliberarea. În jurul unuia din acele Pachete de Cărți pe care Stillschweigen’sche Buchhandlung 1 are obiceiul să le importe din Anglia, au sosit, ca de obicei, diverse foi tipărite de maculatură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
că imaginea pe care mi-o făcusem despre Daphne îmi făcea viața mai ușoară. Dacă s-ar fi dovedit că Daphne era o zeiță a sexului, mlădie, îmbrăcată bine, cu o voce răgușită și un piept care te urcă dincolo de nori, probabil că situația nu m-ar mai fi amuzat așa de mult. —Sam? Prin cețurile introspecției, fața lui Hawkins bântuia atât de aproape de mine. Încă pe jumătate în stare de comă, m-am gândit că suna ca un titlu bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
țigări Sobraines. — Mă tot aștept să scoți un ceas cu lanț, zisei eu, fără prea mare legătură cu situația. — Cum îndrăznești să mă compari cu Marele Iepure Alb1? Mă privii de sus, de la înălțimea nasului său lung și suflă un nor de fum. — Spune-mi ce s-a mai întâmplat azi. Știi că-mi place bârfa. Păi cam atât, pe cuvânt. Am verificat cu Sophie cafeaua lui Violet și am găsit pe fundul cănii ditamai stratul de zaț. Alea erau antihistaminicele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
frumos. Îmi arătă vreo doi orientali mari, îndesați în uniforme albe, care stăteau în spatele unui semicerc de guri feroce de gaz care le ajungeau până la brâu, deasupra cărora se afla un vas enorm de oțel inoxidabil, din care se ridicau nori groși de abur de mâncare. Îmi amintea de o instalație de la galeria Saatchi, care îmi plăcuse foarte mult în urmă cu câțiva ani. Chiar deasupra zonei unde se gătea era un mic raft pe care clienții, așezați la rând, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
se perpeleau. După un minut, adăugă tăițeii, pe care îi amestecă din câteva mișcări rapide cu bețele, după care lăsă totul să se înăbușe. Când turnă sosul, citronela sfârâitoare, în combinație cu celelalte ingrediente, făcu să se ridice un singur nor de vapori dulce-acrișori. Am inspirat cu plăcerea parfumul. După care a răsturnat întregul amestec înapoi în bolul meu, fără să dea măcar un strop pe alături. — Mulțumesc, zisei eu, întorcându-mă la masă cât puteam de repede. Practic, cum m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
care le aruncau de la înălțimea cailor în galop. Nu puteam vedea care dintre ei izbutea cel mai bine, dar vacarmul care ajungea până la noi de pe colină, din locul numit tocmai al-Tabla, ne indica fără greș câștigătorii sau perdanții. Deodată, un nor negru se ivi deasupra capetelor noastre. Veni atât de iute că ni se păru că soarele se stingea precum o lampă peste care ar fi suflat un djinn. Era beznă la ceasul amiezii și, fără ca sultanul să fi dat poruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dar fără perspectivă, căci nu erau de ajuns nici pentru a slăbi împresurarea, nici pentru a aproviziona orașul și nici măcar pentru a-i da curaj. Deodată, un zvon. Nu dintre cele care se răspândesc precum ploaia fină căzând dintr-un nor prea mare, ci dintre cele care se năpustesc precum o aversă de vară, acoperind cu tumultul său asurzitor plictiseala zvonurilor zilnice. Un vuiet care-i aducea orașului nostru acea nuanță de deriziune de care nu e cruțată nici o dramă. — S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
târziu spre a găsi un cumpărător. Și pentru Astaghfirullah sunase ceasul pribegiei. Nu a luat cu sine nici aur, nici veșminte de preț, doar un Coran și merinde pentru drum. A sosit apoi luna dhul-hijja, cerul s-a acoperit de nori, iar nopțile au devenit mai răcoroase. Tatăl tău încă se îndărătnicea, petrecându-și zilele între dezrobitor și genovez, întorcându-se seara abătut sau iritat, preocupat sau senin, dar fără să scoată o vorbă în legătură cu plecarea. Apoi, dintr-odată, când erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
verzi, unde, cu voia Domnului, vei primi învățătura înțelepților ulema. N-am ascultat decât în treacăt aceste savante explicații, căci ceea ce mi-a atras îndeosebi privirea a fost spectacolul acoperișurilor: în după-amiaza aceea de toamnă, lumina soarelui era îmblânzită de nori groși și pretutindeni mii de orășeni stăteau așezați ca pe niște terase, la taclale, strigând, bând sau râzând, glasurile lor toate topindu-se într-un imens vacarm. În jurul lor, atârnate sau expuse, straie de oameni bogați sau sărmani fremătau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
lui și că voi fi nevoit la rându-mi să fug pe ulițe. Singurul lucru de care eram sigur este că Iscoditorul nu renunțase la proiectul lui nebunesc. Din când în când priveam la soare, adică la haloul lui dindărătul norilor. Începeam să-mi pierd răbdarea. La ușa băii, nu se zărea nici o mișcare neobișnuită. Erau femei care intrau, altele care ieșeau, unele înfășurate în văluri albe sau negre, altele acoperindu-și doar părul și partea de jos a obrazului. Câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
înspăimântătorul strigăt care creștea o dată cu flăcările, strigăt în care deslușiserăm până la urmă oribilele țipete ale celor arși. Niciodată nu-mi voi mai putea aminti de Tombuctu fără să-mi revină în fața ochilor imaginea aceea de iad. La ceasul plecării, un nor ca un lințoliu îi învăluia chipul, iar trupul îi era chinuit de nenumărate trosnituri. Amintirea mea cea mai frumoasă pierea mistuită de flăcări. * * * Când vechii noștri geografi vorbeau despre ținutul negrilor, ei nu aminteau decât de Ghana și de oazele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
își exprima regretul pentru nelegiurea săvârșită de omenire prin cucerirea aerului - îl proteja. Dacă ar uita vreodată să se gândească la asta, dacă nu ar lua în serios problema zborului, păi, atunci era sigur că avionul se va prăvăli printre nori ca o piatră. De data asta însă, teama lui Henry avusese la dispoziție zile întregi ca să se acumuleze, cu mult înainte ca el să se apropie măcar de pista de decolare. În bagaje avea un pachet cu tăblițe de lut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
a barurilor cu burgeri și cafenelelor în aer liber, a ambuteiajelor și clădirilor de birouri, a fetelor în maiouri scurte și băieților cu părul aranjat în țepi făcuți cu peroxid. La mică distanță de Ierusalim, unde sfințenia plutea ca un nor, Tel Avivul părea un templu al desfrânării permanente, nestăvilite. —OK, stă la numărul 6. Să parcăm acolo. Se aflau pe strada Mapu, care, judecând după mărcile de mașini parcate pe marginea drumului, părea să aparțină unuia dintre cele mai luxoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de mână. Urlă de durere, lăsând să-i scape doar un singur sunet, înăbușindu-le pe celelalte. Dar fu de-ajuns: din reflex, îi dădu drumul la mână și ea intră iarăși. Ochii ei scrutară încăperea, încercând să găsească în norul de fum calculatorul pe care tocmai îl folosise. Când zări în cele din urmă lumina ecranului, observă îngrozită că altcineva era acum aplecat spre el, bătând în tastatură. Se apropie, rămânând ascunsă în umbră. În cele din urmă, își dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Ai văzut ce culoare are apa? Ai văzut cum trece nimicul prin ea ca printr-un fund de pahar? Te-ai dus să-ți pui degetele pe fundul paharului și să vezi cum îți dispar degetele? Te-ai uitat la nori? Te-ai uitat la pasărea oarbă din parcul orașului? Ai auzit cum se roagă la fiecare trecător s-o lovească odată cu piatra și ai văzut că nimeni n-are degete ca să apuce o piatră? Te-ai uitat prin găurile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
a apărut el... Treptat scena s-a luminat până la iluzia unei după-amieze blânde. Peronul e încă ud. De pe acoperișul gării se scurg picături de apă. Impresia unei ploi repezi, care tocmai a trecut, și a soarelui care a ieșit din nori de câteva minute. Pe acest fond calm și relaxat apare CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE. Este ușor neliniștit, parcurge de câteva ori peronul dintr-un capăt în altul, se oprește, încearcă să ghicească sensul lucrurilor, își reia mersul agitat. În sfârșit, observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
PRIN PLOAIE (Neliniștit, învârtindu-se pe loc, uitându-se la cer.): Hm! S-au dus... (Către ceilalți.) Nu, nu... Pentru mine, jocurile... (Din nou, privind în sus.) Cum de s-au dus atât de repede? HAMALUL: Ce? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Norii. HAMALUL (Din nou încercând să ocolească un răspuns.): A! Norii... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Erau niște nori atât de frumoși... atât de negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
cer.): Hm! S-au dus... (Către ceilalți.) Nu, nu... Pentru mine, jocurile... (Din nou, privind în sus.) Cum de s-au dus atât de repede? HAMALUL: Ce? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Norii. HAMALUL (Din nou încercând să ocolească un răspuns.): A! Norii... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Erau niște nori atât de frumoși... atât de negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ceilalți.) Nu, nu... Pentru mine, jocurile... (Din nou, privind în sus.) Cum de s-au dus atât de repede? HAMALUL: Ce? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Norii. HAMALUL (Din nou încercând să ocolească un răspuns.): A! Norii... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Erau niște nori atât de frumoși... atât de negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
nou încercând să ocolească un răspuns.): A! Norii... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Erau niște nori atât de frumoși... atât de negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
niște nori atât de frumoși... atât de negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho... Noi! La nori! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Pentru sine, frământat.): Păcat că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
negri... Am crezut că n-au să se mai ducă... niciodată... CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho... Noi! La nori! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Pentru sine, frământat.): Păcat că s-au dus... Mă simțeam atât de bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
CASIERUL: N-are nici un rost, domnule... să vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho... Noi! La nori! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Pentru sine, frământat.): Păcat că s-au dus... Mă simțeam atât de bine... N-am crezut, nu... c-or să se ducă... De ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
vă gândiți la nori... tocmai acum... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho... Noi! La nori! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Pentru sine, frământat.): Păcat că s-au dus... Mă simțeam atât de bine... N-am crezut, nu... c-or să se ducă... De ce s-au dus? HAMALUL: S-au dus... (Oftând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: De ce să nu mă gândesc la nori? Eu tot timpul mă gândesc la nori... (Pentru sine.) E atât de bine să te gândești la nori... (Brusc.) Voi nu vă gândiți la nori? HAMALUL: Ho, ho... Noi! La nori! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Pentru sine, frământat.): Păcat că s-au dus... Mă simțeam atât de bine... N-am crezut, nu... c-or să se ducă... De ce s-au dus? HAMALUL: S-au dus... (Oftând, oarecum plictisit de efortul de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]