18,235 matches
-
abstracte, le este complementar. Dacă realismul are nevoie de aripi, idealismul are nevoie de picioare. Iată bunul-simț. Acesta nu contrazice ideile generoase, le face operaționale. Îndeplinește mereu o funcție de clarificare, pregătește terenul pentru judecata care va fi reținută în mijlocul incertitudinilor. Înlătură alegerea și opiniile despre care s-ar putea spune că sunt contra bunului-simț. Este deci un instrument de control al cunoașterii. Trage semnalul de alarmă dacă poziția adoptată i se opune. Trebuie să ne ferim de oamenii care sunt dotați
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
medicale” ca reflexie asupra suferinței este mult estompat de aspectul somatic-formal la care se face în mod permanent referință, în cazul psihiatriei și mai ales în cazul psihopatologiei situația ne apare complet schimbată. În psihopatologie metoda filozofică pare chiar că înlătură, în mod aparent, gândirea clinică. De fapt avem de-a face cu un „transfer metodologic”. Ceea ce se modifică este „atitudinea observatorului” față de obiectul cunoașterii sale, precum și scopurile urmărite de acesta. Obiectul psihopatologiei nu mai poate fi surprins, ca în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
este rezultatul interiorizării factorului psihotraumatizant care a acționat asupra pacientului; - pacientul „proiectează” în exterior situația conflictuală interiorizată sub forma „reacției”; - între „cauză” și „reacție” există o corespondență netă; - prezența terapeutului este justificată și necesară prin dublul rol exercitat de acesta: înlătura (anulează) cauza cu efectele acesteia și preia printr-un transfer pozitiv problemele conflictuale ale pacientului printr-un act terapeutic, reparator (restaurare). Tot în schema de mai sus se poate desprinde clar faptul că înțelegerea „reacției”, precum și a „patologiei reactive”, în
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
altă latură a spiritului său este secreta simpatie, complicitatea afectivă față de tipurile și moravurile pe care le conturează. Eroii din comedii, toți pierde vară de bodegă, toți cetățeni pasionați de politică, gazetari și funcționari, sunt înfățișați cu o exuberanță care înlătură bănuiala de antipatie. Despre sociabilitatea deosebită a lui Caragiale vorbește și Vlahuță, care, deși a fost nu numai o dată victima cruzimii scriitorului, i-a rămas credincios, cum el însuși mărturisea: „Foarte comunicativ. Poate cel mai comunicativ dintre oamenii mari pe
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
așezat în primplan figuri de boieri învechiți, boiernași ridicoli și țărani. În prima lui piesă, Caragiale se oprește asupra burgheziei liberale la trei decenii după revoluția din 1848. O noapte furtunoasă râde de burghezie, de moravurile ei ipocrite și ridicole, înlătură vălul fals de respectabilitate și moralitate și intră în esența vieții burgheze. Un negustor, soția și slugile lui, un șef al poliției, un ziarist de viitor, o tânără doritoare de mondenități, acestea sunt cele șapte personaje pe care autorul le
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
face o armă de maximă ridiculizare a asupritorilor poporului, un mijloc de necruțătoare satirizare. 5.6. ALEXANDRESCU, SICĂ: „«O scrisoare pierdută» - cea mai viguroasă critică a regimului burghezo moșieresc“. În: „Contemporanul“, 1952, n. 5, 1 februarie, p. 3. Sică Alexandrescu înlătură orice prezumție potrivit căreia comicul caragialian este comicul pur al mahalalei și provinciei. Prin această falsă concepție se încearcă o denaturare a conținutului satiric al comediei, o abatere de la critica adusă de Caragiale regimului burghezo-moșieresc, o deformare a adevăratului caracter
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
ele ar trebui aplicate cu moderație. Ambele sunt greu de aplicat. În ciuda faptului că ele pot să reducă ori să elimine manifestarea comportamentului nedorit, nu se știe ce tip de comportament îl va înlocui pe cel pe care l-ați înlăturat. Pedeapsa și penalizarea ar trebui să fie folosite întotdeauna în combinație cu întărirea pozitivă pentru a obține comportamentul dorit. Atenție: stoparea problemelor de comportament nu înseamnă că acesta va fi înlocuit de un comportament pozitiv sau productiv. Multe dintre pedepsele
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
timp, în Europa, s-a crezut chiar că limbile populare, cu mobilitatea și cu segmentarea lor, sînt de fapt aspecte corupte, decăzute ale limbilor literare, interesul pentru crearea unor limbi de cultură (naționale) corespunzătoare limbilor vernaculare reușind cu greu să înlăture această prejudecată. Ca atare, lucrările apărute ca urmare a interesului pentru limbă au fost de cultivare a limbii: gramatici, retorici, dicționare etc. Pe de o parte, asemenea lucrări urmăresc să dea limbii o formă determinată, iar, pe de altă parte
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
o noțiune nouă este redată printr-un cuvînt nou sau printr-o semnificație nouă adăugată unui cuvînt existent, iar, dacă o noțiune dispare, este urmată de ieșirea din uz a cuvîntului sau a semnificației corespunzătoare. De obicei, o noțiune nouă înlătură una anterioară, înlocuind-o împreună cu cuvîn-tul sau cu semnificația ei, încît cioareci din română a fost înlocuit prin pantaloni din motive care privesc atît desemnarea (relația cu obiectul denumit), cît și expresia numitoare, îndeosebi originea ei. Fiind reprezentată în mare
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
aluat. Firește că, fiind o activitate culturală, materialul antrenat în creația lingvistică trebuie să fie tot de natură culturală, adică o fază a limbii, care, prin creație, este supusă schimbării. Statutul de a fi de natură (socială și) culturală nu înlătură, în consecință, necesitatea ca limba să fie ceva și să se creeze din ceva, căci perspectiva unei existențe ce se creează mereu și nu există niciodată, măcar într-o formă imperfectă, este mai degrabă una metaforică. După Bertil M a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
vechi 171. Acest lingvist constată că identitatea codului, în momente diferite și la diferiți indivizi nu este o condiție absolută pen-tru comunicarea lingvistică și, de aceea, schimbarea lingvistică, ce poate fi apreciată ca o mutație, nu este în măsură să înlăture posibilitatea comunicării dacă organizarea din cadrul codului este respectată. Pornind de la aprecierea lui Saussure că o modificare (inovație) se propagă în decursul a circa 300 de ani, cînd se produce într-adevăr o schimbare în limbă, Ramon M e n é
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
care dispare, aceasta ar presupune o existență a sunetului înaintea imaginii lui în limba care este părăsită și, deci, asumpția lui Coșeriu nu este acceptabilă. Din aceste motive, explicarea unora dintre schimbările fonetice prin predispoziția organelor articulatorii nu se poate înlătura, deoarece din această predispoziție, care se instituie într-o condiție necesară pentru direcționarea schimbărilor, pot lua naștere și fenomene înrudite cu cele deja existente, pot apărea, prin urmare, sunete care nu existau nici în limba inițială și nici în cea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
principiu de bază al normării este forma curentă a limbii manifestată ca un determinism natural, ca latură obiectivă, independentă de voința oamenilor. Cu toate aces-tea, voința acționează și la acest nivel prin activitatea de a regulariza formele și de a înlătura ceea ce în limba vorbită este divergent față de exigențele sistematice. Voința poate în același timp crea, pornind de la resursele oferite de limba populară sau de la fazele anterioare ale limbii scrise, poate reactiva elemente din stadiile lingvistice vechi, poate propune elemente sau
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
avea cunoștințe". Coșeriu este de părere că nu se poate numi această realitate conștiință și, desigur, are dreptate, căci conștiința este organizarea și interpretarea de cunoașteri, în vreme ce competen-ța este manifestarea conform unor reguli și cunoașteri. Intenția sa este de a înlătura deficiențele ce decurg din identificarea competenței cu limba de către transformaționa-liști și de a îmbunătăți explicația în legătură cu funcționarea limbii, dată de lingviști precum Ferdinand de Saussure și Alan Gardiner 262. Prima constatare este aceea că limbajul se prezintă, înainte de orice, ca
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
cazuri aceasta fiind o manifestare a determinismului social la nivel empiric și la nivel instituționalizat. Pentru limba literară se adaugă și tradiția grafică, încît, în multe situații, deși se constată deficiențe ale sistemului de scriere, ele nu se pot uneori înlătura tocmai datorită presiunii tradiției. În cultura română, de exemplu, tradiția seculară a scrierii chirilice a întîrziat multe decenii triumful grafiei latine a cărei legitimitate era general recunoscută. Dintr-o altă perspectivă, cultura franceză se confruntă cu imposibilitatea reformării scrierii, deși
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
anii 1990 sunt foarte diferite. Unii sugerează că tendințele acestor cheltuieli nu trebuie să fie supraestimate (Nathan și Ross, 1997, pp. 146-148; Karmel, 2000). Alții, însă, atenționează cu privire la interpretările prea optimiste ale modernizării armatei Chinei. Nye avertizează că "și după ce înlăturăm exagerările ... afirmarea puterii armatei chineze ... trebuie să fie privită în mod serios, ca un nou factor în regiune [Asia de Est]" (Nye, 1997, p. 70). Există dovezi că RPC se îndepărtează de strategia descurajării nucleare "minime" și se orientează către
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de rachete ale Chinei, fie este ineficient, probabil. În cele din urmă, aspecte ale strategiilor economice ale Chinei aduc dovezi care sprijină argumentele neorealiste. Surplusul comercial al Chinei cu SUA este semnificativ, ea fiind tot mai presată de SUA să înlăture barierele comerciale și să crească transparența sistemului său juridic (Levine, 1998, pp. 104-105). Pe parcursul anilor 1990, încercările Chinei de a fi admisă în GATT/OMC au fost blocate de SUA, cu argumentul că RPC trebuia să-și liberalizeze și mai
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
SUA au preferat să acționeze în afara cadrelor multilaterale prin formarea unei "coaliții a celor doritori". În anul 2003 a avut loc a treia criză internațională majoră, SUA urmărind o intervenție "preemptivă" și o schimbare de regim cu scopul de a înlătura conducerea lui Saddam Hussein din Irak. Din nou, s-a dovedit că această intervenție militară condusă de SUA a avut succes în atingerea obiectivelor militare imediate într-un timp foarte scurt. Prin contrast cu intervenția din Afganistan, SUA au încercat
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
a cunoștințelor confuze ori obscure. A avea liber arbitru înseamnă a deveni demn de laudă sau de dispreț, mai exact asumarea responsabilității față de alegerea făcută. In Principiile filosofiei, Descartes propune spre analiză problematica liberului arbitru. Acesta are meritul de a înlătura arbitrarul incontrolabil al geniului rău. Fiind o instanță negativă, exterioară omului și într-un fel divină, geniul rău scapă oricărei determinări posibile. El putea fi presupus, i se putea presupune acțiunea, dar nu puteau fi produse în nici un fel acțiunile
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
presupun că numele au semnificație, iar propozițiile elementare sens. Și aceasta este legătura lor cu lumea.“) „Ontologia“ sau „metafizica“ Tractatus-ului nu se raportează decât la limbaj.48 Este o aparență că autorul Tractatus-ului formulează enunțuri metafizice; această aparență ar fi înlăturată de precizări cuprinse în „Cuvântul înainte“ și în partea finală a lucrării. Enunțurile „ontologice“ sau „metafizice“ din Tractatus „arată“ condițiile interne ale limbajului și ale gândirii în genere.49 Una din întrebările la care trebuie să răspundă cei ce susțin
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
electricității. Dar evident întrebarea înșală în ceea ce privește răspunsul așteptat. Nu prin cunoașterea unor noi și mai numeroase corelații și legături poate fi ea satisfăcută, ci prin îndepărtarea contradicțiilor între cele existente, eventual prin reducerea corelațiilor existente. Dacă aceste contradicții dureroase sunt înlăturate, atunci întrebarea cu privire la esență nu va fi satisfăcută, dar mintea, care nu mai este chinuită, încetează să-și pună întrebarea care nu este îndreptățită.“62 Explicațiilor ipotetice ale legilor confirmate de experiență, Hertz le-a opus simpla descriere de cel
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
acest fel, rezultă că între științele naturii și filozofie nu va exista ceva intermediar. Considerând doar forma unei expresii a limbajului vom putea stabili dacă ea poate sau nu să fie adevărată sau falsă în sensul corespondenței cu faptele. Este înlăturată astfel o aparență ce s-a dovedit a fi atât de persistentă, impresia că ar exista propoziții ce descriu fapte care ar TRACTATUS-UL ȘI „SFÂRȘITUL FILOZOFIEI“ 163 avea ceva comun cu filozofia. Ceea ce aruncă o lumină asupra unor observații
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
și ceea ce nu se poate spune nu ține ea însăși de domeniul a ceea ce se poate spune. Pentru Wittgenstein este vorba de o distincție care „se arată“ în forma logică a expresiilor, în simbolism. Nonsensul va putea fi, prin urmare, înlăturat prin simpla inspectare a simbolismului. Orice încercare de a formula un criteriu care desparte propozițiile de alte expresii ale limbajului nu este, până la urmă, decât o încercare de a spune ceea ce nu poate fi spus. Să recunoaștem că ceea ce urmărește
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
cercetări filozofice distincte de activitatea științifică propriu-zisă - drept ceva „intangibil și definitiv“. El era, desigur, conștient că încrederea în posibilitatea de a formula teze filozofice este adânc înrădăcinată în mintea omului modern cultivat. De aceea ea nu va putea fi înlăturată dintr-odată. Tot ceea ce se poate face este a-l ajuta pe cel care formulează teze filozofice să vadă că acestea nu sunt propoziții. 6.53: „Metoda corectă a filozofiei ar fi propriu-zis aceasta: să nu se spună nimic altceva
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
logice a expresiilor, așa cum se arată ea în simbolism. S-ar putea însă spune că este vorba de o schimbare a metodei, și nu a obiectivului activității filozofice. Distincția dintre activitățile care urmăresc sporirea cunoașterii și cele care țintesc să înlăture confuzii și să aducă clarificări, dintre activitățile științifice și cele filozofice, rămâne centrală. În trimestrul de primăvară al anului 1931, Wittgenstein va caracteriza astfel distincția dintre țelurile urmărite în cunoașterea științifică și în activități filozofice: „Știința clădește o casă din
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]