19,653 matches
-
seamă că nu promit nimic până nu l-am văzut pe băiat. Nu, domnule. Vă mulțumesc, domnule. Îi aduc imediat. Pe când se Întorcea să iasă, o mai reținu un moment. — Ești sigură că patru șilingi sunt de ajuns? — E simbria obișnuită pe-aici, spuse dna Smith. Și, dacă sunteți mulțumit de el, puteți oricând să i-o măriți. — Foarte adevărat. Câteva momente mai târziu, dna Noakes intră În Încăpere cu fiul ei, făcu o plecăciune și Îi mulțumi din inimă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
era bine nici să-i simtă mirosul. În timp ce se schimba, analiză obiectiv situația. Trebuia să fie sigur. Se îmbrăcă într-un costum din piersică, se pieptănă și arăta din nou trăsnet. Doar o licărire de disperare cu care s-a obișnuit strică peisajul. Dar doar pentru un moment. Veniseră și florile între timp. Voise să ceară gladiole, dar ea avea deja, așa că luase trandafiri albi. Știa prea bine ce face. La fel de sigur pe el. O altă situație, dar putea face totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
să-ți las numărul de telefon și să ne vedem altădată? Nu spune nimic. O.K. M-ai cucerit deja. Însă eu am planuri. Vreau să plec acasă. Și așa te vei sătura de mine după un timp. M-aș obișnui aici, însă părinții mei vor suferi mult dacă nu-i văd. Înțelegi? Și nu voi fi niciodată fericită aici. Bine. (Și avui senzația că glumise)Te va conduce un angajat la aeroport. Stai mai întâi și te pune la punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
prăpădenia de cimitir. Unii, deja, acolo își citea ziarele, acolo ăștia de la noi din cartier își halea bulinele, încălzea ventuze și-și cufundau labele grisinelor în niște ligheane cu pământ clocotind de râme, cum fac ăi de vor să-și obișnuiască țurloaiele cu apa fierbinte. Într-un cuvânt, Omoroaica ne schimbase cartierul în iadul și raiul de pe pământ - pițigăie glasul Gabi cel Norocos pentru a sugera că, filozofând, Bruță-negriciosul se încordase, izbutind 47 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI În care
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și le vizita. Pe fiecare dintre ele de cel puțin 19 ori. Genul de tip care și după proces continuă să te intoxice doar cu "Trăiască" și "Jos"! Lozinci. Pe ăsta, săracul, nici măcar salvele blițurilor n-or să-l poată obișnui cu împușcatul". Se întoarse cuminte, mângâie ziarul căzut cu talpa adidasului și-l ridică. 143 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI burta lăbărțată, mustața. Constatând apoi, c-o anumită plăcere, că un bărbat real era totuși un bărbat real. Și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
aș chici. - Aspiratorul de gagici după muieri. - Ne-ați îndatora? - Cine plătește cursa? - Celui a cărui teorie va ieși infirmată, nu-i va fi răpită, în nici un caz, această onoare. Pe coridoare, lucrușoarele cu care, de altfel, pe întuneric se obișnuise, lădițe, sticlării, samovare, își arătau acum adevăratele fețe de babornițe. Într-o singură noapte, vopseaua gri-albăstruie de pe caroserie fusese prăjită ca-ntr-un cuptor. Tăblăria măcinată de furuncurile de rugină. Când își vîrî țurloiul drept în mașină, piciorul îi fu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dacă nu Robin, în 1921, la Paris, răvășit, a sosit dimineața, a pus mâna dreaptă, zvâcnind, pe mâna mea și mi-a spus: "Cocondy, se întîmplă un lucru teribil! Au tras, din nou, ca-n 1918, asupra lui Volodea (așa obișnuia el să-l alinte pe Vladimir Lenin)... Zvonurile pretind că, exact ca-n 30 august, glontele a fost la un milimetru de a-i secționa carotida. Volodea ar expectora sânge. I-am scris de urgență că, dacă lucrurile capătă o
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
să recite "bună seara", ceea ce îl oprește este lumina. Ea izbucnește de undeva de sus de foarte de sus, puternică, corozivă, osoasă, cum ar spune un prieten, echivalând cu declanșarea a o sută de blițuri. Trec două secunde, ochiul se obișnuiește,în hol, oricât ar părea de uluitor, este tot singur. Brusc enervat. Tot singure, ușile din față se deschid, tot de sus, de deasupra, explodează, pe neașteptate, vocile pline de bună dispoziție ale unui cor bărbătesc: "Happy birthday to you
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cărunt, le înfoia veșmintele de dantelă și dădea vorbelor lor o importanță exagerată. Da, nu le menajă Pinky. Și cu fuselajul căzut. - Domnule Floyd, se foi Cocondy, iertați-mă că vă întreb. Poate aveți alte gusturi. În Orient așa se obișnuia. Pentru început, în cinstea vizitei dumneavoastră, n-ați dori să închinați, alături de noi, un păhărel de lichior? Bem aldămașul. Se ridică, abținîndu-se să-și pocnească și călcâiele, și bău. Babele rămăseseră jos. Chicotiră. Suporta foamea, amețelile, tăieturile, loviturile de vâslă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de către cel mai vaporos dintre curieri..." Patricia rezistă cu bine complimentului. 254 DANIEL BĂNULESCU Ultima parte a programului, "Ummagumma" avu disperarea concisă și pe jumătate disimulată, cerută de această bucată, înzestrare cu care îi subjugă pe toți. Începuseră să se obișnuiască cu stilul, ascultau transportați, călcătura sa aeriană le devenise necesară și nimeni nu mai clipea. Însuși Pink Floyd hotărî că interpretarea tensionată pe care o dădu unui "Brain Damage" nu era chiar de lepădat. Nu-și făcu vreo iluzie că
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
bucurie, provoacă prea mari stricăciuni. - Parcă vă explicasem, s-a încăpățînat flăcăul fistichiu și tomnatic, cu fața poroasă, buboasă și plină de coji. Parcă vă mai explicasem că între mine și Dina nu este vorba de bani. În timpul nostru liber, obișnuiam să facem economii și, cum realizam o sumă mai frumușică, țuști la șosea, unde ne puneam pe o bancă și începeam să discutăm ce bucurii durabile puteam să ne procurăm cu acea sumă. Toată alocația pe primii doi ani și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
picioarele și-n brațele Sinistratului său! Costa o căruță de bani. Nu voia femeia să i se înfățișeze fără vreo bijuterie ori fără vreo garderobă mai acătării. Unele, mironosițe, prin vrăji, pentru a nu-și denatura ambientele în care se obișnuiseră să-și miște grațiile, își târau după dânsele până și șemineurile. Dar tot în patul de licean nedumirit al Sinistratului poposeau. 352 DANIEL BĂNULESCU - Tocmai asta și venisem să vă spun. Că asta e arta!.. Și că eu, de artă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
soției, era circumspect cu privire la talentul doamnei Arghezi. Aceea care îi fu prezentată drept doamna Blaga îi păru o molâie. Doamna Ion Barbu avea limba tăiată, despicată, ca de șarpe și oricât s-ar fi străduit cu dânsa, nu se putea obișnui cu șuierul ei. Doamna Coșbuc era gospodină. Doamna Alecsandri, pisăloagă. Doamna Minulescu, de viață. Doamna Topîrceanu, sprintenă. 354 DANIEL BĂNULESCU - Nu mai e femeie. E cadavru. - "Uitasem cât de drăgălașă izbuteai să fii. Asta-i cutremurătoarea urgență pentru care am
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
nici un motiv pentru care voi doi să nu mai comunicați decât prin felicitări ocazionale trimise de Crăciun sau cu ocazia aniversărilor. Ce Dumnezeu, au trecut aproape doi ani! Fața lui James s-a întunecat și mai tare. — Poate că tu obișnuiești să te descotorosești de oamenii din trecutul tău ca de niște pantofi vechi, dar eu nu fac așa ceva. Eu țin foarte mult la Deborah și nu văd de ce nu pot să rămân prieten cu ea. Asta sigur, dacă tu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a strâns inima. Știa că în propoziția lui Milly existau două puncte nevralgice de proporții. În primul rând, Jenny detesta s-o audă pe Milly zicându-i „mami“, cu toate că asta era ceva cu care ar fi trebuit să se obișnuiască. Și, în al doilea rând, femeia nu era deloc de acord cu părinții care dau dulciuri copiilor. Orice fel de dulciuri. Am înțeles. Vocea lui Jenny era aspră, iar privirea pe care i-a aruncat-o lui Susan ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
din asta un secret. Dacă bărbații respectivi erau și arătoși, atunci asta reprezenta un bonus. Problema era, așa cum Julia a descoperit curând, că în spatele fiecărui bărbat arătos și de succes se afla, de obicei, o femeie. Așa că Julia s-a obișnuit cu rolul de amantă. Asta în speranța că, într-o zi, unul dintre bărbații ăia aveau să-și părăsească nevasta. Cu puțin timp înainte să-l cunoască pe James, Julia ieșise dintr-o relație de trei ani cu Michael, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
mare, iar eu nu știu dacă să te ajut s-o ascunzi de ai tăi. —Te rooooooog, Fiona. N-o să țin secretul pentru totdeauna. Îți promit c-o să le spun la amândoi la momentul potrivit. Dar vreau întâi să mă obișnuiesc eu cu ideea. Cei doi au tăcut, uitându-se unul la altul. Fiona se gândea la ceea ce-i spusese băiatul, întrebându-se dacă ăsta nu era cumva momentul de răscruce din viața lui Jake, dacă ăsta nu era acel șoc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Urraaaa, a murmurat ea când nu mai putea fi auzită de nimeni. Și-a umplut paharul cu șampanie și-a continuat: —Pentru asta o să și beau. Coada de la toaleta doamnelor se întindea de-a lungul peretului din spatele sălii. Așa cum se obișnuia la toate galele de caritate, toată lumea băuse copios pe parcursul cinei, după care stătuse și ascultase diversele discursuri, pentru ca apoi să aștepte încheierea unei licitații de durată și anunțul cu numele câștigătorului de la tombolă. Acum se migrase în masă către toaletă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a așezat pe pat, sprijinindu-se într-un cot. Rățuște, țineți-vă bine că venim! Deși nu știu dac-o să fie prea impresionate de feliile noastre de pâine albă. Aia e o zonă selectă și probabil că ele sunt obișnuite cu pâinea din cereale organice. Susan a început să râdă. —În care caz, probabil că le-ar face plăcere o schimbare. Oricum, al cui e rândul să aleagă week-end-ul viitor? —E rândul lui Milly. Ceea ce înseamnă că, în mod clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
la loc. —Și tu ce-ai zis când ți-a spus? Nu erau prea multe de spus, nu? James a zâmbit cu tristețe. —I-am spus că sunt șocat, ceea ce e adevărat, și că am nevoie de timp ca să mă obișnuiesc cu gândul ăsta. Bărbatul a tăcut și s-a uitat la Julia cu un aer concluziv. — Asta a fost tot? James a ridicat din umeri. În mare, da. Julia și-a dat seama că discuția fusese mult mai lungă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
amândoi erau extrem de urâți. Era nemărturisită, pentru că fiecare din ei fusese atât de grav afectat de experiențele anterioare, încât mai degrabă preferau să-și hrănească sentimentele în intimitatea propriilor suflete decât să le expună ridicolului și unei posibile respingeri. Așa că obișnuiau să stea aproape unul de celălalt, dar despărțiți de această intimitate, timp în care Dolores cânta cu glas dogit și fără dinți cântece de inimă albastră, iar Virgil continua să-și incanteze discursul eliptic, punându-și în funcțiune gândirea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vârstă de treisprezece ani, întru totul răspunzătoare pentru mine. Prepelicar nu era numele ei adevărat. Pe acela nimeni nu mi l-a spus vreodată. Și l-a luat singură, ca un bărbat, la șaisprezece ani. Acesta nu era un lucru obișnuit la axoni, dar după moartea părinților noștri Prepelicarul și cu mine nu am fost foarte iubiți. Iată de ce: orfanii axona sunt precum maidanezii printre patrupedele cu pedigri. După moartea tatălui nostru am fost aproape niște paria, iar firile noastre ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și domnul Cramm o împărtășiseră - singura dragoste pe care o împărtășiseră. — Domnul Cramm, îi plăcea doamnei Cramm să povestească în zilele dinainte de a-și cizela felul de a vorbi, avea o glumă preferată despre mare. Ori de câte ori ești trist sau dezorientat, obișnuia el să spună, nu trebuie decât să-ți contempli „Ombilicul“. Ombilicul, înțelegi. Domnul Cramm avea întotdeauna un sâmțalumorului teribil. Obișnuia să-mi zică Jungfrau, căci era într-o oarecare măsură poliglot. Când l-am întrebat de ce, mi-a răspuns repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
zilele dinainte de a-și cizela felul de a vorbi, avea o glumă preferată despre mare. Ori de câte ori ești trist sau dezorientat, obișnuia el să spună, nu trebuie decât să-ți contempli „Ombilicul“. Ombilicul, înțelegi. Domnul Cramm avea întotdeauna un sâmțalumorului teribil. Obișnuia să-mi zică Jungfrau, căci era într-o oarecare măsură poliglot. Când l-am întrebat de ce, mi-a răspuns repede, iubito, păi în mod sigur nu ești vreo Freudlein! Oho, Ii-suuse, ce mai sâmțalumorului! îmi plac bărbații care mă fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și absolut orice lucru care susținea că lumea este mai mult decât pare, că sfârșitul fizic nu înseamnă, de fapt sfârșitul. Din moment ce Deggle îi împărtășea preocupările și era mult mai priceput decât ea, Liviei Cramm i se părea indispensabil. Deggle obișnuia să poarte tot timpul cu el ceea ce numea bagheta sa magică. Era un obiect extraordinar: cilindric, lung de vreo cincisprezece centimetri și ușor curbat. Extraordinar era faptul că era făcut din piatră dură. Vultur-în-Zbor nu mai văzuse niciodată așa ceva. Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]