20,251 matches
-
Văzu femeia, părul scurt, roșu, pe covor, lângă el, buzele lipite de ale sale. Goală, albă, lungă, subțire, o față îngustă și palidă și mari ochi verzi și buze moi, murmur, lipite de buzele sale, murmur, murmurând: iartă-mă. Întindea sânii sticloși, stângul, dreptul, să-i recunoască, să-i sărute. Superbe, delicate fructe, palid-violacee, tari, zemoase, cu biberonul lung și amar. „Iartă-mă, Dominic.“ Își lipise gura de lobul urechii lui clăpăuge. „Da, m-am uitat în portofel. Să-ți aflu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
-i așa? Degeaba complicăm comedia, nu-i așa? Râzi de prudența noastră speriată. Nu există decât trufia plăcerii în care strălucești? Plinul acestei uitări, în care hohotește, satisfăcută, târfa lacomă, Moartea? Elixirul uitării, tu, picioarele tale fosforescente și buzele și sânii și sexul tău cosmic și privirea aceasta mare, ingenuă, primordială... Tu, dulcissima, târfa planetară.“ Gândurile încetiniseră viteza, captivul se chircise, epuizat. Chilia se tot lumina, parcă. Lumina sporea lent, o vibrație bolnavă, dar gândurile slăbeau, diluate, împrăștiate. Emilia se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
voi dormi mereu. Iar dacă împreună va fi ca să murim, Să nu ne ducă‐ntriste zidiri de țintirim ; Mormântul să ni‐l sape la margine de râu, Ne pună‐n‐ncăperea aceluiași sicriu; De‐a‐ pururea aproape vei fi de sânul meu... Mereu va plânge apa, noi vom dormi mereu . Ion Creangă (1837‐1889) „Spunerea și ascultarea întâmplărilor din „Amintiri din copilărie”, trăsăturile fundamentale ale artei genialului humuleștean: oralitatea, dialogul natural, vocabularul expre siv și implicat precum și umorul de sorginte populară
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
ți va mai fi dat să ‐ nțelegi. Trei zile numai, Dar până atunci Mi - e atât de bine În poala ta coborât de pe cruce, Încât de nu mi‐ ar fi teamă că te‐nspăimânt, Lin mi‐ aș întoarce gura Spre sânul tău, sugând. Emil Botta n. 15 septembrie 1911, Adjud ‐ d. 24 iulie 1977, București) a fost un poet, prozator și actor român. „Ca poet în literatura română este unul dintre cei mai importanți făuritori de limbă poetică modernă, după Tudor
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
un grandilocvent, și temperat clasic, ajuns la o desăvârșită împăcare cu sine și cu semenii săi. ” Al.Piru Din prefață la „Viorile vârstei”, Editura Albatros, 1978 DESPRE MAMA Trei copii am fost. Ca niște zmei, Toți am tras mereu din sânul ei. 77 Ca niște dușmani, neîncetat, Tot trecutul i l‐ am sfâșiat. Păru - i lung, de lună aurit, . s. Biata mamă! Zi de zi trecând, stre ‐ a trăit ca să ne vadă mari, ri upă‐ o vreme a căzut și ea
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
umbra‐ i, eu voi dormi mereu. Iar dacă împreună va fi ca să murim, Să.. ne ducă‐n.. zidiri de țintirim Mormântul să mi‐l sape la margine de... , Ne pună‐ n încăperea aceluiași... ; De‐ a pururea aproape vei fi de sânul... ... Mereu va plânge apa , noi vom dormi mereu.” Restul definițiilor: CRIPTOGRAMĂ SILABICĂ Pornind din caseta stânga‐ sus și urmând o anumită cale, aflați ce a scris Ion Creangă despre mama sa în „Amintiri din copilărie”. A e ra co pi
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
ferit Sta gata de plecare; Ne‐ apropiam cu glas smerit, Pe rând cerând iertare: Din viața ta ne‐ ai zămislit, Ca să trăim pe lume și toată viața ai muncit S‐avem și noi un nume. și ne‐ ai hrănit la sânul tău În cânt și dezmierdare Acum ne lași, păreri de rău, Durere și‐ ntristare. Te duci pe drum întunecat Prin satul plin de glod. Cu noi bocește‐ ntregul sat La ultimul prohod. În inimi când se‐ ngrămădesc Speranțele amare Din
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
se regretă A esențelor din haos Sau mlădie și concretă Ca un vals cântat de Strauss? Te‐ au zărit oglinzi de ape și în ele vraciul spân. El ți‐ a pus un semn pe pleoape și nebun, un benghiu pe sân. Pari zidită din greșeală, Că genunchii prea cuminți Cu îndemnuri și sfială Îi tot tulburi și alinți. Soarele, pe umeri clari, Când s‐ apleacă și te‐adastă, Îți tot pune icusari, Să fii mândră, dar nu castă. Fata mea, bine
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
dinaintea mea vor trebui Să se înduplece‐n tăcere și înapoia mea. Nimic nu‐i cere să nu‐nvie vocea morților, și‐atunci o înțepenesc pe mama‐n lut și‐ i ard obrazul cu o lumânare Să arate arămiu, și sânii îi boiesc Ca să lucească precum doi ochi și‐ i pun în șold cercul perfecțiunii, Ce‐ i făcut din ceară Pe care‐atât frățânii morți și‐ l doriră. și‐am rămas cu mama‐ n față! E rândul Să‐ i mișc părul
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
și apolinicul, pe orbită cosmică: Știu și voiesc; aceasta mi-e ultima viață... Nu mai renasc de-acuma, căci, iată, te-am găsit. Deschizi eternitatea: în pacea ei măreață Se-ncheie rătăcirea-mi c-un glorios sfârșit... ...Am supt nemuritorul sân al iubirii sfinte, În rând cu Arhetipii fără de veac și nume... Dă-mi mâna, nu-i nevoie de-aripi... O-mbrățișare: Misterioasa carne se face duh în noi; De dincolo de ceruri se-ntinde-o așteptare, Perechea cea pierdută se-ntoarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
și aflat "în hotarul marilor mistere", poetul își îndreaptă privirile în jos către nădejdea noastră cu spițele de aur cufundate în noroi. În larga înserare, sufletul se face mic și se închide "în foi, ca o zăloagă". Vântul atârnă de sânul unei femei, țara toată încape la fereastră, steaua se face așa de mică încât poate să treacă prin veriga unui lacăt. Poetului îi place să-și "aplece" eternitatea și să rămână ca o simplă "dantelă" lângă iubita care nu cunoaște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
scrutând pământul mut. Mai mult decât feștila nici unul n-a văzut Și-n bezna cea eternă din nou au înnoptat. "Toată știința noastră cuvinte fără sens". Nici o logică, nici o filozofie nu a pătruns misterul. "Căci neputință-i totul ce-un sân a conceput": Ivirea mea n-aduse nici un adaos lumii, Iar moartea n-o să-i scadă rotundul și splendoarea. Și nimeni nu-i să-mi spună ascunsul tâlc al spumii: Ce rost avu venirea ? Și-acum, ce sens plecarea ? Dar transfigurarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
devine o metaforă a unei deschideri către idealul, cu putință dincolo, în vis, de a ne naște din nou din abisul neantului muzical: ...Dar cel având visarea soră, Mâhnită-i doarme o mandoră Cu-adâncul neant muzical. Încât numai din sânul său La geam deschis spre ideal Noi ne-am putea naște din nou. Gérard de Nerval, în sonetul Versuri aurite, după ce amintește viziunea lui Pitagora, conform căruia, în ciuda geometrismului riguros universal, "totul este simțire" încheie cu versul "Sub scoarța unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
mama și tata osteniți de la muncă. Dar ce să gătească? A! Da! Îi sclipi o idee. Porni spre grădină, se urcă în corcoduș și începu să culeagă fructele care i se păreau mai galbene și mai coapte. Când își umplu sânul cu corcodușe plecă înapoi în curte, intră în bucătărie, luă tuciul, merse cu el în vatră și-l puse pe pirostrii. Puse corcodușele în tuci, adaugă apă și aprinse focul. Și tot puse pe foc până dădu în fiert iar
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
fierbinte, iar fetele, îmbujorate și vesele, urcară pe cuptor, unde era cald. Cu o cană de ceai fierbinte într-o mână și un colac rumen și cald în cealaltă, se ospătară cu poftă. Mezinul, simțind parcă atmosfera de veselie din sânul familiei, începu să gângurească pe limba lui, parcă certându-i că pe el nu îl băga nimeni în seamă. Ce faci, bulgăraș de aur, ți s-a dezlegat limba ca la clopot? întrebă tata. Toți râseră cu poftă de micul
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
bandit. Partidul, personal tovarășu’, s-a îndurat de i-a trimis... Ce s-a mai găsit la unii, i-a adunat frumos, cu repect creștinesc, strămoșesc, chiar dacă noi combatem misticismul. Adică se-ntoarce în săculețe la casele lor și în sânul familiilor lor de unde i-a despărțit politica greșită ce-a făcut-o, și vine tinerelul ăsta, care ce știe el de politică și disciplină, și spune că nu-i unchi-su. Da cine-i, popo? Cine să fie? Că tata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
pe tejghea. Gentimir rămăsese țintuit în ușa dinspre sălița lui cu calapoade, încălțări, tinichele cu pap, clei, smoală, perii, sfori de tot felul, cutiuțe cu ținte de lemn și, pe peretele din fund, un poster mare cu Madonna cântărindu-și sânii în căușul palmelor. Încerca să se miște, dar o putere grozavă îl țintuia locului. Dădu să ridice mâna, să-și șteargă transpirația. - Fără cruci!, țipă insul. Fac alergie și devin agitat. Reuși să-și scoată cizma. Îi arătă meseriașului copita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
totul de pe ea și rămăsese doar în niște chiloței din mărgeluțe, cu un boboc de bujor ghemuit chiar la locul acela al tainicei și mult doritei strâmtorii. Scheihainimé strângea la piept o pisică roșcată, acoperindu-și tocmai țuguiatele râvnituri ale sânilor. Clickă cu ochii holbați, ca în transă, pe Back to, să refacă faza. Surâzându-i șăgalnic, strângând și mai tare mâța la pieptu-și înzeit, Scheihainimé își țuguie buzele și, de undeva din pântecele mașinărie, horcăit, năvăli un hohot batjocoritor: Niet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
atunci, se transferase de la uzină în centrală și primise relația cu arabii. Se studie îndelung, ca și cum se descoperea după o lungă absență. Se pomeni fredonând Boema lui Aznavour, trecându-și jetul de apă, ca într-un alint, peste umeri, peste sâni, peste coapsele lungi, încă zvelte, lăsându-se înfiorată de atingerea șuvoaielor pe pântece, de zvâcnetul apei căutându-i parcă sexul. „Bat spre șaptezeci“, oftă ea, „și-mi arde de prostii.“ Nu se putu abține și se mai cercetă câteva clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
chiar la el în familie. L-a adus personal de la securitate și l-a îngropat creștinește în țărâna sfântă, strămoșească. Răpostul părinte Macovei, vărul Prea Sfântului Valerian care este alături de noi, i-a făcut toate cele cuvenite la întoarcerea în sânul familiei. Precizez că alături de noi este și episcopul vicar Irineu, nepotul părintelui Macovei, care însă a rămas sus, la episcopie, să se roage și să vegheze cum evoluează evenimentele.“ Se întoarse, cu o abia vizibilă plecăciune, spre Valerian. Îi făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Emilian Dobrescu, Mihai Florescu, Nicolae Teodorescu, Alexandru Balaci, Mircea Malița, Virgil Teodorescu. Avea întinse în față cărțile de Tarot și cum pleca unul de la tribună întorcea o carte, o privea lung, clătina abătută din cap și apoi o ascundea la sân. Burtăncureanu dădu s-o întrebe ce vedea bosorcoaia în cărțile acele, dar își spuse că mai bine să tacă, să nu afle cine știe ce nenorociri din gura ei nedescântată, să-l bage și pe el în vreo belea. - Andromando, îi strigă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
înaltă, cu plete lungi, într-o rochie de voal albăstriu, transparentă. Nu doar că i se ghiceau de sub stratul noratec formele bine potrivite de meșterul care o mlădiase, de statuie desăvârșită, dar Burtăncureanu, cu ochii holbați, putea sorbi gurguile unor sâni despre care scrisese chiar el cândva, fără să-i vadă vreodată, „marmoreeni precum nălucile în scăldușă.“ O privea nesătul, o vedea și n-o vedea, rupea hulpav din ea doar desenul coapselor pierdute în linii încă nenăscute, doar umbrele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ale pielii ei, explicându-i semnificația fiecèrei perechi de poli, polii matematici, de pildè, fiecare dintre cele douè puncte în care un diametru al sferei intersecteazè sfera, Matei referindu-se explicit și indicând locurile cu pricina, ea râzând, acoperindu-și sânii, el copleșind-o cu cunoștințe temeinice referitoare la poli, continuând cu enumerarea și descrierea lor, polii geografici, polul ceresc, polii electrici, polul magnetic terestru, trecând sub tècere localizarea punctului pe suprafața corpului ei în care acul magnetic este în poziție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
el, îmbrècat, isi desface, slujindu-se de mână stângè, bumbii de la blugi și, eliberând jocul, mutè nebun în f3, apoi, ea anticipând, cunoscându-l bine pe bèrbatul cu care a fècut prima oarè dragoste, isi desprinde sutienul, dezvèluind privirii mateiene sânii, a cèror formè, măi bombatè, semnificativ modificatè de alèptatul pruncului, Matei nu și-o mai amintește, albul înainteazè cu damă, sperând că negrul pentru a-și pèstra avantajul combinațiilor împotriva regelui sè nu joace atacul la damè, dar vederea sânilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
sânii, a cèror formè, măi bombatè, semnificativ modificatè de alèptatul pruncului, Matei nu și-o mai amintește, albul înainteazè cu damă, sperând că negrul pentru a-și pèstra avantajul combinațiilor împotriva regelui sè nu joace atacul la damè, dar vederea sânilor ei și gândul cè ultimul bèrbat care a vèzut-o dezbrècatè a fost soțul ei, cel împotriva cèruia își îndreaptè acum, concentrat și indirect, atacul, îi picurè lui Matei, direct în inimè, o exaltare înfiorètor de dulce care, rèspândindu-se fulgerètor în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]