177,866 matches
-
se întreabă: E oare posibil să fie ideea atât de clară? Doar atât trebuia să văd în vers? Ei bine, în poezia Desperado răspunsul e întotdeauna, Nu. E bine să ne întrebăm în fiecare poem, Ce pune la cale limpezimea textului de După Modernism? 3.6. Ruth Fainlight: Poeta verticală Ruth Fainlight e printre poeții Desperado de primă mărime. Poemele ei sunt deschis autobiografice, dar sensul lor ține de intensitatea narațiunii și nu neapărat de faptul că dezvăluie viața poetei. Puternice, voluntare
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
înveli în muzică și de a încrusta miezul bine gândit. Eliot pretinde că se retrage cu totul de pe scenă. Dacă Yeats căuta să fie o conștiință trează și organizată, urmașii lui experimentaliști caută confuzia: propria creație îi surprinde pe nepregătite. Textele lor par un flux de asociații întâmplătoare. În miezul acestei pânze de păianjen, inteligența creatoare e mai bogată ca niciodată, dar e și infinit mai nerăbdătoare decât arhitectura solidă tradițională. Nerăbdarea lui Eliot și Joyce în fața vorbelor leneșe, care nu
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
romanescă este deocamdată unică în peisajul romanului, iar metoda lui de lucru dimineața studii, biografii critice, iar dupăamiaza roman va produce în curând o operă neîncăpătoare pentru o bibliotecă. LIDIA VIANU: Autorul Desperado ține morțiș ca lectorul să se abandoneze textului în transă. Cărțile tale fac naveta în timp, de la prezent spre secolele trecute și înapoi, de la inteligența care le creează la alte inteligențe, silindu-l pe cititor să trăiască de fapt un prezent continuu, un prezent al tuturor timpurilor, al
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
diferă desigur de la lector la lector. De pildă, nu știu niciodată cum se va sfârși un roman până ce nu-l închei totul se petrece din instinct, aproape la întâmplare, nu neapărat din voia mea. LV. Cum reacționezi când lectorul interpretează textul și găsește în el ceva ce n-ai pus acolo cu bună știință? Îți plac lecturile răstălmăcitoare? Încerci să le ghidezi? PA. Dacă lectorul înțelege taina timpului, dacă e dispus să împingă credibilul dincolo de realul imediat, dacă acest lector e
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ineviatbil asupra propriei ființe. "Eul" are înțelesuri proprii lui, pe care nu le poate ocoli. Există elemente evident autobiografice, de plasare, în First Light. În rest, nimic ostentativ, nimic însemnat. LV. Demontezi cronolgia. Ești eminamente tandru. Încerci să incluzi în text istoria toată. Ești un filozof al istoriei, romancier ce se inspiră din dulcea taină a ceea ce nu mai e... PA. Poate e cam mult spus, filozof al istoriei. Vreau într-adevăr să creez acest sentiment al istoriei, ori mai degrabă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Ce vorbe ar exprima mai bine tema ta esențială, obsesia majoră? PA. Obsesia mea majoră este iubirea trecutului față de prezent și a prezentului față de trecut. LV. Ai un umor fără limite. Te consideri atașat, detașat, ironic, prezent ori absent din text cu premeditare? PA. Am într-adevăr simțul umorului, nădăjduiesc, chiar dacă el se apropie oarecum de pantomimă și teatral. Nu mă simt deloc "detașat" de text, nici ironic sunt fanatic atașat, deci extrem de implicat. Dar și aici putem afla o sursă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
LV. Ai un umor fără limite. Te consideri atașat, detașat, ironic, prezent ori absent din text cu premeditare? PA. Am într-adevăr simțul umorului, nădăjduiesc, chiar dacă el se apropie oarecum de pantomimă și teatral. Nu mă simt deloc "detașat" de text, nici ironic sunt fanatic atașat, deci extrem de implicat. Dar și aici putem afla o sursă de umor, la urma urmei. LV. Scrii romane visătoare. Construiești o narațiune à contre coeur, care avansează în ciuda ei înseși, împinsă la drum de o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e mai important, mintea (inundată de ecouri din arte și vremi) ori sufletul (asaltat de un irezistibil lirism)? PA. Mintea este suflet. 5 octombrie 2001 4.2. Peter Ackroyd: "Fiecare carte e o rațiune de a fi" Masteratul pentru Traducerea Textului Literar Contemporan, Universitatea București, l-a avut invitat la 9 mai 2006 pe Peter Ackroyd într-o videoconferință cu studenții, organizată la sediul Consiliului Britanic. Întrebările studenților (masteranzi și doctoranzi) au scos la iveală destănuiri pe care romancierul nu le-
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
prezent concomitent. În ultimii douăzeci de ani, însă, au apărut o mulțime de romane istorice cu un picior în trecut și altul în prezent. Acum e chiar un gen în sine și unii romancieri numai asta scriu. Acest tip de texte de alunecare între trecut și prezent, ca să le numesc așa, a trecut chiar de granițele romanului, iar acum găsim narațiuni istorice ori biografice care folosesc acest procedeu, confruntând, transpunând trecutul în prezent. Departe de a se stinge, aș zice că
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ori e doar o stare de fond? PA: Da, există acest regret, și el nu e deloc o taină. Am scris cartea aceea într-un moment de chin sufletesc, și presupun că starea mea de spirit s-a strecurat în text, însă intenția mea a fost să reconstitui figura stranie a Doctorului Dee; de când eram student m-a interesat necromanția. Este una din figurile pe care le am mereu în minte. Mi-am dorit să redau viață Londrei acelor vremi. În ce privește
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
literară modernă. Nu mi-am propus așa ceva. Cât despre actul scrisului, da, chiar așa este: cuvintele curg aproape instinctiv din peniță, cu prea puțin efort conștient din partea mea. Când recitesc ce am scris, mi se pare adesea că nu e textul meu, nu-mi amintesc să fi scris eu acele lucruri. Vorbesc acum și de roman și de biografii. Am convingerea că scriu bine abia atunci când simt acest lucru, când vorbele curg nestăvilite din vorbele dinaintea lor, de pe pagină. Eu sunt
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
scriu nu depinde de fapt de mine, așa că orice așteptare de natură teoretică, în ce mă privește, e zadarnică. Student: Dar când vine vorba de lectură, ați prefera să nu ne preocupe tehnica literară, adică să citim doar ca să simțim textul, ori ar trebui să căutăm mecanismele, procedeele pe care le folosiți? PA: Asta e decizia voastră. Orice abordare e permisă, nu există legi în privința lecturii, așa cum nici scrisul nu are legi. Dacă vă atrage detectarea unei teorii literare, căutați-o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
a creat realitatea. Mi se pare mai indicat să introduc cititorul în istorie, nu să încep, ca alte romane istorice, cu îmbrăcăminte, clădiri etc. Încep cu limba și, recreând limba, recreez perioada cu mai multă autenticitate. Cititorul e absorbit de text în cu totul alt mod decât se întâmplă în proza istorică. Și aici e același fenomen de care vorbeam: întâi vine limbajul și el duce greul, face lumea. Student: Există în romanele Dvs și alte simboluri, în afară de Londra, la care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
nebunul e înțelept iar înțeleptul nechibzuit. Sau și mai portivit omul e un amestec din cei doi și e în egală măsură supus greșelii, ori răsplătit cu calea cea dreaptă. LV. În Flaubert's Parrot, faci roman polițist dintr-un text aparent de critică literară. Ce tip de critici îți sunt simpatici? Între deconstructivism și restul "-ism"-elor (v. cât îi era de nesuferit lui Eliot ceea ce el numea "Leavisitism"), care e calea de urmat? Până unde poate merge criticul cu
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
scriem cu uneltele pe care vor să ni le vândă cei ce se ocupă cu comercializarea noii thenologii. Nici nu știi ce m-am bucurat când am aflat nu demult că mai sunt colaboratori la revistele literare care-și trimit textul scris de mână! Dacă nu mă înșel, W.H. Auden n-a învățat niciodată să scrie la mașină. Fascinant. Oare Pasternak scria la mașină? LV. Într-o zi mai demult, după ce stătusem îndelung de vorbă, m-ai privit lung la
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
pe care l-am ținut cam toată viața. Sper că el mă va reprezenta cel mai exact. Ar trebui să apară la anul. LV. Ce părere aveți despre filmul făcut după Iubita locotenentului francez, despre modul cum filmul schimbă perspectiva textului? JF. În tinerețe am studiat serios filmul, m-am gândit mult la el. Nu-l găsesc deloc facil și lipsit de efort, nu în variantele lui franțuzești și italienești. LV. Ce preferați, cartea sau filmul? JF. Am mari îndoieli în ce privește
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
însumi, nici romanele mele. Asta e problema criticilor. Îmi place felul cum îmi descrii operele. LV. O trăsătură majoră a autorilor Desperado este faptul că operele lor trebuiesc neapărat recitite pentru a fi înțelese cum se cuvine. Relectura sporește plăcerea textului voit derutant. Nu se clarifică nimic, dar se trăiește din plin. Ai vrea ca lectorul să vadă în romanele tale o enigmă sau te consideri un realist? AG. Enigmele sunt pentru mine romanele polițiste în care cauți făptașul, iar dacă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
proprii (cum ar fi Unthank, Provan, Lanark). Aș anagrama Lanark pentru a ajunge la carnal, ceea ce ar da mare concretețe lumii tale imaginare. AG. Numele pe care le menționezi sunt locuri din Glasgow ori din apropiere. Îmi place să îmbogățesc textul cu nume sugestive din Scoția ori din alte literaturi. Dar proza mea (excepție făcând Logopandoncy) e în principal alcătuită din vorbe scurte și simple. LV. O altă trăsătură Desperado a romanelor tale este faptul că ignoră logica, își creează reguli
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
nouă de Huxley, Divina Commedia lui Dante, Procesul lui Kafka, Sartre (senzația de greață), Wells (zborul liber al imaginației), Swift (v. houyhnms), T.S. Eliot (notele de încheiere). Romanul Desperado se hrănește cu literatură. Spiritul Desperado e o conștiință exacerbată a textelor trecute. Nu faci pe plac romanțiozității lectorului, dar îi cultivi afecțiunea pentru déjà vu. Cum ți-ai dori să comunici cu cititorul? AG. N-am de unde să știu puterea istoriilor mele asupra cititorilor, fiindcă fiecare reacționează altfel, chiar când se
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e previzibilă, nu prea mai are rost s-o citești (doar dacă e o poveste adevărată). Cum merg lucrurile la relectură e interesant de discutat cert e că merge și atunci; cred că îți anulezi cunoașterea, pentru a spori plăcerea textului. Una din plăcerile esențiale ale narațiunii este peripetia, o desfășurare surprinzătoare dar și convingătoare în același timp, ceea ce se potrivește cu experiența noastră vie, care ne învață că deși viața e în esență imprevizibilă, ea e condusă de o cauzalitate
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
o cauzalitate. Frank Kermode a scris foarte bine despre această chestiune în The Sense of an Ending. Un aspect al științei de a nara e să maschezi dovezile care, retrospectiv, îți vor face surprizele să pară convingătoare atunci când se produc. Textul romanțios tradițional tinde să aglomereze surprize, fără să le facă câtuși de puțin convingătoare. Romanul realist încearcă să le facă să pară parte din reprezentarea realului. "Contractul" cu lectorul depinde în parte de tipul de operă, de regulile implicite care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
criticul Desperado revine la plăcerea narațiunii. Ce părere ai despre critica savantă? DL. Sunt mai multe feluri de critică, cu roluri diferite, de la cea jurnalistică la cea savantă. Își au toate locul lor. De orice fel ar fi, consider că textul critic trebuie să poată fi citit cu plăcere de cei interesați. Deplâng tendința unei mari părți din critica post-structuralistă (nu chiar toată) de a pune pe cititor în încurcătură cu premeditare. Un eseu critic bun are o intrigă are surprize
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
recunoscută, așa că această critică poate merge pe drumul ei fără a prejudicia cartea ori pe lector. Cu toate acestea, evit de obicei să citesc critică universitară despre propria mea operă aceasta are o tendință de a etala o stăpânire a textului care îl sufocă pe autor. Îmi place critica în care se judecă ce a făcut autorul cu tema aleasă, nu cea care îl dojenește pentru alegerea lui, demonstrând cu dovezi. Îmi displace critica motivată în primul rând de politica literară
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
critică preferi? TM. Nu mă interesează să citesc critică, iar ceea ce s-a scris despre mine e în mare parte rizibil, dar critica literară de valoare cred că trebuie să fie la fel de creatoare ca romanul, și în același timp fidelă textului pe care îl analizează. Tot așa cum nu are rost nici să scrii romane dacă nu reflecți fidel natura umană. 22 septembrie 2004 4.13. Eva Salzman: New York LIDIA VIANU: Te-ai născut la New York. Cum a fost copilăria ta acolo
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
în floarea vârstei. Îmi plăcea mai mult dansul contemporan: trupele Martha Graham, Paul Taylor și Merce Cunningham. Cum tata scria pentru operă, am luat contact cu arta nouă: avangarda, experimentele. Bucata multi-media a tatei "The Nude Paper Sermon" includea un text de poetul John Ashbery și avea printre interpreți pe actorul Stacy Keach, care s-a dus mai apoi la Hollywood (Și de acolo la închisoare, dar asta e altă poveste...). Finalul acestei bucăți mi-a oferit prima imagine (fugară) a
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]