18,324 matches
-
1). Încurajarea discursurilor pe tema utilit]ții s-ar putea s] nu fie benefic] societ]ții. Mai mult, chiar și în condițiile accept]rii unui anumit conținut lingvistic, dup] cum sublinia Confucius, problema interpret]rii r]mane valabil]. O orientare lingvistic] necesit] o coordonare extralingvistic]. Este necesar] intuiția moral] pentru a face posibil] interpretarea termenilor care compun un model de conduit], întrucat codul propriu-zis nu poate furniza cu certitudine niște tipologii comportamentale constante. Scrierea Daode-jing ofer] un argument de ordin lingvistic
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
lingvistic] necesit] o coordonare extralingvistic]. Este necesar] intuiția moral] pentru a face posibil] interpretarea termenilor care compun un model de conduit], întrucat codul propriu-zis nu poate furniza cu certitudine niște tipologii comportamentale constante. Scrierea Daode-jing ofer] un argument de ordin lingvistic explicit, care vine în sprijinul scepticismului legat de consecventă oric]rui tao. Nici un tao nu poate fi constant deoarece denumirile (ming) nu sunt nici ele constante. Orice tao poate fi interpretat în diverse moduri, iar aceasta pentru c] asocierea oric
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
poate genera diverse moduri de evaluare a binelui, fiecare determinând direcții specifice de acțiune, deci tipologii tao diferite. Tao poate fi orientat și împotriva binelui, ceea ce înseamn] c] binele nu este sinonimul unui tao constant. Denumirile furnizeaz] toate mijloacele etice lingvistice și, implicit, modalit]țile de comportare în lumea real]. Ele influențeaz] modul de diferențiere a lucrurilor, dorințele și acțiunile omului. Rolul orientativ al denumirilor const] în faptul c], prin integrarea acestora în vocabularul propriu, individul are posibilitatea de a opera
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
învăț] s] evalu]m anumite lucruri ca fiind shi, iar altele că fei; așadar înv]tarea unei denumiri presupune înv]tarea shi-fei. De fapt, aceste inclinații asimilate, de selecție și respingere a lucrurilor, sunt dorințe convenționale sau dobândite. Un tao lingvistic însușit se traduce printr-un ansamblu de predilecții pentru clasificarea obiectelor, procedur] folosit] și în derularea acțiunilor proprii. Prin comportament, anumite aspecte sunt selectate, iar altele eliminate; în acest sens, limbajul este un factor coordonator al raționamentelor estimative (wei). Acțiunile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
trebuie înv]țâț s] se hr]neasc] său s] doarm]. Raționamentele estimative wei (sau comportamentele discriminatorii privind denumirile) într] în conflict cu spontaneitatea fireasc] a omului. Teoria lui Lao Tzi vine s] explice atitudinea critic] a lui Mencius la adresa metodelor lingvistice. De asemenea, el adopt] o viziune mai realist] cu privire la sfera comportamentului uman. Mencius a pornit de la ipoteza c] intuiția uman] are un potențial suficient de bogat pentru a face din om st]panul înțelept al unui domeniu etic indivizibil. Viziunea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în guvernare: menținerea ignorantei în rândul oamenilor, caracterizarea toleranței ca fiind nefireasc] etc. Eu aș propune o abordare diferit] a gândirii lui Lao Tzi. Acesta ne îndeamn], la fel cum a f]cut și Mencius, la o abandonare a mijloacelor lingvistice de dirijare a comportamentului. Disputa dintre cei doi se reg]sește în percepția lor diferit] asupra mecanismelor ereditare umane. În opinia lui Lao Tzi, zestrea ereditar] a ființei umane, lipsit] de podoaba culturii și a limbii, ar fi capabil] s
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Dat fiind bunul simț și existența asem]n]rilor și a deosebirilor exterioare, metodele de utilizare a denumirilor pot fi construite pe baza unei realit]ți exterioare constante. În acest sens, noua școal] a lansat o teorie care îmbin] realismul lingvistic cu cel etic, pornind de la ideea c] lumea real] constituie premisa aprecierii binelui și r]ului (shi-fei). Al treilea curent a reprezentat o provocare chiar și pentru acest umanism unanim acceptat, în sensul c] asem]n]rile și deosebirile dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ar fi un fapt situat undeva între nesocotinț] și nebunie. vi. Era întunecat]: sfârșitul „celor o șut] de școli de gandire” Cei mai renumiți dintre discipolii lui Xunzi au pus bazele doctrinei legaliste, care a preluat din gândirea acestuia teoria lingvistic], mai putin pasiunea să pentru normele tradiționale. Ei au fost de acord cu necesitatea unor reguli de conduit] convenționale, ins] nu considerau vechimea acestor norme ca fiind un aspect primordial. Utilitatea lor nu era strict dependent] de înțelepciunea str]moșilor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cre]rii lui Adam și a întoarcerii sale. Adam, primul om, se distinge de îngerii existenți, care sunt rugați s] se închine în fața sa, în virtutea capacit]ții sale divine de „a numi lucruri”, s] conceap] cunoașterea capabil] a fi descris] lingvistic și, deci, codificat], o aptitudine inaccesibil] îngerilor, v]zuți drept ființe unidimensionale. Aceast] capacitate creativ] implic], totuși, obligația de a nu dep]și limitele impuse. În Coran, Satana întruchipeaz] excesul, având în vedere faptul c] respect] porunca lui Dumnezeu de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în discuțiile despre probleme morale controversate: avort, eutanasie, pedeapsa suprem] decretat] de lege, felul în care trat]m animalele și mediul înconjur]tor, obligațiile fâț] de semenii noștrii și fâț] de generațiile viitoare. Și asta în vreme ce, din punct de vedere lingvistic, drepturile aparțin unei tradiții a rațion]rii etice care își are originea în Antichitate. Din perspectiva acestei tradiții, conotațiile termenului aparțin mai degrab] domeniului legal decât celui moral. Așa cum arăt] Stephen Buckle în capitolul 13 intitulat „Dreptul Natural”, r]d
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
unei „Teorii a Poruncii Divine” a eticii, identificând binele moral cu voia lui Dumnezeu sau cu poruncile Sale. În forma sa cea mai pertinent], aceasta este o teorie despre sensul în sine al cuvintelor - ceea ce Jonathan Harrison a numit teoria „lingvistic]”. Ideea ar fi nu doar c] voia lui Dumnezeu și binele coincid, lucru care ar fi în mod obișuit de la sine înțeles (întrucât Dumnezeu este bun), dar mai degrab] c] binele și voia lui Dumnezeu sunt unul și același lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rezultat, acesta nu ar fi acceptabil pentru teiști care consider] afirmația „Dumnezeu este bun” ca fiind mai semnificativ] și conținând mai mult] informație decât afirmația potrivit c]reia cercurile sunt rotunde (vezi capitolul 37, „Naturalismul”). În orice caz, aceast] versiune lingvistic] a „Teoriei Poruncii Divine” pune probleme în ceea ce privește faptul aparent c] mulți oameni au concepții despre ceea ce este bine din punct de vedere moral f]r] a avea concepțiile corespunz]toare despre voința lui Dumnezeu. Această înseamn] c], aparent, nu exist
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
r] a avea concepțiile corespunz]toare despre voința lui Dumnezeu. Această înseamn] c], aparent, nu exist] o penurie de atei și agnostici care, în ciuda lipsei lor de credinț] în Dumnezeu, nu prezint] o lips] de concepte morale. Susțin]torii Teoriei lingvistice a Poruncii Divine ar putea s] își mențin] poziția, negând faptul c] asemenea oameni exist] într-adev]r. Am putea specula c] cei care par a fi atei p]trunși de idei morale fie nu sunt atei cu adev]rât, fie
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
prin termeni morali, sperând, prin urmare, s] arate c] ceea ce vor s] spun] teiștii și nonteiștii este, cel puțin în mare, același lucru, în ciuda unor diferențe semnificative. O cale mai ușoar] pentru teoreticienii „Poruncii Divine” ar putea fi abandonarea versiunii lingvistice în favoarea a unei versiuni extinse mai moderne, ținând totuși cont de faptul c] binele și voia lui Dumnezeu nu sunt unul și același lucru, ajungând s] reprezinte același lucru: Dumnezeu voiește tot ceea ce este bine și tot ceea ce voiește Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
u, f]r] s] știe (sau f]r] că m]car s] cread]) ceva legat de Dumnezeu. Neizbutind s] nege afirmațiile atee și agnostice ale acestor teiști morali prima facie (o opțiune neplauzibil] în discuția de mai sus despre versiunea lingvistic] a „Teoriei Poruncii Divine”), cei care susțin c] întreaga cunoașterea moral] depinde de cunoașterea de sau despre Dumnezeu își pot argumenta poziția în cel puțin dou] feluri. Un punct de vedere ar fi sl]birea leg]turii dintre cunoașterea moral
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
respingerea metodei; interogarea realității și a adecvării limbajului la descrierea acesteia; apărarea discursurilor multiple; centrarea pe relațiile de putere și hegemonie culturală; relativism extrem și tendință către nihilism". În general însă este acceptat că elementul-cheie în filosofia postmodernă este "revoluția lingvistică". Unii postmoderniști preiau ipoteza Shapir-Whorf, conform căreia modul în care "vorbim" despre lume ne modelează weltanschauung-ul, adică felul în care o înțelegem, o experimentăm sau o trăim. Orice afirmație conține un număr nesfârșit de sensuri, deci există o multitudine
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
în faza aceasta" (Lovinescu, 1997:312); imitația e mecanică doar în prima fază la noi fiind inițial integrală și nesupusă spiritului critic -, pentru ca mai apoi să devină adaptativă, rolul spiritului critic fiind incontestabil ideea e susținută cu exemple precum diversitatea lingvistică, artistică, religioasă ș.a.4; ea nu este doar imitația străinului, ci și a străbunului, a trecutului, "civilizația fiind în realitate o serie nelimitată de imitații urmată de adaptări" (Lovinescu, 1997:312). Prin acest contact cu ideile Revoluției franceze, "adaptându-se
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
protocol 4. O declarație pe factura va fi făcută de către exportator prin dactilografiere, stampilare sau tipărire pe factura, pe documentul de livrare sau pe alt document comercial după modelul de text ce figurează la anexă IV, folosind una dintre versiunile lingvistice stabilite în acea anexă și în concordanță cu prevederile legale interne ale țării exportatoare. Dacă declarația este scrisă de mână, va fi scrisă cu cerneală cu majuscule. 5. Declarațiile pe factura trebuie să fie semnate de mână, în original de către
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153055_a_154384]
-
protocol 4. O declarație pe factura va fi făcută de către exportator prin dactilografiere, stampilare sau tipărire pe factura, pe documentul de livrare sau pe alt document comercial după modelul de text ce figurează la anexă IV, folosind una dintre versiunile lingvistice stabilite în acea anexă și în concordanță cu prevederile legale interne ale țării exportatoare. Dacă declarația este scrisă de mână, va fi scrisă cu cerneală cu majuscule. 5. Declarațiile pe factura trebuie să fie semnate de mână, în original de către
EUR-Lex () [Corola-website/Law/153286_a_154615]
-
caracteristici ale formelor; la fel de necesar este să apelăm din nou la retorică, pentru a face diferența între figurile de gândire (simbolul, dar mai ales alegoria - o suită de mutații de sens) și cele clasate a fi în special de "limbaj" (lingvistic sau iconografic), cum ar fi metafora însăși. Studiul imaginarului relevă faptul că acesta include și utilizează întreaga tipologie a imaginilor, atât mentale, cât și materiale (fie ca suport, fie ca reflex al unei gândiri, fie ca testimonial); atât vizuale, cât
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
depășește însă lingvistica saussuriană prin preluarea funcțiilor limbajului de la Roman Jakobson, pentru că cercetătorul este de fapt interesat de codurile procesului de comunicare, necesare memorării, imaginării, dar și actualizării structurilor imaginarului. Util pentru teoria acestuia este că, spre diferență de semnul lingvistic, încadrat de o convenție absolută, imaginea se bazează pe analogii formale, ceea ce o face mai ușor de memorat și, în același timp, un suport mai eficient pentru informația care trebuie să rămână în imaginarul colectiv. Un aspect specific culturilor cu
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
un simptom al fantasmelor provocate de o tra(u)mă refulată (teoria freudiană), fie pentru că este manifestarea vizibilă a unui arhetip atunci când el se particularizează (teoria jungiană). În ciuda unei anumite capacități de a crea empatie, simbolul este însă un "instrument" lingvistic de operare abstractă și are un caracter general, de largă reprezentare culturală pentru o comunitate sau un stat.11 (Din nou semnalez o problemă metodologică: dacă simbolul este citit prin grila semiotică, atunci e dificil de admis concluzia că ar
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
Arhetipul tinde însă aici către o reprezentare - o imagine mentală, în primul rând − a forței generatoare a universului. Principiul arhetipal, pe baza unei scheme emergente, se fixează mai întâi într-o formă vagă, abstractă, cu un conținut determinat pe bază lingvistică; ulterior, el poate deveni figurativ, dar aceasta este ipostaza cea mai îndepărtată, de fapt, de principiul său generator. Nu e cazul să echivalăm arhetipul cu "ideea" și nici să îl așezăm sub semnul imaginației, pentru că e de preferat să stabilim
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
manifestări concrete se regăsesc în toate etapele istorice ale fenomenelor de memorare și de imaginare colectivă. Ele au însă funcții diferite, de aceea am căutat un model, care, în mod natural, să fi influențat organizarea proceselor mentale. Dat fiind materialul lingvistic cu care sunt prelucrate experiența senzorială și cea intelectuală, am întrevăzut în sistemul limbii schema însăși pe care s-a pliat organizarea procesului de memorare. Imaginarul are propria lui gramatică și propriul lui vocabular (format din imagini, simboluri, semne), așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
mare parte transformată, pe cale de a se afirma ca o nouă etnie. Granița Dunării joacă în continuare un rol decisiv: niciodată în chip real provincie a imperiului bizantin, zona nord-dunăreană rămâne totuși în contact direct cu cea sud-dunăreană datorită factorului lingvistic, a celui etnic și, nu în ultimul rând, a celui religios. Fără a suporta din partea centrului de putere, destul de îndepărtat de altfel (Constantinopolul), presiuni instituționale sau militare, populația nord-dunăreană rămâne un timp nediferențiată de cea sud-dunăreană. Atât invazia slavilor din
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]