177,866 matches
-
1992), The Installation of Baal’s High Priestess at Emar, Atlanta. Margueron, J.-Cl. (coord.) (1980), Le Moyen Euphrate, Leiden. Ugarit Textele scrise cu caractere cuneiforme din Ugarit sunt reunite În M. Dietrich, O. Loretz, J. San-martín, (1976), Die keilalphabetischen Texte aus Ugarit, Neukirchen-Vluyn (În parte incluse și În P. Bordreuil, D. Pardee et al., 1989, La trouvaille épigraphique de l’Ougarit, vol. I, Concordance, Paris). Caquot, A.-Sznycer, M.-Herdner, A. (1974), Textes Ougaritiques, vol I, Mythes et légendes, Paris
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de acum Înrădăcinați În civilizația insulei. Dar absența unei documentații scrise care să ne permită să descifrăm termenii Întâlnirii și confruntării Între aceste două civilizații, imposibilitatea de a citi documentele păstrate În vechea scriere minoică, sărăcia și caracterul laconic al textelor miceniene Împiedică o reconstruire completă a cadrului istorico-religios și cultural. 2. UNIVERSUL MINOIC: CRETA PREELENICĂTC "2. UNIVERSUL MINOIC \: CRETA PREELENICĂ" 1. Nașterea civilizației minoicetc "1. Nașterea civilizației minoice" Insula Creta, situată În partea orientală a Mediteranei, ocupă o poziție geografică
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sale1. 2. Starea documentelor: imagini fără cuvintetc "2. Starea documentelor \: imagini fără cuvinte" Până În secolul al XV-lea Î.Hr. Creta a fost locuită de populații care nu vorbeau greaca, iar civilizația ei rămâne Încă „o carte de imagini fără text”, Întrucât tipurile de scriere din această perioadă, atât cel ideografic din minoicul de mijloc, cât și cel silabic, cunoscut ca liniar A, din minoicul târziu, nu au fost Încă descifrate cu certitudine. Bănuiala că ar fi vorba despre o limbă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de descifrare a scrierii minoice au Îngăduit, poate, ca, pe anumite mese de libație să fie citit termenul jasasara, alternat cu hasasara, și să fie interpretat ca „Stăpână” prin confruntarea cu termenul hitit cuneiform și cu luviana. Succesivul potinija din textele miceniene, grecescul potniaxe "potnia", ar putea fi atunci o traducere a acestui titlu. Dar tocmai Întrucât este un titlu, el este generic, iar atribuirea lui unei singure divinități nu este neapărat exclusivă. Mai târziu, În Grecia, termenul potnia va fi
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
John Chadwick, limba tăblițelor În Liniar B s-a dovedit un dialect grec arhaic ce prezenta nu puține analogii cu limba poemelor homerice, dar și cu nuanțe și diferențe Între o cetate miceniană și alta. Aridul limbaj birocratic din aceste texte În parte administrative constituie Încă un obstacol pentru completa Înțelegere a acestei civilizații; cu toate acestea, descifrarea a obligat savanții să considere lumea miceniană ca pe o cultură autonomă În raport cu cea cretană. Iar dacă limba era greacă, era plauzibil să
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pe cel al personalului responsabil, În cele mai multe dintre cazuri indicat cu aceiași termeni folosiți În greacă. c) Problema continuității cultuale Deși este legitim să considerăm că ceea ce este scris pe tăblițele În Liniar B ar relua Într-un anumit fel textele În Liniar A, termenii Întâlnirii Între cele două civilizații rămân Încă deschiși și problematici. Rhyta miceniene pentru libații reproduc modelele cretane, asemenea celui În forma de cap de taur, găsit Într-un mormânt-puț din Micene; pe sigilii apar aceleași motive
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Cnossos (KN Ga 1058), Înțeles ca „mutarea/purtarea zeului”. Existau „slujitori” și „slujitoare” ale zeului (teojo doero și doera), tratați ca oameni liberi și ale căror nume și proprietăți sunt menționate, dar nu și Îndatoririle religioase. În ultimă analiză, aceste texte, În ciuda multelor obscurități, lasă să se Întrevadă o organizare religioasă uniformă, Întemeiată pe un sistem foarte birocratic, fără să ne fie Îngăduit să așteptăm de la ele mai mult decât vor ele să spună, În virtutea exclusivei lor finalități administrative. b) Sacrificiul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Iphimede", diujaxe "diuja" și Heraxe "Hera"; un bărbat pentru Hermesxe "Hermes", Zeusxe "Zeus" și Drimiosxe "Drimios"; În sfârșit, două femei pentru templul lui Poseidon. 3. Secolele Întunecate și moștenirea transmisătc "3. Secolele Întunecate și moștenirea transmisă" Dacă se admite că textul tăbliței din Pilos ne restituie o listă de potențiale victime umane, modul În care a fost ea redactată, cu ștersături și rescrieri, i-a Împins pe savanți să creadă că redactarea a fost dusă la capăt În circumstanțe foarte grave
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de a deveni nemuritor În schimbul unor bunuri materiale și cea a unui destin Într-un anumit fel privilegiat după moarte pentru cel ce se va apropia de ritualul inaugurat de zeița Demetraxe "Demetra" (subcapitolul 3.4a). Neunificată niciodată Într-un text canonic unitar, liberă de condiționările unei ortodoxii, condiționări care să nu se identifica cu alegerile ideologice și politice ale fiecărei cetăți În parte, mitologia eroică În special a reprezentat fundamentul societății aristocratice În epoca arhaică. Cu toate acestea, odată cu afirmarea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
apoi cultural și filozofic, pe care Roma l-a nutrit pentru un aspect central al religiozității tireniene, disciplina etrusca, cum au numit romanii arta etruscă a auspiciului, În legătură cu care ne-au transmis o importantă serie de date și chiar În raport cu textul unor răspunsuri ale haruspicilor. În calitate de cultură „periferică” În raport cu cea greacă, de care a fost influențată aproape mai mult decât oricare alta, ea Împărtășește soarta diferitelor culturi periferice ale epocii clasice, ale căror recuperări moderne s-au făcut În esență pe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
-lea Î.Hr., ce poartă indicații epigrafice referitoare la legătura dintre diferitele zeități și diferitele zone de pe suprafața organului, pe baza corespondenței magice Între Împărțirea spațiilor cerești (și infernale) și organul animalului. Aceste două documente sunt susținute și de alte texte etrusce, dificil de interpretat, dar care au o semnificație religioasă certă, ca „țigla din Capua”, un ritual privitor la sfera infernală pentru diferite luni, Începând din martie până În octombrie, gravat pe o bucată mare de teracotă descoperită În capitala Campaniei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Capua”, un ritual privitor la sfera infernală pentru diferite luni, Începând din martie până În octombrie, gravat pe o bucată mare de teracotă descoperită În capitala Campaniei etrusce (secolul al V-lea Î.Hr.), sau „Tăblița de la S. Marinella”, probabil un text oracular dintr-un sanctuar de pe teritoriul cetății Caere (sfârșitul veacului al VI-lea Î.Hr.); cele mai lungi inscripții etrusce care ni s-au păstrat, să amintim acest lucru, au toate un caracter religios. De aceea, În lumina acestor informații
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
religiozității etrusce (pe care, de altfel, Îl condivide cu cea latină), cel referitor la cultul capacității generatoare masculine și feminine și la constituirea formelor dominante ale religiei domestice, cu finalitatea evidentă a formării unor elite nobiliare și a puterii lor. Texte târzii, pe cât de celebre pe atât de controversate, care conțin rămășițe neîndoielnice ale credințelor etrusce filtrate prin arta auspiciului, insistă fie asupra caracterului inexplicabil (zei involuti) și asupra obscurității (zei opertanei) forțelor divine, fie asupra pluralității (zei complices) și apartenența
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Înger al morții”, deținător al destinelor scrise privitoare la fiecare individ, și Tuculcaxe "Tu÷ul÷a", ființă monstruoasă cu aripi În formă de șarpe și cu cioc Încovoiat, avînd rolul de paznic al unor osândiți aparte. Asemănător cu ceea ce propovăduie textele orfice grecești, pentru etrusci călătoria prin adâncurile pământului era Într-adevăr pândită de acești demoni și plină de primejdii și de capcane; totuși, respectarea scrupuloasă a riturilor cuprinse În libri fatales și În libri Acherontici este În măsură să o
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ca atare, de neatacat sau de nedepășit - de autoconștiință și de autocomunicare. c) Clasificarea religiei romane ca „religie culturală ce se exprimă prin venerarea imaginilor și prin sacrificiu” nu exclude faptul că - Începând deja din epoca regilor - s-au utilizat texte scrise pentru organizarea cultului și a divinației (imnuri, rugăciuni, ritualuri, cărți sibiline)2. Și În epoca imperială erau cunoscute culte fără imagini și cu simboluri aniconice ale zeilor; ele alimentează idealul romantic al unei religii primitive simple și pure sub
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
romane și istoria tradiției sale. Roma prerepublicană nu reprezintă o civilizație „orală”, lipsită de scriere. Tratatul cu Cartagina (508/507 Î.Hr.) și Legea Celor Douăsprezece Table (jumătatea secolului al V-lea) arată limpede că exista capacitatea de a compune texte ample și complexe. Activitatea legislativă, care include și norme de drept sacru, a fost pusă explicit În legătură cu Solon și cu „instituțiile și obiceiurile celorlalte cetăți ale Greciei” (Titus Livius, 3, 31, 8). Tratatul, ca parte a unui corpus de acorduri
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pe care sunt gravate de la patru la șaisprezece versuri dactile, adesea cu caractere destul de mici1. Plăcuța cea mai veche provine de la Hipponion (Vibo Valentia, cca 400 Î.Hr.), cea mai nouă de la Roma (secolului al III-lea d.Hr.). Limba textului originar este ioniana, adaptată uneori dialectului doric. Descoperirile făcute În ultimii ani la Hipponion și Pelinna au oferit posibilitatea lămuririi câtorva dintre multele probleme până acum obscure (Graf, 1991). a) Morții, cărora le erau Încredințate plăcuțele de aur În mormânt
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rugăciunilor cultuale. Aceste ritualuri sunt unice În felul lor printre izvoarele referitoare la religia romană, mai ales pentru că ele alcătuiesc o unitate, pot fi datate cu certitudine și se inserează În situații istorice și economice particulare. Este vorba despre următoarele texte: - 1 făgăduințe, voturi pentru sănătatea vitelor (83) - 2 ritual care precede semănatul (132) - 3 ritual care precede culesul (134) - 4 rărirea unui crâng (sacru) (139) - 5 săpături efectuate Într-un crâng (sacru) (140) - 6 lustratio agri (suovetaurilia) (141) - 7 tratamentul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
să Încercăm să reconstruim părțile generale (ordinaria) pe care Cato sau originalul folosit de el le-au putut lăsa deoparte ca fiind cunoscute tuturor, descriind numai rituri particulare (propria). Pentru că, pe de altă parte, Occidentului i-au fost transmise numai texte despre agricultură, dar nu și arhivele templelor romane sau ale preoților, suntem nevoiți să recompunem elementele recurente și centrale ale sacrificiului folosind surse numeroase și eterogene. c) Cultul roman ca acțiune simbolică 1. Limbajul semnelor cultului roman este reglat de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
formează aproximativ cincizeci de unități cultuale. Prin unitate cultuală Înțelegem acțiunea minimă, dar completă, sau cuvintele care pot subzista ca unitate independentă În afara acestui ritual. Relația dintre unitate cultuală și ritual ar putea fi comparată cu cea dintre frază și text. Schema unităților cultuale din ritualul lui Cato privitor la porca praecidanea poate fi structurată astfel 1: *Pregătire a) ablutio corporis (aspersio), pura vestimenta, cinctus Gabinus al persoanei Însărcinate, purae manus; formulă de excludere Împotriva celor impuri; Încununare, respectiv velatio capitis
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Seneca Îl romanizează pe Oedipus al său, introducând În operă o amplă scenă de divinație; Troadele lui vorbesc despre cultul morților și despre un mitic sacrificiu uman; Hercules Oetaeus vorbește despre suferința și urcarea la cer a fiului zeului. Aceste texte sunt mituri livrești ce se corelează cu religia practicată numai prin medieri multiple. După ce Împărații creștini au interzis cultul roman, În special a sacrificiului sângeros, și după ce marele interes pentru teatrul roman a fost demonizat și abolit definitiv În antichitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
livrești ce se corelează cu religia practicată numai prin medieri multiple. După ce Împărații creștini au interzis cultul roman, În special a sacrificiului sângeros, și după ce marele interes pentru teatrul roman a fost demonizat și abolit definitiv În antichitatea târzie, aceste texte au supraviețuit ca un bun cultural, iar mai târziu s-au putut insera Într-un nou context istoric sub numele de „religia păturilor sociale culte” sau „religia paralelă”2. Surprinzător este faptul că, În antichitate - În pofida unor Încercări În iudaismul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
religioasă. Într-adevăr, În ciuda titlului de antichități, teama și zelul reformator Îl Îndeamnă pe acest om cult la muncă: zeii nu trebuie uitați (I fr. 2a), poporul nu trebuie să Îi disprețuiască, ci trebuie să Îi venereze (I fr. 12). Textul acestei Summa theologica a religiei republicane s-a pierdut la sfârșitul antichității și are nevoie să fie reconstruit pe baza unor citate. Augustin l-a citit Încă În secolul al V-lea și ne oferă și indiciul acestui fapt (I
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de la Sais (Istorii, II, 170, 1-171, 1), Întreaga documentație exclude legitimitatea unei asemenea definiții pentru riturile osiriene, Întrucât ele nu prevedeau componenta inițiatică și ezoterică. O atare componentă este asumată de cultul isiac În epoca elenistică târzie, iar dacă, În textul citat, Plutarh face, probabil, aluzie la ea, Apuleius, În cartea a XI-a a Metamorfozelor, ne oferă cea mai completă și mai expresivă mărturie a ei. Fără să o putem analiza În amănunt, e suficient să observăm că ea prevede
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Hr., reprezintă unul dintrexe "Thot" cele mai semnificative documente ale tendinței de a pune sub semnul religios Întregul tablou al intereselor intelectuale, despre care se crede că este cu putință să primească răspuns numai din partea și În numele divinității. Descoperirea unor texte ermetice În codexurile copte de la Nag Hammadi, care cuprind texte gnostice (Mahé, 1978-1982), confirmă răspândirea acestei literaturi de revelație „păgână”, capabilă să intereseze și acele medii creștine Îndreptate tot spre obținerea cunoașterii dintr-un izvor legitim al acesteia, cuvântul revelator
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]