549 matches
-
de sub copaci era noroios, iar drumul, plin de băltoace. În plus, Mitsuhide și servitorii săi erau epuizați. Ajunseseră deja aproape de Yamashima și, de-ar fi putut numai să ajungă la Otsu, aveau să fie în siguranță. Și continuau să se îmbărbăteze astfel, dar pentru oamenii frânți de oboseală distanța părea să aibă peste o sută de leghe. Am intrat într-un sat. — Trebuie să fie Ogurusu. Treceți în liniște. Ici și colo se vedeau colibe muntenești, cu acoperișuri groase de stuf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
așa, pe ascunselea, le mai dădeau de mâncare, mai scoteau o vorbă omenească. Eu nu am Întâlnit pe nimeni din partea lor care să mă ajute, pe nimeni. Am văzut oameni foarte cumsecade, care erau puțin mai tari și ne mai Îmbărbătau - că erau multe care spuneau: „Eu nu vreau să trăiesc, eu vreau să mor”, și atunci se găsea totdeauna câte cineva care venea și vorbea până când Își revenea și-și continua viața. Și cam cum erau Încurajările? Cu povești. Că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
atmosfera, starea oamenilor de acolo? Ar fi foarte interesant să ne spuneți cum vă Încurajați unul pe altul, despre ce vorbeați ca să rezistați... Vorbeam de mâncare, de ce mâncam acasă, majoritatea. Nu era să ne Încurajăm. Nu era așa ceva, să ne Îmbărbătăm - nu credeam că scăpăm. După eliberare, după două săptămâni, a venit o delegație rusească: Îi trimiteau pe ruși acasă. Noi am fost atunci puțin revoltați că ei pleacă, iar noi stăm. Cineva a spus: „Săracii de ei, Îi duc În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În anii '50 se tortura în toate închisorile din România, dar, după anchetă, deținutul revenea în celulă, unde, de era singur, avea răgazul să-și revină, să se refacă fizic și psihic; dacă nu era singur, colegii îl îngrijeau, îl îmbărbătau, întărindu-l pentru viitoarele încercări, nu și la Pitești. Cum precizează autorul Amaliei și alte făpturi: "La Siguranță aveai un singur anchetator, maximum doi. Te puteau plesni din cel mult două părți. Dar să sară 20-30 de oameni dintr-o dată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
mult cu fapta, decât cu porunca și, mai mult, cu admirația de care se bucură (...)... La mame, la soții se duc luptătorii să-și arate rănile, și ele nu se înfioară... și tot ele duc de mâncare ostașilor și-i îmbărbătează... Ba germanii cred că femeile au în ele ceva sfânt și profetic și nici nu le disprețuiesc, nici le nesocotesc sfaturile... Romantismul german de aici se trage. Ca și întreg umanismul... Scrisul tipografic... Gutenberg... Vorbirea la apogeu a Muzicii... Mozart
Descrierea Germaniei (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12603_a_13928]
-
și așteptând ca Adam să sune. Dar, surpriză, Adam n-a sunat. Nu contează, mi-am zis, n-a spus c-o să mă sune. Dar mâine o să mă sune sigur. Sigur o să sune în următoarele zile, am încercat să mă îmbărbătez. E clar că e atras de tine. Dar, dincolo de bravadă, știam că Adam n-avea să mă sune. Nu pot să explic cum de știam. Pur și simplu știam. Era limpede că abilitatea mea de a presimți dezastrele iminente se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
lor de comandă, o colibă micuță la intersecția a două drumuri. Din moment ce Începând cu ora șase seara nu se mai putea trece dincolo de punctele de control, nu mai aveau ce trafic să urmărească. Odată ajuns acolo, Harry trebui să se Îmbărbăteze și să repete figura cu Înjurăturile În fața noului public, doi polițiști mai mari În grad. După multe discuții vesele, Harry scoase un teanc de bancnote și Întrebă dacă poate Închiria o mașină. —Taxi? Întrebă el cu prefăcută inocență de parcă ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
nici urmă de barcă. Cei doi se urcară În cabină cu Limbă și Vaselină, și camionul porni atingând arbuștii stufoși și rupând crengile care Îi stăteau În cale. În remorcă, prietenii mei săltau și strigau la fiecare hurducătură. Ca să se Îmbărbăteze, se țineau cu toții strâns de marginea băncilor. Din cauza prelatei mari și negre, nu vedeau decât ce lăsau În urmă: praful ridicat de camion, verdele-Închis al ferigilor luxuriante și flora plină de culoare. După vreun kilometru, șoferul schimbă viteza și, scrâșnind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
și bălos, o fantasmă cuprinsă într-un algoritm care-ar fi explicat totul, pe înțelesul cerșetorilor de la Universitate și-al matematicii lui Mihnea. Iar partea nostimă venea din faptul că nu știai nici ce cauți, nici de unde să pornești. Te îmbărbătai doar cu gândul că soluția se-află chiar sub nasul tău, ca atunci când vrei să te miști în timpul unui cutremur și îți dai seama că nu poți. Am lăsat-o deci pe Maria acasă și-am pornit binedispus cu metroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu un an În urmă fuseseră distruse din cauza invaziei otomane. Era un semn că oamenii care porniseră atunci În pribegie au sprijinul și recunoștința domnească pentru sacrificiul lor. Era și un prilej de a vedea satele renăscute și de a Îmbărbăta copiii orfani și văduvele celor căzuți la Vaslui. Acestor „semne” li se adăugau o seamă de scaune de judecată care nu se puteau ține decât În prezența domnitorului și care fuseseră mereu amânate pe parcursul verii. Nu În ultimul rând, călătoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
al Rusiei, după un memoriu asupra revoluțiunii rusești de la 12/24 mai 1801: "Conjurații, în seara zilei de la 11/23 martie, erau la masă la unul din șefii lor și cu această ocazie n-au cruțat vinurile tari, spre a îmbărbăta pe unii dintre ei. Apoi toți s-au adunat la generalul Talysin unde Pahlen a sosit cel din urmă, adresând asociaților săi câteva cuvinte pline de vigoare și de convingere; după aceasta s-au separat spre a lucra după cum se
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
și anume triburile Cuci, Grasova, Zatrebaț și Biersovo. - Prizonierul Osman Pașa se primbă liber prin Cetinie, vizitează adesea pe princesa Muntenegrului și au avut sfadă c-un general rusesc, anume Paciutin, care petrece în acel oraș. Osman a fost prins îmbărbătînd la luptă o baterie turcească ai cărei ofițeri căzuse. Soldații n-au voit să asculte, or fi rupt-o la fugă și un muntenegrean bătrân au pus mâna pe pașă și l-au dus prizonier, fără să știe însă cu
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
înotat apoi în larg, dar valurile veneau din ce în ce mai mari și mai amenințătoare, așa că am hotărât să mă întorc. Urma oricum să mă întâlnesc astăzi cu Linda. Nu știam ce să fac, așa că am pornit din nou, îmbărbătându-mă, în căutarea iahtului ca s-o găsesc. Îmi repetam mereu în gând că în viață hazardul guvernează totul. După câteva mile bune de înot continuu, am găsit în sfârșit iahtul luxos ancorat de țărm. Când m-a văzut acolo
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
era gândul care m-a împiedicat să nu-i mai spun lui Einhorn și cel mai îngrozitor lucru, și anume că Bunica murise. Îmi pare rău de tine, mai ales de maică-ta, mi-a spus Einhorn, încercând să mă îmbărbăteze. Frate-tău s-a întins mai mult decât îi era plapuma. La asta te duce mirosul de păsărică. De ce naiba nu s-o fi putut abține? În parte m-am gândit că întrebarea asta provenea din invidia că cineva ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
vedeai ruinele ce se formau în spatele lui. Așa cum ședea acolo, cu brațele complet nemișcate, ai fi zis că e un bărbat într-o capă sau un prizonier înlănțuit. Bietul Einhorn! În orice oră a declinului său anterior s-ar fi îmbărbătat cu bonul de preț reprezentat de fiul său Arthur, iar acum îl apucase ciuda că bonul își pierduse valoarea, asemeni banilor țariști decolorați ai Bunicii. Pivnița strălucitoare unde-și păstrase bănetul răspândea acum mirosul sărăciei lucii. Einhorn nici nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Mai bine-și lăsa porecla "Saru" (maimuța). Oda Nobunaga războinicul i-o dăduse. Dar toate astea muriseră odată cu cei douăzeci și șase. Și fiul nostru. Doisprezece ani. Atâta avea. Atârna acolo. Se rugase, gemea, țintuit de inelele de fier. Ne îmbărbăta. El surâdea. Vaierul era al mulțimii strânse acolo vreo patru mii erau creștini, ceilalți... cine-I mai știe. Vaierul lor se auzea până jos, la Nagasaki. Cei țintuiți de cruci se rugau. Paul Miki predicase pentru ultima oară. Dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
cândva, aici se reia mereu cu alți jucători. Cele două inele de piatră stau ca o amenințare de o parte și alta a arenei. Cine va reuși să introducă mingea prin ele? Numai fluturii nu se sinchisesc de strigătele care îmbărbătează cele două echipe. Deodată, și ei sunt alungați. Acum, securile de obsidian strălucesc în soare la fel ca bijuteriile din mâinile spectatorilor. Îl aud pe dr. Huerta. - E timpul să plecăm. Privesc pentru ultima oară arena goală, în timp ce aerul dogoritor
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
dorm, frînți de oboseală. Doctorul se lasă trezit cu greu iar cînd își dă seama unde se află, începe să clatine din cap îndurerat: Unde-o fi Aura? Uite ce transpirat sînt. Am avut un coșmar... Lazăr încearcă să-l îmbărbăteze, mergînd împreună spre locul unde doarme Dorin, care tresare mereu prin somn, scuturat uneori de frisoane puternice. Arhitectul, treaz, la gura sobei, aruncă din cînd în cînd cîte un lemn peste jăratec. Letiția doarme profund, cu un aer inocent, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
amplifica acel ceva atît cît să nu fiu în stare vreodată să spun, chiar și la mînie, că nu-i copilul meu. Palmele astea, crescute pe sapă și pe coasă, învățate apoi cu ciocanul, obligate să ia oamenii de piept, îmbărbătate prin strîngeri, au deprins incredibil de repede să mînuiască un copil în ligheanul cu apă caldă, pe pat la îmbrăcat, pe oliță... Maria era studentă, lipsise un timp, cursurile erau grele..., dac-o solicitam, răspundea că eu am vrut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
vrea să-ți vorbesc. Am traversat zona recepției și am intrat În creșă, dar cam fără entuziasm. Credeam că Derek dorea să discute despre Rachel, poate să mă Întrebe cum arătase când ne-am văzut, și, la gândul ăsta, mă Îmbărbătam singură. În schimb, rezemându-se de perete cu gleznele și brațele Încrucișate, Într-o postură ce nu-i putea fi iertată decât cuiva arătos ca el, Derek spuse: — Am ceva ce s-ar putea numi un mesaj de la un prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
mult prea bine. În mod cert, Brian a s-a simțit iritat, dar temperat de puternicul său simț al datoriei, așa cum se mai întâmplase și în alte încercări la care a fost supus. Brian, în ciuda temperamentului său dificil, se lăsa îmbărbătat de exercitarea unei activități raționale. Își dăduse seama că Tom e în pericol să fie victima impulsurilor lui Alex sau a tiraniei lui George. Și a intrat în acțiune, așa cum ar fi procedat dacă ar fi văzut un copil căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Șase amazoane hotărâte și teribil de agresive - o imagine feminină atât de amenințătoare și de neliniștitoare, Încât Antonio se simțea amețit. Fetele cu tricouri albe se adunară În cerc, umăr la umăr, strigând - către podea sau poate pentru a se Îmbărbăta: — Luptă! Luptă! Luptă și vom reuși. Dintre ele, Valentina era cea mai mlădie, iar la zdruncinăturile acelea marțiale se clătină. Iapa luă mingea și se așeză din nou dincolo de linia de fund. Aruncă o altă privire criminală adversarelor - de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
se pună pe picioare. Ar fi căzut Într-o criză de depresie oribilă dacă nu era atât de hotărâtă să meargă mai departe și dacă nu le-ar fi avut pe Chanel și pe Fi care o iubeau și o Îmbărbătau mereu. Ele stăteau cu ea de vorbă ore Întregi și o Încurajau să plângă și să se revolte Împotriva lui Sam cât se putea de tare. Fi venea la magazin cu lasagna și budinci pentru a-i da putere. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
aprig și Înfricoșător, mai ales când ținea În mână o legătură de chei uriașă, pe un inel gros din oțel. Inelul era făcător de țanțoșe cucuie, mai ales pe cheliile școlarilor tembeli, imbecili, cretini, tâmpiți sau idioți. Până să se Îmbărbăteze el, ușa se deschise brusc și apăru Jivinoiu (copiii Îi spuneau așa Directorului din pricina prea des pronunțatului cuvânt „jivină” cu care erau chemați la ispășire cei condamnați la vârtejuri pe tărtăcuță cu creta, guma de șters ori, În cazuri mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dumirește Îndrăznețul. De emoție, simțea cum aburii beției i se risipeau și Împreună cu ei se ducea În văzduh și vitejia. „Câți ani aveți?” reîncepu el, cu voce groasă, pe care se străduia să n-o tremure. „Șaptesprezece.” „Niște mucoase”, se Îmbărbătă În gând soldatul. „Mai mici cu doi ani decât mine. Ia să le iau nițel mai pe de-a dreptul...” Apoi, cu glas tare: „V-au plătit?” - și arătă către ferestrele sălii de ședință. Una dintre fete chicoti: „Ne-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]