463 matches
-
poziție jugulară) (mihalț). La unele specii lipsesc (anghilă). La guvizi, înotătoarele ventrale prin concreștere, formează o ventuză. Înotătoarele neperechi (sau impare) sunt situate pe planul de simetrie al corpului, pe linia mediană, au poziție verticală și se articulează la pterigoforele împlântate în musculatura corpului. Se disting: înotătoarea dorsală (D), una sau mai multe dispuse pe spate; înotătoarea anală (A), una sau mai multe dispuse între anus și caudală; înotătoarea codală (C), dispusă la capătul posterior al corpului. La pești în stadiul
Înotătoarele peștilor () [Corola-website/Science/330350_a_331679]
-
Aurii, prin retragerea puternică a obîrșiei, a împins cumpăna de ape în detrimentul celeilalte Diace, im-punînd culmii principale cea mai pronunțată sinuozitate. În sectorul respectiv, Diaca (tributară Bistriței) și-a creat un bazin superior foarte dezvoltat, asemănător unui vast amfiteatru, adînc împlîntat în inima muntelui, ceea ce a dus la coborîrea reliefului și, implicit, la adîncirea înșeuării. În zona șeii de sub Picioru Stejii se află obîrșiile celor două văi cu numele de Ciotina, de asemenea cu drenaj în direcții opuse, una tributară Bistriței
Munții Suhard () [Corola-website/Science/306308_a_307637]
-
criza psihologică abia se înfiripă, ea se adâncește evolutiv, sub imperiul obsesiilor, ducând la o manifestare explozivă și violentă premergătoare nebuniei și declanșând demența. Fratele îl atinse cu mâna, dar „la acea ușoară atingere, un răcnet! - ca și cum i-ar fi împlântat în rărunchi un junghi roșit în foc - și omul adormit se ridică drept în picioare, cu chipul ingrozitor, cu părul vâlvoi, cu mâinile încleștate, cu gura plină de spumă roșcată“. Răsturnând masa, lumânarea se stinse și „odaia rămase luminată numai
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
publicului. În aceeași seară, găștile lui Nic și Calu se întâlnesc pe un teren viran unde încing o bătaie cu bâte și cuțite. Venit în fugă de la concurs, Vio încearcă fără succes să-i despartă. Calu este înjunghiat, iar Vio împlântă cuțitul în burta lui Nic. În timp ce rivalii agonizează, toți ceilalți bătăuși o iau la fugă. După bătaie, Davinci le dă membrilor găștii lui Nic un pistol cu care să-l răzbune pe cel ucis. Marcela se duce la locul unde
Poveste de cartier () [Corola-website/Science/312591_a_313920]
-
ai furat carafa akae, nu-i așa? Tenzo păru pe cale s-o ia la fugă. — Pocrule! tună Koroku, ridicându-se. Stai jos. Vrei să fugi? — Nu... nu voi fugi. Glasul îi șovăia. Se lăsă greoi pe iarbă, așezându-se ca împlântat în pământ. — Legați-l! lătră Koroku la slujitorii lui. Matsubara Takumi și Aoyama Shinshichi se repeziră într-o clipă la Tenzo. Îi răsuciră mâinile la spate și i le legară cu nodul spadei. Când Tenzo înțelse clar că infamia lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Eugen Ionescu, nemaiavînd, în timp, nimic a face cu poetul începător al tinerilor ani '30, este surprins cu o mică declarație de simpatie pentru propriul sine, el, cusurgiul neîmpăcat: Aiurit/ și aburit,// cum eram/ tot mă iubeam.// În strachină, nătâng,/ împlântam piciorul stâng,// și nu călcam deștept/ nici cu piciorul drept.// Dar printre nori/ alergam ușor,// iar dacă mă'ncurcam de stele/ le culegeam, ca niște mere.// Cum eram,/ tot mă iubeam." (Suvenir). Un Albatros, în felul lui, și un steag
Poezia la 1934 by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7352_a_8677]
-
Elegie XIV) Semnificativ pentru luciditatea și autenticitatea demersului liric al Marianei Marin este extrema omogenitate pe care o are această cu adevărat Mare Temă a sa. Dacă în poemul Un război de o sută de ani rădăcina Răului era deja împlîntată în propria persoană, - "La rădăcina firească a răului / eu pun o irezistibilă poftă de a-mi săruta / în voie mîinile." (Nebunia de a gusta trandafir) - explorarea ei programatică, cvasi-rimbaldiană, domină versurile următoare ale poetei: "Acolo jos, / jos de tot, / în
Expresioniști după expresionism by Georgeta Moarcăș () [Corola-journal/Journalistic/8147_a_9472]
-
dură. Sigur, chestia asta era extrem de îngrijorătoare, dar ce puteam să fac? Însă asta însemna că zăcutul în grădina din spatele casei devenise mult mai plăcut. De fiecare dată când mă gândeam la Adam, nu mai aveam senzația că cineva îmi împlântase un cuțit în burtă și-l și învârtea de zor. Un soi de pace coborâse peste mine. Nu era nevoie să mă simt dezamăgită, să cred că fusesem mințită, umilită sau prostită. Fusese o plăcere să-l cunosc pe Adam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Înnebunească pe Împărații din Bizanț, până când Împăratul Vasile jură că dacă va pune mâna pe căpetenia lor, Chrysocheir, care năvălise În biserica Sfântul Ioan-al-lui-Dumnezeu din Efes și-și adăpase calul din agheasmatare...“ „Mereu viciul ăsta“, zise Belbo. „...avea să-i Împlânte trei săgeți În scăfârlie. Trimite Împotriva lui armata imperială, ăia pun mâna pe el, Îi taie capul, Îl trimit Împăratului, iar ăla Îl pune pe-o masă, pe un trumeau, o coloană scundă de porfiră, și țac țac țac, Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
trei săgeți În scăfârlie. Trimite Împotriva lui armata imperială, ăia pun mâna pe el, Îi taie capul, Îl trimit Împăratului, iar ăla Îl pune pe-o masă, pe un trumeau, o coloană scundă de porfiră, și țac țac țac, Îi Împlântă trei săgeți, mi-nchipui, câte una În ochi și a treia În gură“. „Ăștia oameni“, zise Diotallevi. „N-o făceau din răutate“, zise Belbo. „Erau chestiuni de credință. Substanță a unor lucruri sperate. Dă-i Înainte, Casaubon, că Diotallevi al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
a neatârnării depline ca rezultat al politicei exterioare, de disparițiunea vechilor deosebiri de clasă, de dezrobirea țăranului ș. a. ca rezultat al politicei dinlăuntru, și aceste mari schimbări se susține că s-ar fi făcut în adevăr, că s-ar fi împlîntat oarecum aceste rădăcini în pământul dreptului public român, că trăim într-o lume hotărâtor nouă, într-o eră liberală. Noi aflăm din contra că, orice săpătură am face, dăm de aceleași rădăcini vechi cari formau corupțiunea în trecut și că
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
un mare pericol. De ce? În 1940, când rușii au ocupat Basarabia și Bucovina de Nord, aveam 11 ani. Și atunci, țin minte, s-a zvonit În sat c-au apărut comuniștii ruși și au tăiat țâțele la femei și-au Împlântat baioneta În pântecele copiilor... Asta a fost imaginea care m-a stăpânit tot timpu’: ăștia sunt rușii comuniști, ăștia sunt sovieticii care ne-au invadat țara. Și, cercetând istoria, știm că În 1940 rușii sunt a zecea oară În România
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
de după Cortina de Fier. Apoi ne-am întors acasă și am mâncat căpșune suedeze, vorbind despre visul ei avut înainte de moartea lui René: m-a văzut într-o casă de sticlă, eram închisă și aveam un cuțit pe care-l împlântasem în piept. Ea a început să strige, și Ulf a trezit-o din coșmar. A fost ca și cum ar fi văzut chiar „sufletul lui René” omorându-se cu lucruri secrete. S-a împlinit deja un an de la moartea lui Lionel. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
este acoperit de verdeață și de-o grădină plină de flori, organizată după gustul cel mai bun. Lucrările făcute de comitetul aranjator întru scopul serbărei au fost următoarele: Din sat până la mănăstire de - amândouă părțile șoselei, pe lângă arborii naturali erau împlîntate în pământ cetine de brad în două șiruri paralele. Ici și cole în direcția {EminescuOpIX 495} acestor aleie artificiale erau așezate lampioane mari și mici pentru luminație. La mijlocul drumului, considerat din sat până la mănăstire, se înălța un impozant arc de
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
persoane. Înlăuntrul acestei clădiri erau așezate de-a lungul mese și lavițe de brad. Pe stâlpii din mijloc atârnau marcele țărilor române ș-o sumă de flamure mici. În fine aranjamentul dinaintea porticului, stătători din mai multe șiruri de cetine împlîntate în pământ, împodobite cu drapele, era de-o frumuseță rară. Acum, după ce-am dat lectorilor noștri o ideie palidă despre situația maiestoasă a mănăstirei și despre aranjamentele comitetului, rămâne să facem tabloul măreței festivități. Sâmbătă sara, la 10 oare
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
de ață de undiță de un par, ca să nu fugă cumva. Apoi a apărut vulturul năpustindu-se înspre ea cu ghearele sale amenințător de ascuțite în aerul uscat și electric, plin de praf zorit, și s-a grăbit să își împlânte pintenii în șopârlă. Dar lăsasem ața de la undiță îndeajuns de lungă încât animalul să alerge în jur și acesta și-a deschis gura și a dezvelit un țesut de furie către jivina uriașă care se apropia de el, apoi și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
din curțile oamenilor începuseră să crească, de parcă erau ciuperci; puneai în pământ semințe și ieșeau flori și grâne, dar cu rădăcinile în sus... dacă te uitai bine, copacii nu erau uscați, nu... doar se întorseseră așa, într-o noapte, cu toții, împlântându-și coroana în pământ și lăsând undeva, sus, spre cer, doar rădăcinile, ca niște mâini triste, strigându-și teama... Ploaia cădea, dar nu ajungea pe pământ, ci se usca, așa, pe la jumătatea drumului; soarele, când răsărea, dădea înconjur orizontului, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
cartea cea mare“, atât de așteptată de toată lumea. Margot Markowitz (născută Meynell) împreună cu soțul ei, Albert, avocatul (care, după cum observară Hattie și Pearl avusese o influență foarte fastă asupra ei), Verity Smaldon, drăguța prietenă de școală a lui Hattie, care împlântă o rană proaspătă în inima îndurerată a lui Andrew Blackett. Am avut bucuria de a-l cunoaște și pe tatăl Stellei, Sir David Henriques, cu care, așa cum a prevăzut ea, mă înțeleg de minune. Hector Gaines, de curând logodit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
său triumf speculativ-lingvistic. Triumf pe care tocmai se pregătea să-l împărtășească fericit și amicilor săi, când, întorcându-se de la pisoar, la masa de pe prispa birtului, observase cum lovise dezastrul! Uraganul Katrina era nimic, un moft, un vânticel... Șobolanul se-mplântase, în picioare, lângă masa pe care dormita inofensiv, cu capul pologit pe tăblie, răzbit de aburii cei nărăvași ai tequilei, șmecherul roșcat de Mariusache. Șobo avea o mână vârâtă adânc sub cureaua de la pantaloni, iar schimonoseala lascivă a feței lui
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
pui, în somn, asfixiindu-se în spume și clăbuci, cu propriul sânge! Buletin se avântă curajos, într-o secundă, cu palmele goale, încercând să abată sau să devieze șișul. Șobolanul fentează larg, din bicepși, schimbă lama în mâna liberă, i-o împlântă lui Vălică piraterește, pe sub coaste și o și răsucește lent, satisfăcut, înainte de a i-o smulge nemilos, din carne! Apoi trece de Îngerul apatic, fără a-i acorda vreo atenție acestuia și-l atacă imediat pe Boss. Rămas singur pe
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ia o turnură neplăcută. — S-ar putea, dar nu mă ocup eu de asta, o preveni, forțându-se să-i surâdă În continuare. Nu știa de ce, dar Îi era teamă că femeia aceea mândră și agresivă ar putea să-i Împlânte În inimă cuțitul de scrisori. — Vă rog, susură vocea ei cu un tremur la care nu se așteptase, nu-mi pot permite să pierd slujba aceasta. Nu-mi faceți asta, am muncit Întotdeauna foarte bine, mi-ați propus chiar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
celelalte magazine de pe stradă erau goale de asemenea. Chanel se sprijinea de tejghea cu capul Îngropat Într-una din revistele pe care-i plăcea mereu să le aibă la Îndemână. —Pești, spuse ea, observând că Ruby intra În magazin. Își Împlântă un deget În pagina cu horoscopul. —Asta-s eu... stai nițel, pare interesant: „Jupiter, planeta norocului, se va alinia cu Venus, planeta Dragostei. Asta ar putea Însemna un noroc neașteptat, și să nu uităm de acel avânt mult așteptat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
pline cu galbeni lucitori, ascunse În vremuri rele de bogătani ce-și sfârșiseră zilele fără să apuce să pună iară mâna pe avut. Își Împărțiseră Împrejurimile și ieșea chiar cu bătaie dacă vreo ceată de căutători se apuca să-și Împlânte cazmalele În teritoriul alteia. Ceata lui Ion, zis Vieru (căci fusese văzut În cocină În timp ce Încerca să rușineze scroafa), mergea aproape la sigur să descopere nu se știa ce În pădurea de la Asfințit. Cei trei băieți se Înarmaseră cu unelte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
bine înarmați. Privindu-i cum vin, și-a încordat încă o dată puterile. A mai dat un atac, acolo, pe malul Someșului. A mai oprit o dată năvala. O nouă săgeată vrăjmașă i-a străpuns pieptul. N-a căzut nici acum. A împlântat pintenii în pântecele Murgului și a alergat spre cetatea Dăbâca. Să mai reziste acolo, cât l-o mai ține suflarea. Sângele din rană îi curgea mereu, șuvoi. Nu mai putea strânge frâul. Frânt de durere, sleit de puteri, s-a
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
aflat cu ceva întârziere) de unde vine marea ei îngrijorare la adresa mea", (11 noiembrie 1912, p. 49) (e vorba de o scrisoare disperată către Brod evocând o posibilă sinucidere). 541 OC, IV, p. 476. 542 "Nimic nu este atât de solid împlântat în suflet ca sentimentul de culpabilitate nejustificat, fiindcă, chiar prin faptul că el nu are un motiv real, el nu poate fi șters de nici o remușcare, de nici o reparație", (G. Janouch, op. cit., p. 118). 543 Lettre à son père, OC
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]