415 matches
-
precum și indiferența lui uluitoare față de atracțiile celebrității. Cea din urmă nu a fost atât expresia unei firi fericite, cât a strădaniei sale constante de a-și reprima vanitatea, de a smulge din sine, după modelul înțelepților stoici, orice urmă de îngâmfare. Merită să fie invocate câteva fapte care ilustrează această atitudine. În perioada lungii sale tăceri de un deceniu, care a premers apariția Criticii rațiunii pure, Kant nu s-a lăsat câtuși de puțin influențat de insistența admiratorilor săi de a
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
să-i scrie să accepte propunerea întrucît țarina este bolnavă și, oricum, aceasta avea o distanță mai mare de parcurs de la Sankt Petersburg pînă la locul lor de întîlnire în Germania, regina a bruftuit-o într-o scrisoare plină de îngîmfare. *** Marea Ducesă a Rusiei, devenită Elisabeta Feodorovna la căsătorie și trecută la ortodoxism, a murit în 1918 în timpul Revoluției. În timpul vieții, dorea ca fiicele, nepoatele și strănepoatele ei să-i poarte numele (dacă nu primul, măcar unul dintre numele de
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
poate referi la un lup sau un urs. Procedeul artistic specific în construcția fabulelor este personificare. Explicânduli-se acest fapt, elevii vor înțelege fabula ca pe o narațiune cu măști. „Suprafața de atac a fabulelor este amplă: lăudăroșenia, zgârcenia, parvenitismul, superficialitatea, îngâmfarea, prostia, agresivitatea, trădarea, demagogia etc”[2, p.113]. Prin satirizarea acestor trăsături și manifestări negative, general-umane, fabula contribuie la conștientizarea cititorilor asupra modului de a se comporta și de a gândi și subliniază importanța unor atitudini pozitive precum modestia, generozitatea
Caleidoscop by Elena Amuhaia () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93509]
-
temă ce a suscitat interesul cercetătorilor o constituie ecologia posturii. David B. Givens (1999) menționează: 1. înclinarea ușoară spre interlocutor, care denotă “a acorda atenie”; 2. retragerea sau răsucirea corpului în altă direcție, semnificând “negare”, “refuz”; 3. expansiunea, care denotă îngâmfare sau aroganță; 4. înclinarea trunchiului, aplecarea capului, strângerea umerilor și micșorarea toracelui ar fi caracteristice depresiei și deprimării. Albert Mehrabian (1972) vorbește despre două dimensiuni fundamentale ale posturii: postura directă (immediacy) și postura relaxată. Albert E. Scheflen (1964/1972, 238
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]
-
opresc, și, lucru de minune !, apa ce izvorăște e totdeauna mai multă decât cea luată. Moaștele Sfântului nu fac numai minuni, ci ne Îndeamnă să și filosofăm. De ești bogat, de te mândrești și dacă‑ți este sufletul plin de Îngâmfare, Îndată‑ți potolești mândria și‑alungi Îngâmfarea când vii aici, când vezi pe mucenic, când te gândești ce mare‑i bogăția lui față de bogăția ta, și pleci de‑aici cu multă sănătate‑n suflet. Dacă ești sărac și te socoți
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
izvorăște e totdeauna mai multă decât cea luată. Moaștele Sfântului nu fac numai minuni, ci ne Îndeamnă să și filosofăm. De ești bogat, de te mândrești și dacă‑ți este sufletul plin de Îngâmfare, Îndată‑ți potolești mândria și‑alungi Îngâmfarea când vii aici, când vezi pe mucenic, când te gândești ce mare‑i bogăția lui față de bogăția ta, și pleci de‑aici cu multă sănătate‑n suflet. Dacă ești sărac și te socoți disprețuit, Îți râzi de bani și de
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
să treacă peste prăpastia iadului înspre muntele care urcă spre cer. Adesea mă întreb dacă trecerea prin puțul fântânii dintr-un clopot într-altul nu e o purificare ea însăși. Cele șapte cercuri ale purgatoriului corespund celor șapte păcate capitale: îngâmfarea, invidia, mânia, lenea, zgârcenia, lăcomia și desfrâul condamnate de morala tuturor societăților culte și oculte. Cândva tu vei ajunge unde ți-e dat să ajungi, o, catârgiu, ce-n urma smeritului catâr te duci... te duci... Ferice de tine-n
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
ideile proprii, oricât ar fi ele de insuficiente, de mărginite în realitate, trebuie, cu necesitate, să-i apară idei mari, sublime, dătătoare de fericire, numai și numai fiindcă sunt ale sale; [...] că pentru a-și justifica sieși ca vocațiune divină îngâmfarea aceasta mistuitoare a vieții sale, trebuie să facă tot ce-i stă în putință, trebuie să nu-și găsească odihna, până ce nu îi va fi strivit pe toți cei care n-au despre dânsul o idee tot așa de extraordinară
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
pildă, mă pot îmbrăca la costum și cravată ca să transmit deliberat informația că pentru mine acea întâlnire e specială, dar tot la respectiva întâlnire pot produce unele gesturi care vor fi interpretate de ceilalți membri sau de câțiva ca fiind îngâmfare, desconsiderare la adresa lor, fără ca eu să intenționez o asemenea citire de informație. În acest sens, unii autori (vezi De Visscher și Neculau, 2001) preferă să distingă între comunicare intenționată și cea neintenționată. Sunt însă de părere că, păstrând proprietatea consacrată
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
ca răspuns la Cathehismul calvinesc pe care-l considera plin de otravă și „moarte sufletească”. Adevărul istoric este văzut ca o datorie și o Înaltă valoare morală. Peripatethice Prin modelele etice oferite, Miron Costin stigmatizează tarele morale cum sunt: lăcomia, Îngâmfarea, despotismul, lipsa de măsură, amoralismul, invidia, corupția, insistând asupra ideii că fapta bună - raportată la perspectiva moralei creștine - este principala valoare ce trebuie să călăuzească acțiunea umană. Aritmologhia lui Nicolae Milescu Spătarul este o etică a conduitei care teoretizează principiile
Peripatethice by Sorin-Tudor Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/1800_a_3164]
-
proverbele, zicătorile, expresiile populare, destul de numeroase, provincialismele introduse moderat de S., care intervine și cu unele reflecții în maniera povestitorului popular, conferă textelor ceva din pitorescul basmelor lui Ion Creangă. Culegerea Ardeleanu glumeț (1889) reunește anecdote cu o tematică variată. Prostia, îngâmfarea, infidelitatea conjugală sunt câteva defecte satirizate. Merită, de asemenea, amintite ghicitorile, întrebările și răspunsurile, „frământările de limbă” adunate în colecția Din bătrâni (1885), interesul pentru aceste specii fiind întâmplător până atunci. În nuvele (puține la număr și cele mai multe rămase în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289673_a_291002]
-
Le Colonel Ramollot, scriitorul a fost acuzat că ar fi comis un plagiat. Moș Teacă apare însă ca un personaj de cea mai autohtonă proveniență, ieșit dintr-o cazarmă românească. Pe cât de grotesc, pe atât de absurd, ridicol prin ignoranță, îngâmfare, automatisme, de o agresivitate tâmpă și grosolană, personajul și-a câștigat îndată o faimă care s-a dovedit trainică. Într-o manieră melodramatică sunt scrise schițele din volumul Din viața militară (1895), unde se dezvăluie atrocitățile vieții de cazarmă. Gazetar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285521_a_286850]
-
ne ferim doar de păcatele arătate, cum ar fi lăcomia, curvia, uciderea, furtul, iubirea de arginți, bârfirea, minciuna, zgârcenia, etc., ci mai ales să ne ferim de cele ascunse, anume de slavă deșartă, de dorința de a plăcea oamenilor, de îngâmfare, de poftă, de ură, de fățărnicie, de invidie, de slavă deșartă, de dorința de a plăcea oamenilor, de fățărnicie, de iubirea de stăpânire, de viclenie, de relele obiceiuri, de necredință, de pizmă, de iubirea de sine, și de celelalte asemănătoare
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_263]
-
a semănat în lume vreo douăzeci de sindicaliști și de catolici de stânga un pic prea buni și prea de treabă), el a dus la capăt singurul act revoluționar al acestor ani; a făcut-o cu o anumită ingenuitate și îngâmfare, dar cu o puritate ascetică substanțială care dă trecerii sale pe acest pământ o valoare probabil mai mare decât celei a Papei Ioan, care, chiar dacă glumea pe această temă, era un om al puterii. Tempo, 8 iulie 1973 Către editorul
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
a antedata la maximum data de „apariție” a cărții și deci de a o înnobila și de a o face mai fascinantă. Ceea ce probabil îi stătea la inimă lui Elémire Zolla 2, care a scris o mică prefață plină de îngâmfare (afirmând, printre altele, că respectiva carte „impune să nu fie căutat cel care a scris-o”; orice cercetare filologică este deci demnă de suficiență sau de dispreț). Eu aș tinde să-i atribui acelei cărți o epocă mai târzie și
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
om nu implică logic ideea că omul trebuie să stăpânească și să transforme natura. Dimpotrivă, Dumnezeu știe de ce avem nevoie și ne oferă toate cele necesare. A încerca să transformi natura, adică ceea ce a creat Dumnezeu, este o formă de îngâmfare, de hybris. Natura nu este sacră, ar fi o susținere comună filosofiei vechilor greci și teologiei creștine. Bacon a propus transformarea naturii, a Grădinii Edenului, nu pentru că viza subminarea ideii că natura este prea sacră pentru fi atinsă, ci pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
civică", bărbat căsătorit, cetățean ambițios, care reprezintă tipul încornoratului. El este gelos, plin de vanitate , deranjat de un "coate-goale", "moftangiul", "mațe-fripte", care se ținea după familia lui, la întoarcere de la spectacolul din grădina "Iunion". Are o anume infatuare prostească, lașitate, îngâmfare, amor propriu, fiind credul și naiv în privința onoarei de familist. Prostia, obsesia de a nu fi înșelat îl face pe protagonist, ridicol. Comicul de situație reiese din faptul că Jupân Dumitrache este opac în fața oricăror dovezi de adulter. Dacă la
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
motive care duc la creșterea performanței spre a interveni eficient și la timpul potrivit. În funcție de personalitatea fiecărui elev, stimulările trebuie atent dozate. Stimularea prin laudă, de pildă o facem o facem atât cât este necesar pentru a preîntâmpina apariția defectelor (îngâmfare, lipsă de rezistență la eșec). În activitatea de învățare mai intervine și eșecul pe lângă performanțe. Eșecul are mare valoare educativă cu toate că reușita motivează mult mai puternic continuitatea activității școlare. Eșecul contribuie la călirea morală în măsura în care se dovedește rezistență față de eșec
Tradițional şi modern în predarea noțiunilor geografice la ciclul primar în viziunea Reformei învățământului românesc by GABRIELA VÂLCU () [Corola-publishinghouse/Science/91688_a_93224]
-
făcut la tinerețe cu o aristocrată din Parma, pe care însă, în mod paradoxal, poetul refuză să-l recunoască ca atare, ceea ce determină plecarea definitivă a aceluia din casa de la Arquà, nu înainte de a-i fi reproșat "tatălui" egoismul, nerușinarea, îngâmfarea etc. Să-i fi fost oare teamă autorului celebrului "Canzoniere" de un eventual rival uzurpator al gloriei posterității sale literare? Oricum, își dă seama că a plătit cu vârf și îndesat prețul poeziei și al libertății, renunțând la adevăratele sale
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
întreaga Moldovă. Nu au avut nicio remușcare să măcelărească țăranii care au îndrăznit să se ridice împotriva nedreptăților din Regulamentele Organice (mărirea birului și clăcii). Martiri anonimi din Săbăoani, Deleni, Bârnova, Galați și Târnauca au înfruntat împilarea imperialismului rus. Culmea îngâmfării și ipocriziei țariste fusese atinsă după Războiul de Independență, când fusesem aliați împotriva otomanilor. Ne-au amăgit, încheind pace separată cu turcii (Tratatul de la San Stefano), dar, mai ales, au reanexat Bugeacul, deși ne garantaseră integritatea teritorială. Dacă țarii au
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Movement, Phoenix-Chicago, 1992; Titu Popescu, „America, paradisul diavolului”, ST, 1994, 6; Ion Soare, Un scriitor al paradoxurilor: Florin Smărăndache, Râmnicu Vâlcea, 1994; Florin Vasiliu, Paradoxism’s Main Roots, Pheonix (SUA), 1994; Mircea Petean, O poezie ferită de zgomot și de-ngâmfare, ST, 1995, 4-5; Titu Popescu, Estetica paradoxismului, București, 1995; Marian Barbu, Aspecte ale romanului românesc contemporan, II, Craiova, 1995, 215-230; Ioan Romeo Roșiianu, Sinceritatea chipului din oglindă, CRC, 1997, 5; Petria, Vâlcea, 366-370; Veronica Balaj, Mihail I. Vlad, Interviuri cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289731_a_291060]
-
ne ferim doar de păcatele arătate, cum ar fi lăcomia, curvia, uciderea, furtul, iubirea de arginți, bârfirea, minciuna, zgârcenia, etc., ci mai ales să ne ferim de cele ascunse, anume de slavă deșartă, de dorința de a plăcea oamenilor, de îngâmfare, de poftă, de ură, de fățărnicie, de invidie, de slavă deșartă, de dorința de a plăcea oamenilor, de fățărnicie, de iubirea de stăpânire, de viclenie, de relele obiceiuri, de necredință, de pizmă, de iubirea de sine, și de celelalte asemănătoare
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_262]
-
ci pentru nevoia de zidire sufletească a fraților de credință - cuvântul cel ziditor de suflet, din care eu însumi mă împărtășeam. Când simțeam că atenția lor se transformă în admirație pentru persoana mea, pentru a nu fi biruit de ispita îngâmfării îmi aduceam aminte de prostiile sau păcatele făcute cu ani în urmă și-i rugam să ia aminte la condiția omenească, atât de labilă între bine și rău, rugându-ne împreună să fim feriți de ispite și căderi fără nădejde
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
folosește de armele păcatului ca să te doboare, ție, creștine, nu-ți este îngăduit să folosești armele lui, ci armele dreptății și adevărurilor sfinte, răspunzând cu bine la rău, cu binecuvântare la blestem, cu răbdare la batjocură, cu umilință (smerenie) la îngâmfare, cu jertfă la ucidere, cu rugăciune de izbăvirea vrășmașului din mâna lui satan, cu mărturisirea adevărului la minciuna diavolului, suportând toate consecințele. Unii deținuți - ziși politici - spuneau că ne puteam permite folosirea acelorași mijloace pentru a dejuca sau înfrânge adversarul
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
ni s-ar părea că-ți aducem slujbe și jertfe de laudă! Plângeam împreună cu el și mi se părea că ating cu mâini spurcate moaștele vii ale acestui sfânt: Dumnezeu îl punea înaintea mea ca să-mi umbrească orice mugur de îngâmfare care mi-ar fi putut miji vreodată în minte. După ce i-am bărbierit pe amândoi, i-am sărutat, le-am sărutat mâinile, lanțurile și cătușele, și-am ieșit plângând, închinându-mă. Gata?, m-a privit doctorul semnificativ. Am tras ușa
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]