184 matches
-
apoi, pisicile de care vorbește Plutarh, parfumate și culcate în paturi somptuoase, ducând o viață de zei... și iarăși mă revăd în biserica din Lisa, lângă tatăl meu, privind spre ușa altarului de unde apare, înalt, ușor gârbovit și cu o bărbuță albă, bătrânul preot Alexandru Popa, care mi-a pus în mână prima carte de mitologie, scrisă de fratele său, Gheorghe Popa Lisseanu... Un pocnet. Niște vorbe răstite. Mă scol să închid ușa ce dă spre balcon. Îi voi lăsa pe
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
fum de eșapament de alaltăieri. La fel de străvezie, dar parcă mai fercheșă. Cu ochelarii cu rama impozantă schimbați pe unii din sârmă argintie, subțire (conferindu-i Profesorului un discret aer de Gandhi). Cu pipa în care, parcă, perpelea tămâie. C-o bărbuță disciplinată cu foarfeca, din vălătuci de fum. Și-o togă, tot fumurie, înveșmîndu-i însă numai partea din față a trupului. Și lăsîndu-i descoperite cele două fese micuțe, rotunde ca bilele de rulment, de persoană care nu aplaudă excesele alimentare. - Bună
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
fel și fel de hârtii cu însemnări despre ei. Au mai rămas câteva, într-un plic pe care scrisesem „Stop Cadru“. Probabil astfel voiam să se numească acea carte pentru care fișam Bulevardul. ZIARISTUL. Bătrânul în palton cărămiziu. Pirpiriu. O bărbuță albă, rară. Umblă cu o servietă neagră, burdușită cu ziare. O ține strâns în brațe, pe burtă, încovoiat de greutatea ei. Uneori are și un teanc de ziare, strânse cu sfoară. Atunci, cu un fel de cablu cauciucat, verde, leagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
pomeni față în față cu un tânăr profesor de biologie, care locuia prin apropiere, pe care-l cunoștea foarte bine și al cărui tată, tot pensionar, i-a fost cândva elev la învățământul seral. În raport cu colegii, tânărul profesor, pe nume Bărbuță Petrișor, nu era chiar tânăr de tot. Un bărbat cerebral, de aproximativ patruzeci de ani, un tip înalt, mediteranean, aproape brunet, iubitor de sport, tată a doi gemeni, de felul lui cu o privire blajină, o exprimare concretă, plastică și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
și după aspectul în care se prezenta, în general, în momentul de față, străinii l-ar fi considerat un chefliu oarecare, îmbrăcat mai de sărbătoare. Bidaru îl cunoștea bine pe "chefliu" și considera gestul său ca pe o excepție. Profesorul Bărbuță, considerat cincizeci la sută medic, poate și mai mult datorită, în special, sfaturilor pertinente pe care le dădea celor interesați în legătură cu rolul tămăduitor al plantelor, era apreciat și de colegi și de elevi ca unul din cei mai buni și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
virus neobișnuit, nociv, greu de depistat și de neînțeles, ce-mi scapă cel puțin deocamdată... Poate că totul s-ar fi terminat aici, dacă o altă întâmplare ciudată nu ar fi avut loc la două zile după întâlnirea cu profesorul Bărbuță. Din acvariul de la Constanța s-au furat niște vietăți marine. S-a anunțat la televizor că nu se cunoaște încă numele și valoarea acestora, însă se presupune că pagubele sunt destul de mari. După maximum două ore, tot la televizor, o
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pe care să-l răsfoiască cu mâna lui, însă acestea au fost de mai mulți ani înlocuite. Nicăieri nu se mai găseau. Ce păcat... A doua zi, întâmplarea făcu, de față fiind și soția, să se întâlnească cu același profesor Bărbuță Petrișor. Ca la orice întâlnire de acest fel, numai după un schimb de amabilități și impresii despre ploaia caldă cu stropi mari ca de vară, ce abia s-a terminat, despre măreția și frumusețea curcubeului, ce apăruse pe neașteptate și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
acela își aminti un lucru, care i se păru tot atât de limpede ca și apa din izvorul de apă vie pe care o bea Făt Frumos înainte de a se confrunta cu Zmeul, și ca să nu lovească în amorul propriu al profesorului Bărbuță, începu să povestească: Când eram elev mi-a plăcut foarte mult un capitol despre moluște, în special cefalopodele, printre care se numărau: caracatițele, calmarii, sepiile, care toate sunt excesiv de mari și care... și care... În momentul acela Bidaru observă cu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
iar a luat-o razna. Deci, cu toată precauția lui, dacă va continua să-și susțină părerea și observațiile, va fi considerat cel puțin senil. Hotărî ca de acum încolo să tacă și să asculte! Am citit ieri, interveni profesorul Bărbuță dezinvolt, prefăcându-se că nu a observat semnele discrete ale soției, într-un articol bine documentat despre ultima consfătuire de la Academie. Omenirea se confruntă cu probleme nemaiîntâlnite. Au loc unele fenomene imprevizibile ce se amplifică de la o zi la alta
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
a achitat 250 euro consultația și s-a înarmat cu răbdarea necesară așteptării. La orele 16 fără 30 de secunde a venit profesorul. Gabi a făcut ochii mari cît cepele. Profesorul avea cam 35 de kg cu tot cu pantofi și o bărbuță rară formată din puf pubertin. Dezamăgit peste măsură, Gabi intră în cabinet și profesorul îl poftește pe un scaun din fața imensului său birou. Dintr-un sertar scoate un dosar în care erau vreo 16 foi cu un chestionar special. Profesorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Înainte de a declanșa; apoi reveni lângă ceilalți. În afară de Hipiotul-Negru, În camera principală se mai aflau o femeie ștearsă și blonzie, probabil olandeză, care tricota un poncho lângă cămin, și un hipiot mai vârstnic, cu părul lung și cărunt, cu o bărbuță de asemeni căruntă, cu o față fină de capră isteață. — E acolo..., zise Hipiotul-Negru; trase deoparte o bucată de pânză prinsă de perete și Îi pofti În camera de alături. Neîndoielnic, Michel privi cu interes creatura maronie, ghemuită În fundul patului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
și bucuria de a trăi. Îmi doresc ca și în viitor să merg cel puțin la fel de bine la școală, pentru a-mi alege mai ușor drumul în viață. Asta sunt eu și mă simt bine așa! Eu mă numesc Delia Bărbuță. Am zece ani și jumătate și sunt elevă la Colegiul Național „Mihai Eminescu”, o școală mare, frumoasă, așezată într-o zonă pitorească a orasului, unde îmi face plăcere să merg zi de zi și unde învăț multe lucruri bune. Sunt
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
lacuri sau râuri. — Adică, nu stați niciodată într-un singur loc ? Nu! — Ce interesant! Mulțumesc mult pentru poveste! Dar nu am sfârșit bine de spus ceea ce aveam de spus, că picătura de apă a și dispărut . O pădure magică Delia Bărbuță Îmi amintesc cu plăcere de un picnic cu totul special. Plecasem cu părinții într-un loc foarte liniștit, lângă o pădure de conifere cu brazi înalți și falnici, ale căror coroane crescuseră atât de mult că aproape ajungeau la cer
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
răsăreau, aurii, la intervale mereu mai scurte. Rămase până târziu sub cerul nemișcat, în pustiul de nisip și ape. Amurgul îl găsi sub valuri, abandonat adorației marine. Se afla în vecinătatea unui cuplu bizar. Un popă sau rabin dolofan, cu bărbuță argintie, se bălăcea drăgăstos lângă consoartă, ca într-un tandru leșin copilăresc și impudic. Amintirea barbișonului răsărind cu intermitențe deasupra apei, lângă delicata femeie lăptoasă, zbenguiala molcomă, puerilă, înlănțuirea ireală reveniră multă vreme. Noaptea, trenul. Călătorul pendula pe pernele compartimentului
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
se gratulau copios cu poreclele pe care le aveau, individualizându-i de alții cu alte și alte porecle. În satul meu, bogat populat, erau mulți oameni individualizați prin poreclele ce aveau, decât prin propriul nume de familie - ca de exemplu: Bărbuță - cel ceavea barbișon, Clampă - cel care bând strașnic a spus la trezire că s-a „îmbătat clampă” și Clampă i-a rămas numele. Unul ce nu auzea bine era poreclit Surdul, altul Mutul, un altul, om nevoiaș cu mulți copii
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
noi am întîrziat un sfert de oră! îl întrerupse Grigore amical. Așa suntem noi românii toți... Dar să cunoști pe prietenii mei! Făcu prezentările. Avocatul Baloleanu, deși numai cu câțiva ani mai mare ca Iuga, era foarte voinic, avea o bărbuță cafenie tunsă energic și un început de chelie pe care o ascundea cu fire de împrumut. Ochii albaștri-verzui îi sticleau inteligent și șiret. Mânca mult, se văita că băutura îl balonează și nu se putea reține oricât medicii îl preveniseră
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și astfel putu schimba vorba: ― A, dar e aproape de tot... Nici n-apuci să pornești și ai sosit! Dintr-o ogradă le ieși în cale, grăbit și important, un om în capul gol, cu părul lung și încîlcit, cu o bărbuță cafenie, rară, cu niște ochi mari, negri, foarte vii, îmbrăcat cu un suman larg, cenușiu, care-i ajungea până la genunchi, desculț și cu o traistă vărgată în băț. Se adresă lui Titu, parcă I-ar fi pândit de mult, cu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Tocmai fiindcă e nebunie mă ispitește! zise Nadina cu o lucire mai vie în ochi. Într-adevăr Nadina se înverșuna mai ales pentru că toată lumea o sfătuia să renunțe. Avocatul Olimp Stavrat, care-i susținea divorțul, un bătrâior cochet, cu o bărbuță îngrijită, a fost cel dintâi. Îi făcea puțină curte, uneori mai indiscret. Suspina în fața ei și ridica ochii spre cer, în semn de supremă pasiune. Când a auzit însă că trebuie să meargă cu ea la țară, s-a crezut
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și mașina stopă scurt în țipetele doamnei din fund. În clipa următoare șoferul fu lângă copilul care rămăsese cu limba scoasă, încremenit, la doi pași de botul automobilului. ― Rupe-i urechile, Rudolf, să se învețe minte, blestematul! strigă domnul cu bărbuță din mașină. Șoferul zgâlțâi zdravăn urechile băiatului, îi mai arse și câteva palme peste cap și apoi îl azvârli pe podeț, lângă portița în dosul căreia Nicu amorțise de frică cu gura căscată și lumânărele sub nas: ― Acolo să stai
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
gâturi izbucni aproape simultan și furtunos același "huo" revoltat, pe când Trifon Guju, apucând o piatră, o zvârli după automobilul ce se depărta, scrîșnind: ― Soarele și dumnezeii voștri de tîlhari! Zgomotul motorului era însă mai puternic decât huiduielile oamenilor. Domnul cu bărbuță din mașină, totuși, parc-ar fi bănuit ceva, se uită o clipă înapoi și văzu fețele mânioase, pumnii ridicați și pe Trifon Guju zvârlind. Îngrozit și buimăcit, întoarse repede capul și strânse umerii, așteptând lovitura. Apoi cu cât depărtarea potolea
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
că spre seară va reveni să ia pe domnul avocat. ― Sper că ai să-mi faci curte, iar nu să mă sperii cu ororile țăranilor? glumi Nadina către Stavrat pe când Platamonu își lua rămas bun. Olimp Stavrat își mângâia zăpăcit bărbuța, cu un surâs în care îngrijorarea se lupta cu cochetăria. Afară, în curte, Aristide era nerăbdător. Ciupise puțin pe Ileana, în glumă și de față cu tatăl ei, cu care se apucase să discute, ca să-și omoare plictiseala, despre mișcările
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cu geamurile încă sparte, părea un moșneag cu ochii plânși. În față, zidurile înnegrite și grinzile arse ale castelului nou, profilîndu-se pe șirul de plopi dinspre uliță, alcătuiau un decor funerar parcă înadins pregătit. În odăjdiile noi, preotul spân, cu bărbuța speriată, citea și cânta, și ridica mereu ochii spre cerul albastru pe care nourași albi, ca niște șiraguri de îngeri, se întreceau să asculte pomenirea morților. Preotul avea un glas mic, subțirel și totuși alinător. Glasul acesta se suia în
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
referi și la unele formulări aberante. Vom enumera în rândurile ce urmează câteva dintre acestea, nu înainte însă de a menționa faptul că același Vasile Stati este autorul unui Dicționar moldovenesc românesc, publicat în 2003 și despre care însuși Ion Bărbuță, directorul Institutului de Lingvistică din cadrul Academiei de Științe a Moldovei, spunea că este „o absurditate, servind scopuri politice”. Ne punem însă fireasca întrebare, de ce a scris Vasile Stati Istoria Moldovei în limba română și nu în cea moldovenească sau, altfel
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
din această carte (ce adevăr nu doare...?), Părintele Teofil Bradea în grija căruia o las să popesească. Autorul I. CUM A MURIT EMINESCU Ultimele lui ceasuri, povestite de un martor ocular „Un modest cetățean, mic de stat și cu o bărbuță albă, a suit alaltăeri scările redacției noastre, voind să ne facă o comunicare. Din ziare, știa că se va face un serviciu divin de pomenire a lui Eminescu, și venea să ne spună și el ce știa, personal, despre pomenitul
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
concentrare. [...] De un dramatism cutremurător este scena jurământului, ca și scena priveghiului, care încheie spectacolul într-o tăcere reculeasă, obligând publicul să părăsească sala cu imaginea lui Manole întins la poalele zidului mănăstirii, ca o veșnică ofrandă adusă creației... (Margareta Bărbuță) Dificultatea fascinantă a creației, astfel ar putea fi definită interpretarea propusă de regie, ceea ce înseamnă tentație discursivă este consecvent sacrificat în numele tensiunii explozive, a vocației artistului. Ciocnirile sunt între doua atitudini: aceea a grupului, a spaimei de eșec și a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]