1,196 matches
-
a fost director al Institutului de Istorie și Filologie din Iași, redactor responsabil al revistei Studii și cercetări științifice, membru al Comitetului de direcție al Teatrului Național "Vasile Alecsandri". În 1955, lumea bună a Iașiului a aflat cu stupoare despre bordelul clandestin condus de Madam Capot. Cea mai surprinzătoare "ofertă" din album ar fi fost Coca Livescu, soția rectorului de atunci al Universității "Al. I. Cuza". În același an, s-a transferat la Universitatea București. La universitatea din București a lucrat
Jean Livescu () [Corola-website/Science/307194_a_308523]
-
texte cu o clară intenție erotică. Ruinele cetății Pompei, în sudul Italiei, îngropată de o erupție vulcanică din anul 78 după Hristos, sunt ca o capsulă a timpului, care a permis contemporanilor să afla cum se distrau romanii. Resturile principalului bordel al orașului arată numeroase scene de sex. Apariția creștinismului a transformat manifestările grafice ale sexualității întru-n tabu, dar fără ca acestea să dispară cu totul. Ele au reapărut în timpul Renașterii sub o formă deschisă sau disimulată. Sculptura pe care a
Pornografie () [Corola-website/Science/305696_a_307025]
-
nu vor lipsi nici de data aceasta rămânând fără bani și fără haine încercând să nu se întoarcă sub nici o formă în România pentru că s-ar face de râs, prima dată ajung la casa de putas care însemna în spaniolă bordel unde erau sute de femei și bărbați ei credeau ca au ajuns la un loc pentru cântat, apoi fură niște pâini pentru a nu muri de foame acolo dar îi prinde brutarul și ca să nu facă pușcărie pentru furt decid
La bloc () [Corola-website/Science/302481_a_303810]
-
până la pierderea identității; pentru a-și amâna sentința el inventează tot felul de povești stranii, unele reale și altele imaginare. Unele personaje capătă roluri duble în imaginația profesorului precum doamna ministru Anca Vogel (inspirată de Ana Pauker) care devine matroana bordelului de „la țigănci” și care transformă ghicitul țigăncii într-un interogatoriu în toată regula, aducând fantasticul pe tărâmul realității. Eliberat din închisoare, el găsește un univers nou: soția sa a plecat în străinătate, vecinii au murit de mult, iar nimeni
La țigănci () [Corola-website/Science/306433_a_307762]
-
lui Clouseau, pe care-l credea mort, după care Clouseau se deghizeaza ca Dreyfus și este condus acasă într-o mașină de către polițistul François. Acasă, Clouseau îl găsește pe Cato, care (în ciuda faptului că transformase apartamentul lui Clouseau într-un bordel chinezesc) se bucură să-l vadă în viață. După ce-i trece furia lui Clouseau față de Cato, cei doi plănuiesc să se răzbune pe persoana care a comandat asasinarea lui Clouseau, profitând de avantajul că Clouseau este crezut a fi mort
Răzbunarea Panterei Roz () [Corola-website/Science/324979_a_326308]
-
în care actorul Ilarion Ciobanu a deținut roluri principale. A fost, de asemenea, regizor al filmelor "Omul de lângă tine" și "Mara". După 1989, Ilarion Ciobanu a continuat să joace doar ocazional, în filme precum ar fi "Crucea de piatră - Ultimul bordel", "Terente - Regele bălților", "Tancul" și "Bored". La Prima ediție a Festivalului Internațional de Film București, BiFEST, în 2004, actorul a primit Premiul de Excelență pentru contribuția sa în arta cinematografiei, moment în care cei prezenți l-au aplaudat în picioare
Ilarion Ciobanu () [Corola-website/Science/309224_a_310553]
-
Engels în "Ideologia germană" (1845), a doua lor lucrare celebră și una dintre lucrările des citate de Marx. În "Optsprezece brumar al lui Ludovic Bonaparte" (1852), în lumpenproletariat sunt incluși așa-numiții "refuzați ai tuturor claselor", adică "escrocii, patronii de bordel, negustorii de haine vechi, flașnetarii, cerșetorii și alte epave ale societății" și reprezintă acea pătură a proletariatulului "fără conștiință de clasă" (adică asocială). În "18 Brumar", lumpenproletariatul era definit ca "fracțiune de clasă socială" care a constituit baza politică a
Lumpenproletariat () [Corola-website/Science/303632_a_304961]
-
cele mai importante orașe grecești, și în special în porturi, acesta utiliza o proporție semnificativă a populației și, prin urmare, reprezenta una din activitățile economice principale. Era departe de a fi considerată o ocupație ilegală: orașele nu o condamnau iar bordelurile funcționau fără nicio restricție. Unul din conceptele fundamentale în jurul căruia s-a dezvoltat societatea greacă antică a fost acela de „cetățean (membru al cetății)”, ca unic beneficiar de drepturi și libertăți civice. Cetățean deveneau doar copiii născuți din căsătoria dintre
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
fiziologice ale cetățenilor fără a afecta temelia socială a comunității, orașele grecești au tolerat apariția și existența prostituției, ca un fenomen social marginal dar necesar bunei funcționări a vieții cetății. În Atena, i se atribuie legendarului legiuitor Solon crearea de bordeluri de stat (lupanare), așa numitele „dicterion”, la prețuri moderate, beneficiare ale unui privilegiu de inviolabilitate și care erau supravegheate de funcționari publici. Pe lângă aceste bordeluri, societatea greacă antică a cunoscut și existența hetairelor sau curtezanelor, care reprezentau segmentul de lux
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
bunei funcționări a vieții cetății. În Atena, i se atribuie legendarului legiuitor Solon crearea de bordeluri de stat (lupanare), așa numitele „dicterion”, la prețuri moderate, beneficiare ale unui privilegiu de inviolabilitate și care erau supravegheate de funcționari publici. Pe lângă aceste bordeluri, societatea greacă antică a cunoscut și existența hetairelor sau curtezanelor, care reprezentau segmentul de lux al prostituției, fiind destinate elitei politico-economice a cetății. Fenomenul prostituției afecta în mod inegal cele două sexe: cei care se prostituau erau femei de toate
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
îi așeza pe proxeneți în același rând cu hangiii și colectorii de impozite, într-o listă cu profesii obișnuite, dar nu foarte onorabile. Pe lângă deținătorii cetățeniei, legislația ateniană permitea și unei categorii de rezidenți străini ("μέτοικος") să fie proprietari de bordeluri. În epoca clasică femeile prostituate erau sclave de origine barbară, dar începând cu epoca elenistică acestora li se adaugă tinerele fete exploatate de tații lor cetățeni și prezentate ca fiind sclave până la dovedirea contrariului. Acest caz pare a fi fost
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
cei care frecventau prostituatele împotriva pericolului de incest: "„câți dintre tații care și-au abandonat copii au, fără să știe, relații sexuale cu băieții lor ce se prostituează sau cu fetele lor devenite curtezane...”". Persoanele care se prostituau lucrau în bordeluri situate în cartiere binecunoscute pentru practicarea acestei activități, cum era Pireu, portul maritim al Atenei, sau Kerameikos (Κεραμεικός), cartierul olarilor din Atena, fiind frecventate de regulă de marinari și cetățenii săraci. Din această categorie făceau parte și femeile din bordelurile
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
bordeluri situate în cartiere binecunoscute pentru practicarea acestei activități, cum era Pireu, portul maritim al Atenei, sau Kerameikos (Κεραμεικός), cartierul olarilor din Atena, fiind frecventate de regulă de marinari și cetățenii săraci. Din această categorie făceau parte și femeile din bordelurile de stat ateniene, conform lui Athenaios care-i citează pe autorul de comedii Filemon și pe istoricul Nicandru din Colofon Solon a fost cel care "„a reușit să liniștească ardoarea tinerilor, [...] luând inițiativa de a deschide lupanare în care a
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
Athenaios care-i citează pe autorul de comedii Filemon și pe istoricul Nicandru din Colofon Solon a fost cel care "„a reușit să liniștească ardoarea tinerilor, [...] luând inițiativa de a deschide lupanare în care a adus femei tinere cumpărate”". Aceste bordeluri de stat „dicterions” aparțineau cetățenilor bogați și erau administrate de angajați numiți „pornobosceions” și supravegheate de funcționari publici. Ele beneficiau de privilegiul inviolabilității, fiind la început deschise în porturi pentru marinari. Prostituatele care lucrau aici erau numite „dicteriade”. După cum declamă
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
și supravegheate de funcționari publici. Ele beneficiau de privilegiul inviolabilității, fiind la început deschise în porturi pentru marinari. Prostituatele care lucrau aici erau numite „dicteriade”. După cum declamă unul din personajele din "Adelphes": Așa cum subliniază și personajul din opera lui Filemon, bordelurile soloniene au făcut accesibilă obținerea satisfacerii nevoilor sexuale pentru toți indiferent de valoarea veniturilor personale pe care le aveau. Succesul ideii l-ar fi determinat pe Solon să înalțe, în semn de mulțumire, un templu dedicat Afroditei Pandemos, în traducere
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
toți indiferent de valoarea veniturilor personale pe care le aveau. Succesul ideii l-ar fi determinat pe Solon să înalțe, în semn de mulțumire, un templu dedicat Afroditei Pandemos, în traducere literală „Afrodita Tuturor”, cu banii proveniți din taxa pe bordeluri ("pornikotelos"). Chiar dacă veridicitatea istorică a acestor relatări nu poate fi atestată, ele arată totuși că atenienii considerau prostituția ca una din părțile componente ale sistemului lor democratic. În ceea ce privește prețul, sursele istorice menționează des tariful de „un obol” pentru serviciile cele
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
privință. În epoca elenistică (323 î.e.n. - 146 e.n.), Polemon din Ilion descria în opera sa "Ofrande Lacedemoniei" un portret al celebrei hetaire Cottina și statuia unei vaci de bronz care îi fusese dedicată. El adaugă că, încă din acele timpuri, bordelul pe care aceasta îl ținea lângă templul lui Dionis era prezentat ca o curiozitate. Care era condiția socială a prostituatelor din Grecia Antică este dificil de evaluat. Ca femei, ele erau deja marginalizate în societatea greacă. Nu ne-au parvenit
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
era prezentat ca o curiozitate. Care era condiția socială a prostituatelor din Grecia Antică este dificil de evaluat. Ca femei, ele erau deja marginalizate în societatea greacă. Nu ne-au parvenit mărturii directe despre viața lor sau despre condițiile din bordelurile în care lucrau. E de presupus totuși că bordelurile din Grecia fuseseră similare cu cele din Roma Antică așa cum au fost descrise de anumiți scriitori sau cum s-au păstrat conservate în Pompei: locuri sumbre, înghesuite și urât mirositoare. Unul
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
a prostituatelor din Grecia Antică este dificil de evaluat. Ca femei, ele erau deja marginalizate în societatea greacă. Nu ne-au parvenit mărturii directe despre viața lor sau despre condițiile din bordelurile în care lucrau. E de presupus totuși că bordelurile din Grecia fuseseră similare cu cele din Roma Antică așa cum au fost descrise de anumiți scriitori sau cum s-au păstrat conservate în Pompei: locuri sumbre, înghesuite și urât mirositoare. Unul din numeroșii termeni argotici din limba greacă prin care
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
extrem de dezgustător pentru grecii antici. Totuși, se cunosc cazuri de păstrare ca amant a unui băiat mai vârstnic, dar numai complet depilat. La fel ca și avatarul său feminin, prostituția masculină nu reprezenta pentru societatea Greciei Antice un lucru scandalos. Bordelurile cu sclavi băieți funcționau la lumina zilei, nu numai în „cartierele fierbinți” din Pireu, Keramikos sau Lykavittos, dar și peste tot în oraș. Unul dintre cei mai celebri dintre acești tineri prostituați a fost fără îndoială Phaidon din Elis: făcut
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
Keramikos sau Lykavittos, dar și peste tot în oraș. Unul dintre cei mai celebri dintre acești tineri prostituați a fost fără îndoială Phaidon din Elis: făcut sclav atunci când cetatea sa a fost ocupată, el a trebuit să lucreze într-un bordel până la un moment dat, când a fost remarcat de Socrate, care aranjează să fie răscumpărat de discipolii săi. Tânărul a devenit în continuare unul din discipolii filosofului și a dat numele său, "Phaidon", unuia dintre cele mai cunoscute din "Dialogurile
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
ultima zi din viață și moartea lui Socrate. Orașele taxau prostituția masculină la fel ca pe cea feminină. Într-unul dintre discursurile sale "Contra lui Timarh", oratorului Eschine i se permite să facă o descriere completă, în instanță, a unui bordel masculin. Clientela unui astfel de stabiliment nu era supusă vreunei rigori legale sau oprobriului public. Existența prostituției masculine pe o scară mare arată că înclinațiile pederastice nu erau apanajul doar al unei clase superioare favorizate. Dacă cetățenii obișnuiți nu aveau
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
definitiv, ce am putea fi? în condiții de normalitate, de echilibru, nimic altceva decât un amestec de bine și rău cu potențări contextuale ce își revin singure în matcă. în caz contrar, doar un fel de sfârlogel în ușă la bordel, pe post de papagal pentru o joițină și ea mocirlă din mocirlă. ,, Ce se naște din pisică tot șoareci mănâncă!’’, zice românul. Altfel spus, Joițină ai fost, joițină ai să mori, chiar dacă ți-ai pus chiloței tanga și rochiță în
Editura Destine Literare by Nicolae Bălașa () [Corola-journal/Journalistic/97_a_199]
-
Europa și, în curând, ștrandurile marine au fost denumite "Lido", un sinonim pentru plaja stațiunii. Succesul plajei de la Lido și fascinația Veneției aflate în apropiere au făcut stațiunea Lido faimoasă în întreaga lume. Lido a fost, de asemenea, renumit pentru bordelurile sale în prima jumătate a secolului al XX-lea. Facilitățile majore de plajă, hotelurile și vilele private de vară au rămas inima unei insule care este încă cunoscută sub numele de "Insula de Aur". În anii 1960, dezvoltarea economiei italiene
Lido di Venezia () [Corola-website/Science/333515_a_334844]
-
Sorbona) și profesor de drept canonic, fiind luat în casa acestuia și devenind cunoscut ca François Villon (Florent Pagny). El devine student la Sorbona, dar duce o viață dezordonată, scriind poezii și chefuind cu prietenii săi studenți prin cârciumi și bordeluri. Intrat în conflict cu sergentul Perrenet Marchand (Bastardul) (Marc de Jonge) din cauza lui Marion (Cecile Magnet), o prostituată de la bordelul lui Margot (Dora Doll), Villon este judecat la 5 mai 1451 de magistratul Robert d'Estouteville (Traian Costea) pentru beție
François Villon - Poetul vagabond () [Corola-website/Science/327380_a_328709]