320 matches
-
să asimileze sugestiile celor mai importante direcții poetice contemporane. Deși marcate de ecouri din ermetismul și cromatismul barbian sau de topica și cadențele blagiene, primele culegeri de versuri arată în „cel dintâi poet moț” (Emil Giurgiuca) un peisagist elegiac, discret caligraf de reverii alpine, de nostalgii „brumate” și de feerii glaciale. Pasteluri, cântece sau balade, poemele sale sunt proiecții ale sensibilității în peisaje spiritualizate sau incantații melancolice. Stilizate în sensul abstractizării, geografia natală, atmosfera și amintirile transilvane sunt invocate/evocate fie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285649_a_286978]
-
C. Țoiu scrie, probabil, greu și publică rar. Apropiat ca vârstă de Marin Preda, Doinaș, Geo Dumitrescu, Eugen Barbu, el face parte, literar, din altă generație. Mai multe afinități are cu proza lui Fănuș Neagu, Radu Petrescu și Ștefan Bănulescu, caligrafi împătimiți ca și el. Se desparte de aceștia prin temele pe care le dezvoltă în ultimele cărți, preocupate într-un mod acut de relația individ - istorie. În romanul politic al anilor ’70 Constantin Țoiu aduce un spirit educat la școala
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290210_a_291539]
-
postul Oltenia TV. A debutat cu versuri în „Ramuri” (1986) și editorial, cu placheta În margine, apărută în 1995. Colaborează cu versuri și cronici literare la „Ramuri”, „Vatra”, „România literară”, „Luceafărul”, „Orizont”, „Timpul”, „Convorbiri literare”, „Familia”, „ArtPanorama”, „Calende”, „Euphorion”, „Mozaicul”, „Caligraf”, „Adevărul literar și artistic” ș.a. A fost distins cu premii ale Uniunii Scriitorilor pentru cartea de debut, ca și pentru volumele Fincler (1997) și Fundătura Homer (2002). C. aduce în versuri o zonă de trăire specifică, o viziune calmă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286305_a_287634]
-
care a dăruit-o mitropolitului Varlaam al Moldovei, în anul 1647. Icoana a fost îmbrăcată în argint de boierul Nicolae Alba și soția Maria (1879), fiind apoi restaurată în perioada 2003-2005. Dar, să-l amintesc și pe Vlădica Luca, mare caligraf și miniaturist, care a fugit din Cipru din cauza oprimării otomane, ajungând să dețină pe meleagurile noastre înalta poziție de episcop al Buzăului, după care a devenit unul dintre marii Vlădici ai Ungro-Vlahiei (1604-1629). Cipriotul Luca s-a bucurat de multă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
muzica psaltică, de aceea În timpul lui Constantin Brâncoveanu numărul școlilor sporește. O deosebită Înflorire cunoaște școala de cântări de la București, Înființată de voievod, al cărei prim obiectiv era introducerea limbii române În cultul bisericesc. Pentru a- și forma buni caligrafi, dieci, preoți, Brâncoveanu se ocupă de reforma vechii școli domnești de la mănăstirea Sfântul Sava. Din inscripția care marchează sfârșitul lucrării de reparație a acestei școli, aflăm că voievodul făcuse și „alte case și tocmele care să fie școală de Învățat
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Liviu Botezatu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92312]
-
o aventură interioară incandescentă, impresionantă prin autenticitatea ei. Versurile pot fi citite ca document al unei convertiri și iluminări spectaculoase, singular în spațiul cultural românesc prin lipsa oricărei afilieri ideologice, și prin valoarea intrinsec estetică. Acest suprarealism târziu ascunde un caligraf nebun de vocabule, fascinat de legăturile misterioase dintre ele, un spirit alexandrin cu un curios (și autentic) simț al tragicului. Jocul merge spre ritmurile muzicale, savante ale lui Ion Barbu [...], cu absurdități calculate și moliciuni de poet fantezist obsedat de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290307_a_291636]
-
3; Bogdan Mihai Mandache, Decantări alchimice, CRC, 2000, 10; Popa, Ist. lit., II, 582; Barbu Cioculescu, Rondelul ca o virtute, LCF, 2002, 7; Daniel Cristea-Enache, Accentul enigmatic, ALA, 2002, 620; Dicț. scriit. rom., IV, 386-389; Constantin Cubleșan, „Lupta cu îngerul”, „Caligraf”, 2003, 11; Lidia Vianu, George Virgil Stoenescu și poezia desperado, VR, 2003, 11-12. L.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289939_a_291268]
-
celui de pe urmă articol. Și dispoziția care mărginește toată dezvoltarea Țărilor Române într-un adevărat cerc de fier, a fost introdus de protectoarea noastră, Rusia, prin fraudă și prin fals într-un act public. Când textul Regulamentului fu definitiv hotărât, caligraful însărcinat să-l copieze avu grijă să lase pe ultima pagină, după ultima linie de text, un spațiu de vreo patru degete deasupra marginii ce se lasă la capătul de jos al paginii. Vicepreședintele plenipotențiar, după colaționarea manuscriptului, zise atunci
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
nu putea constitui un fond sigur și nici destul de important. Dacă în 1891 plăteau numai 11 bolnavi, în anii următori au plătit regulat și mai puțini și, cu toate acestea, cu cea mai mare perseverență, o amplă corespondență, consumând timpul caligrafilor, a încercat recuperarea unor sume, în ansamblu, derizorii. Internările se făceau conform legilor, la cererea unei instituții (prefecturi) care se adresa direct ospiciului, deseori prin telegrame ca urmare a urgenței cazului. Cu toate acestea, chiar în cazurile foarte urgente, treceau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
Marian, Universul poetic, F, 1983, 2; Octavian Grigore, Evocări: George A. Petre, „Placebo”, 1991, 5; George A. Petre, DCS, 100-101; Iordan Datcu, Veșnic pasionat de progresul inteligenței, ST, 2000, 5-6; Stelian Ceampuru, George A. Petre sau Valența afectiv-meditativă a pastelului, „Caligraf”, 2000, octombrie; Cristea, Teleorman, 521-523. V.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
nouă perioadă de tăcere, din cauza barierelor idiomului străin și a riscurilor aculturației. În colecția proprie, „Semn”, scoate de sub tipar, în condiții grafice de excepție și în tiraje aproape confidențiale, peste o duzină de plachete de versuri. Grafician și pictor, fin caligraf, L. este convins de capacitatea artei de a restitui în contemporaneitate sincretismul pierdut al începuturilor omenirii. La nivelul poeticității ca atare, indecizia formelor și a culorilor sporește impresia de irealitate. Sugestiile alchimice („în fiecare clipă/ se împlinește o nuntă/ între
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287925_a_289254]
-
, Gavriil (prima jumătate a sec. XV), caligraf și miniaturist. Fiu al unui boier moldovean călugărit la mănăstirea Neamț și numit Paisie, U. se consacră și el vieții monahale, fiind cunoscut și sub numele Gavriil de la Neamț (sau Gavriil monahul). Copist înzestrat cu un mare talent, el a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290377_a_291706]
-
realitatea cenușie și în încântătoarele basme ce-i însoțesc fără încetare. Astfel, ei încearcă să-și explice fiecare eveniment trăit nemijlocit prin întâmplările similare din vechile lor eresuri. În Biblioteca Națională se găsesc mai multe culegeri de legende, unele în caligrafii străvechi, altele în graiuri pe cale de dispariție. Însă marea majoritate a vandanilor n-are nevoie de acele scrieri, consultate doar de specialiști. Marea majoritate a vandanilor cunosc nenumărate variante transmise prin gura părinților lor. Cum e firesc, acele variante, deși
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
Duicu, Generația vârstnică, VTRA, 1976, 2; Liviu Leonte, O panoramă a liricii actuale, CRC, 1976, 13; Liviu Petrescu, „Poezia românească contemporană. 1950-1975”, ST, 1976, 3; Iorgulescu, Al doilea rond, 27-37; Valentin F. Mihăescu, Autoritatea criticului, LCF, 1977, 37; Ion Lotreanu, Caligrafii critice, București, 1977, 129-149; Ștefănescu, Preludiu, 239-243; Mircea Anghelescu, „Istoria literaturii române de la origini până la 1830”, LL, 1978, 2; Ardeleanu, Mențiuni, 253-262; Baltag, Polemos, 126-133; Dimisianu, Opinii, 206-215; Regman, Explorări, 29-39; Simion, Scriitori, I, 704-713; Stănescu, Jurnal, I, 246-249; Dorin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288825_a_290154]
-
Creație și cultură, ediția a doua, revăzută și adăugită, București: Editura Doina (prima ediție, Mihai Eminescu cultură și creație, București: Editura Eminescu; ediția a treia, îngrijită de Cristina și Dumitru IRIMIA, Mihai Eminescu. Creație și cultură, Mănăstirea Putna: Editura Nicodim Caligraful). o motive eminesciene; o intertextul shakespearian în opera lui Mihai Eminescu. DUMI-TRESCU BUȘULENGA Zoe [1986](1999, 2009) Eminescu și romantismul german, București: Editura Eminescu (ediția a doua, București: Editura Universal Dalsi, iar ediția a treia, îngrijită de Cristina și Dumitru
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
opera lui Mihai Eminescu. DUMI-TRESCU BUȘULENGA Zoe [1986](1999, 2009) Eminescu și romantismul german, București: Editura Eminescu (ediția a doua, București: Editura Universal Dalsi, iar ediția a treia, îngrijită de Cristina și Dumitru IRIMIA, apărută la Mânăstirea Putna: Editura Nicodim Caligraful). o intertextul german în opera lui Mihai Eminescu. GLO-DEANU Gheorghe (2000) Avatarurile prozei lui Mihai Eminescu, București: Editura Libra. o avatar GUILLERMOU Alain [1963] (1977) Geneza interioară a poeziilor lui Eminescu, traducere de Gh. BULGĂR și Gabriel PÎRVAN, Iași: Editurea
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
în valore ca în secolul al XV-lea). Dar nu mai este și în inima parizianului. Nu există ruptură absolută, bineînțeles. Cu atît mai puțin astăzi între "era McLuhan" și "era Gutenberg" decît ieri între aceasta din urmă și era caligrafilor. Cultura tipăriturii nu s-a substituit într-o bună zi culturii imaginii sau lumea textelor, lumii gesturilor. Lemnul gravat și gravurile au permis fabricarea unor albume de imagini, și un univers de texte tipărite poate hrăni o întreagă cultură orală
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
volume, alături de scrierile cu osatură epică, majoritare, apar poeme în proză (Trandafirii, Crizantemele, Bujorii, Narcișii, Crinii ș.a.), orații lirice (Bisericuța din Răzoare, Clopotele din Mănăstirea Neamțu), reportaje cu caracter poematic (Cimitirul de pe deal, La Sihla, pe Jijina). Tot astfel, în Caligraful Terțiu (1929). Celelalte culegeri conțin texte aparținătoare, mai toate, prozei poetice și publicisticii realizate la nivel de text literar. Nota comună e credința religioasă, exprimată stilistic într-o tonalitate de elocință sacrală, cu ecouri biblice, cu inflexiuni de retorică sacerdotală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
biblice, cu inflexiuni de retorică sacerdotală. În cuprinsul nuvelisticii lui G. se disting, în funcție de natura subiectelor și de sursele tematice, trei direcții principale. Una e ilustrată de povestirile edifiante, extrase din Noul Testament sau propunând legende hagiografice. Piesa titulară a volumului Caligraful Terțiu portretizează moral un ucenic și secretar al Apostolului Pavel. În Grădina lui Iosef din Arimateia este evocat cunoscutul personaj evanghelic, cel care a pus corpul neînsuflețit al lui Iisus în mormânt. Mustafa Efendi ajunge Macarie Monahul narează convertirea la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
București, 1924; De la noi, la Cladova, București, 1924; Două întâmplări minunate, București, 1924; Piatra din capul unghiului. Scrisori teologice, București, 1926; Cartea creștinului ortodox, București, 1926; Meditare la Rugăciunea Domnească, adică la „Tatăl nostru”, Arad, 1927; Răbdare și nădejde, București, 1928; Caligraful Terțiu, București, 1929; Roxana, București, 1930; Scrisori către Simforoza. În Pământul Făgăduinței, București, 1930; Papucii lui Mahmud, București, 1932; Doctorul Taifun, București, 1933; Nuvele și schițe, București, 1934; La răspântie de veacuri, I-II, București, 1935; Elemente (în colaborare cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
oricărui intelectual desăvârșit chinez, care trebuie să exceleze în cultură (literatură), caligrafie și arte marțiale, Mao Zedong a fost un bun cunoscător al culturii chineze (nu întâmplător a funcționat ca responsabil al bibliotecii Universității Beijing), un poet remarcabil, un excelent caligraf și un bun strateg. Să nu uităm că, nu o dată, a intrat în conflict cu linia Internaționalei Comuniste, că a fost chiar exclus din organele de conducere ale P.C.C. și că înființarea bazelor revoluționare, bizuirea pe războiul țărănesc, asocierea muncitorimii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
asemenea „hotărîri” mă dor, întrucît afectează însăși imaginea revistei: vor fi destui care să creadă că din conformism ne-am sustras elanului aproape general al intelectualității românești de a-l omagia pe unul dintre cei mai merituoși exponenți ai ei. *„Caligraful” V.M. (specialistul nr. 1 al redacției în rapoarte și procese-verbale) și a făcut o manieră din a pune banalitățile pe bigudiuri. Iată cîteva din exprimările sale alambicate, de azi, în ședința Comitetului de Cultură: „decelînd cu atenție suma acțiunilor”, „sub
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Mircea Iorgulescu, „Întoarcerea argonauților”, RL, 1970, 41; N. Valeriu, „Pro patria”, CL, 1970, 7; Valeriu Cristea, „Întoarcerea argonauților”, FLC, 1970, 42; Martin, Pro Patria, 89-95, 150-153; Virgil Brădățeanu, Viziune și univers în noua dramaturgie românească, București, 1977, 144; Ion Lotreanu, Caligrafii critice, București, 1977, 150-157; Alex. Oproescu, Scriitori buzoieni. Fișier istorico-literar, Buzău, 1980, 71-73; Lit. rom. cont., I, 235-237; Niculae Stoian, Jurământul de soldat, CNT, 1982, 24; Carianopol, Scriitori, II, 16-25; Nicolae Ciobanu, „Cornul de aur”, LCF, 1984, 35; Florentin Popescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290101_a_291430]
-
gingășie și umor. Unele par niște exerciții în vederea viitoarelor „poeme într-un vers”: stâlpii de telegraf înfloresc în toamnă cu rândunele ce sunt „un fel de frunze negre cu piept nins”, altundeva ele sunt „scriitura sonoră” a unui „Dumnezeu - pesemne caligraf”, pe când norii de vară, „suflați în aur ruginiu de soare”, sunt „icoane împărătești” expuse „pe ceru-n asfințit”. Merite de ordin „iconografic” au și piesele prezente în Biserica de altădată (1926), mai cu seamă în ciclul Povestea Maicii Domnului. E
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
negustorilor lioveni. În expoziția „Tezaur arheologic...” se află o copie a Tetraevanghelului dăruit, la 23 aprilie 1491, de către Alexandru, fiul lui Ștefan cel Mare, în calitate de ctitor al Bisericii Precista din Bacău. Acest tetraevanghel a fost realizat (scris și „înfrumusețat” de caligraful Teodor Mărișescu. Originalul, aflat în tezaurul României dus în Rusia în timpul primului război mondial, se găsește în prezent la Muzeul de Istorie din Moscova. Alte câteva obiecte de cult întregesc imaginea epocii medievale. Dacă prima dintre expoziții („Civilizația materială și
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]