278 matches
-
lumânări aprinse...” Asta îi lăsase taica moștenire, ca să calce pe pământul Valahiei cu dragoste și cu respect, pentru că în țara din care venise taica, țara obârșiei neamului lui, nu pot să se înalțe biserici și nici să bată clopotele. Un ciocănit scurt și scârțâitul ușii chiliei îi dădu de veste că însoțitorul său intrase înăuntru. Mihai se sculă și ridică mâna stângă în sus a mirare: — Clopotele? Cum de bat clopotele? — La noi, la Sfânta Ecaterina, și la mânăstirea Sfântului Macarie
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
prăvălia lui Hamie. Geamurile oblonite îi dădură marelui logofăt un gând. Lăsă calul la pas ca să fie ajuns din urmă de un dorobanț și, când acesta se apropie, porunci: Bate în poarta cafenelei până când s-or trezi gazdele. De la primele ciocănituri se deschise o fereastră cam unde era scara ce urca la odăile de sus iar capul ciufulit al lui Hamie se arătă pentru o clipă. Oare când o fi avut vreme să coboare? Aproape instantaneu, zgomotul barelor de fier și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un fel de ostatic, pentru beizadeaua Radu. Se pare că domnița Bălașa și cu bărbatul ei Manolache Lambrino, banul Craiovei, au și sosit la Istanbul ca să ia mireasa s-o ducă la București. După Paște o să fie nuntă mare... Un ciocănit abia auzit, urmat de un anume scârțâit imitând ronțăitul unui șoarece îl întrerupse din recapitularea situației politice pe care probabil va fi dator s-o raporteze superiorului său. La ușă era cineva din rețea, așa că preafericitul Hrisant nu răspunse ci
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
o bandă de nebuni și criminali vinovați de orori fără precedent. Foarte puțini au avut curajul generalului Ludwig Beck, șeful Statului Major al Armatei, care prin demisia lui din 1939 și-a arătat dezacordul față de cauza murdară a național-socialismului. Un ciocănit ușor în ușă îi întrerupe șirul gândurilor, dar înainte ca el să deschidă gura, Schultz strigă autoritar: Intră! Imediat, în cameră își face apariția Menzel, însoțit de Scharführer. În spatele lor, doi soldați. Între ei, Dussek. Domnule maior, ordinul a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
o vadă astfel și nu încetase să își tot pună întrebarea dacă nu cumva prietena aceasta a lui de pe net nu era cumva o fantasmă virtuală plăsmuită de fantezia unor internauți puși pe farse. Dar zbârnâitul insistent al soneriei, precum și ciocăniturile discrete dar insistente în ușă nu făceau, cu siguranță, parte din niciun univers virtual. Lăsând o cârjă în balcon și sprijinindu se doar într-una singură, ca să nu facă chiar impresia unui ologit irecuperabil, se îndreptă cât putu de sprinten
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
în gura podului. Cum închipuia mama din cârpe o matracucă, odată aude ciocănind în pod. S-a suit pe scară ș-a ridicat oblonul. N-a văzut nimic. Mai stă ea ce stă pe prispă între cârpe și iar aude ciocănitul. Se suie pe scară, iar nimic. Măi, comedie ! S-a lăsat mama atunci pe scară, în vine, ș-a sprijinit cu capul capacul. Când a auzit al treilea ciocănit, odată a săltat mama capacul... Ce credeți ?! întreg taifasul amuțise. ...Un
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
stă ea ce stă pe prispă între cârpe și iar aude ciocănitul. Se suie pe scară, iar nimic. Măi, comedie ! S-a lăsat mama atunci pe scară, în vine, ș-a sprijinit cu capul capacul. Când a auzit al treilea ciocănit, odată a săltat mama capacul... Ce credeți ?! întreg taifasul amuțise. ...Un omuleț cu nas roș ca pliscul de cocostârc, în straie verzi, fugea crăcănat către fundul podului. - Măi oameni buni ! își clămpăni gura căscată un moșneag. Bag samă, era Michiduță
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
și priveam luna și stelele fosforescente lipite pe tavanul camerei mele. Pe cele adevărate le pot zări pe fereastră, în nopțile senine, căci locuiesc la etajul opt. Însă aseară era înnorat, geamurile păreau date cu păcură. Deodată am auzit un ciocănit în fereastră. În primul moment, am crezut că e o creangă purtată de vânt sau vreun liliac rătăcit care tocmai se alesese cu un nou cucui. Dar bătăile s-au repetat și inima a început să-mi țopăie în piept
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
repede de buzunarele lor goale - În timp ce cap de mort, fredona o melodie. Gică picior de lemn, comentă: „Doctorul, ne-a curățat el acum dar, vai de pielea lui ce va păți data viitoare...!” Deodată, veselia le fu Întreruptă, de câteva ciocănituri În ușa dela intrare. „Intră...” - tună Gică picior de lemn. Spre stupefacția celor prezenți, Doctorul cu Gironda de mână, se opriră În mijlocul Încăperii. Contrariat, bărbatul femeii nu mai avu răbdare să audă motivele Înapoierii, iscodindu-l pe Doctor: „Te-ai
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
fost sănătos, atunci Carla...!!” „Ai Înebunit...? Cunoști bine adevărul. Carla te apreciază și ține la tine...!” „Rămâne de văzut...” La morgă, portarul le arătă și le explică cum trebue să ajungă la secția unde se efectuează analizele. Aici, după multe ciocănituri În masiva ușă de stejar, apăru o laborantă careia Tony Pavone repetă „ a treia oară”, calvarul prin care trecuse, cu rugămintea sa execute analiza respectivă, iar În ce privește costul, va plăti apsolut tot. Laboranta privi câteva momente cele două bucăți de
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
-i omoare cu câteva ore Întârziere! Această afirmație are la bază purul adevăr: la Scala cu aceași nebunească rapiditate dărâmăturile au fost Îndepărtate iar pe locul dezastrului au fost plantate flori ca după o lună de zile trecătorii să audă ciocănituri venind de la subsol!! Echipele de intervenție, au demolat placa de beton turnată, scoțând la suprafață oameni deshidratați Întro fază atât de avansată Încât nu a mai avut forța necesară pentru a supraviețui a doua oară...!!! Tony Pavone zăbovi mult privind
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
nou nevoia să urinez. Venea apoi dimineața, linsul peniței ruginite, zborul unei noi doze de cocaină uscată, vertijul ușor și senzația de greață și de spaimă când auzeam zgomotele pe care le fac oamenii care se trezesc. În sfârșit, un ciocănit în ușă, rar, regulat, insistent, și tușea care-mi zguduie trupul ud leoarcă de transpirație și parcă îngropat în divan, apoi tușea cu care îmi dreg glasul, și vocea mea strecurată printre dinți și vibrând (cu toată groaza pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
trupul ud leoarcă de transpirație și parcă îngropat în divan, apoi tușea cu care îmi dreg glasul, și vocea mea strecurată printre dinți și vibrând (cu toată groaza pe care o încerc) „cine-i? ce vrei?“ și, brusc, senzația că ciocănitul se mută afară, acolo unde cineva taie lemne. Când se termina cocaina, apăreau fantasmele, amintirile vizuale ale felului în care am fost, cum arătam și cât de straniu m-am comportat sub acțiunea drogului; datorită acestor amintiri, mă întăream în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Idealismului în Garda de Fier, spuse Jones. — Eu sunt capelanul Gărzii, interveni Keeley. — Ah, cine, cine, cine va conduce acum Garda de Fier? se tângui Jones. Cine va ieși din rând să ridice torța căzută? La ușă se auzi un ciocănit puternic, strident. Am deschis ușa și în prag stătea șoferul lui Jones, un negru bătrân și zbârcit, cu ochi gălbui, răuvoitori. Purta o uniformă neagră cu tighele albe, o centură tip Sam Browne, un fluier nichelat, un chipiu Luftwaffe fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
cu un surîs care zice : E drăguț ! — Mersi, zic, răspunzîndu-i cu o privire gen „nu-i așa ?“ Mă grăbesc la mine În cameră și Încep să-mi dau cu rimel și la ochiul celălalt. CÎteva clipe mai tîrziu, aud un ciocănit discret În ușă. — Intră ! zic, așteptîndu-mă să fie Lissy. Dar În ușă se află Jack, care Îmi Întinde un pahar de lichior. — A, mersi ! spun recunoscătoare. Chiar Îmi prinde bine o băutură. — Stai liniștită, că nu intru, spune politicos. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
strîngîndu-i-o ușor. Nimic, Mihai, nimic, tremură vocea Lilianei. Obrazul ei se dezgheață încet, recăpătîndu-și culoarea. Paranteza surîsului, devenit deja trist prin adîncimea încrustării, închide iar zîmbetul buzelor. Se privesc lung, pregătind parcă gestul următor. Tăcerea însă e spartă de un ciocănit ușor în ușă. Poftim, poftim! invită Liliana, înviorîndu-se. O puștoaică de vreo treisprezece-paisprezece ani intră în cameră cu timiditate, salutînd încet. Liliana o prezintă, iar Mihai, după ce strînge ușor mîna întinsă, oferă cele două cărți. Aș vrea să mă ierți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ușii. Găsi pe pipăite un comutator și aprinse lumina. Același living curat. În restul apartamentului domnea aceeași neorînduială. Jack se puse pe așteptat lîngă ușă. Intervalul de plictiseală se tot Întindea - cincisprezece minute, treizeci, o oră. Deodată se auziră niște ciocănituri În geamul din față. Jack se lăsă În jos: ușa, vizorul. Imită glasul afectat al unui poponar: — E deschis. În cameră se strecură un băiat drăguț. Jack exclamă: — Căcat! Era Timmy Valburn, alias Moochie Mouse - „gagica“ lui Billy Dieterling. — Timmy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
de repede. Parthenicus se gheboșează de teamă. — Calceii, cere împăratul pe un ton mai îngăduitor. Livia îl urmărește cu umbra unui zâmbet pe buze. De-abia sculat din pat, uite că e deja gata să-și îndeplinească funcțiile imperiale. Un ciocănit discret în ușă îi face pe toți trei să tresară. — Cine e? întrebă Parthenicus, la un semn al principelui. — Prietenii tăi așteaptă să intre, răspunde o voce groasă. Împărăteasa îl recunoaște pe secretarul imperial Polybius și își stăpânește cu greu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
că existau În visele ei, sau era fantome; era prea tînără. Cioc-cioc-cioc se auzi la fereastra dormitorului lui Duncan. Cioc-cioc-cioc. Și partea ciudată era că se obișnuise cu sirenele, cu focurile de mitralieră și bombele; dar zvonul acesta, ca un ciocănit de pasăre, Îl trezi, și aproape că-l sperie de moarte. Cioc-cioc-cioc... Întinse mîna spre noptieră și aprinse lanterna; mîna Îi tremura, așa că, atunci cînd Îndreptă raza spre fereastră, umbrele din pliurile draperiilor părură că se umflă, de parcă draperiile erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
va mai putea ține portalul deschis. O să putem comunica folosind codul spiritului. O, spirite, spirite! Răspundeți întrebărilor noastre, vă rugăm fierbinte! Ciocăniți o dată dacă acceptați, de două ori dacă nu știți, și de trei ori dacă refuzați. Înțelegeți? Un singur ciocănit. — Vreți să vorbiți cu cineva din această încăpere? Un ciocănit. — Este mama voastră aici cu noi? Un ciocănit. Vocea Elspethei Macfarlane este sugrumată de emoție. — Kenneth? Duncan? Voi sunteți? Din nou un singur ciocănit. Elspeth izbucnește necontrolat în lacrimi. Pagină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
codul spiritului. O, spirite, spirite! Răspundeți întrebărilor noastre, vă rugăm fierbinte! Ciocăniți o dată dacă acceptați, de două ori dacă nu știți, și de trei ori dacă refuzați. Înțelegeți? Un singur ciocănit. — Vreți să vorbiți cu cineva din această încăpere? Un ciocănit. — Este mama voastră aici cu noi? Un ciocănit. Vocea Elspethei Macfarlane este sugrumată de emoție. — Kenneth? Duncan? Voi sunteți? Din nou un singur ciocănit. Elspeth izbucnește necontrolat în lacrimi. Pagină separată Cu mult timp înainte de a-i separa definitiv, Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
vă rugăm fierbinte! Ciocăniți o dată dacă acceptați, de două ori dacă nu știți, și de trei ori dacă refuzați. Înțelegeți? Un singur ciocănit. — Vreți să vorbiți cu cineva din această încăpere? Un ciocănit. — Este mama voastră aici cu noi? Un ciocănit. Vocea Elspethei Macfarlane este sugrumată de emoție. — Kenneth? Duncan? Voi sunteți? Din nou un singur ciocănit. Elspeth izbucnește necontrolat în lacrimi. Pagină separată Cu mult timp înainte de a-i separa definitiv, Dumnezeu i-a unit pe Andrew Macfarlane și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ori dacă refuzați. Înțelegeți? Un singur ciocănit. — Vreți să vorbiți cu cineva din această încăpere? Un ciocănit. — Este mama voastră aici cu noi? Un ciocănit. Vocea Elspethei Macfarlane este sugrumată de emoție. — Kenneth? Duncan? Voi sunteți? Din nou un singur ciocănit. Elspeth izbucnește necontrolat în lacrimi. Pagină separată Cu mult timp înainte de a-i separa definitiv, Dumnezeu i-a unit pe Andrew Macfarlane și pe Elspeth Ross. Elspeth și sora ei au fost invitate de băieții familiei Johnstone la mănăstirea Melrose
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
sapelez la guvernul central. Știi cui iau dato! Bip. — Alo... Bip. Gata. Îmi deconectez telefonul. Mai mult televizor, asta-mi trebuie. Mai mult televizor. Nu. Canalele, vocile, mereu vocile de rahat... Apoi o bătaie În ușă. Nu mă sinchisesc, dar ciocăniturile devin din ce În ce mai stridente și e de parcă oricine ar fi are de gând să intre dând cu piciorul În ușă, În stilul poliției. O deschid și el e aici, stând În fața mea În prag, iar eu mă uit peste umărul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
câți ani e, firește cu ton glumeț, ca nu cumva ea să-și închipuie cine știe ce. Îi era teamă că-i va tremura vocea și Ilona va înțelege greșit rostul întrebării... Până să se hotărască să deschidă gura, se auzi un ciocănit energic în ușă. Fata se ridică și șopti: ― A venit tata... Fără să mai aștepte îngăduință, un țăran trecu pragul. Bologa, înfuriat, se sculă în picioare, gata-gata să-l alunge. Paul Vidor însă se apropie jovial, cu mâna întinsă și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]