383 matches
-
de pe suprafața pământului o casă din apropiere, pulverizând-o în mii de bucăți. Această întâmplare înfricoșătoare m-a cam pus pe gânduri și m-a determinat să nu mai merg atât de ușor în zone în care sub piciorul tău colcăie suficientă energie cât să strămute cartiere întregi de locuințe. - Einar, cum arată peisajul literar al Islandei, genurile de succes, editurile, revistele de profil? - Luând în considerație mica populație a Islandei, activitatea editorială de la noi are o intensitate medie. Apar destul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
care încă îl au și pe care l-au dobândit prin ani de școală și competență dovedită pe o perioadă îndelungată de timp. Se compară ei cu acele rebuturi umane față de care toată lumea se poartă “cu mănuși”? Dacă societatea românescă colcăie de hoarde de sălbatici care bântuie pe străzi, de indivizi fără creier, dar cu un pistol sau un cuțit în buzunar, de șoferi aroganți și ucigași, nu este vina niciuneia dintre instituțiile de ai căror reprezentanți am amintit mai sus
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
tâm pla atâtea pe neașteptate, în doar câteva zile, în doar câteva clipe! Ideea că moartea îi dăduse târcoale mă bloca, pur și simplu: nu îmi pot imagina moartea cuiva din jurul meu. Mintea mea e plină de viață, gândurile mele colcăie de viață, de idei vii, până și obiectele din jurul meu au viață, palpită, trăiesc. Bățul de chibrit are viața lui, și dacă se stinge prea repede, în mod necugetat, îl reaprind eu, ca să-i mai dau o șansă să ardă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ostilă și cu totul nepotrivită temperamentului său. Ferestrele - înguste și ele - care dădeau spre zidurile cenușii ale unui alt bloc îi tăiau pur și simplu respirația, îi dădeau o senzație insuportabilă de sufocare. Iar aerul închis și posomorât din cameră colcăia de o autosufici ență înțepenită și promiscuă, cu un inconfundabil iz de mediocritate. E însă mediocritatea mai prejos sau mai presus decât ratarea? Bobo își punea foarte des această întrebare. El, cu siguranță, se considera iremediabil ratat. întotdeauna se simțise
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cu mâna peste cele două orificii de pe gâtul lui și înlemnise. Le-a privit într-o oglindă și s-a cutremurat: erau două mușcături mici, ca ale pacientei dinainte. Era speriat și intrigat, locul ăsta e un focar în care colcăie toate bolile, n-ar fi trebuit să se angajeze aici nici în ruptul capului. - Elena, dragă, urc până la laborator că mi-a ieșit ceva pe gât, nu durează mult, ia tu în primire pe cine vine, iar dacă e grav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
Washingtonul. Unii dintre prietenii lui apropiați din Paris Îi telefonau ca să discute despre chestiuni intime - scandaluri legate de sex. Studenții care‑l cunoșteau Îndeaproape se retrăgeau cu tact când le făcea un semn cu degetele pe sub țigară. Ravelstein punea Întrebări colcăind de curiozitate, rostite cu voce joasă și, În timp ce asculta, capul chel Îi era adeseori Îngropat În pernele de piele, ochii uneori dați peste cap, sticlind de atenție concentrată, gura ușor căscată - iar picioarele Încălțate În mocasini, alăturate talpă la talpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
curând vindicativă, aș spune... - Lyndon Johnson era dușmanul, nu? S‑au descotorosit de Bob făcându‑l vicepreședinte - un fel de băiat de alergătură. Dar era succesorul lui Jack. Și Bobby avea nevoie de arme ca să preia din nou Casa Albă. Colcăia de ură. Erau bărbați arătoși, amândoi frații. Dar Bob nu avea nici pe jumătate statura lui Jack, era un luptător de bâlci. Cele mai amuzante sunt descrierile tale despre drumurile dintre biroul de la Senat și Capitoliu. Îți punea niște Întrebări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
lumea lor, nu eram măcinat de curiozitate. Doream informații, dar răspunsurile puteau să mai aștepte. Pe urmă frații mei s‑au retras sau au fost retrași. Eu nu mă gândeam la mine ca la un om pe moarte. Capul Îmi colcăia de amăgiri, halucinații, cauze și efecte aiuristice. Se spune că Versetul Îți amorțește memoria. Dar memoria mea a fost Întotdeauna rezistentă. Îmi aduc aminte că eram mereu Întors când pe o parte, când pe cealaltă. Câte o soră sau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
șerpii și marii șmenari ai comunismului, care în felul acesta si-au perpetuat privilegiile avute înainte. Credeți că degeaba PSD-ul a considerat în 2004 că legea aceasta înrobitoare pentru poporul român este absolut necesară? Hârdăul politic din zona aceea colcăie de așa ziși revoluționari, care cred că se vor zbate ca să nu le fie luate privilegiile. Românul de rând, acum nu poate acum decât să spere, că PDL va avea voința politică pentru a sparge odată gașca aceasta a milogilor
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
aducea imediat aminte că ieri a făcut o greșeală, supărându-L pe Domnul și totuși El a trezit-o și i-a dăruit încă o zi. Dacă El putea să ierte, în măreția Lui, putea și ea, un biet viermișor colcăind printre atâția alții. În ultimul trimestru participă la olimpiada de limba română, faza pe oraș. Intră în sală cu capul doldora de comentarii. Înșiră pe foile albe tot ce știa iar privirea mulțumită a profesoarei, care-și tot arunca ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
să-și savureze în tihnă bucuria. Dar, a doua zi, sună telefonul. Mama, vino imediat! Eu nu mai stau aici nici o secundă! Sanda simți că i se taie picioarele. Dumnezeule, Luana, ce-ai pățit? Nu pățise nimic dar în cameră colcăiau gândacii, băile erau infecte, colegele de cameră stătuseră la taifas toată noaptea fără ca ea să poată închide un ochi și colac peste pupăză o făcuseră într-o limbă din care nu pricepuse o iotă. Sanda luă trenul și plecă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ca nevoie de bază a omului. Individuarea a devenit un mod de viață. Astfel de simboluri mai pot fi găsite în vise, în mituri și în artă. Un răspuns și o lucrare adevărată pot porni doar din interior, unde viața colcăie de simboluri. Simbolul poate fi capabil să îndeplinească func ția de eliberator, de transformator al energiei psihice, cu participarea deplină a înțelegerii conștiente. La fel credea și Jung: "Omul are nevoie de o viață simbolică... Dar noi nu avem nici o
[Corola-publishinghouse/Science/1563_a_2861]
-
îl face zborul albinelor seară/ prin căldură obscură a unor amintiri netrăite, pe străzi ce-au fost copilărie și aventură.// Case mari s-au desprins asemeni unor corăbii/ cu marinari fabuloși pe catarge - s-au clătinat și trecură/ prin ape colcăind de țipari și de muște// trăgînd tăcut din tunuri sub nori la fel de joși -/ lucea și-atunci pe salcii o ploaie de-nceput,/ o stea vroiau să-mpuste acești eroi faimoși.// Însă trecură colțul și nu i-am mai vazut! (Trăgînd
Un basm pentru adulti by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18133_a_19458]
-
se simte tăișul muchiei de cuțit. Mahalaua cu tot tabloul ei de atunci și de azi își recapătă autenticitatea. Redevine vie, clocotește de patimi, cleveteli, înfruntări. Pe dedesubtul atît de invocatei etichete cu „onoarea de familist”, pe sub fățărnicie și ipocrizie colcăie trădările de toate felurile, minciuna mică sau mare. Fiecare minte pe cineva, fiecare are „double face”. Sordidul și grotescul unei lumi marginale amplifică fiecare situație în parte și felul în care regizorul decupează, extrem de alert, scenele în cîte două personaje
În măruntaiele unui text by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/5950_a_7275]
-
de o înaltă ținută morală și profesională - este încă (la cei mai bine de 50 de ani ai săi) un modest și conștiincios „navetist” al unei obscure catedre din Constanța (într-o vreme când catedrele facultății de filologie din București colcăie încă de nulități, ariviști mărunți și impostori!), scriindu-și - departe de interesul și atenția „centrului” - cu aceeași modestie și exemplară probitate, cu aceeași redutabilă, ireductibilă pasiune, profund patriotică și militantă, în slujba valorilor autentice ale culturii și revoluției, excelentele sale
Cornel Regman în documente semnate de Geo Dumitrescu () [Corola-journal/Journalistic/2409_a_3734]
-
sînt învinse, onorabilitatea este salvată. De fapt, personajele își salvează destinele extrăgîndu-le dintr-un derizoriu ce părea implacabil. Atmosfera napolitană dominată de carpe diem!, atmosferă în care au trăit eroii noștri și care acum este ținută pe la uși, pe la ferești colcăie împrejurul acestei case cu aspect insular acum. Ordinea a luat locul dezordinii, gesturile majore celor minore. Se trăiește într-un prezent dirijat de coordonate morale, iar melancolia trecutului incert a fost risipită. Spectacolul începe sus. Costache Babii în Domenico Soriano
Luptă și spectacol by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16473_a_17798]
-
mod deliberat murdăria - morală și fizică - pentru a se cățăra neobservați pe spinarea populației adusă la stadiul de animalitate și prin metodele murdăriei întreținute cu cinism. Noroioși până-n adâncul sufletului, pesedeii se simt în siguranță doar într-un spațiu unde colcăie boala și unde mișună ploșnițele. Dacă la începutul anilor '90, nesătuii lui Iliescu lansau formula "Nu ne vindem țara!" (evident, că doar trebuia să cumpere ei totul... pe gratis!), astăzi năstăsioții vor să guverneze pe fond de holeră civică. Adăpostiții
Îndemn la nesupunere igienică by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12528_a_13853]
-
oameni de toate rasele și categoriile sociale, chinuiți ai supraviețuirii, apelând la o aglomerare de episoade, captând în succesiune sordidul și grotescul vieții și al firii omenești, rareori luminate de raza omeniei ori a salvării. În pasta vâscoasă a cărții, colcăie subiectele unui Decameron al păcatelor sau ale unui nou Infern, materie destulă pentru un întreg ciclu romanesc. Claudio Magris are cu totul altă miză în romanul de apogeu al creației sale de până acum, La voia întâmplării. Și aici ne
Cele mai frumoase... by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7774_a_9099]
-
mă împinsese să deschid televizorul! Îl văd pe prietenul Haralampy că sare în picioare, roșu ca un crevete de pe Animal Planet și urlă la mine: - Ai văzut, bade? Nu ți-am ceterat eu că suntem regat? Nici acum nu crezi? Colcăie țara de regi și tu mă bolunzești de cap că suntem republică. Nu suntem! E plină patria de regi ca..., ca... Uite, că nu găsesc nici o comparație, că m-ai enervat, domnule! Alaltăseară l-ai văzut pe regele hip-ului? Văzut
Regi, regine și căldură... by Telefil () [Corola-journal/Journalistic/13581_a_14906]
-
de a descrie o Românie deloc idilică (e drept situată într-un trecut apropiat), în care iluziile sunt făcute praf, iar destinele eșuează în mediocritate și promiscuitate. Societatea devine mediul vâscos în care individualitățile se șterg, sentimentele se maculează, oamenii colcăie într-o existență lipsită de orizont. Atrium este romanul ratării unor foști colegi de liceu. În contact cu viața reală iluziile pier una după alta, entuziasmul adolescentin se stinge și în locul lor se instalează, pe nesimțite, blazarea, ratarea (care îmbracă
Fețe ale ratării by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8447_a_9772]
-
Chiar și după atîtea decenii, poți să recunoști prototipurile reale din portrete. Strădanie, de altfel, inutilă, cîtă vreme autorul, o dată focul vărsat, cum se spune, ne oferă nu niște pamflete avînd în colimator personaje istorice bine știute, ci un bestiariu, colcăind de patimi animalice și foșgăind de gîngănii morale dincolo de mode și timp. Arghezi e un mizantrop sarcastic. Tabletele alcătuiesc un molitvenic sui-generis, voind parcă a scoate (la iveală!) tot răul din lume. Merită să citez cîteva astfel de molitve expresive
Inutile silogisme de morală practică by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/17032_a_18357]
-
viermuiala lumii în care se mișcă. Numele ne face să zâmbim, Gambardella. Tot din Fellini vine. Asemenea lui Mastroianni și eroul nostru de acum frecventează cercurile înaltei societăți, surprinse în toată deșănțarea și ipocrizia lor. Petrecerile sunt atinse de vulgaritate, colcăie în ele o senzualitate mediocră, fără nicio legătură cu decadența unei epoci, ci mai degrabă cu neantul. Protagonistul surâde disprețuitor căci știe câte parale fac artiștii autointitulați conceptuali, doamnele distinse care, chipurile, până mai ieri erau pirandelliene, dar le-a
Cannes, 2013: Dorul de Fellini. Corespondență de la Magda Mihăilescu by Magda Mihăilescu () [Corola-journal/Journalistic/78810_a_80135]
-
temperament. Sancționați drastic au fost doar cei care au încălcat limită decentei lingvistice, căzînd în vulgaritate. Aceștia au sufocat din cînd în cînd polemicile civilizate, prin "ghionturi" lingvistice, războindu-se arțăgoși, chiar cu prost gust. Un fel de "tătism" funciar colcăia parcă în sîngele lor. Nici chiar teamă de dizgrațios nu reușea să-i facă să își țină furiile și indispozițiile în frîu. Bătăliile acestea nu erau deloc că între niște adversari care se respectă: nu despre curaj literar sau adevăr
Scriitorii certăreti si cercurile literare de putere by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Journalistic/17980_a_19305]
-
schițată. întregul ciclu este, de altfel, energic teatral. Pe vasta scenă turnantă aceeași rămâne vocea: "Toată noaptea aruncasem versuri/ Pe fereastră, peste oraș în zare./ A doua zi călcam pe sensul lor/ Un curios mers pe mișcare". Materia, în schimb, colcăie, luxuriantă, muncită de metamorfoze: "Călcam pe elefanți, pe șerpi,/ Pe guri, pe câte-un ochi de om,/ Pe felurite arătări/ După cum mi-apăruseră și-n somn." Poemul se intitulează Urme, tema este dramatică, în ciuda exultanței, odată ce destinul, precum și rostul urmelor
Aventurile stilului by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/9605_a_10930]
-
prin adîncirea cutezătoare în nebulozitățile inclusiv morale ale unui trecut foarte îndepărtat. Departe de-a idiliza satul, îl "demitizează", cum s-a spus mai recent, îl așează sub semnul tensiunilor pasionale, al dezlănțuirilor comportamentale, al precipitărilor unui dramatism arhaic ce colcăia sub zorzoanele romantic sămănătoriste. O magmă din zorii istoriei se prelinge în paginile sale cele mai bune. Totuși această viziune întunecată s-a grefat pe trunchiul unei psihologii mai curînd "cuminți", chibzuite, de factură consacrat ardelenească. La care se cuvine
Rebreanu în oglindă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6927_a_8252]