283 matches
-
răsturnat în apă (demitizare). Confuzie, incertitudine în universul acvatic: stele, pești, taurul care se adapă ca semn al tulburării apei? În finalul psalmului, Dumnezeu îl înfruntă pe Iacov și din această "mare poveste" nu iese nimeni învingător. Psalmistul nu urmărește desacralizarea ci, mai degrabă, are nevoie de corporalizarea divinității, vrea o experiență a atingerii senzoriale a lui Dumnezeu: "Vreau să te pipăi și să urlu: Este!" Dar această concepție antropomorfică despre "divinitate" (mitologia greacă) aduce pe zei în sfera omenescului, desacralizându-i
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
motto care face trimiterea la imaginea Duhului Sfânt, înainte de coborârea în materie. Se rețin câteva motive poetice (motivul cosmogonic, motivul sferei, motivul timpului nedivizat), tema destinului, antiteza dintre lumea profană (banală) și lumea sacră, caracterizată prin existența principiului, prin cunoaștere, desacralizarea miturilor și resacralizarea acestora prin intermediul poeziei. "Oul viu" semnifică imaginea eternă a increatului. În ou, poetul imaginează o adevărată cosmogonie în care există principiul vieții ("palat de nuntă") și principiul morții ("cavou"). Albușul este învelit în "trei atlazuri" protectoare, "culcușul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
tuturor tendințelor obscure, al desfrâului, al egoismului. În porci s-au ascuns, știm din Biblie, diavolii izgoniți. Porcul e un animal murdar, notează Cornel Ungureanu. E departe de inocența Mielului de simbolul pe care-l încorporează Mielul. El semnifică violenta desacralizare a unei lumi"150. Mediul fatid al hanului își pune amprenta cu precădere asupra oamenilor care-l locuiesc, de aceea hangiul grec, bulgar ori albanez de la Hanul Ciorilor sau cârciumarul Ghiță și familia sa de la Moara cu noroc devin victime
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
Esterházy; el își reprezintă infinitezimal femeia, ca și cum ar vrea să-i spulbere misterul și să se lecuiască de legendara ei provocare, fără să reușească, bineînțeles. Scriitorul n-a făcut decât să reviziteze un mit, în dublul limbaj al adorației și desacralizării, sporindu-i taina. Capitolul VII În bătaia istoriei, grandoare și decadență Agonia și moartea ultimei Rome După studii de teologie, estetică și filosofie, finlandezul Mika Waltari (Helsinki 1908-1979) se impune încă de la debutul său cu romanul expresionist "Marea iluzie" (1928
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
închie gotic, en arc-boutant une voûte, cu proiecția imaginii orașului păcii: Ierusalimul cel de Sus. Invenția seculară și seducția puteriitc " Invenția seculară și seducția puterii" Fidel metodologiei sale „arheologice”, John Milbank caută de la bun început să deslușească raportul dintre fenomenul desacralizării și cel al secularizării, a căror coincidență face din Europa locul de naștere al modernității. Se știe mai puțin despre geneza modernității prin conjuncția mai multor idei din teologia naturală și teologia politică, pe care autori ca Hugo Grotius (1583-1645
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
a creat un vacuum moral”1. Această mentalitate, cu pretinse legitimități teologice, a consacrat conceptul de „secularitate” în experiența bidimensională al lumii: ca „timp” (saeculum) și „spațiu” (dominium)2. Ajunși în acest punct, putem reflecta din nou asupra relației dintre desacralizare și secularizare. Deși istoria Europei sincronizează aceste fenomene, ele nu se acoperă, nici nu se justifică reciproc, întrucât orizontul secular al experienței omului modern (căci numai al lui poate fi) nu este neapărat intrinsec unul profan. Urmând cercetării morfologice și
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
izvoarele b., prin raportarea acestuia la „instituțiile sociale ale trecutului”, la anumite „datini și rituri”, la miturile arhaice și la modul de gândire primitiv. Pentru Propp, b. nu este supraviețuire, ci rezultatul unui proces istoric, al devenirii în timp, al desacralizării, demagizării ritului și mitului deopotrivă. O contribuție originală, chiar dacă prea puțin cunoscută pe plan internațional, la elucidarea originii b. aduce B. P. Hasdeu, care, în Etymologicum Magnum Romaniae (1898), întrevede ca sursă a acestuia visul (teoria onirică). Independent de Ludwig
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285668_a_286997]
-
nici chiar trecerea în lumea de dincolo nu poate șterge suferință omului contemporan în general, si a sa în mod special. Absolutizând durerea, scriitorul îi recunoștea aceeași putere de dominație asupra vieții omului pe care i-o atribuia și Leopardi. Desacralizarea conceptului de moarte introdus de Quasimodo în fluxul ciclic al existenței duce la folosirea cuvântului cu sensul figurat, mai putin copleșitor, de dispariție: simt cum altă iubire în moarte se preface. Dimpotrivă, pentru Leopardi ea constituie un scop ultim și
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
13). În versurile lui Leopardi, Eros și Thanatos sunt două entități atotputernice, cu care autorul dialoghează și în puterea cărora se află. Deși le-a acordat întâietate în sfera afectelor, autorul ermetic a înțeles să le subordoneze eului liric. Uneori desacralizarea morții duce la multiplicarea imaginii ei și la folosirea metonimica a termenului cu înțelesul de dispariție. În scrierile leopardiene în care dragostea și moartea sunt adevărate protagoniste, impetuozitatea poetului romantic atinge apogeul. Aceasta nu se regăsește însă la Quasimodo, temperat
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
artistice. Un loc comun al artelor, care a cunoscut, de-a lungul timpului, un inevitabil proces de laicizare. De la figură a lui Hristos (spiritalis unicornis), inorogul a devenit un simbol falic. Este și el, ca atâtea altele, un simptom al desacralizării lumii, al îndepărtării raționaliste de epistema cunoașterii religioase. Dar un lucru rămâne constant în ambele paradigme, cea medievală și cea renascentistă și modernă: atracția unicornului către o fecioară conduce la capturarea sau uciderea acestuia. Dar Cantemir? Cum se raportează el
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
Zola reprezintă în această evoluție a noțiunii de personaj o dată importantă în istoria românului. Conchidem că homo dixneuviemis ca personaj literar, urmând cursul evenimentelor social-culturale, a suferit pe parcursul secolului o anumita transformare de tip descendent, parcurgând traseul de la erou la desacralizare. 1.2.1. Parizianism versus tipologia Parizienei Delimitarea identității feminine pariziene începe cu delimitarea identității feminine franceze, cu ceea ce are ea în particular și nu în comun cu alte femei. Sute de cărți sunt dedicate francezilor, mentalității și caracterului lor
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
utilitar caracteristic acelei categorii a exilaților care vor cu orice preț să facă să triumfe cauza lor politică făcând cunoscută dramă cărora le-au fost victime pentru a putea beneficia de solidaritatea internațională. În cazul scriitorului, voința de demistificare, de desacralizare a acestei categorii derizorii este exprimată prin construirea de situații, de personaje marcate de oportunism și de impostura. (...) Lupta literară În acest caz e dublă, ea se duce În același timp cu dictatură și În interiorul comunității exilaților” (Le Huu Khoa
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
ale constructivismului, apariție editorială aproape simultană cu studiul La construction de réel chez l'enfant (1937) a lui Piaget. Astfel, celebrul capitol "o epistemologie non-carteziană" contestă primatul metodologic al reducționismului în elaborarea cunoașterii, iar prin această descoperire se realizează practic desacralizarea carteziano-pozitivismului, care era de mult timp instituționalizat. Formula lui Bachelard: Nimic nu este dat. Totul este construit", dă marca noului spirit științific, unde orice cunoaștere este un răspuns la o întrebare. Această definiție descrie mijlocul și intenția de cunoaștere, ceea ce
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
de altă parte, pentru a se potrivi cu golul existențial și cu vidul valoric ce-și face simțită prezența În țările În care civilizația ridicată a anihilat componenta spirituală a vieții. Nu este vorba nicidecum despre o banalizare sau o desacralizare gratuită a tezaurului dogmatic sau liturgic, ci despre un efort atent de selecție și prezentare discursivă În perspectiva unor paradigme interpretative contemporane. Pe de altă parte, mesajul nostru trebuie să fie destul de ferm, pentru a fi auzit și luat În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
nu erau foarte numeroși în secolul al XIX-lea, chiar dacă aveau ambiții mari. Cei care voiau să creeze state-națiune își defineau comunitățile ca grupuri naționale. Ei urmau să genereze o conștiință națională și să transforme imperiile multinaționale în state naționale. Desacralizarea legitimității tradiționale Secole de-a rândul, până la Revoluțiile americană și franceză, guvernarea țărilor independente (cu excepția Elveției) era bazată pe legitimitatea tradițională și nu pe etno-naționalitatea poporului. În secolul al XIX-lea, toate țările europene, cu două excepții, erau guvernate de
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
există consens în privința a ceea ce e considerat legitim, nu mai există temei pentru un acord. Pot interveni anumite concesii, dar ele sunt considerate tactice, întrucât consolidează propria poziție și contestă legitmitatea adversarului"6. Doi factori au contribuit la procesul de desacralizare a legitimității monarhice. Este vorba despre hazardul eredității, care nu garanta cea mai bună selecție și, în al doilea rând, despre endogamia practicată de familiile regale, ceea ce favoriza transmiterea unor maladii ereditare. Pentru a înțelege delegitimarea puterii dinastice, se cuvine
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
în muzeele din Viena, ca să înțelegi acest lucru. În ceea ce privește istoria sultanilor din ultimele trei secole, după Suleiman Magnificul, această istorie înseamnă harem, intrigă, lupte fratricide, incompetență, decădere lentă, dar ineluctabilă. În cazul sultanilor, handicapul nu avea rădăcini biologice, ci culturale. Desacralizarea regilor și a împăraților la finele Primului Război Mondial a pus capăt unei tradiții milenare, care coboară în adâncurile istoriei. Am în vedere înainte de toate tradiția romană. Divinizarea a atins o culme în vremea lui Cezar. La moartea sa, senatul l-a
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
făcut multe greșeli în Uniunea Europeana, care acum se plătesc. Este vorba despre nerespectarea criteriilor de la Maastricht și primirea în Euroland a multor țări cu totul nepregătite. Altele au derapat după aderare și nu au fost pedepsite (cum e Irlanda). Apoi, desacralizarea marcantă a societăților vest-europene a făcut ca oamenii să creadă că totul e posibil, i-a lipsit de o necesară etică a muncii și a cumpătării. Pe urmă, s-au făcut numeroase greșeli în materie de imigrație, apoi piețele au
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
cât „nu există fapt religios În stare „pură”. El este totdeauna simultan și fapt istoric, și sociologic și cultural și psihologic”. ( /39). Revenind la relația sacru-profan, la funcționalitatea sa În lumea modernă, Eliade face o observație de o remarcabilă profunzime: „Desacralizarea lumii moderne... ascunde, totuși... singura creație religioasă... Adică o perfectă camuflare a sacrului În profan. Nu se mai poate distinge, este o identificare și mulți cred că această identificare a sacrului În profan este o desacralizare și o ignorare totală
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
de o remarcabilă profunzime: „Desacralizarea lumii moderne... ascunde, totuși... singura creație religioasă... Adică o perfectă camuflare a sacrului În profan. Nu se mai poate distinge, este o identificare și mulți cred că această identificare a sacrului În profan este o desacralizare și o ignorare totală a experienței religioase. Eu cred că pot arăta contrariul, că este din nou o camuflare, o ascundere, o ocultare. Profanul exprimă În lumea profană funcția sacrului... Teologia „morții lui Dumnezeu” - arată valoarea religioasă, valoarea sacră a
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
ei să facă: riturile, aventurile Încercările lor de tot felul”. În alt loc, Eliade recunoaște că istoria (narațiunea) are și o funcție salvatoare. În situații imposibile, de claustrare, oamenii au supraviețuit prin povestiri. M. Eliade vorbește și de literatură ca desacralizare și „degradare” progresivă a mitologiei: „Suntem pe cale de a Înțelege astăzi un fapt pe care secolul al XIX-lea nu putea nici măcar să-l prevadă: că mitul, simbolul, imaginea țin de substanța vieții spirituale, că le putem camufla, mutila, degrada
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
fiind un puternic factor de coeziune. 3. În a treia fază, orașul devine principala formă de organizare socială, ceea ce transformă radical interacțiunile și relațiile comunitare. Indivizii sunt apropiați geografic (chiar înghesuiți), dar mult mai distanțați psihic și social. Pragmatismul și desacralizarea înlocuiesc tradițiile religioase. Răspunsurile tradiționale produse de diferite religii nu mai satisfac. Comunitățile religioase sunt diverse și mult mai mobile și permisive (Cox, 1985). Cu toate că fenomenul religios prezintă o mare varietate de structuri și forme de manifestare socială, există o
by Zenobia Niculiţă [Corola-publishinghouse/Science/1024_a_2532]
-
pare a fi de actualitate. Renașterile religioase sau mișcările de reformă pot fi indici ai acestei tendințe. Pentru alții, asemenea orientări par a avea mai degrabă o agendă politică decât o fundamentare sociologică temeinică. După cum observa Cuciuc, "stingerea vocației conducătorilor, desacralizarea lor și orientarea spre activități economice, politice, administrative au transformat unele biserici în instituții social-politice" (2006, p. 249). În aceste condiții, unele tendințe apărute în cadrul comunităților religioase nu sunt atât de mult rezultatul unor rafinări și reorientări ideologice, cât, mai
by Zenobia Niculiţă [Corola-publishinghouse/Science/1024_a_2532]
-
al sărbătorilor, timpul profan - timpul muncii, timpul plăcerii etc.. Această manieră de contextualizare a sărbătorii implică cel puțin două consecințe majore pentru cercetare. În primul rând, analiza sărbătorii devine automat o componentă a studierii fenomenului religios. În al doilea rând, desacralizarea progresivă a societății, Începută odată cu epoca modernă, face ca studiul sărbătorii (potrivit acestei modalități clasice de a o defini) să se aplice mai ales culturilor tradiționale, premoderne. Pe de altă parte, observăm că sărbătoarea este totuși studiată cu același aplomb
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Ungaria se referă la coroana Sfântului Ștefan, un anumit număr de francezi, frustrați de ceea ce precede 14 iulie și 26 august 1789, își pot revendica trecutul între Vercingetorix și războiul declarat Europei în 1792."335 În ce privește abundentele lamentații care deplâng desacralizarea cotidianului, îndeplinind cu sârg profesiunea de credință a intelectualului ca mefientul de serviciu al umanității, ele nu sunt o noutate în orizontul cultural, declinul inevitabil și aneantizarea lumii corupte și materialiste fiind propovăduit de cel puțin două milenii în lumea
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]