162 matches
-
avea să coboare și la nivelul preoților de jos și chiar mănăstirilor considerate îndeobște ca surse de venit. Și toate acestea ca urmare a faptului că seniorii locali erau investiți cu dreptul de a patrona lăcașurile de cult și pe ecleziaștii ce le populau. Dubla calitate în care se afla Papa a generat o serie nesfârșită de conflicte între papalitate și suveranii timpului, izvorâte în principal din dorința papilor de a scăpa de suzeranitatea împăraților, fără însă a renunța la teritoriile
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
culege furtună, quem semeia ventos, colhe tempestades. De cele mai multe ori, originea comună nu privește o limbă sau o cultură, ci o anumită operă culturală. Multe asemenea construcții au la bază textul biblic: cine sapă groapa altuia cade singur în ea (Ecleziastul), nimic nou sub soare (Ecleziastul), a întoarce și celălalt obraz, fructul oprit, a se spăla pe mîini, sărutul lui Iuda, a arunca primul piatra etc. Opere culturale de valoare excepțională au impus apoi tuturor limbilor aceleași construcții : călcîiul lui Ahile
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
colhe tempestades. De cele mai multe ori, originea comună nu privește o limbă sau o cultură, ci o anumită operă culturală. Multe asemenea construcții au la bază textul biblic: cine sapă groapa altuia cade singur în ea (Ecleziastul), nimic nou sub soare (Ecleziastul), a întoarce și celălalt obraz, fructul oprit, a se spăla pe mîini, sărutul lui Iuda, a arunca primul piatra etc. Opere culturale de valoare excepțională au impus apoi tuturor limbilor aceleași construcții : călcîiul lui Ahile (Homer), a se lupta cu
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
mine valuri trec de nu s-alintă”. O metaforă a glacialității sugerează teama, distanța incomensurabilă, cu stranii ecouri, din nou, într-o elegie eminesciană: „Unde-m vine-aminte de svânta ta față, / Mi să varsă-n suflet răceală de gheață”. Plângerea Ecleziastului, motivul perisabilității lumii - străvechiul topos „ubi sunt” al liricii antice și medievale - se regăsește în psalmii lui D., ca și la contemporanul său Miron Costin, autorul poemului Viiața lumii. Rezonanțe de bocet interferează acum lamentația psalmistului, sentimentul trecerii nu întunecă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286838_a_288167]
-
principilor, casele prelaților sunt pline de anumiți religioși, nu din necesitate, ci mai degrabă din curiozitate sau împinși de lăcomia stomacului. De aceea, spune Isaia: Nu mai este adevăr prin piețe, iar egalitatea nu mai are loc (Is 59,14). Ecleziastul adaugă: Nu căuta cu privirea printre străzile orașului și nu hoinări prin locurile solitare (Sir 9,7). Apostolul îi spune lui Timotei: Pe lângă acestea, fiind trândavi, obișnuiesc să umble din casă în casă, și nu numai că sunt indolenți, dar
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
portarii dumneavoastră ne-au împiedicat mereu să intrăm și nu v-am putut vedea fața. Acum nu se mai îngrijesc să vă păzească, fiindcă nu mai speră la nimic. Cu toate acestea, noi vă vom spăla trupul dumneavoastră, fiindcă spune Ecleziastul la capitolul 7: Nici morților să nu le refuzi mila ta (Sir 7,33Vg). La puține zile după aceea, a fost ales papă Alexandru al IV-lea, care fusese cardinal protector, guvernator și corector al fraților minori; el a distrus
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
despre suferințele infernului. Era originar din provincia Provenza, de statură medie, cu un ten mai degrabă închis. Era un om spiritual în cel mai mare grad, așa încât puteai să crezi că vezi un alt Paul, sau un alt Elizeu. Ceea ce Ecleziastul a spus despre Elizeu, la capitolul 48, se poate afirma și despre el: El în timpul vieții nu a tremurat în fața principilor și nimeni nu a putut vreodată să-l întreacă în putere, și niciun cuvânt nu a fost prea mare
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
fusese, dar, scurt, pacea, desfătarea n-au putut dura. Maica lume nu primește pe roțile ei statornicia: „că pe-a roțîi tale scări/ nu primești statornicie, ci pre-. faceri și schimbări”. Nu-i trebuie mult Înamoratului poet să Împrumute glasul Ecleziastului!... O formă incipientă a pasiunii conachiene este simbatiea. Invocată intr-un frumos poem În stil popular (Toată lumea est-o școală): „Lumea este Învățătura, Lumea-i dragostea și ura. Oare dragostea ce este, Adevăru-i sau poveste? Este-un adevăr pe lume
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
nu poate fi un om adevărat - e fie neautentic, fie nedezvoltat. Același lucru și în ce privește cărțile. Cel mai original dintre toți oamenii a fost Omul care a pătimit pentru ceilalți, iar cea mai adevărată dintre cărți este cartea lui Solomon: Ecleziastul este frumosul oțel călit al suferinței. Totul e deșertăciune. Totul. Această lume îndărătnică nu și-a însușit încă înțelepciunea necreștinească a lui Solomon. Dar acela care ocolește spitalele și închisorile și trece în fugă prin cimitire și vorbește mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sentimentul de afinitate, dar în timpul nopții se vede mecanismul de apărare și poziția de făt (nevoia de protecție) întins pe burtă (evitarea surprizelor), poziția pe spate (poziția regală). DARUL MÂINILOR! Spiritul existenței fericite, oferite de darurile mâinii, apare sugerat în Ecleziastul 2, 24: „Nimic sub soare nu este mai bun pentru om, decât să mănânce, să bea și să se desfete. Mergi dară, mănâncă pâinea ta cu bucurie, și bea vesel vinul tău, căci este de la Dumnezeu.” Textul trimite la ideea
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
iar alte elemente pragmatice depind de daruri, mai ales în prima parte pregătitoare, daruri purtate la altar. Unele gesturi (ridicarea în picioare, închinarea) trec de la profan spre gesturile sacre, dar trebuie să ținem seama de: a) spațiul bisericii, vas transcendent ecleziast; b) timpul liturgic, în care trupul primește valori simbolice; c) comunicarea de tip simbolic; d) curățirea sufletului prin sacru cu gesturi simple (ridicarea mâinilor, implorarea), cu poziții ale corpului (rugăciunea în genunchi) și cu gesturi inventate de credincioși, care se
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
Expresia fetei este tulburătoare, păstrând în ambiguitatea ei o frontieră fragilă între voluptate și suferință. Corporalizează ea întrucâtva enigma morții, reprezintă ea o altă figură, decadentă, a deșertăciunii, cu a cărei filozofie ne familiarizează toate acele amare memento mori din Ecleziastul? Regăsim acest topos al melancoliei în "nocturnele" lui Georges de La Tour, ca o simbioză dintre tema "vanității", specifică secolului XVII, și a reflecției düreriene, pe care Victor Ieronim Stoichiță o înregistrează în seria Magdalenelor pictate de acesta. Melancolia întruchipată adesea
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]