363 matches
-
1984, 207-208). La început termenul nu avea un sens peiorativ, tyrannos desemnând persoana care prelua puterea supremă în stat fără un temei legal (Cuvântul „tiran” ca și instituția tiraniei își au originea în Asia Mică și probabil că derivă din etruscul „turan” - domn (în general se admite că etrusci ar fi originari din zonele Lidiei). Drîmba Ovidiu, „Istoria culturii și civilizației”, Ed. Științifică și enciclopedică, București, 1984, 538). Coaliția dintre Licurg și Megacle îl obligă să părăsească orașul, dar revine chemat
Republica ateniană antică () [Corola-website/Science/313220_a_314549]
-
sens peiorativ, tyrannos desemnând persoana care prelua puterea supremă în stat fără un temei legal (Cuvântul „tiran” ca și instituția tiraniei își au originea în Asia Mică și probabil că derivă din etruscul „turan” - domn (în general se admite că etrusci ar fi originari din zonele Lidiei). Drîmba Ovidiu, „Istoria culturii și civilizației”, Ed. Științifică și enciclopedică, București, 1984, 538). Coaliția dintre Licurg și Megacle îl obligă să părăsească orașul, dar revine chemat de Megacle, fiind din nou exilat îi sunt
Republica ateniană antică () [Corola-website/Science/313220_a_314549]
-
la sud-est de Lazio, au fost printre primii adversari mai puternici ai Romei. Timp de secole triburile de samniți (sau sabelli) care trăiau în munții Apenini s-au luptat pentru a deschide o cale spre câmpie și la Marea Mediterană. Dar etruscii și latinii i-au ținut în șah, astfel încât în ultima sută de ani direcția lor de expansiune nu au fost spre Lazio, ci spre est și sud-est. Atacurile s-au mai slăbit pe măsură ce s-au obișnuit cu o viață mai
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
Roma a suferit o înfrângere zdrobitoare la Lautulae. Până în 314, succesul părea să fie de partea C. Campania a fost pe punctul de a abandona Roma. Pacea a fost stabilită între Roma și unele orașe samnite. Apoi, în 311, orașe etruscilor au decis să se alăture samniților în lupta contra puterii romane. Intervenția etruscilor în 311 î.Hr. a făcut ca pacea ce dura de patruzeci de ani de să se termine. După primul șoc romanii au învins continuu pe ambii lor
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
fie de partea C. Campania a fost pe punctul de a abandona Roma. Pacea a fost stabilită între Roma și unele orașe samnite. Apoi, în 311, orașe etruscilor au decis să se alăture samniților în lupta contra puterii romane. Intervenția etruscilor în 311 î.Hr. a făcut ca pacea ce dura de patruzeci de ani de să se termine. După primul șoc romanii au învins continuu pe ambii lor dușmani. Războiul a devenit un fel de concurs pentru dominația Italiei. Între 311
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
să se termine. După primul șoc romanii au învins continuu pe ambii lor dușmani. Războiul a devenit un fel de concurs pentru dominația Italiei. Între 311 și 304, romanii și aliații lor au câștigat o serie de victorii atât împotriva etruscilor (310 la Perusia), dar și contra samniților. În 308 etruscii au cerut pace care le-a fost acordată în condiții severe. În 304 samniții au cerut pacea, care le-a fost acordată în condiții probabil severe, dar nu zdrobitoare. Pentru
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
pe ambii lor dușmani. Războiul a devenit un fel de concurs pentru dominația Italiei. Între 311 și 304, romanii și aliații lor au câștigat o serie de victorii atât împotriva etruscilor (310 la Perusia), dar și contra samniților. În 308 etruscii au cerut pace care le-a fost acordată în condiții severe. În 304 samniții au cerut pacea, care le-a fost acordată în condiții probabil severe, dar nu zdrobitoare. Pentru a se asigura, romanii au cerut să facă inspecții periodic
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
probabil severe, dar nu zdrobitoare. Pentru a se asigura, romanii au cerut să facă inspecții periodic. Pacea a fost stabilită între romani și samniți până în anul 298. Surse antice indică că Roma a adoptat falanga (formații dense de hopliți) de la etrusci (folosite în secolul al VI-lea și al V-lea î.Hr.), dar mai târziu au preluat de la samniți sistemul bazat pe manipule, probabil din cauza succeselor militare a samniților contra Romei. Formațiile tip manipule erau mult mai flexibile și permiteau manevre
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
abruzzii, marsii, paelignii, marrucinii și frentanii au încheiat tratate de alianță permanentă cu Roma în același an. Vestinii au făcut același lucru în 302 î.Hr.. Roma a consolidat aceste victorii întemeind colonii la Sora, Alba Fucens și Carseoli. Ostilitățile cu etruscii au fost reluate în 302 și în 299 Roma a capturat orasul umbrian Nequinum. Din această cauză, la izbucnirea celui de-al treilea război cu samniții în 298, romanii au fost din nou nevoiți să lupte pe multiple fronturi. Al
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
celui de-al treilea război cu samniții în 298, romanii au fost din nou nevoiți să lupte pe multiple fronturi. Al treilea război reprezintă prima încercare a oamenilor din Italia să se unească împotriva Romei, forțele samnite fiind aliate cu etruscii, umbrianii și galii din nord. În 298 î.Hr. romanii au ales pe consulii L. Cornelius Scipio Barbatus și Cn. Fulvius Maximus Centumalus. Sarcofagul primului s-a păstrat și pe el este inscripționat un epitaf care pretinde că ei "au capturat
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
nou război, aliindu-se cu dușmanii samniților. Titus Livius spune că în 298 consulii au împărțit între ei comanda militară. Scipio a primit Etruria și Fulvius Samnium. Apoi Scipio a mărșăluit spre Volaterrae unde a dat o luptă nedecisivă contra etruscilor înainte de a se retrage la Falerii. Aici și-a așezat tabăra și a început să atace ținuturile etruscilor. Între timp se pare că Fulvius a câștigat o bătălie contra samniților la Bovianum și apoi a atacat și a cucerit mai
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
comanda militară. Scipio a primit Etruria și Fulvius Samnium. Apoi Scipio a mărșăluit spre Volaterrae unde a dat o luptă nedecisivă contra etruscilor înainte de a se retrage la Falerii. Aici și-a așezat tabăra și a început să atace ținuturile etruscilor. Între timp se pare că Fulvius a câștigat o bătălie contra samniților la Bovianum și apoi a atacat și a cucerit mai întâi Bovianum și mai târziu Aufidena. Pentru victoriile sale contra samniților, Fulvius a sărbătorit printr-un triumf. Scrieriie
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
nu la Bovianum și Aufidena, ci la Taurasia și Cisauna. Taurasia probabil că este localizată în valea Tammaro, locația Cisaunei este necunoscută. Problema este complicată de Fasti Capitolini, potrivit căruia Fulvius a fost triumfător atât contra samniților cât și împotriva etruscilor.
Războaiele Samnite () [Corola-website/Science/321472_a_322801]
-
că ori de câte ori va întâlni numele sau chipurile lor pe amulete, va renunța la a face rău celor care le poartă. Se fac speculații pe seama faptului că s-ar putea să existe o legătură între Lillith și Lenith, o divinitate a etruscilor, ce nu avea chip și aștepta la poarta Lumii de Dincolo împreună cu Hecate și Persephona, pentru a primi sufletele celor morți. Lilith a mai fost asemănată cu figuri mitologice și legendare cum ar fi Regina din Saba sau Elena din
Lilith () [Corola-website/Science/311215_a_312544]
-
a fost o limbă vorbită și scrisă de etrusci în Italia, în vechea regiune Etruria (astăzi Toscana, Umbria de vest și Lazio de nord) și în părți din Lombardia, Veneto și Emilia-Romagna (unde etruscii au fost înlocuiți de gali). a influențat limba latină, dar a fost până la urmă complet
Limba etruscă () [Corola-website/Science/327327_a_328656]
-
a fost o limbă vorbită și scrisă de etrusci în Italia, în vechea regiune Etruria (astăzi Toscana, Umbria de vest și Lazio de nord) și în părți din Lombardia, Veneto și Emilia-Romagna (unde etruscii au fost înlocuiți de gali). a influențat limba latină, dar a fost până la urmă complet înlocuită de aceasta. Până acum s-au găsit aproximativ 10 000 de inscripții etrusce, din care doar câteva sunt de o lungime considerabilă, unele inscripții
Limba etruscă () [Corola-website/Science/327327_a_328656]
-
aceasta. Până acum s-au găsit aproximativ 10 000 de inscripții etrusce, din care doar câteva sunt de o lungime considerabilă, unele inscripții bilingve cu texte latine, grecești sau feniciene, și câteva cuvinte de împrumut, inclusiv numele Roma, din cuvântul etrusc "Ruma", dar influența etruscă a fost semnificativă. Limba etruscă a fost atestată din anul 700 î.Hr. până în anul 50 d.Hr. și nu este înrudită cu altă limbă în viață. Mai demult era considerată o limbă izolată, dar acum se
Limba etruscă () [Corola-website/Science/327327_a_328656]
-
a fost sugerată. Lingviștii ruși, ca Serghei Starostin au sugerat o legătură cu supergrupa Dené-Caucaziană, o grupare neacceptată în majoritatea cercurilor științifice, care cuprinde limbile sino-tibetane, limbile nord-caucaziene, limbile Na-Dené, limbile eniseene, limba bască și limba Burushaski. Alfabetul folosit de etrusci avea 26 de caractere. Își are originea în alfabetul grec, dar se ignoră dacă adaptarea a avut loc în coloniile grecești din Italia sau în Grecia, mai precis în Asia Mică. Pare verosimilă ideea că ar fi vorba de colonia
Limba etruscă () [Corola-website/Science/327327_a_328656]
-
colonia grecească din actuala Ischia, pe atunci "Pithekuses". Originea literei C pare să fie aceeași cu cea a literei G; etrusca nu făcea, se pare, diferența între consoanele oclusive velare surde și sonore (codice 1 și respectiv codice 2, în API), alfabetul etrusc a utilizat o a treia literă din alfabetul grec, Γ (gamma), pentru transcrierea consoanei codice 1, din limba etruscă. Unele nume de înrudire ne sunt cunoscute mulțumită inscripțiilor aflate în morminte: Primele zece cifre, dintre care primele șase înscrise pe "zaruri
Limba etruscă () [Corola-website/Science/327327_a_328656]
-
un substrat neindo-european (de exemplu, „templu”: în oscă, "caila", iar în latină "templum"). Comparativ cu celelalte limbi italice, numeroase texte în oscă ne-au parvenit, între care faimosul Cippus Abellanus și Tabula Bantina. Oscii utilizau un alfabet inspirat din alfabetul etrusc, iar acesta fusese inspirat din alfabetul grec.
Limba oscă () [Corola-website/Science/322599_a_323928]
-
fost găsit în câteva inscripții egiptene, fiind dezvoltate mai multe ipoteze după unele studii lingvistice; după acestea, orașul Sardis (Lydia) ar fi fost punctul lor de pornire, din care ar fi ajuns la Marea Tireniană, divizându-se între sardinieni și etrusci. O provincie romană și mai apoi bizantină, insula a fost divizată între secolele IX-XII în trei "Giudicati"(județe) independente, care au intrat sub autoritatea regelui Aragon în 1323-1409: județul Arborea a fost ultimul care a fost cucerit. Populația autohtonă din
Sardinia () [Corola-website/Science/296711_a_298040]
-
a permis, prin urmare, accelerarea avansării acestor grupuri de oameni. Drumul roman, care a fost una din cheile expansiunii Imperiului, a devenit una din cele ale căderii sale. Se crede că romanii au moștenit arta de a construi drumuri de la etrusci, iar metoda de construire s-a îmbunătățit luând idei de la alte culturi. După ce decizia de construcție a fost luată, delimitarea traseului a fost apoi încredințată topografilor (în , în română: „măsurători de pământ”. sau "mensores", în română: „măsurători”). Acești topografi foloseau
Drum roman () [Corola-website/Science/329380_a_330709]
-
economice. Podurile de lemn erau sprijinite pe piloni fixați în albia râului, sau pe fundații de piatră. Podul construit în întregime în piatră, cu toate acestea, a necesitat construirea de arcade, o tehnică pe care romanii au moștenit-o de la etrusci. Podurile romane au fost atât de bine construite încât multe din ele, nu numai că au supraviețuit, dar sunt încă utilizate. Partea cea mai spectaculoasă a drumurilor romane a fost construcția podurilor de piatră, pe cursurile de apă de lărgime
Drum roman () [Corola-website/Science/329380_a_330709]
-
buriați cabili, cafri, calmuci, canaci, canadieni, caribi, chatti, caucazieni, cazaci, ceceni, cehi, celți, cerchezi, cherokee, cherusci, chewsuri, chinezi, cimbri, ciuvași, copți, coreeni, corsicani, creoli, croați, cumani daci, dahome, dakota, damă, damara, danezi, dorieni, druzi egipteni, elvețieni, englezi, eschimoși, estonieni, etiopieni, etrusci, evenci, evrei, ewe falași, felaci, fenicieni, finlandezi, flămânzi, francezi, franci, frisoni, filisteni gali, georgieni, gepizi, germani, geți, giljaci, goți, greci, gurkha herero, hinduși, hotentoți, huni iakuți, iberici, indieni, indogermani, indonezieni, ionieni, irakieni, iranieni, irlandezi, irochezi, islandezi, israelieni, italici, italieni, itelmeni
Popor () [Corola-website/Science/306937_a_308266]
-
în lupte înverșunate. Sicilia și Sardinia erau obișnuitul teatru al acestor confruntări, dar nici coasta de sud a Franței, unde foceenii fundaseră Massalia (Marsilia) sau coastele răsăritene și sudice ale Spaniei, nu erau scutite de asemenea ciocniri sângeroase. Alături de fenicieni, etruscii, aliații lor reprezentau un alt dușman înverșunat al coloniștilor greci. În a doua jumătate a secolului al VI-lea (cca 535), etruscii au izbutit să-și asigure controlul Corsicei, iar Cartaginezii pe cel al unei bune părți din Sardinia. Cartagina
Războaiele Medice () [Corola-website/Science/302124_a_303453]