675 matches
-
nici o șaisprezecime, pe când în Dansul profan se întâlnesc majoritatea combinațiilor de valori. Al doilea dans este o lucrare unde se întâlnesc majoritatea modurilor de atac de care dispune harpa, atât tradiționale, cât și cele de ultimă oră. Debussy utilizează cu genialitate toate mijloacele pentru o valorifica instrumentul solist: arpegii, game, acorduri, octave, sunete naturale, flajolete, triluri, apogiaturi, bisbigliando, glissandouri, sunete detașate, staccato, legato, tenuto, combină sunetele naturale cu cele armonice ș.a.m.d. Tranziția de la primul la al doilea dans se
Dans profan (Claude Debussy) () [Corola-website/Science/335532_a_336861]
-
cad mai repede, se izbesc de cei mai mici în vârtejurile și mișcările ce se produc cu aceasta ocazie înseamnă începutul formarii lumii. În felul acesta se formează și dispar iarăși una lângă alta și una după alta nenumărate lumi. Genialitatea acestei viziuni despre lume a fost socotită în antichitate ca fiind ceva fantastic și ea n-a fost înțeleasă nici chiar de un gânditor de talia lui Aristotel, care credea că în afara de lumea închisă în sine nu mai poate
Democrit () [Corola-website/Science/301007_a_302336]
-
Pia (astăzi Via „20 settembre”) construită din voința aceluiași papă - o poartă, în scopul celebrării acestuia: Porta Pia. Poarta, la care Michelangelo a utilizat elemente la vedere, reamintind de tradiția de construcție din Roma antică, este terminată după moartea artistului. Genialitatea lui Michelangelo reflectată în artele plastice își găsește corespondența și în creația literară. Sentimentele, trăsăturile profunde și gândurile maestrului Michelangelo și-au găsit expresia, de-a lungul lungii sale vieții, într-o serie de compoziții lirice și în multe scrisori
Michelangelo Buonarroti () [Corola-website/Science/297770_a_299099]
-
de părinți l-am visat și noi, și acum îl vedem aevea“". Același orator afirma cu dârză justificare: "„Suntem un singur popor, Carpații ne sunt șira spinării“". Lui Delavrancea i-a fost dat să-și întreacă dotații confrați prin harul genialității. Acesta avea să se manifeste mai ales la oratorul politic și la avocatul penal. De pe tribună și de la bară se desfășura nestăvilit temperamentul vijelios al lui Barbu Delavrancea, numit, pentru puterea cuvântului său rostit, „monstrul“ în acțiune (Șerban Cioculescu). Auzit
Barbu Ștefănescu Delavrancea () [Corola-website/Science/297619_a_298948]
-
engleze în două coloane, una sub comanda vice-amiralului Collingwood, la bordul lui "Royal Sovereign," cealaltă comandată de el, la bordul lui "Victory". Manevra (așa numita "atingerea lui Nelson") era în mod decis neobișnuită față de modul tradițional de luptă și arată genialitatea amiralului englez: principalul dezavantaj consta în extrema vulnerabilitate a navelor amiral și a celor ce le urmau, care în mod voluntar se puneau într-o poziție în formă de T, expuse focului încrucișat al flotei inamice. Avantajul consta în posibilitatea
Horatio Nelson () [Corola-website/Science/301513_a_302842]
-
implicate, meseria este îmbrățișată de proscrișii societății. Protagonistul filmului este un astfel de ins. În decursul unei zile, el îi va călăuzi pe Scriitor și pe Fizician printre variatele puncte primejdioase ale rezervației, ambii mânați de ambiția de a obține genialitatea. Jocul orgoliilor, dar și al căinței, va face, însă, ca exact când vor ajunge în dreptul fântânii dorințelor, drumeții să nu mai fie în stare sa-și rostească cererea, conștientizând că nu mai au puterea de a dori cu adevărat - dar
Călăuza () [Corola-website/Science/304152_a_305481]
-
Ion Roșioru, „Cazul eternei Miorița”, în „Prosaeculum”, nr. 3, 2007, pp.73-74 Liviu Grăsoiu, „Demonstrație binevenită”, în „Convorbiri Literare”, noiembrie 2007, pp. 54-55 Valeria Manta Tăicuțu, „Cazul Miorița”, în „Prosaeculum”, nr. 2, 2007, pp. 28-30; Șerban Codrin, „Vasile Alecsandri între genialitate și ignorare”, în „Helis”, decembrie 2006, pp.15-16 Nicolae Stan, „O cercetare explozivă”, în „Helis”, ianuarie 2007, p.1 Ion Roșioru, „Recitirea Mioriței în cheie masonică”, în „Prosaeculum, nr. 6, 2008, pp.146-147 Aureliu Goci, „Lumea postmodernă și Miorița cosmică
Alexandru Bulandra () [Corola-website/Science/337323_a_338652]
-
Un dor duios și adânc de Fănuș mă macină din când în când, devenind chiar mai puternic decât dorul de tinerețile noastre, făcându-mă să-l doresc oricum, numai să-l simt alături: Fie-n momentele de sclipitoare genialitate când lamina ca nimeni altul aurul limbii române până la deplina lui valoare în carate, fie și-n sentimental-glumețele noastre relaxări de gen retro, adică din epoca anterioară manelelor cu mult metisaj de neamuri proaste, când el își permitea doar refrenul
Editura Destine Literare by Corneliu Leu () [Corola-journal/Journalistic/95_a_382]
-
oameni de mare valoare: confuziile, erorile și neînțelegerile, câteodată și lipsa unei minime informări despre subiectul discutat șochează. În aceasta și constă, cred, marea dramă a culturii române postbelice: destinele unor scriitori, artiști și cărturari de excepție, unii, vecini cu genialitatea, erau la cheremul unor troglodiți intelectual. Chiar și în epoca, relativ mai „luminată", de „liberalizare", din primul deceniu ceaușist.
Noica în dosarele Securității by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/6017_a_7342]
-
Tichișan/baterie. La fel ca la edițiile precedente, festivalul a culminat cu formația Trigon. Recitalul din septembrie 2008 a fost primul în care grupul basarabean a apărut într-o formulă de cvintet. Împreună cu violistul Anatol Ștefăneț, a cărui muzicalitate frizează genialitatea, au evoluat bravii săi discipoli: Dorel Burlacu/instrumente cu claviatură, muzicuță; Vali Bogheanu/sax, flugelhorn, trompetă, caval, fluiere, bas, voce, claviaturi; Gari Tverdohleb/baterie, percuție, xilofon. Din nou, intuiția lui Ștefăneț s-a dovedit imbatabilă, prin cooptarea "sta-ru-lui în ascensiune
Culoare cosmopolită and discernămâCuloare cosmopolită and discernământ esteticnt estetic by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/7980_a_9305]
-
de conceptul diferențelor individuale în privința „trăsăturilor" mentale și a dezvoltării instrumentelor de analiză. De-a lungul istoriei, conceptul de inteligență s-a schimbat mult. Primele concepte de supradotare, ca și primele modele de inteligență apar legate de conceptele tradiționale de genialitate. Modelul Galton abordează tema sub aceeași denumire și se preocupă de aspectele ereditare. Galton atribuia inteligenței o origine de tip genetic și ereditar, teorie ce va fi susținută, deși ulterior alți autori îi vor aduce unele nuanțări. Ceea ce definea prin
Inteligență () [Corola-website/Science/303019_a_304348]
-
jefuind numeroase orașe și distrugând aproape complet Aquileia. Valentinian al III-lea a fugit de la Ravenna la Roma, Aetius a rămas însă pe poziție, dar nu avea puterea de a lupta împotriva hunilor. Gibbon, spune că Aetius și-a arătat genialitatea sa mai clar decât în a hărțui și încetini avansul lui Attila. Attila în cele din urmă s-a oprit pe Pad, unde a întâlnit o ambasadă care îi includea pe prefectul Trigetius, pe fostul consul Avienus Gennadius și papa
Flavius Aetius () [Corola-website/Science/299089_a_300418]
-
creației și cei mai mulți n-au dat nimic notabil fiindcă nu și-au ales un domeniu concret, cu munca, ordinea, disciplina pe care le cere și cu un rezultat. Fumuri, ceață, nespecializare era cuvântul de ordine - deci tot un fel de genialitate k la romantici era vizată, cu urmarea inevitabilă a neseriozității, a risipirii, a diletantismului." In lămuritoarea sa Postfață, doamna Lia Ghimpu afirmă că „Mariana Șora scrie, nu încearcă să-și explice de ce scrie." E un punct în care mă disociez
Complexul ratării presimțite by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/6802_a_8127]
-
prozei), „cântăreți“ (ai naturii, patriei sau dragostei, după caz și chef), „corifei“, „maeștri“, „fruntași“ (aici intrau toți pașoptiștii, avansați, ca-n armată), „coloși“, „deschizători de drumuri“, (un fel de cercetași curajoși; eu le-aș fi spus imprudenți), „campioni“, „sinteze“ (ale genialității poporului), „zugravi“, „poeți nepereche“ (aici, dădeam automat nota 2), „ctitori“, „tribuni“, „barzi“ și alți trubaduri lirici sau epici. Nici nu aflai dacă studenții chiar credeau în enormitățile astea sau doar încearcau să te păcălească. Dezastrul era complet, îți fugea mintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
realizabil, după socoteala sultanului, deoarece el ridica o armată uriașă pentru acea vreme, o armată bine înarmată și antrenată și condusă de un mare conducător de oști, cum o dovediseră campaniile întreprinse de el până atunci. Planul era simplu în genialitatea sa, căci, după cucerirea Moldovei, turcii puteau pătrunde prin pasurile Carpaților de Răsărit și Nordici în pusta ungară, la nord de cetatea Budei. Dintr-o lovitură era anihilat rolul pe care ar fi trebuit să-l joace cetățile Belgradului și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Eminescu, să-i fi ignorat filosofia, să nu-i fi "văzut" sistemul filosofic. Dar mi se par persoane întru totul scuzabile. Atât le comunica opera, de toate felurile, a poetului. În ea, în fond, se află miracolul care ține de genialitatea creatorului. Opera își schimbă semnificațiile odată cu epoca. E aici o idee de permanență care va întovărăși opera lui Eminescu în destinul poporului nostru. Cercetarea lui Theodor Codreanu îmi evocă, prin încrâncenarea luptei împotriva tuturor, prin implacabilele afirmații enunțate, prin îndărătnicia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Valéry). Este, apoi, denunțată mentalitatea sursologică, acel comparatism păgubos care a dus la consacrarea dependenței lui Eminescu de modele străine. În lungul studiu Ontologia arheității tonul de dispută se plasează nivelul (înalt) filosofic, Kant și Schopenhauer în special, pe tema genialității, agnosticismului, conștiinței transcendente, metempsihozei etc. Polemica privitoare la "erosul divin" la Eminescu, așa cum reiese în special din postuma Preot și filosof, pune în cauză schisma dintre creștinism și metafizică. O permanentă răfuială întreține Theodor Codreanu cu eminescologia tradițională care l-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
va confrunta, în mod programatic. Avându-l ca reper pe Eminescu, confruntările se vor manifesta majoritar la nivelul unei urbanități fără fisuri. Atunci când ele există, se datorează unor atacuri incalificabile asupra lui Eminescu; altfel spus, asupra ființării noastre în ipostaza genialității. Autorul se află într-o stare de inconfort lăuntric aproape totdeauna când raportează complexitatea cosmosului eminescian atât la contemporanii poetului, cât și în postumitate. Provoacă amărăciune receptarea limitată sau intenționat obstrucționistă, din cauze subiective și obiective, a dimensiunii reale pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cerc mult mai mic. Acum, la începutul mileniului al III-lea, vedem că, după ce multă vreme exegeza bacoviană a rămas săracă, poetul plumbului are cea mai aplicată monografie, cel mai avizat, nuanțat și exhaustiv comentariu critic, spre deosebire de poeții congeneri în genialitate, de mai sus, care au rămas la nivelul de comprehensiune și analiză al unor monografii parțiale. Din dorința de completare a frumoasei minuțioasei cărți, i-aș sugera domnului Theodor Codreanu câteva gânduri de completare: astfel, descompunerea (putrefacția) este un simbol
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
este și cazul lui Theodor Codreanu, care a migălit la aforismele sale chiar din prima tinerețe. Asta nu înseamnă că substanța scrisului său este mai slabă, ci, dimpotrivă, scurtissimele autorului hușean se nasc din acea intuiție, din acel crâmpei de genialitate care le asigură precizia și zona sigură de observație. De altfel, într-o viziune rimbaldiană, care acordă principalul credit adolescenței și primei tinereți, putem face constatarea că mai toate lucrările duse la bun sfârșit de scriitorul nostru, atât cele din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ca autorul Scrisorii pierdute. E un fapt de istorie literară arhicunoscut cum cei doi mari prieteni au avut și momente de "rivalitate", cu tentative "cinice" din partea dramaturgului și cu vorbe grele din partea poetului. Accident biografic. Căci soarta poetului (nebunia, moartea, genialitatea) va avea efect decisiv asupra gândirii și operei lui Caragiale, orientându-le mai pregnant sensurile de profunzime, abisale. Au contribuit, desigur, la această modificare de optică și mutațiile istorice care au început să se prefigureze odată cu secolul al XX-lea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fost chiar cel care a pus piatra de temelie a cultului eminescian: Titu Maiorescu. Această bipolaritate neverosimilă i se consacră cea mai mare parte a cărții lui Theodor Codreanu, de la manipularea primei sacrificări a ziaristului incomod până la cunoscuta consfințire a genialității poetului. În mod bizar, repet, debutul "Galaxiei Grama" îndreptățește mitul Eminescu, cimentat în timp cu apariția altor dărâmători de soclu. Mitul paradigmatic e refăcut de opera eponimă, odată cu tipărirea volumului de poezii din 1883, după ce criticul îl întâmpinase elogios în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
normală. Dar un "vid intelectual" în existența lui Eminescu n-a existat, afirmă și argumentează pe larg eminescologul nostru. Și explică, atitudinea divergență a lui Maiorescu, prin o anume "suferință" ontologică provocată de conflictul dintre ambițiile lui nemăsurate și recunoașterea genialității poetului: "Dar dincolo de raționalitatea voinței personale săpa adânc destinul, atât în ființa poetului, cât și a criticului. Prin structura lui "faustică", Maiorescu era condamnat să întindă cu o mână binele, iar cu cealaltă moartea". "Revista Nouă", nr. 1, ianuarie 2005
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
opiniile sale estetice (iar de la o vreme și cele politice) apar ca nonconformiste, merg în contra curentului. Statul departe de locurile în care se stabileau ierarhiile, reputațiile și etaloanele literare i-au permis să se dezvolte liber, complex și original. Mistica genialității și a capodoperelor îl împinge însă, nu o dată, la exigențe și aprecieri nepotrivite, la adoptarea unor atitudini de o superioritate ce frizează (involuntar, bineînțeles) moftul: "Nu scrie rău Alexei Tolstoi. Stă prin preajma lui Lev"; ""Cronica" ieșeană publică nuvela "Un om
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
artiști români. O sensibilitate care uneori atinge geniul" (1305); când ai de ales între Dan Deșliu, Maria Banuș, Eugen Frunză & comp, toți, toboșari ai vremurilor noi, și literatura neaservită partidului, normal că Minulescu poate căpăta, prin comparație, atributele unei false genialități. Prin 1968, după mărturiile celui care avea să devină critic literar, adică ceea ce a ironizat mai mult (v. 1455), are loc întâlnirea cu poezia lui George Bacovia, moment esențial, când se plămădește, de fapt, viitoarea carte de succes, Complexul Bacovia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]