502 matches
-
în legătură cu cele două sensuri ale prejudecății: pozitiv și negativ. Scrise de asemenea cu talent sunt comentariile din Întoarcere în Bucureștiul interbelic (2003), unde P. apare și în postura de autoare de portrete și evocări. Într-un text plin de vervă, glisând în permanență între retro și modern, nu fără o plăcere ludică, antrenând și cititorul, se reconstituie nu numai imaginea caleidoscopică a Bucureștiului dintre războaie, dar, în mare, și viața României din epocă. Este pusă la contribuție o mare bogăție de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288701_a_290030]
-
cazul lui G. Pașca, comandantul unui grup anticomunist din Maramureș 49. Unii dintre ei au apariții miraculoase, salvatoare și justițiare În situații-limită, cum este cazul lui Sfîrloagă, partizan din Munții Banatului 50. Percepția grupurilor de partizani transmisă prin memoria colectivă glisează așadar Între realitate și mit, fapt ce demonstrează că mișcarea de rezistență anticomunistă a avut un puternic impact În conștiința colectivă circumscrisă zonelor de activitate ale grupurilor. Degajările imaginarului popular din reconstituirea prin releul oralității a mișcării de rezistență rămâne
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
Europa, și apoi despre capital social la modul general. Prezentăm pe scurt conceptele și poziția României, în ansamblul ei, între țările europene. Urmează câte un capitol dedicat fiecăruia dintre cele șase sate. Prezentarea generală a localității descrie specificul acesteia, discuția glisând inevitabil și către agricultură, migrație circulatorie, contactul cu orașul, starea și bunăstarea localității și a oamenilor. Fiecare sat este analizat apoi din punct de vedere al participării și solidarității. O discuție despre modul de raportare a sătenilor la Europa completează
[Corola-publishinghouse/Science/2221_a_3546]
-
pe cineva drag, acest cuvânt indică o trecere împreună a unor ape învolburate, o abordare laolalată a unui obstacol, o întovărășire în străbaterea necazului ce survine violent. Condoleanțe adică nu ești singur. Dinspre această evocare a ne-solitudinii celui îndoliat glisează ideea de preluare a unei părți din povara situațională, de luare asupra mea a unui însemnat fragment din roca apăsătoare a morții ce-și deschide și etalează spectacolul macabru peste destinul prietenului meu. Condoleanțe adică îmi așez umărul sub greutatea
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
precădere, din perspectiva înălțimii. Un labirint nu poate fi reprodus pictural, dar nici măcar privit decât de sus, de la înălțime, iar creația sa propriu-zisă se realizează după proiectul, schița ce l-a imaginat și configurat dintr-un plan vizual situat deasupra, glisat pe o axă de sus în jos. Am putea spune că labirintul nu poate fi înțeles, în semnficația și rostul său profund, decât de spiritele ce zăbovesc pe culmi sau știu a pluti ascendent către policandre de constelații. Dar poate
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
nu poate fi nici o prezență egală cu celălalt călător din motivul fundamental că nu poate fi postulat drept un călător propriu-zis, iar însoțirea omului de către prezența sa divină nu se pretează să fie definită ca un voiaj, ca un parcurs glisat într-un registru spațio-temporal firesc. Prezența și însoțirea omului de către zeu este una survenită din și întru transcendeță, dincolo de așezarea coerentă în spațiu și inserarea în succesiunea temporală, mai exact, este una aspațială și supra-temporală. De fapt, însoțirea omului de către
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
zdrobește de sus, nelâsând posibilitatea unei eschive, unei devieri sau a unei deplasări defensive ce ar feri, ar ocoli impactul cu această greutate care izbește în alunecarea sa nestăvilită. Atunci când ești pus în primejdie și atacat dintr-un punct cardinal glisat în plan orizontal, posibilitatea de a-ți proteja ființa este substanțial crescută datorită câmpului vizual ce te poate favoriza. Primejdia o zărește mult mai repede precum și oportunitățile salvării de sub incidența și exercitarea ei. Pașii devin aici extrem de importanți. Un pas
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
vreunei apariții exterioare sau deschiderea ce primește și acceptă sunt cele două demersuri care hotărăsc evoluția mea ulterioară asaltului întru eros. Confesiunea iubirii mele se adresează și atinge sfera de personalitate a ființei de care m-am îndrăgostit. O învăluie, glisează și alunecă după forma sa de rotunjime spațializată, o scufundă în fluxurile sale de insistență și apăsare emoțională. Ca un ropot de furtună ridicată din cețurile tropicului luxuriant sau precum o ninsoare nestăvilită desprinsă din prăbușirea unui ancestral ghețar, rostirea
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
că eu ajung, într-o asemenea versiune, să sesizez adevărul lipsei de iubire pentru mine a persoanei de care m-am îndrăgostit, dar nu mă mențin în paradigma acestui adevăr. Deși îl observ fulgurant, preț de un moment lucid, eu glisez într-o zonă de exces afectiv, opusă celei dintâi, deci nu staționez în echilibrul unei perspective cumpătate. Senzația de înec existențial, de sufocare spasmodică și non-consolantă pune stăpânire aici pe interioritatea mea care se dovedește, astfel, cu mult mai fragilă
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
trăsături pe care el le percepe drept filistine sau non-vizionare. De aceea ajunge poetul să conceapă două seturi de figuri feminine, Fiicele Inspirației, care guverneaza artă vizionara, și Fiicele Memoriei, care patronează artă mimetica (fabula sau alegoria)65. Frye sugerează, glisând pe același tipar dialectic deschis de Blake, ca imaginația "este constructivă și comunicabila" (1991, p. 32), în timp ce memoria "este circulară și sterilă" (1991, p. 32). La rândul său, Raine vorbește despre dublul sens al "artei" și al "vieții" în cazul
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
autumnal ("Răsuflarea vântului scutură salcâmilor de pește zid frunze mici, îngălbenite, ovale. Era trist, umed, frig") nu aduce o modificare de perspectivă: același mediu închis, sufocant, în care o sensibilitate exacerbata nu poate traversa decât stări dintr-o gamă monocorda, glisând așadar între neliniște, anxietate, panică și teroare. Exact gamă trăirilor protagonistului, tânărul dezabuzat Ion Theodorescu, care nu își mai poate mască disperarea de a trăi perpetuu la marginea vidului existențial, disperare derivată aparent dintr-o acută percepție a zădărniciei universale
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
spectacol cinematografic fără nici un precedent românesc, care stă, indiscutabil, sub semnul alunecării insinuante, demonice înspre o moarte care nu dovedește practic nimic. Căci în Glissando totul curge, într-adevăr, conform principiului enunțat, discret, de protagonist ("Lucrurile alunecă, domnule Ordeanu!"), totul glisează între realul terifiant și oniricul nu mai puțin coșmaresc, între o viață asfixianta și o moarte egal sufocanta, în sfârșit, între o istorie agonica și o alta, identic deliranta. Dintre comentatorii recenți ai filmului, doar Cristian Tudor Popescu a observat
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
corodată de realul înconjurător, decăzut din strălucirea de altădată. Acest filon se accentuează masiv în Iarnă clinică (1983), cea mai bună carte a poetei, în care observația socială se radicalizează. Ea rămâne însă atent camuflată în faldurile imaginilor poetice, care glisează abil spre acoperirea adevăratelor sensuri. Acest esopism, binecunoscut literaturii din perioada respectivă, sporește considerabil concentrarea poetică. Mizeria cotidiană, frigul, singurătatea impusă de ridicarea fricii la rang de politică de stat se disting clar în poeme convulsionate : „Ce criză de cuvinte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286465_a_287794]
-
autoimpuse cu cenobitică severitate, ci prin aceeași carență de vitalitate manifestată într-o serie de "acte reflexe" și într-o disciplină menită să suplinească lipsa organică de apetență pentru vreo activitate oarecare. Oricum, dincolo de motivația psihologică ori de amănuntul biografic, glisând mereu în inextricabil, nu degeaba au relevat comentatorii, ca marcă distinctivă a literaturii lovinesciene, insuficiența observației directe, luate pe viu dovadă artificialitatea, aerul nefiresc, neverosimil al dialogurilor și situațiilor. Ce se pierde însă într-o parte se câștigă în cealaltă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
psihologică e foarte ofertantă (a se vedea cum a tratat Marin Preda subiectul într-o superbă nuvelă de tinerețe 145), confruntarea cu propria moarte transformă clorotica făptură într-o banală țață pusă pe ceartă (nu într-o harpie!). Posibila "dramă" glisează aici înspre comedie, iar scena finală amintește, și prin limbaj, de caragialianul "proces" al clondirului cu mastică. Tot în notă comică (mai exact: parodică) dramatizează Lovinescu, în lipsa altor surse de inspirație, episodul mitologic al răzbunării încornoratului Vulcan (în Homer travestit
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
o altă lume, devine la un moment dat invizibilă sau ireparabilă. Accesul, breșa și legătura Însăși dintre ceea ce este dincoace și ceea ce este dincolo devin inoperabile. Eroul e constrâns să o caute de-a lungul Întregului zid, fără nici un rezultat, glisând la nesfârșit 2. În posteritatea textului, Eliade Însuși a revenit, inclusiv prin fragmente din jurnalul inedit de la Biblioteca Joseph Regenstein, Chicago (după 1945)3. La 30 ianuarie 1947 nota: „Am citit cu mare Încântare Secretul doctorului Honigberger În traducerea franceză
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
să conducă societatea spre viitor e cel care cunoaște legea progresului științific și tehnologic. E însă important de subliniat în ce măsură chiar și în această versiune schematică și clișeizată, Iosif Vulcan așază apostolatul pe un suport progresist. Fie prin asocieri naive, glisând liber de la opoziția mistică între viață și moarte, la aceea raționalistă între lumina cunoașterii și întunericul ignoranței, sau mizând direct pe ambivalența "luminii" ("Lumina este principiul vieții. Astfeliu aceia carii doresc reînvierea unui popor trebuie să se îngrijească a sparge
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
de Rusia și acceptate, din considerente politice, de Germania și Austro-Ungaria. Interesant este și faptul că ridicarea României la rangul de regat a readus În prim-plan o reevaluare a raporturilor internaționale. Germania ne sprijină pentru a ne face să glisăm spre politica sa și pentru a-i asigura Austro-Ungariei o siguranță la hotarul ei sudic și la Dunăre, mai ales, În fața expansiunii panslavismului. Dar, este, de asemeni, Înțelegătoare față condițiile Rusiei puse pentru recunoașterea regatului, ceea ce dovedește o apropiere și
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by SUZANA BODALE () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1248]
-
și trebuințele copiilor complexați predetermină comportamentele adulților. În ochii copiilor, un „bun adult” (lider) va fi acela care va răspunde cel mai bine propriilor lor probleme afective. Deși nu precizează expres, Redl lasă să se înțeleagă că aspectele afective iraționale glisează ușor spre relațiile oficiale, formale. Așa că nu trebuie să ni se pară surprinzător faptul că Roger Mucchielli (1976), a transferat relațiile dintre copii și adulți la nivelul relațiilor dintre șefi și subordonați. Ghidându‑se după Redl, Mucchielli caracterizează următoarele cupluri
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
nu fie decât această scrisoare, o scrisoare de 200 de pagini.” Cartea, compusă de fapt dintr-o serie de epistole, recuperează în cheie cvasiparodică convenția romanului epistolar. Discursul îndrăgostit al profesorului care iubește o femeie ce îi răspunde prin indiferență glisează dinspre sentimental către o ironie precipitată, uitând cu bună-știință să se mai ia în serios. O. a scris în adolescență și poezie. Caiete vechi și sentimentale (1995) cuprinde versurile compuse „până pe la 18 ani”, grupate în trei secțiuni: Turpitudini (1945
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288518_a_289847]
-
capcană, unde odată prins nu mai ieșeai niciodată. Ajunse în fața unei uși enorme de piatră, care avea în față o coloană de granit cu o sferă în vârf. Mișcă intuitiv sfera, în sensul acelor de ceasornic. Ușa enormă începuse să gliseze, de la dreapta spre stânga descoperind intrarea sălii cu pereți auriți, care avea în centru un sarcofag enorm de granit, în al cărui capac era înfiptă sabia lui Horus cu mânerul de aur în cruce. Pe capacul sarcofagului scria în elină
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
acestea trebuie să fie coerente, în virtutea unor principii care vizează urgența și importanța problemelor care trebuie rezolvate, raționalitatea cheltuirii resurselor economice limitate, costurile reale ale transformărilor. Obiectivele programelor sau proiectelor care se desfășoară în timp trebuie să fie corelate (să gliseze) în cadrul unei (unor) strategii pe termen lung, care să nu se suprapună ciclului electoral - obiectivele trebuie formulate de asemenea manieră încât să fie însușite de orice forță care accede la putere. Desfășurarea tranziției pe baza unei strategii este considerată (corect
Macroeconomia tranziției postsocialiste by Cristian Florin CIURLĂU () [Corola-publishinghouse/Science/196_a_212]
-
acordului cu N2 diferă după cum acesta este un substantiv la plural sau unul la singular, feminin. Cu rezerva că nu este totuși un număr mare de exemple cercetate, putem propune două explicații: (i) În contextele cu N2 plural, substantivul generic glisează spre valoarea de termen cuantificator, astfel încât valoarea sa lexicală este diminuată mai mult decât în contextele cu singular, feminin. (ii) În limba română, pluralul este mai marcat decât singularul, astfel încât exercită o presiune mai mare asupra verbului-predicat. Singularul feminin nu
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
sau nu de adverbul împreună ori de conjuncția și. Sensul este asociativ: (98) a. Ion cu mine am venit ieri. b. Ion și cu mine am venit ieri. c. Ion împreună cu mine am venit ieri. În acest caz, prepoziția cu glisează spre valoarea de conjuncție, ca în (98)a. Aceste elemente coordonatoare blochează lectura monoreferențială: (99) *Colegul cu/și cu/împreună cu prietenul meu, Ion, se însoară. Sintagmele coordonate prin cu și și cu pot fi subiectele unor predicate colective și reciproce
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
sintagmei coordonate să fie mai puțin acceptabilă: (259) a. *colegul ca și prietenul meu, Gheorghe b. ?colegul precum și prietenul meu, Gheorghe 3.9.3. Cu, și cu, împreună cu sunt prepoziții, respectiv locuțiuni prepoziționale care se pot folosi pentru coordonarea copulativă (glisând spre valoarea de conjuncție, respectiv locuțiuni conjuncționale). Realizările acordului sunt aceleași ca la coordonarea prin și. Nici aceste elemente nu admit interpretarea colectivă: (260) *colegul și cu prietenul meu, Gheorghe 3.9.4. Gruparea nu numai... ci / dar și..., la
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]