269 matches
-
durată ale anarhiei, se poate ca, de fapt, aceste două perspective să fie mai apropiate sub aspectul conceptualizării alcătuirii și dinamicii sistemului decât neorealismul și instituționalismul. Pe baza acestui argument se pune în cauză înțelegerea "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în care instituționalismul este privit ca reprezentând un punct de sinteză pe o axă între neorealism și liberalism. În schimb, aici se propune o înțelegere "triunghiulară" a relației dintre aceste trei modele, în care dezbaterile dintre neorealiști și
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
ca, de fapt, aceste două perspective să fie mai apropiate sub aspectul conceptualizării alcătuirii și dinamicii sistemului decât neorealismul și instituționalismul. Pe baza acestui argument se pune în cauză înțelegerea "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în care instituționalismul este privit ca reprezentând un punct de sinteză pe o axă între neorealism și liberalism. În schimb, aici se propune o înțelegere "triunghiulară" a relației dintre aceste trei modele, în care dezbaterile dintre neorealiști și instituționaliști reprezintă partea raționalistă, iar
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
instituționaliștii urmăresc să demonstreze că este posibilă cooperarea internațională, plecând de la aceleași asumpții privind sistemul internațional precum neorealismul. Esența argumentului instituționalist este că în cazul neorealismului, concluziile nu decurg din premisele sale. Trebuie să facem două precizări cu privire la versiunea de instituționalism ce urmează a fi prezentată. Mai întâi, descrierea pleacă în principal de la formularea teoriei instituționaliste potrivit lui Keohane (vezi mai ales Keohane, 1984). Lucrarea lui Keohane a generat deja multe lucrări pe teme adiacente. Cu toate acestea, ea rămâne formula cea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
potrivit lui Keohane (vezi mai ales Keohane, 1984). Lucrarea lui Keohane a generat deja multe lucrări pe teme adiacente. Cu toate acestea, ea rămâne formula cea mai cuprinzătoare a teoriei din care decurg toate aceste volume. Această perspectivă este deseori numită "instituționalism neoliberal". Totuși, conform preferinței explicite a lui Keohane, vom adopta denumirea de instituționalism pentru că astfel se face distincția între instituționalism și modelul liberal. A doua precizare este că descrierea de mai jos a instituționalismului are un fundament metodologic restrâns presupus
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
multe lucrări pe teme adiacente. Cu toate acestea, ea rămâne formula cea mai cuprinzătoare a teoriei din care decurg toate aceste volume. Această perspectivă este deseori numită "instituționalism neoliberal". Totuși, conform preferinței explicite a lui Keohane, vom adopta denumirea de instituționalism pentru că astfel se face distincția între instituționalism și modelul liberal. A doua precizare este că descrierea de mai jos a instituționalismului are un fundament metodologic restrâns presupus pe baza analizei alegerii raționale. Există și direcții sociologice și istorice ale teoriei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
acestea, ea rămâne formula cea mai cuprinzătoare a teoriei din care decurg toate aceste volume. Această perspectivă este deseori numită "instituționalism neoliberal". Totuși, conform preferinței explicite a lui Keohane, vom adopta denumirea de instituționalism pentru că astfel se face distincția între instituționalism și modelul liberal. A doua precizare este că descrierea de mai jos a instituționalismului are un fundament metodologic restrâns presupus pe baza analizei alegerii raționale. Există și direcții sociologice și istorice ale teoriei instituționaliste, ca teorii de anvergură medie în cadrul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
volume. Această perspectivă este deseori numită "instituționalism neoliberal". Totuși, conform preferinței explicite a lui Keohane, vom adopta denumirea de instituționalism pentru că astfel se face distincția între instituționalism și modelul liberal. A doua precizare este că descrierea de mai jos a instituționalismului are un fundament metodologic restrâns presupus pe baza analizei alegerii raționale. Există și direcții sociologice și istorice ale teoriei instituționaliste, ca teorii de anvergură medie în cadrul științei politice (Hall și Taylor, 1996). Totuși, ele nu au fost incluse într-o
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
raționale. Există și direcții sociologice și istorice ale teoriei instituționaliste, ca teorii de anvergură medie în cadrul științei politice (Hall și Taylor, 1996). Totuși, ele nu au fost incluse într-o teorie generală a sistemului internațional, așa cum s-a întâmplat cu instituționalismul alegerii raționale al lui Keohane. În mod similar, instituționalismul alegerii raționale prezintă o evaluare aparte a funcționării regimurilor internaționale. Descrierea regimurilor ce decurge din această evaluare nu neagă existența unor alternative care pornesc de la constructivism și variante ale realismului. Totuși
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
instituționaliste, ca teorii de anvergură medie în cadrul științei politice (Hall și Taylor, 1996). Totuși, ele nu au fost incluse într-o teorie generală a sistemului internațional, așa cum s-a întâmplat cu instituționalismul alegerii raționale al lui Keohane. În mod similar, instituționalismul alegerii raționale prezintă o evaluare aparte a funcționării regimurilor internaționale. Descrierea regimurilor ce decurge din această evaluare nu neagă existența unor alternative care pornesc de la constructivism și variante ale realismului. Totuși, ea se concentrează asupra abordării alegerii raționale a regimurilor
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
această perspectivă încearcă să ofere o alternativă paradigmatică la neorealism. Aceste precizări ne ajută să evităm problemele ce ar putea fi asociate cu compararea inadecvată a marilor teorii sistemice cu teorii de anvergură medie, atunci când vom analiza relația dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în secțiunea finală. Instituționaliștii pretind că acceptă enunțurile neorealiste referitoare la impactul anarhiei asupra comportamentului statului. Totuși, ei presupun și existența unor tipare complexe ale interdependenței, care creează interese comune extinse între statele industrializate. Prin urmare, instituționaliștii sugerează
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
schimbării identitare care ni se oferă este limitată sub două aspecte. Mai întâi, problematica centrală rămâne cea a cooperării în anarhie. Anarhia este privită ca fiind reproductivă, și nu transformativă; ea generează un mediu constrângător, nu unul permisiv. În consecință, instituționalismul nu oferă o descriere sistematică a felului în care selecția culturală poate fi încurajată de sistemul internațional însuși. În al doilea rând, instituționalismul nu oferă nici o descriere sistematică a condițiilor în care sistemul internațional ar putea lăsa loc schimbărilor culturale
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
privită ca fiind reproductivă, și nu transformativă; ea generează un mediu constrângător, nu unul permisiv. În consecință, instituționalismul nu oferă o descriere sistematică a felului în care selecția culturală poate fi încurajată de sistemul internațional însuși. În al doilea rând, instituționalismul nu oferă nici o descriere sistematică a condițiilor în care sistemul internațional ar putea lăsa loc schimbărilor culturale care rezultă din exercitarea calității de agent voluntar de către unități. Se consideră doar că astfel de schimbări reflectă variația internă reziduală, care va
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
preferințelor într-un cadru raționalist lasă suficient loc unei descrieri mai dezvoltate a dinamicii socializării, în care selecția culturală și schimbarea culturală joacă un rol mai important. Pe scurt, am evidențiat două aspecte ale modelului instituționalist. Mai întâi, asemenea neorealismului, instituționalismul adoptă o perspectivă în esență cu caracter reproductiv, și nu transformativ, asupra logicii anarhiei. În al doilea rând, spre deosebire de neorealism, instituționalismul rămâne clar devotat asumpției că statele se comportă ca actori raționali. Acest cadru este compatibil cu explicația unui grad
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
culturală joacă un rol mai important. Pe scurt, am evidențiat două aspecte ale modelului instituționalist. Mai întâi, asemenea neorealismului, instituționalismul adoptă o perspectivă în esență cu caracter reproductiv, și nu transformativ, asupra logicii anarhiei. În al doilea rând, spre deosebire de neorealism, instituționalismul rămâne clar devotat asumpției că statele se comportă ca actori raționali. Acest cadru este compatibil cu explicația unui grad de învățare complexă de partea unităților. Totuși, întrucât cadrul raționalist are o orientare reproductivă, el poate subestima sfera în care este
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
pe termen lung a sistemului internațional în jurul păcii democratice. După ce am schițat cele trei modele, în Tabelul 2.1 sunt rezumate atributele lor centrale. Tabel 2.1 Cadrul teoretic (rezumat) Variabila cheie Statul-ca-actor Statutul anarhiei Neorealism Structura materială Ambiguu Reproductiv Instituționalism Structura instituțională Rațional Reproductiv Liberalism Structura culturală Reflexiv Transformativ Către o sinteză generală După ce am analizat cele trei modele, putem aborda relația dintre neorealism, instituționalism și liberalism, precum și perspectivele unei sinteze generale între intuițiile lor. Discuția este organizată în jurul unei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
2.1 Cadrul teoretic (rezumat) Variabila cheie Statul-ca-actor Statutul anarhiei Neorealism Structura materială Ambiguu Reproductiv Instituționalism Structura instituțională Rațional Reproductiv Liberalism Structura culturală Reflexiv Transformativ Către o sinteză generală După ce am analizat cele trei modele, putem aborda relația dintre neorealism, instituționalism și liberalism, precum și perspectivele unei sinteze generale între intuițiile lor. Discuția este organizată în jurul unei comparații între conceptualizarea "liniară" și cea "triunghiulară" a relației dintre cele trei teorii. Fiecare dintre aceste conceptualizări sugerează posibilitatea unei sinteze generale. Totuși, ele se
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
aceste conceptualizări sugerează posibilitatea unei sinteze generale. Totuși, ele se deosebesc sub aspectul condițiilor de realizare a acestei sinteze. La rândul său, acest fapt are implicații importante pentru conținutul programelor de cercetare din cadrul disciplinei după Războiul Rece. Keohane a caracterizat instituționalismul ca un punct de mijloc între două extreme, reprezentate de neorealism și liberalism. Autorul afirmă că "instituționaliștii acceptă o versiune a principiilor liberale care evită determinismul și pune accent pe semnificația pătrunzătoare a instituțiilor internaționale, fără a denigra rolul puterii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de neorealism și liberalism. Autorul afirmă că "instituționaliștii acceptă o versiune a principiilor liberale care evită determinismul și pune accent pe semnificația pătrunzătoare a instituțiilor internaționale, fără a denigra rolul puterii statului" (Keohane, 1989a, p. 11). Înțeles în acești termeni, instituționalismul are o poziție unică, de pe care subsumează punctele tari ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. În baza acestei concepții privind neorealismul, Keohane argumentează că neorealismul și instituționalismul împărtășesc asumpții raționaliste. Prin contrast, deși instituționalismul și liberalismul împărtășesc o preocupare
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
denigra rolul puterii statului" (Keohane, 1989a, p. 11). Înțeles în acești termeni, instituționalismul are o poziție unică, de pe care subsumează punctele tari ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. În baza acestei concepții privind neorealismul, Keohane argumentează că neorealismul și instituționalismul împărtășesc asumpții raționaliste. Prin contrast, deși instituționalismul și liberalismul împărtășesc o preocupare pentru instituțiile internaționale, abordările lor diferă pentru că prima teorie este raționalistă, iar cea de-a doua reflectivistă. Aceasta sugerează argumentul plauzibil la nivel intuitiv că neorealismul este mai
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
11). Înțeles în acești termeni, instituționalismul are o poziție unică, de pe care subsumează punctele tari ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. În baza acestei concepții privind neorealismul, Keohane argumentează că neorealismul și instituționalismul împărtășesc asumpții raționaliste. Prin contrast, deși instituționalismul și liberalismul împărtășesc o preocupare pentru instituțiile internaționale, abordările lor diferă pentru că prima teorie este raționalistă, iar cea de-a doua reflectivistă. Aceasta sugerează argumentul plauzibil la nivel intuitiv că neorealismul este mai apropiat de instituționalism, în termenii concepției asupra
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
raționaliste. Prin contrast, deși instituționalismul și liberalismul împărtășesc o preocupare pentru instituțiile internaționale, abordările lor diferă pentru că prima teorie este raționalistă, iar cea de-a doua reflectivistă. Aceasta sugerează argumentul plauzibil la nivel intuitiv că neorealismul este mai apropiat de instituționalism, în termenii concepției asupra alcătuirii și dinamicii sistemului internațional, decât de liberalism. Afirmația lui Keohane ar putea fi sincretică, și nu sintetică, în măsura în care poate fi înțeleasă drept o propunere să se opteze fie pentru o abordare raționalistă, fie pentru una
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
fi înțeleasă drept o propunere să se opteze fie pentru o abordare raționalistă, fie pentru una reflectivistă, în cazul studiului politicii mondiale. Dar acest lucru pare puțin probabil întrucât afirmația lui Keohane citată mai sus specifică în mod clar că instituționalismul încorporează cele mai convingătoare elemente ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. Modelând cooperarea pe baza premiselor raționaliste, Keohane caută o cale de mijloc instituționalistă. O astfel de analiză presupune o conceptualizare "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
clar că instituționalismul încorporează cele mai convingătoare elemente ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. Modelând cooperarea pe baza premiselor raționaliste, Keohane caută o cale de mijloc instituționalistă. O astfel de analiză presupune o conceptualizare "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism. Se consideră că instituționalismul reprezintă punctul de sinteză pe o axă între neorealism și liberalism, așa cum apare în Figura 2.1. NR I L Raționalism Reflectivism Figura 2.1 Modelul liniar Opiniile lui Keohane despre relația dintre școlile
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
convingătoare elemente ale perspectivei neorealiste și ale celei liberale. Modelând cooperarea pe baza premiselor raționaliste, Keohane caută o cale de mijloc instituționalistă. O astfel de analiză presupune o conceptualizare "liniară" a relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism. Se consideră că instituționalismul reprezintă punctul de sinteză pe o axă între neorealism și liberalism, așa cum apare în Figura 2.1. NR I L Raționalism Reflectivism Figura 2.1 Modelul liniar Opiniile lui Keohane despre relația dintre școlile de gândire au dus direct la
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sugerează că cercetările viitoare trebuie să încerce o rafinare a modelelor raționaliste. Dezbaterile teoretice trebuie să se concentreze asupra condițiilor în care statele vor fi preocupate de câștigurile relative și de cele absolute. Cercetătorii trebuie să testeze empiric neorealismul și instituționalismul în sistemul internațional emergent post-Război Rece (Keohane, 1993, pp. 273-291). Neorealiștii au anticipat că, odată cu sfârșitul Războiului Rece, tendința sistemului internațional de a încuraja statele să urmărească strategii de balansare va însemna că o etapă a unipolarității dominate de SUA
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]