448 matches
-
limba franceză. Îmi amintesc de-o admirabilă redare În franceză a câtorva poezii de Topârceanu. Respecta până și cântecul acestui poet datorat (pe urma lui Eminescu) a folosirii rimelor cu accent paroxiton: - mările - zările. Am cunoscut și am prețuit și izbutitele ei tălmăciri din Paul Valéry. Păstrez poetei Lucreția Andriu o frumoasă, vie și caldă amintire. Barbu Solacolu 2 Cumpătul Sinaia În 7.1.1974 Scumpe domnule Dimitriu, Împreună cu familia vă mulțumim pentru bunele dvs. felicitări de an nou. Vă urăm
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
A. inventariază, nu fără anume grație, păsări și flori, fructe, unelte și semințe, un duh antonpannesc animă, pe alocuri, un început de lirică sentențioasă. Peripeții, prigoane, jocuri ale întâmplării mențin suspansul și imprimă suflu epic, în ultima, și cea mai izbutită poate, dintre cărțile antume ce poartă semnătura scriitorului: Istoria lui Sofronim și a Haritei cei frumoase, fiicei lui Aristef, mai marelui din Milet (1821). Stilul e mai evoluat acum, versul fluent, pretextul povestirii rămânând de căutat într-o nuvelă, Sophronyme
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285139_a_286468]
-
notorii gânditori preocupați de sufletul național, inclusiv de manifestările specific românești ale religiozității. Literatura tipărită în „Gândirea” este ortodoxistă doar în realizări de grad secund, precum poeziile lui Sandu Tudor sau unele narațiuni ale lui Victor Papilian, nu cele mai izbutite. Paul Sterian cultivă ortodoxismul la modul grațios parodic, infantilizant. Aspecte de spiritualism creștin în notă răsăriteană, adesea adânc penetrat de păgânism și de „duhul eresului”, se regăsesc în poezia și teatrul lui Blaga, în versurile lui Voiculescu, Pillat, Maniu, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287147_a_288476]
-
și, în ciuda greutăților familiale, prin tenacitate ajunge la împlinirea visului de a construi un cuptor modern, cu ajutorul căruia să realizeze artefacte din ceramică, între care și „căprioara de smalț”. Narațiunea are savoare, pitoresc regional și autenticitate. Sunt schițate câteva portrete izbutite și descrise plastic obiceiuri populare precum claca, pețitul, pomana ș.a. Talentul autorului își dă măsura în pasajele lirice, în care se evocă locurile natale și efortul artizanului, de la alegerea lutului până la desăvârșirea productelor, sugerând forța unui ritual milenar, ca într-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290120_a_291449]
-
sfârșit demult, păgubitoare oricum pentru "omul politic" cu care conviețuia de puțină vreme și pentru care, probabil, el nu avea și nu are suficientă chemare. Oricum, omul și scriitorul de data aceasta, acel scriitor matur și grav, din cele mai izbutite pagini ale mele, mulțumește profund și pentru totdeauna lui Nicolae Ceaușescu și conducerii de partid care a judecat și în cazul său, cu gravitate și calm, cu adâncă principialitate și omenie comunistă atât pentru cei dinăuntru, dar mai ales pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Aron Densușianu. Alături de alți junimiști, Q. a contribuit la cunoașterea operelor lui Goethe în limba română, traducând, în 1876, Egmont într-o versiune în care elementul popular este precumpănitor, iar fraza are o cursivitate în bună măsură modernă. Mai puțin izbutite sunt Omagiul artelor, prelucrare după Schiller, precum și jurnalul de călătorie intitulat De la Bonn la Coblenz, pe apă și pe jos (1881), însăilare firavă de impresii comune. SCRIERI: De la Bonn la Coblenz, pe apă și pe jos, cu o scrisoare de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289075_a_290404]
-
arte plastice și se înțelege că va deveni pictor. Romanul urmărește, din perspectiva protagonistului, evoluția unei conștiințe în formare. Viața rurală, cu relațiile interumane tradiționale, cu realitățile ei uneori dure, generatoare de suferință, este consemnată cu autenticitate, în pagini uneori izbutite. Un tărâm explorat și exploatat destul de consistent, totuși fără mare originalitate în raport cu orizontul „romanului de formare” din literatura română mai veche, este descoperirea prin școală a modului de viață de la oraș, a artei și culturii, dar și a unor aspecte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287934_a_289263]
-
fost practicată de către unii din marii pictori ai lumii ca Dürer, Turner, Cézanne, Dufy, Marquet ș.a. , iar dintre români Luchian, Tonitza, Palladdy, Șirato, Dimitrescu, Dărăscu, Steriadi, Acontz, Craiu în ilustra lor galerie înscriindu-se și Mihai Cămăruț prin cele mai izbutite lucrari ale sale. ÎN LOC DE ÎNCHEIERE Din ansamblul creației sale, personalitatea pictorului M. Cămăruț se desprinde în toată autenticitatea sa, înălțându-se dincolo de trecerea implacabilă a timpului - monumentală și adânc umană, robustă și profund sensibilă totuși, gravă și optimistă în
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
desprinși de această dată din conglomeratul uman al imigranților din Olanda, căreia S., devenită grecoaică prin căsătorie, îi aparține. Cu o acțiune bine gradată, povestirea Puterea de stăpânire, vorbind despre suferință, tristețe și tragedia morții printre străini, este cea mai izbutită. SCRIERI: Tulburi, apele Crasnei..., București, 1974; Lumea toată, slobodă, București, 1976; Pragul de sus, București, 1980; Anton Pavlovici Cehov, București, 1981; Pietrele din lună, București, 1984; Tată, sîntem lunateci, București, 1991; Diaspora, rădăcinile mele, București, 1993; În Europa! În Europa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289525_a_290854]
-
idealul restabilirii unității culturale a românilor, a dus, prin cultivarea „realismului poporal” și a accesibilității limbii, la precizarea poziției lui C. față de scris: folclorul va constitui, definitiv, temelia beletristicii sale. În „Tribuna” (1888-1889) i-au apărut unele dintre cele mai izbutite creații: Nunta Zamfirei, Rada, Numai una!, Mânioasă, Fata morarului, însă în 1889 postul lui se desființează. El intenționa să treacă munții în România, spre a scăpa de serviciul militar în armata austro-ungară, dar, la recrutare, fu socotit inapt, datorită unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
dar explicația lui se caracterizează printr-o viziune genuină asupra lumii. Pe măsură ce conținutul l. își pierde creditul, ea intră în declin, dispărând cu timpul sau contaminându-se cu alte narațiuni populare. Rezistă, fiind percepute strict estetic, numai variantele cele mai izbutite. Există și motive comune la diferite popoare, care se explică prin migrație sau prin fenomenul de poligeneză. De obicei scurtă și concentrată ca formă, nu de puține ori l. recurge la imagini cu o putere expresivă remarcabilă. Poezia care se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287772_a_289101]
-
a reconstitui un răstimp agitat din formarea României moderne. Alături de personaje fictive, sunt prezente personalități precum Mihail Kogălniceanu, Titu Maiorescu ș.a. S. face acum un efort surprinzător de înnoire prin adoptarea tehnicii romanului epistolar și pluriperspectivist. Dar, deși cuprind scene izbutite, scrierile rămân mai curând mărturii asupra epocii decât creații epice, spre deosebire de Mara, care se distinge prin soliditatea compoziției și prin sobrietatea mijloacelor literare. Atât în nuvele, cât și în romane, S. utilizează o limbă lipsită de provincialisme, care țintește claritatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289719_a_291048]
-
epoca studenției vieneze, și această piesă a fost citită și revizuită amănunțit de Eminescu, mai ales în ceea ce privește limba și stilul. Prin comedia lui se introduc în dramaturgia românească personaje rurale credibile, nu numai pitorești. Intriga și compoziția sunt mai puțin izbutite, fapt compensat de adevărul culorii locale și de abilitatea construirii scenice a unei idile. Întemeiată pe comicul de situații și de moravuri este Toane sau Vorbe de clacă (1874), farsă fără valoare deosebită, ca și Polipul unchiului (1875). Procedeele comice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289719_a_291048]
-
autorul transferă, neadecvat, gânduri proprii unor personaje incapabile să reflecteze asupra marilor întrebări. Și Maximian, înainte de a-și da sufletul, găsește puterea de a ține un discurs, christic în intenție, dar arid, emfatic. Negru pe alb este o proză mai izbutită, folosind drept artificiu compozițional motivul scrisorilor găsite. Aproape toată nuvela e alcătuită din epistole. Naturalețea exprimărilor, verosimilitatea și viața ce se degajă dau acestor pagini un parfum aparte. Dar T. înregistrează cele mai multe reușite în textele confesive, ca în Efimeridele (I-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290162_a_291491]
-
foiletonul „Calendarului” (1932-1933). Semnătura lui H. se mai întâlnește în 1942, sub o nuvelă, în ziarul „Bacăul” și în 1946, sub două articole politice, în „Drumul nostru” (București). Localizate în spațiul rustic al Țării de Jos, în preajma Prutului, cele mai izbutite nuvele din Minunea au în centrul lor coagularea unei obsesii în jurul unui fapt real - „păcatul” unei fete ce se lasă sedusă de fiul arendașului (Copilul buruienilor), adulterul unui telegrafist (Hoțul) etc. - ori al unor credințe străvechi - locul rău (Calul alb
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287468_a_288797]
-
romantică și pesimistă. Definindu-și versurile drept expresie a unui „suflet adesea bolnav”, B. știe, la câțiva ani după ce le-a compus, să le observe și slăbiciunile, erorile de versificație, limba încărcată de latinisme, ideile „incorecte”. Mai originală și mai izbutită, sub aspectul formei, proza lui cuprinde câteva narațiuni istorice și fragmente de însemnări de călătorie, unde se arată un observator penetrant. Preocupat să extragă din multitudinea de impresii o concluzie, mai întotdeauna cu semnificație morală, neglijează în schimb amănuntul pitoresc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285822_a_287151]
-
sens trebuie să facem distincție între urâtul din realitate și urâtul transfigurat estetic în opera de artă. Boileau afirma în Arta poetică faptul că orice monstru, oricât de odios, devine demn de admirație atunci când este prezentat într-o realizare artistică izbutită. Urâtul este prezent în opere literare din diferite epoci pentru a scoate în evidență, prin contrast, frumosul. În Iliada, personajul Tersit, la care lașitatea se asociază cu defectele omenești, reliefează desăvârșirea fizică și calitățile umane ale eroilor epopeii. De asemenea
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
și sunt trăite cu încetinitorul. Vocația „anonimatului”, pe care Marian Popa o considera caracteristică pentru situațiile din prozele lui V., se află în legătură cu această predilecție pentru abulia psihică, definitorie pentru personaje și care impune narațiunii un ritm lent de evoluție. Izbutită este proza titulară, ce urmărește etapele destrămării unei căsnicii și consecințele asupra protagonistului. Povestirea Piatra lui Pan, lipsită de coagulare epică (finalul sugrumă dezvoltarea intrigii și o reduce la un posibil fragment de nuvelă), se detașează totuși printr-o ingenioasă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290452_a_291781]
-
articulație interioară esențială în cazul lui H., identificabilă pretutindeni - dă temei drumului „ursit” al unui personaj malefic, Iancu Moțoc, pe care naratorul îl descifrează fie și numai din întâmplările copilăriei. Deși neterminat, Ursita este unul din primele romane istorice românești izbutite, datorită maturității narative mai cu seamă. Vocația dramaturgică deține un rol covârșitor în scrisul lui H., impunându-și somptuos ubicuitatea. Ca autor de teatru propriu-zis, autorul tinde către performanțele marii arte și citează modele celebre (Sofocle, Shakespeare). El vrea să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
mitomanul Mihăilă, posesor al unei imaginații debordante, enorme -, suferă însă de pe urma afectării intelectuale, estetizante, reflectând complexe de autodidact. În cu totul altă cheie sunt concepute romanele, gândite ca o construcție ciclică, Maidanul cu dragoste (I-II, 1933) - creația cea mai izbutită, care l-a consacrat pe autor, Sfânta mare nerușinare (I-II, 1936) și Cântecul destinelor (1939). Li se adaugă - neterminat și editat postum, în 1946 - Bariera, acest titlu fiind hărăzit, de altfel, întregului ciclu. Se realizează aici, cu influențe din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
moralizator. În altele, precum romanele Planetă de adolescent și La revedere, Făt-Frumos (1969), R. încearcă să diminueze viciul șablonard prin structurarea materialului narativ pe mai multe paliere tematice sau prin apelul la elemente de butaforie epică uneori ridicole. Cea mai izbutită narațiune pare să se afle în miniromanul Anotimpul dragostei (1973), unde universul tulbure al sufletului adolescentin este plasat într-o parabolă despre risipire. Intenția de a epuiza tema îl face însă pe autor să adune la un loc mai multe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289146_a_290475]
-
figura bizară a bătrânului maniac într-ale scrisului, din Răzbunarea unchiului Matei) pivotează între pornirea compătimitoare și ironia reținută. Dintre piesele de teatru ale lui C. (nepublicate în timpul vieții; un volum de Teatru îi va fi editat în 1976), mai izbutite ar fi drama de inspirație istorică, în canonul tradiției, La locul numit Direptate, însuflețită de un patos ce antrenează, până la artificiozitate, cadențe (și rime) de poem, și fantezia dramatică Don Juan, în care, eliberat din chinga legendei, seducătorul sevillian e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286187_a_287516]
-
albe, zile negre, se prezintă, mai ales în partea de la început, ca un bildungsroman. Zariștea de poezie și basm în care se mișcă fiul de țăran din Câmpia Dunării, anii de școală și de studenție, alternând întâmplări variate și portretizări izbutite, îi conferă o valoare literară deosebită. Interesantă este și partea a doua a memoriilor lui C., atât pentru informațiile furnizate în legătură cu propria evoluție spirituală, cât și cu epoca. Ca scriitor creștin, Nichifor Crainic evoluează de la calmul patriarhal și terestru spre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286469_a_287798]
-
ce l-au văzut înaintea dumneavoastră? S-au scris, într-adevăr, la noi și peste hotare, cărți profunde, exegeze ilustre despre opera și viața lui Eminescu. Le-am citit cu mare atenție, așa cum am procedat și cu celelalte, mai puțin izbutite, dar imaginea oferită de ele mi s-a părut puțin cam idilică. I-am recitit atunci opera poetică, i-am descoperit publicistica, în care îl înlâlnim ca om deplin al culturii române, interesat total de cel ce, în scurta lui
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
mod, contradicțiile individ-grup. Introduși în scenă cu nume generice, Studentul atent, Studentul fricos, Studentul mincinos, Șeful de grupă elimină astfel, într-o macabră conjurație, pe Studentul însemnat. Omul, din Scurtă poveste cu un suveran zănatic, este, poate, personajul cel mai izbutit. În piesă contradicția decurge explicit din refuzul individului de a se încadra în serie (Turma). Neacceptând ajutorul, nici ideea că „Noi toți suntem frați. Nimeni nu e mai deștept decât ceilalți. Toți suntem egali”, Omul rămâne propriul lui suveran: „Tragic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288384_a_289713]