160 matches
-
care era venerată, această cinste revine prioritar soțului ei Osiris, anticul zeu egiptean al vegetației, care moare și învie, după cum ne arată simbolic semănarea și germinarea anuală a cerealelor. Moartea sa este plânsă, iar renașterea e sărbătorită printr-o mare jubilare a acoliților cultului său. În moarte, omul își vedea exprimată propria moarte; asemenea lui Osiris și el va învia la o nouă viață: era ideea fundamentală a acestor mistere, spre care însăși zeița Isis avea să-i cheme în vis
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
privi dincolo de scris, în interiorul mecanismelor de creație"143. Structurată în trei părți (Capitolul I. Omul și poetul Incursiuni biobibliografice și Ana Blandiana între memorie și uitare, Capitolul II. Vârstele creației Repere teoretice, Ipostaze ale eului: eul senzorial, eul inocență, eul jubilare, eul meditativ maturizat, eul suprimat, eul tainic, eul străfulgerat și Realitatea între simbol și construct, Capitolul III. În căutarea unui limbaj poetic original Paliere lingvistice: expresivitatea sunetelor, între avatarurile sinelui și câmpurile semantice, expresivitatea modurilor și timpurilor verbale și Constructe
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
naturalistă, scriitorul francez se instalează, pentru a crea, În cel mai Înalt fotoliu la care nu e sigur că altcineva poate ajunge. În scopul de a provoca cititorului o senzație mazochistă: vertijul asistării la propria lui dispariție - antropologic vorbind - și jubilării În fața nașterii a ceea ce el tot așteaptă, cu impaciență intensificată la fiecare sfîrșit de secol, adică a Altui Om. Michel Houellebecq scrie cu Înfrigurarea Omului occidental, cu atît mai nervoasă cu cît monopolul imaginarului tern al prudenței și bunăstării devine
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
vizitează la Mănăstirea Neamțului, unde „privi din arhondaricul mânăstirii un curcubeu ivit la răsărit, semn, poate, pentru el de schimbări în bine” (16, p. 265 ). Dar, pentru Eminescu, schimbările în bine nu mai aveau să se materializeze. Actul final de jubilare a prieteniei dincolo de limitele umanului va avea loc în 1889, când, atât Eminescu și Veronica, dar și Creangă își vor continua purcederea spre absolut, ba chiar dincolo de acesta. Creangă va afla de moartea lui Eminescu după înmormântare și felul lui
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
merge în noapte ca pe corăbii cu felinare verzi, aci purificat, alunecă pe o luntre serafică cu un crin la cârmă. Viața poetului este astfel o veșnică trecere din negru în alb (dispozițiune romantică), din crunte melancolii în extaze și jubilări. Vântul bătrân într-o clipă de umoare neagră capătă guri de câini lătrători, se înfurie ca un taur și urmărește pe poet cu chemarea lui dureroasă: hau-hau. Dimpotrivă în momente euforice, clopotele duminicale își propagă pe cer sonoritatea cu atâta
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
mare îngăduință față de toți, inclusiv față de Ovidiu (v. 87-92). Formularea lui Ovidiu, însă, pare să aibă o bătaie mai lungă, care depășește până și așteptarea poetului, oricât de îndrăzneață ar fi aceasta. Pare a fi o așteptare publică, a cărei jubilare anticipată derivă numai din triumful lui Tiberiu, dar ar trebui să aibă rădăcini mult mai adânci și mai autentice. Scrisoarea noastră adresată lui Paulus aparține aceleiași perioade de timp, și anume aceleia menționate lui Sextus Pompeius și poate dezvălui, de
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
din anul 14 d.H., an în care a murit Augustus. Aceste evenimente, cunoscute imediat și chiar anticipate în cercul lui Augustus, aveau să dea naștere la multe speranțe în sânul opoziției cu privire la reinstaurarea Republicii. După cum am sugerat, aceste sentimente de jubilare erau anticipate de Ovidiu, în calitatea sa de profet și interpret al dorințelor poporului. După momentul de stupoare și ezitare dat de moartea împăratului și, chiar mai mult, de moartea lui Paulus Fabius Maximus, atât Sextus Pompeius, cât și Sextus
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Și, pretutindeni, foi de hârtie, fragmente de manuscris, cărți care conferă acestui interior ticsit un fel de nebunie foarte logică. Dincolo de geam, începutul unei nopți de iarnă ploioase și, curgând din labirintul de case vetuste - o melodie arăbeaască, vaiet și jubilare laolaltă. Și un bărbat îmbrăcat cu un palton vechi de culoare deschisă (e foarte frig). Pe mâini poartă mănuși fără degete, necesare ca să bată la mașină în odaia înghețată. Vorbește, adresându-se unei femei. Îi vorbește cu încrederea pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
o zi, la Saranza, Charlotte îmi vorbise despre viața ei la Paris după primul război mondial. Îmi spunea că perioada aceea de după război, care devenea, fără ca cineva să poată ghici, perioada-dintre-cele-două-războaie, avea în atmosfera ei ceva profund fals. O falsă jubilare, o uitare prea ușuratică. Asta îi amintea, curios, de reclamele pe care le citise în ziare în timpul războiului: „Încălziți-vă fără cărbune!”, și ți se explica cum puteai folosi „ghemotoace de hârtie”. Sau: „Gospodine, fierbeți rufele fără foc!” Și chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
creștinismului primitiv, a făcut loc unor gînduri mai calme, a apărut datoria de a introduce viața psihică în cadrul alcătuit în comunde viziunea despre lume a antichității și de teoria credinței elaborată dogmatic. În acest cadru, iubirea și entuziasmul, seriozitatea și jubilarea se puteau dezvolta bogat și în siguranță. Uneori, sub impulsul vieții sentimentale, s-a putut pune baza unei modificări a culturii și, în felul acesta, a dezvoltării unor noi dogme, cum s-a întîmplat cu adorarea Madonei. Însă autoritatea bisericească
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]