561 matches
-
noutate, creativitate au fost punctate cu 0. Găsiți cât mai multe finale pentru această poveste începută și neterminată. (timp de lucru 10 minute) Comoara Un tată se îmbolnăvi greu. În jurul patului său stăteau cei trei fii ai săi supărați și mâhniți. Tatăl lor avea să moară și ei rămâneau singuri. Deodată tatăl își deschise ochii și cu o privire rătăcită se uită la copii. Cu un glas slab el le zise: Dragii mei copii, eu o să mor, căci așa vrea bunul
CERCETARE APLICATIVĂ PRIVIND CUNOAŞTEREA ŞI DEZVOLTAREA POTENŢIALULUI CREATIV AL ELEVILOR by LUPAŞCU ANDREEA MILENA, NEAGU NICOLETA () [Corola-publishinghouse/Science/407_a_744]
-
în partid pentru a fi alături de cei mai buni oameni din fabrică, a fost pentru mine importantă și mi-a prilejuit un sentiment de mândrie. Când, însă, i-am arătat mamei carnetul roșu de membru de partid mi-a spus mâhnită: Nu trebuia să te bagi, mamă, în partid, nu trebuia! Ăștia nu sunt buni! Te-a obligat cineva? Nu m-a obligat nimeni, dar vreau să fiu și eu printre cei mai buni. Eram dornică de afirmare. M-am implicat
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
a venit și șeful de la Miliția Județeană, care m-a anunțat că a hotărât mutarea în altă comună a șefului de post. Pe unde a fost ăsta cu nevasta lui, tot necazuri de felul acesta ne-a prilejuit, a spus mâhnit șeful miliției. Du-te și ia-ți femeia, urc-o în mașină și duceți-vă acasă! O să trec pe la post peste câteva ore. Șeful de post era blond, aproape albinos, cu buze subțiri și nasul ușor coroiat, urechi mari și
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Monerre. Sfărâmat ca și vâna familiei imperiale. Dar acum e cu putință să fie reluat și dus la bun sfârșit, iar pe tronul Romei să se Întoarcă Împăratul roman legitim, moștenitorul lui Frederic. Vino cu noi, adăugă pe un ton mâhnit. - Moștenitorul lui Frederic... Dumneata aduci din nou umbrele la viață. Fără să vrea, Dante simțea cum fermitatea propriului său glas se fisurează. O Îndoială Începea să Își croiască drum În mintea lui. O speranță... - Nu, el există. E viu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
târât, încet, spre iriși. — Dă târcoale prin grădină încă de dimineață, am zis eu cu voce stinsă. Mama a oftat adânc și s-a prăbușit în scaun. — Asta-i! Sunt sigură... își caută ouăle. Biata de ea! Mama era tare mâhnită. Am chicotit nervos. Nu mă simțeam capabilă de altceva. Razele soarelui la asfințit, care se opriseră pe fața mamei, făceau ca ochii ei să pară aproape albaștri. Chipul, pe care se descifra o ușoară iritare, era atât de frumos, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
jos și răsucind în mâini batista umedă. — Îmi pare rău, draga mea. — Chiar îți pare rău? întrebă Palmer. Noi credeam că te cunoaștem, Martin. Ne-ai făcut o surpriză. N-aș zice că suntem dezamăgiți, dar cu siguranță suntem profund mâhniți. Într-un anume fel trebuie să luăm totul de la început. Am pierdut contactul cu realitatea. Trebuie să vedem unde te afli, să vedem cine ești cu adevărat. Nu încercăm să te acuzăm, încercăm să te ajutăm. N-am nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
era pe rândul al doilea. Cu statura ei de aruncătoare de suliță, arăta mai degrabă a cineva care-și lucrează corpul decât celelalte, dar nu părea amatoare să facă vreun efort. De fiecare dată când ridica greutățile, avea o expresie mâhnită și ofensată, de parcă o jigneam personal dirijând runda de exerciții. După cincisprezece minute, le-am adunat, pregătindu-le să pornească În turul aparatelor și stând cu ochii pe ceas ca să le pot spune, cam din minut În minut, să schimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
un zâmbet la fel de palid ca al Mona Lisei, dar nu mai puțin caracteristic. Între timp, Lesley se Îmbufnase atât de tare că arăta de parcă ar fi făcut exerciții faciale. Ivindu-se În capul scărilor, Rachel mi se adresă pe tonul mâhnit și ofensat al celui ce suferă de lipsă de tanin: — Ei bine, ce s-a Întâmplat cu nenorocitele alea de pliculețe de ceai? 17 Când Lou m-a sunat a doua zi de dimineață ca să-mi dea veștile proaste, imaginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
albă în pantalonii negri. Bărbatul era Emma. Tom rămase atât de surprins, atât de șocat, încât făcu un salt îndărăt și se izbi zgomotos cu spatele de ușa de la intrare. Emma, roșu ca para focului, respirând agitat, părea mai curând mâhnit. Coborî în hol, făcu un pas sau doi, privindu-l cu severitate pe Tom. Neavând ochelarii, își îngusta ciudat ochii. Tom înaintă la rândul său, până când se aflară față-n față. — Emma! Ce naiba cauți tu aici? Dacă-i pe-așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
in absentia, fără habar că devenise el însuși subiectul central al maieuticii). Morala mea e foarte flexibilă! Cu siguranță, că tu ai fost femeie, într-o altă viață... Viermeee!! Ba, pardon, zău, sunt Boss, Șefu', răspune cel strigat, cu o mâhnită deferență. Ești, pe dracu' ghem! Incompetentule! Taci și-ascultă! Ai numai o șansă, ultima, o unică șansă, ca să te reabilitezi în fața mea! Cap de pancreas! Aruncă naibii foaia aia la gunoi și ia-l pe turmentatul ăsta în spinare. Ne-
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
cin' l-a pus să se scarpine-ntre craci și se-nsoare, os bătrân, cu vipera de Luluța? Luluța, care papă p...ța! Nu-și lua matracuca aia de la gură, ca să-i facă și copii, își repune pe tapet Cezărel, mâhnit, o fixațiune mai veche. Mă, fârtaților... Luci' al nost', săracu', avea programu' lui lejer, convenabil și prestabilit. De voie. Pe priorități. Toată săptămâna o aburea la serviciu, ca un belfer, se cruța, iar sâmbăta, duminica și de sărbători, mai venea
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
lui Bogdan, poate Îi voi povesti cumva ce s-a Întîmplat În biroul CI-stului, la Hațeg - În acest moment, perspectiva aceasta nu mi se pare aberantă. Îi voi scrie maică-mi - cînd am plecat de acasă, am lăsat-o destul de mîhnită. Îi voi mai scrie și Supremului, mulțumindu-i că ne ține În căcat pînă la gît - această perspectivă mi se pare și mai puțin aberantă. Dar somnul mă adăpostește. Adorm pe băncuța de lemn și visez un cîine ciudat care
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Nu vă supărați, am avut impresia că ați vrut să cerem unele lămuriri avocatului, erați pe gânduri. La sfârșitul ședinței, când părăsirăm sala de judecată și intrarăm în cabinetul său, mi se păru abătut. - Păreți obosit, îi spusei. - Mai mult mâhnit, îmi răspunse, întristat de oamenii aceștia dintre care cei mai mulți își găsesc singuri conflicte. Ți-e silă să faci dreptate când ea este atât de evidentă că și-o puteau face singuri, omenește, un dram de bună credință și-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
încerca să „urce” conversațiile lor de „tip pragmatic”, la nivelul „principiilor”, cum ar fi glumit domnișoara Marga Popescu, în zona ideilor ce guvernau acele sfâșielnice timpuri, dar nu reușea, căci ele dovedeau o inexplicabilă inapetență pentru asemenea “înălțimi” cum constata mâhnit însuși vorbitorul, stăpân al casei. „Așa-s femeile!” conchidea în sine, înțelegător și resemnat. În felul acesta, timpul trecea - pentru femeile acelea - neobservat în substanța lui tragică. Era o după-amiază de duminică, prin august; m-am ivit printre ele tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
naștere sau de soartă să diriguiască treburile publice, nu Încetează să croiască mereu noi planuri de reformă. Iar dacă aș ști că În această scriere ar exista ceva, care să facă să fiu bănuit de această nebunie, aș fi foarte mâhnit dacă s-ar publica. Niciodată intenția mea nu a vizat mai mult decât de a Încerca să-mi reformeze propriile Înduri și de a construi pe un teren ce este doar al meu. Iar dacă, satisfăcându-mă această lucrare, vi-
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
curând biserica Sfântul Petru. Petru tocmai trece pe acolo, îl zărește pe noul Icar și este contrariat de despre această publicitate greu de contracarat făcută gnozei. O tehnică publicitară într-adevăr dificil de egalat. Viitorul sfânt, creștin acum și adânc mâhnit, se roagă pentru ca vrăjitoriei lui Simon să i se pună capăt. Efect garantat: Simon cade, se zdrobește de pământ și moare. O versiune a iubirii de aproape - și a eficacității creștinismului, ba chiar a superiorității sale asupra gnozei. Cea de-
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
se autoprezintă în A patra elegie. Damnațiune și lamento vorbesc despre dileme, despre neliniști, despre terori perene: "Propriul meu trup / nu mă mai înțelege / și / propriul meu trup mă urăște, / ca să poată exista mai departe / mă urăște..." Ieșirea din Eul mâhnit, atât de împovărat, e comparabilă, ca finalitate, cu nostalgia transorizontică a lui Blaga, un fel de dor de "raiul sorin", de ceva indefinit, vag-intuit, finalmente intangibil. A plana "pe Altceva, pe Altcineva, pe Altunde" (Atreia elegie), e totuna cu a
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
în lume mai singur decât mine / Toți au venit și au plecat / Nu știu pe nimeni i-al cui și cum îl cheamă / Plâng zi și noapte neîncetat..." III Dar ce schimbare de fond în 1973, o dată cu Imnele bucuriei! Interogațiile mâhnite, obsesia păcatului, reprezentările agonice lasă câmp liber stării de grație, ec-stazei chiar. Expansiunea devine normă. Imnograful cu mască senină, acum diriguitor de conștiință, clamează pe tema resacralizării existenței. Mod de magnifiere semnalat la Pindar (lăudător, în Olympianikos, al învingătorilor sportivi
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
timp circular. Celui cu "chip de om", în fapt simplă vedenie, iubitului-nălucă timorat de curgerea clipelor, i se recomandă un timp al quietudinii: "Așteaptă să vină octombrie, / Așteaptă să treacă / Tulburea fugă de moarte / Ascunsă în rut..." Ton scăzut, limbaj mâhnit în total contrast cu vivacitatea din cartea debutului; remanențe luminoase totuși: "Un singur râs" al celui fără nume ar putea "doborî păsările de pe crengi". O invocare-descântec adresată lui ("Limpedele meu mire") introduce într-un superb fascinans: "Întoarce-te, / Întoarce-te
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Că te-ai dus la treizeci și trei de ani nempliniți / Cu liniștea cu care legăna crângul de pomi înfloriți" (Atunci am înțeles). Temporalizare și localizare; pe scurt oase, prăpăstii, patruzeci de zile de învățătură în ale morții. Fiecare moare singur (constatare mâhnită), lăsând în urmă cel mult un gest, o privire tandră: "Sora mea de dincolo / Se mai vede doar cum pleacă / Pe calul ei năzdrăvan / Împușcat acum un an..." În fond, Linia vieții (1982), linie ambiguă, coexistă cu moartea. Natura însăși
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
aer, tremurător și exanguu, dar și barbar. Este Manole și Caiafa, iudă cu chip cristic și demon fără identitate. Jumătate este simultan toate acestea, iar „seara, când lumea s-a golit de regi, / ne mai jucăm puțin de-a curțile mâhnite/[...] Hai să izbim cu sceptrele în pământ./ Hai de-a bastarzii/ Hai de-a prințul fără umbră/[...] Să plecăm repede, cât mai departe, acum, până nu începem să ne urâm de moarte, Măria ta”. Teatralitate confină cu spațiul poeziei lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288267_a_289596]
-
unei discuții cu ecou în mediile intelectuale, când amicală, când polemică, referitoare la fabulele cu sensuri politice ale lui Caragiale. Spre sfârșitul anului el va mai colabora cu două „cronici”, iar în martie 1911, cu articolele Diplomație subțire și Sărbători mâhnite. La începutul anului următor, când scriitorul împlinea șaizeci de ani, O. îi consacră un număr aniversar, la care participă Mihail Dragomirescu, Cincinat Pavelescu, M. Sadoveanu, G. Topîrceanu, Gh. Ghibănescu ș.a. Comentarii privitoare la situația politică sau economică dau și Gh.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288547_a_289876]
-
popor. Acolo va descoperi acea frumusețe ademenitoare și plină de farmec a gândurilor care izvorăsc din adâncul simțirii omenești. Acolo va găsi inima neprefăcută și pururea tânără a țăranului nostru, acolo eterna icoană în care sufletul românului se arată, aici mâhnit și tânguitor, aici voios și zglobiu, aici viteaz și disprețuitor de moarte, aici blajin, aici îndârjit, priponitor și aprig... dar totdeauna măreț și bun până va putea lega prieteșug cu acea limbă frumoasă și negrăit de dulce, fără de care poezia
ÎNSUŞIREA NORMELOR DE ORTOGRAFIE ŞI PUNCTUAŢIE by ALDESCU DIANA () [Corola-publishinghouse/Science/1303_a_1879]
-
frumos ? Tot așa și În cazul de față, să nu fericim pe cei ce se dezmiardă În plăceri, ci pe cei ce se Înfrânează, căci aceștia călătoresc spre cer, iar aceia spre gheenă”39. Dacă Îl vedem pe cel virtuos mâhnit, persecutat, Încercat de boli, de slăbiciuni și de nevoi, gândim În sinea noastră că de n‑ar fi Înviere și judecată, Dumnezeu nu ar fi Îngăduit ca acel care a suferit atât În viața prezentă să părăsească această lume fără ca
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
hotărât neinfluențabil În nici un sens, Încât te face să te gândești că nu a resimțit nici o rușine traversând zeci de kilometri În deșerturile afgane „În costumul lui Adam”... 76. După alți 35 de ani, abia ajuns În preajma piramidelor, Bolintineanu atacă mâhnit (și destul de ciudat pentru un romantic) relevanța arheologiei: „Aici ne preîmblarăm două oare prin sânul mormintelor subterane. Oriunde se lasă ochii, se lasă pe multe săpături, unde locuitorii țării și călătorii streini au săpat, ca să afle lucruri interesante. Când vedem
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]