259 matches
-
ajunge un amărît - fericit și un fluiera vînt - învingător. Oricui, oricît de sceptic, îi place să vadă cît de deschisă poate deveni - la o adică! - o lume închisă (fie ea "mafia" evreiască dintr-un pitoresc cartier parizian). Oricui, oricît de mohorît, îi place să vadă ușurință cu care un om lipsit de speranță se poate agață de o stea norocoasă. Iar "mesajul" filmului tocmai acesta este: trăim într-o lume în care ploua cu stele norocoase. Atît despre acest Să mor
Miorita a intrat în Europa by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/17973_a_19298]
-
-i tăria ce te călește, În ea te regăsești și renaști: Ne gândim la tine ca la o algă, ca la o piatră, Ca la o ființă marină De care sărătura mării nu se-atinge Tu ai dreptate ! Nu-ți mohorî Cu vane-nchpuiri ziua surâzătoare de azi. Voioșia ta e deja gajul a ce va să fie Și dintr-o clătinare de umeri Pui la pământ cetăți ale neștiuteie zile de mâine. Te scoli de jos și-naintezi pe puntea Scurtă
Eugenio Montale () [Corola-journal/Journalistic/5733_a_7058]
-
melancoliilor eline, Octavian Paler se reconstruiește și se reinventează, dincolo și dincoace de boli, împotriva și în disprețul lor, cu o tenacitate creatoare comparabilă cu a lui Marin Preda. Rezultatul? Această carte absolut remarcabilă, substanțială și gravă fără a fi mohorâtă, gândită intens și scrisă impecabil, în registre diferite și consonante. Scenariul e dat de la bun început. Diferitele personaje mitologice au alocate câte un scurt capitol, câteva pagini de descripție factologică și interpretare eseistică. Într-un fel de moto puțin mai
Melancolii eline by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8491_a_9816]
-
George Banu Sosesc la Institutul de Teatru într-o zi mohorâtă din iarna lui 2008, o iarnă ce pare să nu se mai sfârșească; cerul e plumburiu și mă tem că în curând s-ar putea să plouă ori chiar să ningă. Sunt însoțit de Zsuzsa Szebeni, tânăra doamnă care m-
La Budapesta, printre fantome by George Banu () [Corola-journal/Journalistic/7229_a_8554]
-
revistă, peste niște inedite ivănesciene. Ca acesta: „este acum mopete pe patul de suferință - și prietenul/ și poetul i drăgănoiu a venit la spital/ să îl vadă - și l-a văzut chiar - și-i surâde egal/ lui mopete, care trece mohorât pe alee, și, uite, nu-l/ observă pe poetul și prietenul i drăgănoiu -/ care este însoțit de eseistul c f/ pavlovici, de asemenea un mare prieten de/ departe al lui mopete). mopete se plimbă pe alee. marele c f/ pavlovici
Cincizeci (și doi) de poeți by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5572_a_6897]
-
Anca Murgoci Specialiștii de la Administrația Națională de Meteorologie au emis un nou COD GALBEN de vreme rea. O dimineață de luni mohorâtă pentru mai multe județe din sudul și estul țării. CODUL GALBEN emis la ora 07.10 vizează județele Ialomița, Călărași, precum și drumurile naționale și europene aferente, inclusiv autostrada A2. Atenționarea meteo va expira la ora 10.00. În zonele vizate
Meteorologii au emis un nou COD GALBEN by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/55731_a_57056]
-
care unul nu învățase încă să meargă, Frosa pleca astfel în necunoscut... ne mai fiind niciodată pe acele meleaguri, pentru a-și cunoaște socrii. A trebuit să schimbe câteva trenuri și autobuze până la destinație și a ajuns într-o zi mohorâtă de toamnă în comuna Plopu. Coborând din autobuzul ce avea stație în dreptul cârciumii s-a adresat unei bătrâne ce ieșea din magazinul mixt, alăturat: - Sărut mâna, mamaie! Unde locuiește familia Gheorghe? - Care? Că e mai multe la noi în sat
Pelerinul rătăcit/Volumul I: Povestiri by Nicu Dan Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91839_a_92881]
-
aducă fructe multe, Delicioase și gustoase Pentru corpuri sănătoase! Vara iarăși a plecat, Toamna a intrat în sat; Florile au adormit, Soarele a ațipit. Vântul suflă ușurel, Bruma cade-ncetinel; Copacii s-au supărat, Că frunzele le-au picat; Satul este mohorât - Toamna iarăși a venit!... * Ploile iar au venit Cu stropi mari și argintii; Vântul iarăși a aflat C-a venit toamna prin sat... Ceața iar s-a răspândit Peste satul cenușiu, Norii iar au cufundat Noaptea cea de neuitat; Toamna
Reflexii de lumină, inocenţă şi magie by Petronela Angheluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91757_a_92397]
-
un pic de romantism în iubire. Schimbarea n-a venit. Ușor, ne-am îndepărtat unul de celălalt, devenisem simpli colegi de apartament. Împărțeam totul, mai puțin trăirile sufletului. Cum am ajuns aici? Nu știu. Cert este că într-o zi mohorâtă de toamnă, am hotărât, de comun acord, să locuim separat o vreme. Să vedem dacă, unul în absența celuilalt, simțim că am mai putea să recuperăm ceva din ceea ce fusesem odată. A trecut un an de atunci. M-am străduit
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
treabă! adăugă el. Thaw se duse în dormitorul lui, închise ușa, se trînti pe pat și începu să plîngă. Viitorul pe care tatăl lui i-l sugera i se părea total respingător. Școala Secundară Whitehill era o clădire înaltă și mohorîtă din gresie roșie, cu un teren de sport în spate și terenuri de joacă pătrate pe ambele laturi, unul pentru fiecare sex, străjuit și micșorat de un zid cu țepușe. Arăta așa de pe vremea cînd fusese construit, pe la o mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
prea multă rezistență. Acum fluxul vieții lui imaginare era întrerupt de cîte trei sau patru orgasme pe săptămînă. Plăcerea pe care i-o crease mina durase odată la nesfîrșit, căci nu atinsese niciodată punctul culminant. După ce desena sau se cufunda mohorît în meditație, era chemat la masă sau își făcea temele sau ieșea la plimbare și se întorcea ca triumfătorul prim-ministru al republicii lui. După ce medita la mină cîteva minute, penisul lui tînjea să atingă ceva, și dacă i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
înșela... Viața lui a început abia cu moartea celor O Mie de Voluntari. S-a retras în munți, de frica anchetelor. Pe vremea aceia, moartea era preferabilă pușcăriei. A trăit singur timp de aproape doi ani până când, într-o dimineață mohorâtă de noiembrie, s-a întîlnit cu o arătare care își spunea Zuul. Augustin și-a petrecut restul vieții încercînd să înțeleagă de ce ființa aceea l-a ales tocmai pe el ca să-și pună în aplicare planul mârșav. - Minți! spuse Zuul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
făceau morfină, dozele fiind tot mai mari. A fost lucidă până a plecat cuminte și demnă. Doar ochii se mai mișcau, ne căutau insistent, iar spre sfârșit i s-au umezit puternic. A plecat într-o dimineață rece, cețoasă și mohorâtă de ianuarie, 3 ianuarie 1974. Și acum, după ani și ani aud ecoul timbrului său vocal: „Mariană, să nu uiți nimic, nimic din toate frământările noastre. Când vei uita, îți vei pierde rădăcinile și atunci ne vom pierde neamul.” Era
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
făceau morfină, dozele fiind tot mai mari. A fost lucidă până a plecat cuminte și demnă. Doar ochii se mai mișcau, ne căutau insistent, iar spre sfârșit i s-au umezit puternic. A plecat într-o dimineață rece, cețoasă și mohorâtă de ianuarie, 3 ianuarie 1974. Și acum, după ani și ani aud ecoul timbrului său vocal: „Mariană, să nu uiți nimic, nimic din toate frământările noastre. Când vei uita, îți vei pierde rădăcinile și atunci ne vom pierde neamul.” Era
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
două stații. Am reușit să mă așez. Eram recunoscător. Mă simțeam un pic mai bine. Cel mai ciudat mi s-a părut când am ieșit afară de la metrou. Totul era în beznă. De fapt, nu era chiar întuneric, parcă era mohorât. «Straniu! Până acum a fost vreme frumoasă.» Am mers pe jos până la firmă. Încercam să merg drept, dar mi se împleticeau picioarele. Mă durea cumplit capul. Respiram greu. Îmi venea să vomit. Mă apăsa ceva pe piept. Parcă era mahmureala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
de lână cu un deget, am zărit plăcile de gheață împinse sub mine spre mal. Se stivuiau singure, cu marginile și vârfurile ridicate în sus, se stratificau unele peste altele, alcătuiau șiruri muntoase. Unele aveau un luciu sticlos, altele erau mohorâte, zăpada umpluse văioagele și se adunase în spatele brazdelor. Iar eu priveam de sus de tot la această priveliște arctică, așa cum o cunoșteam din pozele unei cărți. Kabluna - așa se chema cartea. În limba eschimoșilor nitsilni, numele ăsta denumea străinii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
cameră de dimensiunile unui teren de tenis. Nu după multă vreme, un bărbat Înalt și subțire, Îmbrăcat În uniformă de ofițer de la Luftwaffe, ne-a anunțat că Goering se schimbă și că ne va primi În zece minute. Palatul era mohorât: apăsător, grandios, afișând un aer bucolic care contrasta cu situarea lui urbană. Rienacker s-a așezat pe un scaun cu aspect medieval și nu a scos o vorbă cât m-am uitat eu În jur, ci doar m-a urmărit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
facem pă treabă. Dintr-un kil de carne, gătim felurite feluri, ca la recepție la ambasadă, da’ ce te faci că după ce-i duci tava la pat cu toate bunătățurile alea, odată o vezi că strâmbă din nas și se mohorăște, de-ți vine să turbezi, nu alta. Ardei umpluți, cică asta a vrut de fapt, mărgăritaru’ mamii, uite pă mâna cui am nimerit, să nu-mi tihnească la o vreme de bătrânețe, băiatu’ mieu, mai sclerozat decât mine, mărgăritaru’ mamii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
sacrilegiu să ne atingem. I-am spus că îl iubesc din tot sufletul și drept dovadă i-am mâncat o petală din trandafirul pe care îl ținea pe piept. Apoi am fugit. De atunci trecuseră patru ani. Era o zi mohorâtă de sfârșit de martie și, în loc să fie cald, începuse, spre exasperarea tuturor, să ningă. Seara am ieșit cu Nic și cu iustin la o bere într-un club de jazz de pe lângă Foișor, când l-am văzut trecând pe lângă noi și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
mai crescut, tata mă lua la meci și puteam vedea atunci o priveliște tipică anilor '60: un stadion întreg plin cu bărbați în cămăși albe, cu mânecile suflecate. Parcă trăiam într-un televizor alb-negru. Doar terenul, cu fotbaliștii în tricouri mohorî-te, aducea oarece culoare. Și uriașul cer azuriu de deasupra. Era o lume muncitorească, relativ benignă, cu țipi neciopliți și hazlii, pe care curgea sudoarea, cu coifuri de ziare pe cap, cu "huo"-uri și "dă-i la oase" lipsite
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
lui una, iar ea o mâncă pe cealaltă. Mi-e bine aici cu tine, departe de toată drama aia. Urăsc dramele! — Și eu, zise el. Urăsc drama. — Când am plecat de la tine eram atât de fericită! Dar acolo toți erau mohorâți și cârcotași, tot timpul supărați de ceva. Am fost nevoită să-mi ascund fericirea, bucuria asta nebună. Ai idee cât de greu poate fi? Slavă cerului că acum nu trebuie să mă mai prefac și pot să-mi las fericirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
cu pâlpâirile alea de neoane și draci încolăciți în minte, am luat o carte cu poze și text puțin, Albă ca Zăpada, și am intrat în bucătărie. Mama prăjea pâine pe plită, iar mirosul acela și becul aprins (era tare mohorât afară) făceau, nu știu cum să zic, ca bucătăria să pară primul și ultimul loc de pe pământ, singurul de a cărui existență nu te puteai îndoi, ca și cum Dumnezeu crease, mai întâi de toate, nu lumina, apele sau uscatul, ci bucătăria asta a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
suspine, murmurând. -Fata. Fata mea dragă!.. Ceasul arăta orele opt și douăzeci dimineața. Isi șterse ochii de lacrimi adevărate, cu dosul palmelor murmurând. Mai către amiază mă duc la cimitir!.. Memento mori!.. Era în ziua de Sf. Dumitru, o zi mohorâtă de toamnă târzie. Octombrie era pe sfârșite... Vântul toamnei sufla rece, frunzele copacilor cădeau pe aleile cimitirului fluturând leneș, într-un cântec abia șoptit, neauzit... In cimitir vântul mângâia ierburile și frunzele copacilor înalți, care cu foșnetul lor cânta în
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
-i Vasilica... nu-i ea!” murmură el, pomenindu-se strigând... ” Vasilica... Vasilica! ”. Și, se trezi murmurând... Vasilica!.. Vasilica!.. Ceasul arăta orele cinci și jumătate, nu mai adormi... gândurile îl luară în primire. A doua zi după Sf. Dumitru... o zi mohorâtă de toamnă târzie... Ziua se stingea încet-încet, ca o lumânare. Lumina era departe, moartă... Soarele nevăzut, se prăbușea în noapte. Era ceasul magic în care nălucele sunt gata să țâșnească din sufletul amărât de suferință, nemișcat și amorțit. Tăcere... o
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
din muzeul Guggenheim? Pe aeroport, la plecare, am băut o Coca-Cola originală. Singura. Cu toate că nici acum nu știu de ce e interzis să zici „fucka-cola“ în loc de Coca-Cola. NY was kinder to us Dan Sociu 1. Plecarea Era o dimineață de mai mohorâtă în București, așa că m-am hotărât să iau un avion spre New York și să mă ridic deasupra norilor, la soare. E o schemă la fel de bună ca să scapi și de aglomerația din metrou, de cea de la Piața Unirii mai ales. Chiar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]