483 matches
-
ducea crucea și toți aruncau cu pietre, urlau, aruncau cu venin până la cer, ea și-a scos năframa albă, pregătită pentru nunta sa și i-a dat-o lui Isus să-și șteargă fața. Figura lui a rămas imprimată pe năframă iar Isus i-ar fi spus: Femeie, pentru darul tău, eu îți dau în schimb, chipul meu! Am scris, cu mult înainte de-a merge în Israel, un poem dedicat Veronicăi, așa cum am scris în volumul „Băutori de nepăsări”, și
CONVORBIRE DE VIAŢĂ ŞI CUVINTE CU SCRIITOAREA ŞI JURNALISTA VERONICA BALAJ de EMILIA ŢUŢUIANU în ediţia nr. 2307 din 25 aprilie 2017 by http://confluente.ro/emilia_tutuianu_1493116356.html [Corola-blog/BlogPost/366390_a_367719]
-
au ajuns la nici un rezultat, deși au avut păreri, fiecare : e vorba de existența morții. Am înțeles că durerea scăpase sau se zbătea să iasă. Moartea era mult mai altminteri decât îmi impusesem să o văd eu, filtrând-o prin năframa de protecție cu care-mi legasem ochii. Maestrul a dat tonul. Restul este poveste”. Iar la sfârșit, prozatoarea a putut spune despre propriul laborator de creație: “Mie nu-mi rămân decât amintirea bucuriei, frisonul aproape cosmic pe șira spinării urcând
INTEPRETĂRI. SCRISUL CA JERTFĂ DE SINE ŞI ELIBERARE DE UMBRE. MELANIA CUC, ISUS DIN PODUL BISERICII (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 301 din 28 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Intepretari_scrisul_ca_jertfa_de_sine_si_eliberare_de_umbre_melania_cuc_isus_din_podul_bisericii_cezarina_adamescu_.html [Corola-blog/BlogPost/356447_a_357776]
-
Și mă visez, în nopți de vară, Într-un sătuc, pe mal de Prut, S-ascult un greier, cu-o vioară Doinind... dintr-un arcuș tăcut, Revăd privirea părintească, Atât de caldă și iubită, Care încearcă să-mi șoptească, De sub năframa înălbită, Înmiresmat de un major Un sunet dulce, cristalin, Cu suflul unui dirijor Ce-mi este astăzi alcalin, Esență pentru minte trează, Lucrată de vechi făurari, Din strune care mai vibrează, Emoții pentru noi lăstari... Un puls dintr-un țesut
SĂTUCUL MEU, ŞI ODISEEA de AGA LUCIA SELENITY în ediţia nr. 1221 din 05 mai 2014 by http://confluente.ro/Aga_lucia_selenity_1399314399.html [Corola-blog/BlogPost/365935_a_367264]
-
speriat, s- a resemnat și- a acceptat epuizat, paharul. Dar s- a pornit amnarul Cerului cu fulger scânteind. În gestul lui dumnezeiesc, oprind, S- a sprijinit de zid, cu sânge șiroind Apoi cu Veronica s- a-ntalnit, Iar ea cu o năframa l- a șters și l- a umbrit Și chipul lui pe sal s- a- ntipărit. A fost prima icoana adevărată. Suflete, - ai simțit? - S atâtea semne-porți Prin care trecem umili spre infinit. Drumul e lung, ai obosit și- ai suferit
VIA DOLOROSA de DANIA BADEA în ediţia nr. 1944 din 27 aprilie 2016 by http://confluente.ro/dania_badea_1461783563.html [Corola-blog/BlogPost/380871_a_382200]
-
până se-ntorc lăstunii, Prea multă toamnă tristă a poposit în tine Și scrie-mă-n solstiții cu cioburile lunii, Nicicând să nu mai sece fântânile din mine! Dacă din tot ce-am fost și-ai îndrăznit să-mi fii, Năframa neputinței ar răvăși iubirea, Nu știi vreun anotimp, în plus, de bucurii, Din care să rămânem nu doar cu amintirea ? Referință Bibliografica: Ines Vândă Popa / Ines Vândă Popa : Confluente Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1246, Anul IV, 30 mai 2014
INES VANDA POPA de INES VANDA POPA în ediţia nr. 1246 din 30 mai 2014 by http://confluente.ro/Redactia--Autori/Ines_Vanda_Popa.html [Corola-blog/BlogPost/342301_a_343630]
-
cântă puterea prin zbor, / Purtându-mi cântarea de biruința spre stele.” Însă, așa cum este o vorbă: “Speranțele nicicând nu mor”, la fel, la orizont, se întrezărește, ca o fata morgana, un ideal, un vis, încă o șansă: Îmi flutur azi năframa ce mi-am desprins din păr, / Iar tu-n galop aleargă, ca-n visu-mi tineresc, / Să-mi pui, ca niciodată, în plete flori de măr! La pieptul tău mă-nalță, magnolii să găsesc!” Optimismul revine, căci așa este viața cu
DRUMEŢ LA PORŢILE OCCIDENTULUI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1445 din 15 decembrie 2014 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1418604961.html [Corola-blog/BlogPost/367883_a_369212]
-
Zborul meu incontestabil Se va dizolva în dor. Voi transmite peste zare, Din suflet spre infinit, Dragostea nemuritoare Ca pe-un Soare moștenit. Iubirea va triumfa, N-are cum să se destrame, Chiar dacă-o vei camufla Cu o mie de năframe. Rămâi îngerul albastru Ce m-a învățat iubirea, Rătăcind din astru-n astru, Descoperindu-mi menirea! Referință Bibliografică: Ars poetica / Daniela Pătrașcu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 288, Anul I, 15 octombrie 2011. Drepturi de Autor: Copyright © 2011 Daniela
ARS POETICA de DANIELA PĂTRAŞCU în ediţia nr. 288 din 15 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Ars_poetica_0_1.html [Corola-blog/BlogPost/356697_a_358026]
-
părțile de ziuă cel mai adânc atrăgătoare în visuri pe care tot restul vieții le reconstituim topiți de plăcere premeditată. Cum erau serile tale? Îmi aduc ș-amu aminte Mâinile bătatorite ale tatei... Iar pe mama... parc-o văd Legând năframa după cap Când din cuptior Scotea pâinea zilelor, aburindă Ce-o mâncam fără grijă Ne culcam și adormeam... Aurel V. ZGHERAN (aurel.vzgheran@yahoo.com) Referință Bibliografică: Maria Șalaru. Cântecul ca o poveste (interviu, partea I) / Aurel V. Zgheran : Confluențe
MARIA ŞALARU. CÂNTECUL CA O POVESTE (INTERVIU, PARTEA I) de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 2023 din 15 iulie 2016 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1468610256.html [Corola-blog/BlogPost/368687_a_370016]
-
Ligii Scriitorilor Români etc. RĂSTIGNT pe CUVINTE Poezii Religioase din volumul în pregătire Noduri în haos Calea Pâinii Pe muntele vremurilor, în satul de dincolo, Departe, în inima codrului, Femeia își curăță casa. Prin colbul fierbinte, Gătată de sărbătoare, Cu năframa de foc și cămașa de lapte, Este timp de patru ceasuri Pe calea Pâinii. Cu desagii pe spatele încovoiat, Coboară la cooperativă. E Ziua pâinii, Sfânta Sâmbătă, Iar Dumnezeu se vede în aluat. Apoi, cu șapte pite, una pentru fiecare
POEZII DE MENUŢ MAXIMINIAN de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 589 din 11 august 2012 by http://confluente.ro/Poezii_de_menut_maximinian_al_florin_tene_1344745282.html [Corola-blog/BlogPost/360041_a_361370]
-
cu liniște încrederea Celei ce mi-a fost dat s-o iubesc... Am pierdut strălucirea soarelui! Iar liniștea ce-mplinise cu greu În inima-mi plânsă și tristă Un vis de o viață de om A-nceput să-și destrame năframa... Și totul se stinge de-acum, Precum, stinse din viață, Sunt frunzele toamna... Am pierdut strălucirea soarelui ! Și pașii mă poarta nesigur Spre haos... Nu-mi regăsesc echilibrul Și bâjbâi în mersu-mi nesigur Pe-nguste poteci lipsite de soare Ori
TE-AM PIERDUT... de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 743 din 12 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Te_am_pierdut_marian_malciu_1358008724.html [Corola-blog/BlogPost/342417_a_343746]
-
-l ajuta cumva. Cu inima zbătându-i-se a zbor de pasăre, culcă pe brațu-i nevolnic tâmpla arnăutului rănit, căutând a-l ogoi. Cu ultimele puteri, arnăutul îl puse a-i scoate din buzunare comoara lui ocrotitoare până atunci - niște năframe, pentru ca s-o ducă drept semn de rămas-bun în satul său. Doar ce-și rostise numele și pe-al locului de unde pornise la chemarea Domnului Tudor, că se și stinsese. Întrebând pe unul și pe altul întâlniți într-un joc
DEZLEGAREA de ANGELA DINA în ediţia nr. 2158 din 27 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1480233055.html [Corola-blog/BlogPost/384294_a_385623]
-
duminică. Intrase în curtea bisericii și după slujbă, întrebase de familia arnăutului. N-apucase a spune pricina care-l mânase într-acolo, că-i apăruseră în față trei fetișoare mărunțele, cu privirile încețoșate de lacrimile presimțirilor. Emisarul scoase de la piept năframele aduse, îndreptându-le către copile. Cea năltuță luă năframa sinilie, mijlocia, pe a gălbie. Doar cea sângerie rămăsese. A cui să fi fost?! Mezina privea îndurerată la cârpa ceea, întrebându-se în ce fel batista ei albă, pusă de tăicuțu
DEZLEGAREA de ANGELA DINA în ediţia nr. 2158 din 27 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1480233055.html [Corola-blog/BlogPost/384294_a_385623]
-
de familia arnăutului. N-apucase a spune pricina care-l mânase într-acolo, că-i apăruseră în față trei fetișoare mărunțele, cu privirile încețoșate de lacrimile presimțirilor. Emisarul scoase de la piept năframele aduse, îndreptându-le către copile. Cea năltuță luă năframa sinilie, mijlocia, pe a gălbie. Doar cea sângerie rămăsese. A cui să fi fost?! Mezina privea îndurerată la cârpa ceea, întrebându-se în ce fel batista ei albă, pusă de tăicuțu la piept, se-nroșise?! Orfanele căzură-n genunchi ținându
DEZLEGAREA de ANGELA DINA în ediţia nr. 2158 din 27 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1480233055.html [Corola-blog/BlogPost/384294_a_385623]
-
sacre din univers iar pentru autor : ”cerul poate deveni timpanul imens/ fereastra vederii ochiului tău de lumină/ milioanele de frunze gândurile tale vorbitoare/ vei arde spre seară în șemineu câteva apusuri/ iar umbra ta va reuși să șteargă ca o năframă/ sudoarea de pe fruntea zbârcită a râului Stix” (p.173). Considerând lumina - corolă a iubirii - drept simbol al lumii informale, ieșind din imaginar spre experiența luminii-metaforă, autorul leagă creația sa de valorile ei: ”de o viață învăț limbajul luminii și asist
ELISABETA IOSIF COROLELE IUBIRII CRONICĂ LA VOLUMUL ”A.D.N.-UL FERICIRII” DE DAN TIPURIȚĂ de ELISABETA IOSIF în ediţia nr. 1965 din 18 mai 2016 by http://confluente.ro/elisabeta_iosif_1463597775.html [Corola-blog/BlogPost/380026_a_381355]
-
ani, deochiată la o nuntă bogată, fiind cea mai frumoasă copilă din împrejurimile a câtorva localități), mama mă considera ca și fată de măritat, cu atâta zestre. Pereții Odăii erau îmbrăcați cu macaturile cele mai frumoase, cu Icoane încadrate în năframe de in, cu costume populare de toate mărimile pentru gustul și mândria tuturor celor ai casei, din zonele argeșene și muntenești. În Sâmbăta Mare se mai cocheta puțin cu ultimile pregătiri și înfrumusețări pentru cea mai mare Sărbătoare a Cosmosului, iar
TRADIŢII ALE SFINTELOR PAŞTI PĂSTRATE ÎN SUFLETUL VÂLCEANULUI de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 1209 din 23 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Gheorghe_constantin_nistoroiu_1398209325.html [Corola-blog/BlogPost/347927_a_349256]
-
nimb al muceniciei pentru credința ortodoxă, pe care nu a părăsit-o nici în fața călăului. Astfel, în apropierea Paștelui anului 1714, printr-un trimis al Înaltei Porți, care a sosit la București, lui Constantin Brâncoveanu i se pune pe umăr năframa de mătase neagră, semnul maziliei. A fost dus împreună cu familia și o parte din averi la Constantinopol unde va fi închis în sumbra închisoare „Edicule” (Închisoarea celor șapte turnuri). Aici au fost ținuți închiși vreme de 4 luni, fiind supuși
Sfinţii Martiri Brâncoveni / Drd. Stelian Gomboş by http://uzp.org.ro/sfintii-martiri-brancoveni-drd-stelian-gombos/ [Corola-blog/BlogPost/93346_a_94638]
-
asta mai mult decât în prima zi a înghețului macii din palma mea sărutul viu al nopților albe în care fluturii și-au pierdut cupele cu nectar De atunci mă doare linia vieții acolo visele au început să își rupă năframele năpârlesc de culori eu adun doar albastrul și violetul pentru cerul din ochii tăi pentru doliul din macii mei Referință Bibliografică: Cântecul lebedei - macii din palma ta / Violetta Petre : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 781, Anul III, 19 februarie
MACII DIN PALMA TA de VIOLETTA PETRE în ediţia nr. 781 din 19 februarie 2013 by http://confluente.ro/Cantecul_lebedei_maci_din_p_violetta_petre_1361268769.html [Corola-blog/BlogPost/352001_a_353330]
-
în zadar, fulgi sălbatici mă ningi ca o iarnă de jar, tu, mireasă de schit printre ziduri de cruci, așteptări mi-ai albit sub nisip de năluci, vin luceferi să-ți doarmă pe sub fruntea-ți de frunze, mă ascunzi sub năframă să nu-ți pier de pe buze, șoapte-mi dori prin visări când te-mbrac în săruturi, muști din mine mirări pe sub trestii, te scuturi! Zbor de tine-nflorind pe obraji de castani, o durere-amuțind prinsă-n lacrimi de ani, umbra ta
TĂCERI DE MĂTASE de DOINA BEZEA în ediţia nr. 1846 din 20 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/doina_bezea_1453301922.html [Corola-blog/BlogPost/371056_a_372385]
-
somnoroase Anida - și m-am cuibărit pe ramul tău înflorit să-mi adorm dorul de tine aripa ta frântă cu aripa mea rănită * au adunat un zbor uitat într-o toamnă fără ploi - te iubesc Anida - vântul și-a întins năframele cenușii peste glasul tău * și eu nu mai aud cum mă chemi să-ți trezesc ploaia de nuferi pe care mi-o promiți de când a răsărit amurgul peste fruntea ta * - ești frumoasă Anida - și cuvintele nu mai rodesc în stânca
ADINA NICOLESCU DIN AGIGEA (CONSTANŢA) – O OAZĂ VIE DE POEZIE de ROMEO TARHON în ediţia nr. 672 din 02 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Noneadina_nicolescu_din_agigea_constan_romeo_tarhon_1351842103.html [Corola-blog/BlogPost/344999_a_346328]
-
acoperi în poiene ... Eu te aștept cu toate tăcerile ce-mi dai Te voi primi-n albastrul pe care-l așteptai ... Clipă ruginie Mi-s toamnele aproape de suflet și ce dor Atâtea ploi de gânduri deschise peste mine! Ai aruncat năframa plecării-așa ușor Și mă pândesc furtuni și ce de toamnă vine! Ies mările din haine și-s valurile moarte; Nu mai ajung la țărmuri, sirenele-au plecat, Meduzele-s albastre și viețile uscate Le-au invadat iubirea și toate
ADINA NICOLESCU DIN AGIGEA (CONSTANŢA) – O OAZĂ VIE DE POEZIE de ROMEO TARHON în ediţia nr. 672 din 02 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Noneadina_nicolescu_din_agigea_constan_romeo_tarhon_1351842103.html [Corola-blog/BlogPost/344999_a_346328]
-
atunci când conștientizează lipsa celei dragi și “strigă” cu disperare: “Te-am pierdut”: “Am pierdut strălucirea soarelui! / Iar liniștea ce-mplinise cu greu, / în inima-mi plânsă și tristă, / un vis de o viață de om / a-nceput să-și destrame năframa... / Și totul se stinge de-acum, / precum stinse din viață / sunt frunzele toamna...” Folosind repetiția cu măiestrie, Marian Malciu subliniază rolul pe care Ea, Lelia, l-a avut în viața trăită frumos alături de cel pe care l-a înconjurat cu
MĂRGĂRITARE LIRICE, MĂRGĂRITARE CARE VINDECĂ! de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1006 din 02 octombrie 2013 by http://confluente.ro/Margaritare_lirice_margar_marian_malciu_1380666136.html [Corola-blog/BlogPost/345664_a_346993]
-
Mi-e dor de ochii tăi senini, albaștri, De vorba ta blajină de sihaștri. Mi-e dor să m-aștepți seara la portiță; Eu să mai vin fluierând pe uliță. Mi-e dor să-ți mai fac un nod la năframă, Să te mai văd trebăluind, of, mamă! Mi-e dor să mai merg cu tata la coasă, Prin iarbă, desculț, când roua se lasă, Să mai adorm pe-o căpiță de fân, Cu greieri, la scripcă, arcușul să-ngân. Mi-
DOR DE ŢARĂ de GEORGE SAFIR în ediţia nr. 118 din 28 aprilie 2011 by http://confluente.ro/Dor_de_tara.html [Corola-blog/BlogPost/350818_a_352147]
-
februarie 2015 Toate Articolele Autorului Eclesiastul 3: 14 Oare mai am încă o zi și mâine? Mai am o șansă să îndrept ceva? Apusuri vin cascadă peste mine Și șovăind, călcând peste ruine, Îmi depăn viața ce-am trăit cândva. Năframa amintirilor se-așterne Peste trecutul zbuciumat și slut Și în bătăi de orologiu cerne Trăiri și vorbe, idealuri terne Ce n-au avut final, doar început. Nu pot să-mi amintesc intrarea-n lume, Nici primul pas, primul cuvânt, s-
O NOUĂ ZI de LUCICA BOLTASU în ediţia nr. 1510 din 18 februarie 2015 by http://confluente.ro/lucica_boltasu_1424286053.html [Corola-blog/BlogPost/377287_a_378616]
-
din 30 ianuarie 2013 Toate Articolele Autorului Poezii religioase din volumul în pregătire „Noduri în haos” CALEA PÂINII Pe muntele vremurilor, în satul de dincolo, Departe, în inima codrului, Femeia își curăță casa. Prin colbul fierbinte, Gătată de sărbătoare, Cu năframa de foc și cămașa de lapte, Este timp de patru ceasuri Pe calea Pâinii. Cu desagii pe spatele încovoiat, Coboară la cooperativă. E Ziua pâinii, Sfânta Sâmbătă, Iar Dumnezeu se vede în aluat. Apoi, cu șapte pite, una pentru fiecare
RĂSTIGNT PE CUVINTE de MENUT MAXIMINIAN în ediţia nr. 761 din 30 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Menut_maximinian_rastignt_menut_maximinian_1359532842_lmvoc.html [Corola-blog/BlogPost/359349_a_360678]
-
de dezmierdări. Cand vocea pare că se pierde Din trup ce-mi sade nefăptură, Tu, dragoste, din tot ce-i verde, Mă reclădești, iar, în natură. Și când din toate mă destrăma Și neputința, si alean, Tu dragoste, te faci năframa, Pe capul orei din cadran. Ești fanion de mântuire A sufletului chinuit, În viața însăși, rostuire A tot ce-mi este cuvenit. 9 iunie 2016, Constantă Sursă foto: Firesc sedus / Lorena Georgiana Crăia : Confluente Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2019
FIRESC SEDUS de LORENA GEORGIANA CRAIA în ediţia nr. 2019 din 11 iulie 2016 by http://confluente.ro/lorena_georgiana_craia_1468238213.html [Corola-blog/BlogPost/350628_a_351957]