983 matches
-
bătrân“. Nuvela are un caracter scenic, specific manierei literare a lui Ion Luca Caragiale, dialogurile conțin replici scurte, gesturile sunt descrise detaliat, completând fișa psihologică pe care o realizează autorul în această creație. Nuvela este o proză psihologică de factură naturalistă, urmărind stările de conștiință și de comportament ale eroului principal prin monologuri interioare sugestive, iar destinul dramatic are la bază lăcomia exagerată a acestuia, dar și tare genetice, întrucât „incontestabil există o tară în familia în care un frate înnebunește
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
mai multe dintre ele, cum ar fi făina de ovăz, germenii de grâu și albșul de ou sunt și în zilele noastre utilizate în fabricarea cosmeticelor și medicamentelor. Din acest punct de vedere, Ovidiu se află în opoziție cu filosoful naturalist roman, Pliniu cel Bătrân, al cărui compendiu de tratamente faciale includea adesea ingrediente exotice, otrăvitoare sau dezgustătoare.
De medicamine facies feminae () [Corola-website/Science/317944_a_319273]
-
intens cu noile discipline științifice. În acest sens, el a căutat să elibereze islamul de misticismul extrem, accentuând importantă elementelor științifice în cadrul teologiei islamice. Aceste încercări i-au adus desigur foarte multe critici din partea mișcărilor musulmane ortodoxe, fiind catalogat că "naturalist." Printre cele mai importante activități academice ale sale se numără și comentariul Bibliei, prima încercare de comentariu biblic din cadrul spațiului musulman. Scopul acestui comentariu a fost acela de a descoperi autenticitatea textelor biblice și caracaterul revelator al acestora. În mentalitatea
Syed Ahmad Khan () [Corola-website/Science/336473_a_337802]
-
de balet și se îndrăgostește de dansatoarea Olga Koklova, cu care se căsătorește în vara anului 1918. În timpul călătoriei în Italia, vizitează orașul Napoli și vechile ruine de la Pompei, unde admiră picturile murale romane. Picasso reintroduce stilul compozițiilor figurative, reprezentate naturalist, cu contraste de lumină și umbră. Desenul elegant se limitează uneori doar la reprezentarea contururilor corpurilor de femei sau copii ("Nud șezând", 1923). Coloritul amintește de perioada "roză" ("Arlechin cu mâinile împreunate", 1923). Este o perioadă liniștită de viață de
Pablo Picasso () [Corola-website/Science/297881_a_299210]
-
scris de Altman & Brian McKay după romanul "McCabe" de Edmund Naughton. Director de imagine este Vilmos Zsigmond și coloana sonoră include trei piese scrise de Leonard Cohen de pe albumul său "Songs of Leonard Cohen" din 1967. Fiind unul dintre filmele naturaliste ale lui Altman, regizorul l-a caracterizat ca fiind un film anti-western deoarece filmul ignoră sau subminează un număr de convenții privind acest gen de producții. În 1972 a fost nominalizat la Premiul Oscar pentru cea mai bună actriță în
Mc Cabe și Domnișoara Miller () [Corola-website/Science/327456_a_328785]
-
înnodate, cu scene de vânătoare, probează virtuozitatea impresionantă din perioada Safavizilor persani. În Imperiul Otoman, la ornarea suprafețelor de interior și exterior, era folosită teracota de ceramică. Combinarea stilurilor islamic, persan și hindus în subcontinentul indian a produs un stil naturalist în timpul împăraților moguli. În Imperiul Otoman a apărut stilul saz, cu mai puține figuri geometrice. Bisericile, moscheile și templele din toată lumea i-au atras pe cei mai buni artizani și muzicieni. Sentimentele religioase i-au stimulat să creeze opere delicate
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
Cantoria" pentru Domul din Florența. În pictură, Cimabue (1240-1302) și elevul său Giotto di Bondone (1266-1337) - prin frescele din capela "Scrovegni" din Padova și din capela "Santa Croce" din Florența -, pot fi considerați ca precursori. Masaccio (1401-1428), cu motivele sale naturaliste și aplicarea perspectivei în desen, este socotit deschizătorul de drum în pictura din perioada timpurie a Renașterii. Ciclul de fresce în "Cappella Brancacci" din biserica ""Santa Maria delle Carmine"" din Florența impresionează prin individualitatea și plasticitatea noului stil. Și Paolo
Istoria artei () [Corola-website/Science/297389_a_298718]
-
n. 25 martie 1876, Bâznoasa (azi Lunca) jud. Botoșani - d. 20 octombrie 1969, București) a fost un renumit zoolog român. A întemeiat Stațiunea Zoologică de la Sinaia (1922). Membru fondator al Academiei de Științe din România (1938). A fost un pasionat naturalist. Armean din Moldova după mamă (Erbiceanu). Căsătorit în 1903 cu Maria Buiucliu (Maria Șt. Buicli), descendenta unei familii armenești de junimiști, au avut împreună o fiică, Maria-Zanfira, căsătorită cu avocatul Constantin (Titu) Deleanu (decedat la 4 februarie 1966). A fost
Andrei Popovici-Bâznoșanu () [Corola-website/Science/332059_a_333388]
-
s-a consacrat și un simpozion "Dogmă Dogmei" la care au combătut Jesper Jargil, autorul documentarului Hamiliated (portretizîndu-l pe Lars von Trier cu ai săi Idiots) și Carl Bessai care a prezentat filmul Johnny, prima producție nord-americană în stilul canonului naturalist propus de tandemul von Trier-Vinterberg, despre un băiat al străzii urmărit pe timpul viscolului care a paralizat orașul nu demult. Evident, în discuție a intrat și Mifune a Dogme 3 (Ursul de Argint la Berlin) al danezului Soren Krag-Jacobsen, înscris la
Toronto '99: redobîndirea sperantei by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/17575_a_18900]
-
aproape toate tezele acelea sânt cuprinse în Vechiul Testament și cuprind maniera de a vedea iudaică. Noul Testament, adică temelia bisericii creștine, mai nici nu coprinde teze de cosmogonie sau de teogonie, încît nici așa-numita liberă-cugetare, care substituie Cărții Facerii doctrine naturaliste, nu are a face de-a dreptul cu miezul bisericii creștine, ci cu accesoriul dogmatic al Testamentului Vechi. Ieie cineva în mod cât de superficial ideea despre Dumnezeu din Testamentul Vechi în care creatorul se mânie, cere jertfe crunte și
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
bun într-un fel de menajerie de curiozități etnologice și zoologice, a cărei exemplare gândesc și vorbesc tot atât de ciudat pe cât de ciudate arată. Se vede că teoria de "om și om" a fost pricepută la noi cu totul conform spiritului naturalist al secolului nostru, și nația a voit să trimeață un șir de specimine omenești dintre acelea cărora nu le lipsește, pentru a fi pure expresii vertebrate ale regnului respectiv, decât deosebirea unui fir de păr aruncat într-o cumpănă. Ecce
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
înlesnind nu atât accesul către sfera referențială, cât mai curând apropierea poeziei de statutul prozei ficționale. Să ne amintim de oroarea pe care i-o stârnea lui Mallarmé arta evocării, produs al unei imaginații extensive, exersată cu consecvență de prozatorii naturaliști din speța lui Zola. Din această perspectivă, distincției conotație/denotație îi putem substitui - poate cu mai mult temei - distincția dintre liric și epic: În ultimă analiză separarea de către simboliști a poeziei de tot ceea ce nu e ea însăși (ca să revenim
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
ajungându-se în cele din urmă la o nouă structură valorică a existenței: Poezia realului nu înseamnă, cum ar putea crede cineva, transcrierea aseptică, neimplicată, a ceea ce se vede, înregistrarea banală a faptelor banale, nu înseamnă nici transcriere fidelă sau naturalistă a cotidianului. Fidelitatea își are și ea subtilitățile și strategiile ei (literare). Denotativul, în modestia lui asumată, poate fi profund (și într-un mod mai rafinat), conotativ, eludând, cu bună știință (sâc!) arsenalul de simboluri, trimiteri, sofisticare metaforică. Nu înțeleg
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
ierarhizări), toate atitudinile și comportamentele celorlalți, În calitatea lor de forme particulare de viață care Întruchipează anumite valori și norme justificate prin Însuși faptul că există. Ceea ce Înseamnă a cădea În ceea ce numim, pe urmele lui George Edward Moore, sofism naturalist: ajungem, prin inferență, de la „asta există” la „trebuie să faci asta” (Taguieff, 2000, pp. 429-431). Or, corectat prin exigența de universalitate, imperativul diferențialist este, ca să spunem așa, el Însuși relativizat, având drept conținut obligația de a respecta la ceilalți numai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
intereselor sale, sau are motivații mai profunde, legate de identitatea sa? În sfârșit, și acesta este un punct esențial, solidaritatea pe care se bazează societățile noastre trebuie gândită pe baza „unui raport contractual Între indivizi autonomi, sau În funcție de un principiu naturalist al preferinței manifestate Între persoane de origine identică” (ibidem, p. 20)? Cu alte cuvinte, universalismul trebuie oare să primeze asupra particularismului? Vastitatea și varietatea temelor evocate ne arată dificultatea de a defini clar obiectul cercetării. Astfel Încât credem că nu este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
să se replieze În sânul comunității sale de origine pentru a găsi aici sursele recunoașterii care dă sens și valoare existenței sale” (ibidem, p. 23). Normal, spune cu justețe Abou, dar nu și lipsit de pericole. Preocupați să respingă ipotezele naturaliste (care Încercau să explice diversitatea culturală prin rolul mediului sau al „rasei”), culturaliștii au inversat pur și simplu raportul cauzal, atribuind culturii o asemenea influență Încât să o facă În stare să modeleze proprietățile psihofiziologice ale oamenilor. În plus, au
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
referințe factuale și țin de „arbitrarul cultural”). Oricare ar fi proporția lor de adevăr (nu putem nega nici variabilitatea normelor, și nici exigența unei anumite proporționalități Între retribuții și contribuții), aceste construcții stârnesc obiecții, pentru că se bazează pe o viziune naturalistă sau sunt prea puțin compatibile cu paradigma weberiană a Înțelegerii. Teoria lui Rawls, mai ales, a făcut obiectul a două tipuri de critici: primele, venite din partea lui Robert Nozick și a curentului libertarian, denunță lipsa de legitimitate a „principiului diferenței
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
autentic. Misiune fără sfârșit și, În egală măsură, exigență minimă a gândirii. Despre relativitatea culturilor Punctul de vedere specific sociologiei sau etnologiei s-a construit, În mare măsură, Împotriva celui al antropologiei fizice. S-a străduit deci să respingă ipotezele naturaliste care căutau să explice diversitatea comportamentelor umane prin rolul eredității sau al rasei. Invers, prin debiologizare și denaturalizare, sociologul acordă atenție, Înainte de toate, condițiilor socio-istorice În care trăiesc colectivitățile umane. El se opune oricărei forme de gândire esențialistă și, grijuliu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Linné, Buffon, Blumenbach etc.) Începând de la mijlocul secolului al XVIII-lea, ca un concept clasificator, cu sensul de varietate a unei specii sau subspecie. Mai precis, observăm că anumite aspecte ale rasismului ca fenomen modern au apărut independent de clasificările naturaliste ale „raselor umane” și Înaintea lor. Aceste forme prerasialiste, o dată ce sunt recunoscute ca atare, duc la extinderea teoriei modernitare (Împotriva modelului ultrarestrâns al lui Lévi-Strauss): pe de o parte, atribuindu-i ca obiect modurile de excludere bazate pe „sânge”, ereditate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
În teoriile rasialiste și În rasismele ideologice din secolele al XIX-lea și XX, aceste reprezentări, temeri și scheme vor fi regândite În cadrul unui proiect pozitivist sau materialist de creare a „științei despre om”, ce presupune nu doar existența clasificărilor naturaliste ale „raselor umane”, ci și descrierea „științifică” a „caracterelor distinctive” și a „aptitudinilor respective” ale acestora, ca și a moravurilor lor, de către etnografie și antropologia În sens restrâns (antropologia fizică). Această ipoteză presupune că rasismul nu și-a Început cariera
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
stereotipuri privind rasele „superioare” și „inferioare”. I se Întâmplă chiar și prudentului Buffon să noteze că „intervalul care separă maimuța de negru este greu de perceput” (Buffon, Despre degenerarea animalelor, citat de Topinard, 1885, p. 43). Înscrierea omului, prin intermediul clasificărilor naturaliste, În seria animalelor, deci În sistemul zoologic, a favorizat abandonarea tezei de origine biblică a unității fraterne a speciei umane și a impus, În lumea științei, doctrina poligenistă, conform căreia specia umană actuală derivă din mai multe rădăcini distincte, din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
să înglobeze tot ce-i bun în primele două și să elimine zgura". O prefăcută observație estetică aflăm în documentul menționat, unde Prima biruință a lui Ion Jipa "este lucrarea grăbită a unui om de talent. Foarte puternică, cu înclinații naturaliste, are un final înghesuit. Refăcută, în parte, va fi o bucată bună. E vorba de sabotajul la o fabrică de lăzi de muniții în ajunul lui 23 August". Nici M. Eminescu nu scapă de ochiul vigilent al partidului care emite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
se comportă contradictoriu. Ademenit, la început, de zonele stranii, de fantasmele spăimoase ale subconștientului, cu lunecări în macabru, cultivă, pe de altă parte, în izvodirile lui sămănătoriste, îndatorate mult lui Mihail Sadoveanu, o viziune de un realism crud, cu excese naturaliste. Sentimental, vag disimulat, și într-o atare ipostază M. își învăluie „tabletele” într-o pânză de melancolie, străpunsă ici-colo de fine persiflări. E păcat că nu a apucat să-și valorifice într-o creație consistentă agerimile de moralist ce se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288137_a_289466]
-
dominate inițial de burghezia ridicată din straturile medii ale societății feudale. În noua societate, primii săi intelectuali nu au omis "natura" din construcțiile teoretice. În două domenii importante ale conștiinței, și anume religia și dreptul, a fost un adevărat curent "naturalist". Ulterior, burghezia s-a amestecat atât cu părți din vechea nobilime, cât și cu parveniți din "aristocrația muncitorească" și din alte pături sociale. "Proletariatul" descris de muncitoarea Flora Tristan (1803-1844) în Preumblări prin Londra (1842) a fost preluat de Engels
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
a pregătirii profesionale și altele. Altfel spus, au apărut alte nemulțumiri, renunțări și critici ale modelelor și practicilor comunitare, ale organizării relațiilor oamenilor cu participarea tot mai multor profesioniști din științele sociale și umane. S-a observat atunci că majoritatea naturaliștilor și politehniștilor nu se considerau implicați. Rămâneau indiferenți, considerându-se "neutri", pentru că disciplinele lor nu erau vizate de mișcările tinerilor contestatari. Această "falie" între intelectuali a apărut și în țările estice, cu înfățișările produse de falimentările miilor de întreprinderi industriale
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]