499 matches
-
est care zburătăci în toate direcțiile grămada de frunze de lângă tomberon. Un ciudat miros de levănțică se răspândi în cartier. Dincolo de vârfurile plopilor din cimitir, o formațiune rubinie de nori cumulonimbus stăruia pe cer sub forma unei herghelii care galopa neauzit în asfințit, prevestind cine știe ce alte nenorociri. Un singur lucru era cert: încă o noapte urma să vină.” Sabina FÎNARU
Val Mănescu () [Corola-website/Science/337550_a_338879]
-
cu desene de Radu Roșian „Transilvanian poems”, in english by Mariana Zavati Gardner și John Eduard GardnerEd. Aplisoft „Empatia Divina”volum de poeme multiligveditura Polidava „Purpura, iarna” - poemeeditura Eubeea „Castelul Prichindel” - poeme pentru copii( tandem cu Ion Urda) Editura Polidava „Neauzit de lumină „-poeme”editura Polidava „ Oglinda verde/ Le miroir vert, românofranceză, editura Poetes a vos plumes, Paris „ Poeme din Transilvania” - poemeeditura Polidava Opera editată Debut revuistic concomitent: 1970-revistele Famila, Luceafărul, Gazeta Literară, Tribuna de Cluj. Debut editorial prin concurs, „Toate
ANUL 6 • NR. 8-9 (16-17) • IANUARIE-FEBRUARIE • 2011 by Eugen Evu () [Corola-journal/Journalistic/87_a_62]
-
un alt italian, Dominico Trevisano, scrie din capitală otomană: ""Maiestatea să, sultanul, este atât de îndrăgostit de ea, încât se spune că refuză să fie cu vreo altă femeie în afară de ea. Nici unul din predecesorii săi nu a făcut așa ceva, lucru neauzit la turci care au obiceiul de a avea nenumărate femei."" Câștigând titlul de „Hasseki” (concubină favorită aleasă să dea naștere prinților sultanului, a doua ca importanță în harem după sultana-mamă) i-a dăruit lui Suleiman un moștenitor, Mehmed, în 1521
Roxelana () [Corola-website/Science/328812_a_330141]
-
pe malul mării. Sunt iubitul tău, sunt fiul tău. Sunt Tânărul numit Corbul. Iar noi doi nu putem fi liberi. Suntem în mijlocul unui vârtej uriaș. Uneori ieșim în afara timpului. Undeva, am fost loviți de trăsnet. De un trăsnet nevăzut și neauzit." Petrec a altă noapte de dragoste împreună. Capitolul 34 Hoshino îl întreabă pe Nakata dacă s-a întâmplat ceva după deschiderea pietrei de intrare. Nakata este din nou foarte obosit și are nevoie de somn. Hoshino petrece timpul prin oraș
Kafka pe malul mării () [Corola-website/Science/315358_a_316687]
-
laxitatea religioasă și morală să stârnească mânia divină. [citation needed] Pentru o perioadă de aproape două secole Falsele Decrete nu au avut succes din cauza împletirii puterii ecleziastice cu cea laică, dar și pentru că revendicările hotărâte pentru pedeapsa capitală erau de neauzit în istoria anterioară bazată pe conceptul creștin al milei și iertării. Schimbarea s-a produs odată cu venirea Inchiziției în 1184. Sectele catarilor și valdezienilor erau o țintă comună, dar acești „eretici” nu erau persecutați numai pentru presupusul satanism dar și
Sodomie () [Corola-website/Science/305568_a_306897]
-
să audă sâcâielile celorlalți. Îl deranjau? Se obișnuise cu ele? Se părea că nici una, nici alta. Când auza asemenea remarci, se înroșea, ca toată lumea. Urechile, mai ales, i se făceau roșii ca focul. Era o dovadă că sâcâielile nu rămâneau neauzite. Dar comportarea sa nu-i reflecta sentimentele. Se purta la fel ca calm ca și cum insultele ar fi fost rostite în urechile unui cal. Ba chiar, în asemenea momente, putea fi dezarmant de fermecător. Inima lui era ca o floare prinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cu care a fost anunțată, armata Seniorului Ieyasu a revenit de la Narumi la Hamamatsu. Pe de altă parte, armata Seniorului Katsuie, care ajunsese până la granița cu Omi, pare acum să-și fi oprit înaintarea. Hideyoshi zâmbi tăcut, apoi murmură aproape neauzit: — Se pare că de data asta și Seniorul Ieyasu a fost cam nedumerit. Desigur, nu e decât un rezultat indirect, dar reiese că nevoia de a-l opri pe Ieyasu a dispersat puterea militară a lui Mitsuhide. Cât de întristați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
existență, ci pentru unii implică sacrificii personale, pentru alții împlinirea unor datorii cătră patrie ca o sfântă moștenire de la părinți, conservatorii, zicem, izbutiseră a ține guvernul țării în liniște și cu orânduială cinci ani de zile de-a rândul, lucru neauzit de la introducerea Constituției încoace, de când toate ministeriile avuseră un trai efemer. În cinci ani însă suferințele personale ale tuturor doritorilor de posturi, a tuturor advocaților de provincie se sporiseră într-un mod înspăimîntător. Putere cu orice preț era deviza lor
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
nici o concesie primejdioasă ideilor veacului. Cine în această privire nu e pentru noi e contra noastră. [27 mai 1879] ["CESTIUNEA WARSZAWSKY- BRĂTIANU-MIHĂLESCU... Cestiunea Warszawsky - Brătianu - Mihălescu e desigur pagina cea mai neagră din istoria celor din urmă ani ai României. "Neauzit va fi și va rămâne pentru toți timpii ca tocmai capetele supreme ale administrației române, refuzând pe de o parte cu stăruință rechizițiile convenite cu guvernul unui stat mare, să le acorde totuși unui bancher; neauzit, ca ceea ce o împărăție
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
urmă ani ai României. "Neauzit va fi și va rămâne pentru toți timpii ca tocmai capetele supreme ale administrației române, refuzând pe de o parte cu stăruință rechizițiile convenite cu guvernul unui stat mare, să le acorde totuși unui bancher; neauzit, ca ceea ce o împărăție nu câștigă, să câștige personalele mijloace ale unui gheșeftar. Noua scrisoare pe care ne-o trimite d. Moldoveanu arată în sfârșit că meschinăriile întrebuințate aici în țară contra intendenții imperiale a silit-o pe aceasta să
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
adresăm, pe acela al dovezii numite ad hominem. Acum câteva luni, la 15 mai 1879, "Presa" relata alegerea colegiului I pentru Senat. Ce zicea "Presa" pe atunci? Toți fruntașii națiunii pe cari un sistem fatal li persecutase cu o furie neauzită națiunea-i îmbrățeșează și-i trimite ca să-i puie față-n față cu persecutorii lor. Aceia pe care partidul radical îi declarase de trădători națiunea-i recunoaște din nou ca stâlpi ai săi. Cari erau acei stâlpi, acei fruntași? "Presa
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
intelectuali. Vorbirea era discurs gol, auzit ca instrument de teroare verbală, dar nu ascultat. Un paralizant al oricărui act de voință. Iar actio nu era rezultat al elocinței convingătoare, ci mișcare automată determinată de teama semănată prin aparatul represiv nevăzut, neauzit. Gol, cum era, discursul trecea numai prin gura celui care îl vobea. Proba, făcută, era că, tot întorcând foile, îl citea încă o dată, de la capăt, mecanic. Și ne mai mirăm că în estul european (noi fiind cei mai la est
Nevoia de elocință by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/11153_a_12478]
-
să stau aici la bar și să beau. Nici eu, recunoscu muzicianul, așezîndu-se lîngă ea, dar cel puțin eu am instrumentele. CÎnd mă opresc din afaceri, mai trag cîte o cîntare. Începură să-și compare tatuajele și discuția deveni de neauzit. — Nici un pesimist prin preajmă, Îi șoptește Wakefield lui Ivan, ăștia au viitorul În față: să stea la bar și să pilească și să socoată ce parte a corpului să-și mai găurească. — Între timp, pot să se și Îndrăgostească, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
și asta - dacă ar fi să fiți sinceri - este singura arhitectură care vă interesează acea arhitectură construitoare de adăposturi și care urmărește numai dragostea-i departe de guverne poliție granițe și mîndria proprietății. Sentimentul utopic este Întîmpinat cu un dispreț neauzit, dar palpabil de către cîteva, doar cîteva suflete din sală; probabil artiștii care au venit din Europa ca să-și prezinte operele aici; ei au mîndria proprietății și se tem de utopii. Mi-ar place să văd un proiect colectiv al adolescenților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
i, un gest inutil, atâta vreme ce „rolul profesorului de român? este de a stârni dragostea de lectur?, patimă pentru carte, sfiiciunea nobil? În fața ideii de frumos " . Cum misiunea poetului este, de la Rimbaud Încoace, aceea de a revelă „nev?zutul, neauzitul, inefabilul" , „de a dezv?lui personalitatea latent? a lucrurilor", spa?iul descrierii se modeleaz? conform viziunii artistice pe care acesta o are asupra universului. Lumea operei Înceteaz? a mai fi „o mas? opac?", nesemnificativ?? ?i devine, printr-un complex sistem
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
iruri de sunete ondulate succesiuni de vocale ?i consoane al c?ror final reîmprosp? teaz? impresia c? „versul nu s-a Încheiat Inc? ?i nu se va Încheia Inc? niciodat?, c? el I?i mai deap??? firul sonor, pierdut ?i neauzit, Într-o Înnegurat? dep?rtare" (E. Papu). De remarcat ar fi ?i faptul c? vocală „a" se afl? În toate cuvintele acestui vers, la mijloc adev?rât? ax? de simetrie În jurul c?reia poetul Înal?? catedrală să de sunete din
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
a vocalei scurte „i" din ultimul vers deschid perspectiva „dep?rt?rii l?untrice" " ; avem astfel sentimentul c? „versul nu s-a Încheiat Inc?? ?i nu se va Încheia niciodat?, c? el I?i mai deap??? firul sonor, pierdut ?i neauzit, Într-o Înnegurat? dep?rtare" , acolo unde lini?tea cosmic? pare s? ating? ve?nicia. ??tre aceast? sublim? stare de armonie aspir? mereu sufletul chinuit al poetului. Cand nostalgia iubirii ?i cântecul dep?rt?rilor Îi Înl???uie sufletul, el
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
vom pomeni acasă, la mănăstirea Sucevei. Acum, pregătirea de plecare. Două iscoade Înainte, dar nu pe mijlocul drumului. Două În urmă, la un zbor de săgeată. La orice mișcare, semnalul știut. Doi arcași În stânga și dreapta, În codru, nevăzuți și neauziți. Restul, În jurul carâtei. Ne oprim În partea cealaltă a munților, unde nu mai e pădure, ci numai piatră albă, prăvălită. Un călăreț, pe calul cel mai iute, cu răvaș la Veneția, la signor Matteo Frassetti, palatul Frassetti, lângă podul Rialto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se iveau turlele bazilicilor venețiene și, mai departe, scânteiau valurile mării de care Îi fusese atât de dor... Se Întoarse spre colț, ca și cum ar fi fost cuprins de un somn covârșitor, și, În sfârșit, Își dădu voie să plângă Încet, neauzit, cu lacrimi mari care Îi coborau pe obraji, și o durere prea mult stăpânită Îi tăie răsuflarea. Contesa privea, adâncită În gânduri, formele abia ghicite ale Cetății din lagună. I se păru doar că aude o șoaptă sau o boare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lui Ștefănel, duse degetul la buze. Desprinse repede amuleta din cârligul săgeții și o puse În sân. Apoi ieși, Înfășură roțile cu pieile de oaie pe care stătuse și, În vreme ce mâna căruța, Îi făcu semn lui Amir, care se Întorsese neauzit, să facă același lucru cu copitele cailor. În scurt timp, căruța se urni, foarte Încet, spre ieșirea din urdie. Câțiva câini lătrară somnoroși. Ieșirea dură mai bine de un ceas, cu opriri dese. Treptat, ail-urile deveniră mai rare. În fața lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Își puse a treia săgeată În arc și ieși, Încet, din monument. În jur era liniște. Ieșiră apoi și Ștefănel, și Nogodar. Amir făcu semn că nu s-a terminat și ascultă atent vântul. Apoi, cu o mișcare lentă și neauzită, de felină, făcu un pas spre dreapta, se lipi de zid, Încordă arcul și așteptă. Trecură clipe lungi, În care nimic nu se Întâmplă. Și, deodată, din spatele unui monument funerar situat la aproape zece pași În dreapta lor, o umbră se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În cală și preluă comanda asupra tunurilor și a falconetelor ascunse sub scânduri. Unul dintre mateloți sări În apă și ieși după mai bine de un minut. Fregata avea un dispozitiv metalic care producea un zgomot puternic sub apă, dar neauzit la suprafață. Cum zgomotele metalice subacvatice se propagă pe distanțe extrem de lungi, era posibil ca o navă aflată dincolo de linia orizontului să primească acest semnal, transformat În vibrații. Firește, o navă echipată cu același dispozitiv. Ce fel de nave erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
unei lovituri care se sparge În simpla ta prezență. Dar poți și să devii ușor, să pășești cu mai puțin de jumătate din greutatea ta pe pământ, restul fiind preluată de mișcarea Însăși, adică de aer. Poți să fii de neauzit, căci nu te lași pe pământ, ci doar Îl atingi. Poți să te deplasezi foarte rapid, combinând pașii ușori ai aerului cu saltul, care surprinde adversarul și scurtează distanța. Te vor susține kami, spiritele zborului. - Kami sunt spiritele zborului? - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se pierdură din nou În liniștea muntelui. - Arcașii să fie pregătiți pentru o lansare de acoperire când ne Întoarcem. - Am Înțeles, murmură Jovanka. - Vino, Îi spuse Oană arcașului. Descălecăm și ne apropiem. Ostașul făcu semn că a Înțeles. Porniră amândoi, neauziți, printre stejarii bătrâni ai pădurii. La cincizeci de pași, se opriră. Ienicerii se opriseră și ei, Înțelegând că sunt supuși unei lupte de hărțuială. Aveau opțiunea retragerii, a Întoarcerii În sat pentru alcătuirea unui sistem de apărare până la venirea zorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de strategi ai pregătirii pentru luptă, În funcție de limitele puterii umane și de infinitele posibilități ale unui adversar mereu covârșitor. Până În acel moment Însă, abia se ridicaseră primele obstacole ce trebuiau depășite până la sosirea primăverii: formarea reflexelor de deplasare rapidă și neauzită, mărirea vitezei de acțiune, primele tehnici simple de ucidere instantanee a adversarilor. O picătură În ocean, Își dăduse seama Oan-san. Dar atunci, de ce venise tocmai Shiro, care se ocupa de partea finală a pregătirii unui Ninja și organiza acțiuni secrete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]