251 matches
-
neasimilabil, nu a devenit încă temei suficient pentru fapte; el nu are încă bun de tipar prin redacții pentru a simți, gândi și hotărî de unul singur. Ceea ce trece drept analiză rămâne cel mai adesea doar o colecție de ticuri obsesionale și de denegări. Analistul deturnează invariabil gestul public de la sentiment: într-această direcție minor perversă a crescut obiectivitatea sa în ultimii 11 ani! Se judecă doar în echivalențe perfecte, fără rest, care e văzut ca o neizbândă (asupra cui?). Interpretarea
Scoase din uz by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/15646_a_16971]
-
punct de vedere, Caragiale este descoperitorul unei zone specifice a inconștientului european, și anume al inconștientului românesc. în tot ce a scris, Caragiale a studiat boborul, cu întreaga monstruozitate coșmarească a pulsiunilor sale. O societate decerebrată, redusă la stereotipii, ritualuri obsesionale, amoruri convulsive, verbigerație goală, în umbra supraeului ridicol al statuei Libertății din Ploiești. România lui Caragiale nu este o persoană integră spiritual, ci inconștientul ei pur. Nu există prințipuri, nu sânt instituții, nu apar centre de gîndi-re, nici o ordine istorică
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
stridențelor: la nivel verbal, ca și la nivel gestual. Cuvintele din diferite domenii (popular, argotic, livresc etc.) cunosc o electrizare lirică. Sintaxa se dezarticulează, ca reflex al dezarticulării paiațelor ce populează opera scriitorului. Avem de-a face cu un lirism obsesional, ale cărui diferite straturi transmit din aproape în aproape aceleași nuclee gestuale, aceleași spasme întunecate. De aici și până la manierism nu mai este decât un pas (pe care, din păcate, poetul îl face în Versuri și Un dor fără sațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
să lase să se creadă că a murit deja, pentru ca moartea să nu se ocupe de el. Dar nu ține figura. Obsesivii mor la fel ca toată lumea. François se Întreba tot mai des dacă nu suferea cumva de o nevroză obsesională În măsura În care această nevroză constă În a evita ceea ce-ți dorești, mai cu seamă să sfîrșești o carte, de teamă ca nu cumva asta să fie (conjunctivul!) ceva prea plăcut. Luase note În legătură cu comportamentul obsesivilor, recopiase fraze care i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mintea occidentalului numele orașului București este confundat foarte des cu numele capitalei maghiare, Budapesta ? (Pentru străini Bucarest - Budapest sună ca și cum ar fi vorba de unul și același oraș.) Iată numai cîteva dintre întrebările care reveneau ca niște comete, în mod obsesional, în cadrul acestor discuții nesfîrșite. Uneori ele durau zile și nopți întregi, oamenii începură să vină la ele echipați pentru a-și petrece noaptea la fața locului (în clădirea ateneului sau la teatrul național). Fiecare cetățean avea dreptul să ia cuvîntul
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
prin faptul că nu o poți numi direct „eșec“ sau „carte proastă“. Uneori, o astfel de judecată sigură poate și ea concura cu un catharsis. Sunt destule pasaje onorabile. Intrigă însă curajul autorului de a se arunca cu un bagaj obsesional și imagistic desprins parcă din bâjbâielile romanului existențialist-psihologic românesc. Grija pentru arhitectura romanului lipsește cu desăvârșire. Autorul crede că poate rezolva totul prin lungi confesiuni sau prin intervenții naratoriale brutale. Lucrurile, de fapt, se complică. Mijloacele sunt puține însă. Intențiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
simultan, pe Cortazar și pe Borges. Totul se petrece ca și cum Războiul lumilor wellsian ar fi fost mutat pe continentul de culori și de amintiri al tangoului. Escatologia lui Breccia-Oesterheld are puterea vizionară a unei minți intoxicate de LSD și grafismul obsesional al unei pânze de Piranesi. În spațiul intim și poesc al casei naratorului, vizita eternautului este semnul unei rupturi în cotidian - odată cu ciudatul pelerin ce cutreieră acest spațiu dezolat al timpului, povestitorul (el însuși scenarist de bandă desenată) este încărcat
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
de muritori. Suferința încercată în fața căminului său devastat de negustorii de sclavi nu aduce moartea izbăvitoare. Cine este Mort Cinder cu adevărat ? Suita de ficțiuni ale lui Breccia și Oesterheld refuză să ofere un alt răspuns decât cel înșelător și obsesional al amintirilor unui alt ahasverus. Scrisă cu trei decenii înainte ca Steven Soderbergh să dea, odată cu al său Che, o imagine cinematografică mitului fondator al stângii radicale, Che, banda desenată a lui Alberto Breccia și Hector Oesterheld, este semnul cel
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cea (ulterioară) a lui Blecher sau H. Bonciu din Bagaj și Pensiunea doamnei Pipersberg: experiența avangardei se dizolvă, aici, în matricea estetizantă, postsimbolistă, precum ceaiul în apă. Intriga psihanalitică freudiană (rivalitatea erotică fiu-tată, născută inconștient în copilărie și devenită nevroză obsesională a maturului), explorarea îndrăzneață a traumelor sexualității infantile (v. „agresarea” micului Darie de către cele două fete prepubere) și elementul oniric/halucinatoriu sînt trăsături afine suprarealismului, așa cum grotescul coșmaresc trimite la poetica expresionismului; înaintea „autentiștilor” autohtoni (Camil Petrescu, Eliade, Sebastian). Paradisul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
-l împiedică să meargă pînă la capăt în relația cu logodnica sa, el asistă - finalmente - la violarea ei de către o brută: un triumf cinic, ironic al „barbariei” instinctului biologic în fața devitalizării „raționale”... „Luntre și punte“ (nr. 65-67) este o narațiune obsesională; eroul ei se declară mereu sfîșiat între nevoia evadării din lumea exterioară și „constrîngerea” relațiilor cu aceasta. Întîlnim, din nou, conflictul interior (propriu și autorului) între temperamentul romantic, sentimental, defetist și cel „avangardist”, instinctual, dur: „Sînt un romantic fără leac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
afemeiat (avînd datele autorului său); de cealaltă - imaginea muzicianului siberian Ygor, autor al unei compoziții muzicale „barbare” („Victoria sălbatecă“) prin care îl răvășise și îl transformase interior pe „Dori” în timpul unui stagiu parizian. „Plîngerea către Ygor” deplasează aparentul clasicism (infuzat obsesional, psihologizant) al primei părți către un monolog poetic de un lirism melancolic (narator: Dorimedont), drapînd sub străluciri cosmopolite nostalgii ale naturii sălbatice de pe fluviul Enisei, din Țara Sovietelor... Cucerit de muzica rusului, Dorimedont eșuează lamentabil în platitudinea domestică, dezvăluindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
radicalizată artistic la un deceniu după ce mișcarea franceză își trăise momentul de climax, dar mult mai apropiată de sursele ei intelectuale - se caracterizează printr-o dominantă fantasmatică, „nocturnă”, care imprimă compozițiilor poetice și plastice un caracter „centripet” în jurul unui nucleu obsesional profund. Cu tot gradul ei (poate inevitabil) de arbitrar, periodizarea în speță o urmează, în linii mari, pe cea propusă de către Ion Pop în studiile sale de sinteză... „integralistă” dedicate avangardei literare românești (Avangardismul poetic românesc, 1969, Avangarda în literatura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
locatarii Casei William Wordsworth urmaseră, se părea, cursuri de terapie prin artă, pentru a intra în legătură cu copilul din ei. Poate ar fi mai corect spus cu bebelușul lor lăuntric, fiindcă nu păreau să fi avansat dincolo de stadiul pre-oedipian - o fixație obsesională asupra organelor genitale și a funcțiilor corporale. Sau poate citiseră prea mult din scrierile lui Kathy Acker 1. E foarte ușor să fii influențat de stilul scriitoricesc al altcuiva. Eram recunoscătoare totuși că poeții urbani își limitaseră efuziunile la pereții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
de "ambivalență", făcând din acesta un termen fundamental în psihanaliză. Conform lui Sigmund Freud, ambivalența descrie coexistența dragostei și a urii în relație cu același obiect sau aceeași persoană și se manifestă în gelozie, în doliu, în stările de nevroză obsesională (E. Brusset, 1991/2007, 51). Cel mai bun exemplu pentru sentimentele ambivalente este oferit de Sigmund Freud prin personajul din tragedia antică a lui Sofocle, Oedip- Rege. Oedip are sentimente ambivalente pentru tatăl său, care este în același timp un
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
partenerului, fie să îl implicăm pe acesta în procesul terapeutic și chiar să-i oferim consultații suplimentare cu privire la comportamentul relațional (Barlow et al., 1984). O altă problemă întîlnită pe parcursul tratamentului o reprezintă efectul pe care îl au gîndurile nedorite sau obsesionale. S-a demonstrat deja faptul că acestea sînt specifice majorității populației (Rachman, 1981). Astfel, și pacienții care suferă de tulburare de panică și agorafobie pot să-și facă griji cu privire la eventuale gînduri nedorite și neplăcute. Deși acest lucru nu justifică
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
mai mare a verificării în cazul bărbaților. În comparație cu pacienții la care debutul se produsese mai tîrziu, ritualurile de verificare aveau o recurență mai însemnată decît ritualurile de spălare în cazul celor cu un debut precoce. A fost semnalată și încetineala obsesională, neînsoțită de ritualuri vizibile, însă într-o măsură mai mică decît alte manifestări, aceasta fiind, cel mai probabil, o dovadă a verificării mentale sau a necesității de a urma o ordine prestabilită meticuloasă (Rachmann, 1974; Marks, 1987; Ratnasuriya et al
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
punct de vedere psihologic. Deși astfel de tendințe cognitive precum fuziunea gînd-acțiune, evaluarea negativă a conținutului și apariția gîndurilor intruzive sînt adesea evidente la persoanele ale căror simptome sînt legate de teama de a face rău altora (obsesia verificării, frămîntarea obsesională), există puține indicii care să sugereze implicarea acestor factori în cazul ritualului spălării, caz în care persoana afectată nu se teme că ar putea să facă rău altora. Cu toate acestea, implicațiile legate de tratament sînt asemănătoare celor ale teoriilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
anumite forme ale tulburării, în toate studiile citate există o proporție destul de mare de probanzi care nu au un istoric de TOC în familie. Prin urmare, factorul genetic, deși este important, nu oferă un răspuns complet. Comorbiditatea Depresia Prezența simptomelor obsesionale la persoanele cu tulburări depresive a fost semnalată de mai mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
depresive a fost semnalată de mai mulți autori (Gittleson, 1966; Kendell și Discipio, 1970), la fel ca și frecvența ridicată a depresiei la cei care suferă de TOC (Rosenberg, 1968; Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale observate la pacienții cu tulburări depresive nu au de obicei intensitatea remarcată la pacienții cu TOC, iar recuperarea după depresie nu a fost asociată cu o reducere a simptomelor obsesionale. Alte studii indică și faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Goodwin, 1969; Rasmussen și Tsuang, 1986). Cu toate acestea, simptomele obsesionale observate la pacienții cu tulburări depresive nu au de obicei intensitatea remarcată la pacienții cu TOC, iar recuperarea după depresie nu a fost asociată cu o reducere a simptomelor obsesionale. Alte studii indică și faptul că, în cazul depresiei, trăsăturile obsesive urmează un parcurs paralel cu cel al tulburării principale și că, dacă erau prezente anterior, revin la intensitatea inițială, după vindecarea depresiei (Videbech, 1975; Marks, 1987). Prezența unor stări
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Dimpotrivă, Lelliot și colaboratorii săi (1988) au descoperit că pacienții cu idei bizare și fixe răspund bine la tratament. În cazurile în care exista o corelare semnificativă între progresele clinice, din mai multe puncte de vedere, și reducerea fixității ideilor obsesionale, fixitatea acestor idei permitea anticiparea severității compulsiilor vizate, la un an după tratament (Basoglu et al., 1988). Într-un studiu mai recent, Ito și colaboratorii săi (1995) au observat că reducerea fixității ideilor specifice TOC survine în paralel cu ameliorarea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
controlat, desfășurat în mai multe centre, care a examinat efectele unor doze fixe de sertralină (50, 100, 200 mg), au descoperit că dozele de 50 mg și 200 mg sînt mult mai eficiente decît medicația placebo sub aspectul reducerii simptomelor obsesionale. Într-un studiu mai recent, Kronig și colaboratorii săi (1999) au conchis că sertralina, în doze variate, de la 50 la 200 mg pe zi, este mult mai eficientă decît medicația placebo, la toți pacienții. De asemenea, un studiu desfășurat în
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
Foarte adesea, pacienții cu TOC evită unele situații, obiecte și alte lucruri despre care știu că le vor cauza disconfort și nevoia de a performa ritualuri. Pe lîngă conversațiile cu pacientul în legătură cu situațiile evitate, discuțiile cu persoanele apropiate despre simptomele obsesionale ale acestuia se dovedesc de multe ori utile, furnizînd informații despre factorii declanșatori, ritualuri și evitare. Evaluarea persoanelor care manifestă gînduri obsesive, dar care nu efectuează ritualuri manifeste, necesită o atenție deosebită. Identificarea corectă a gîndului supărător are o importanță
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
un proces continuu pe toată durata tratamentului. Alte strategii utilizate pentru amplificarea expunerii prin audierea casetei sau ca modalități alternative de tratament sînt descrierea repetată, în scris, a gîndului supărător și prevenirea răspunsului mental neutralizator. Indiferent dacă pacientul prezintă gînduri obsesionale asociate cu ritualuri comportamentale manifeste sau obsesii însoțite de ritualuri mentale, principiile comportamentale de bază sînt aceleași. Ierarhia stimulilor este parcursă în ritmul hotărît de pacient. Terapeutul are rolul de a-l încuraja în mod activ pe pacient să parcurgă
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
de a denunța iluziile, Freud face în Viitorul unei iluzii un rechizitoriu nemilos, în cea mai bună tradiție ateistă, împotriva religiei și a soluțiilor fictive de eliberare propuse de ea la dificultățile existenței umane. Descoperă analogii dintre religie și nevroza obsesională. Aceasta, prin riturile și repetițiile ei, usucă viața indivizilor și îi detașează de realitatea efectivă. Să ne amintim că și pentru el, ca și pentru Le Bon și Tarde, religia este structura princeps a tuturor credințelor colective. Așadar, e firesc
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]