824 matches
-
spre ținutul interior și către locurile conștiinței superioare. Horus, fiu al zeiței Isis (o zeiță a magiei, vieții și a vindecării) și al zeului Osiris (zeul morților și al renașterii cunoscut și ca „Mare prinț peste răsărit și peste apus” - Papirusul Ani Capitolul CLXXXIII), a fost adorat ca zeu al cerului, al vânătorii și a fost cel care l-a învins pe Seth (diavolul mitologiei egiptene). Se spune că Zeul Horus, pierzându-și ochiul, a suferit orbirea temporară, în urma unei bătălii
Ochiul lui Horus () [Corola-website/Science/318925_a_320254]
-
asupra răului și sacrificiul pentru adevăr și dreptate (legea cosmică cunoscută ca Zeița Maat). În același timp este și un simbol al celor ce triumfă cu orice preț, simbolizând așadar și puterea regală a faraonului identificat uneori în textele unor papirusuri cu statutul de Zeu. În continuare legenda se prezintă în felul următor: „Seth i-a scos ochiul, dar a pierdut lupta. Zeul Thoth a intregit ochiul prin magie, apoi Horus i l-a arătat lui Osiris, care i-a dat
Ochiul lui Horus () [Corola-website/Science/318925_a_320254]
-
au făcut în mormintele deschise. În timpurile copților unele morminte au fost folosite ca biserici, grajduri sau chiar case de locuit. Aproape toate mormintele au fost jefuite, inclusiv cel al lui Tutankhamon, din care totuși s-a furat puțin. Câteva papirusuri au fost găsite, în care sunt descrise procesele jefuitorilor, în special de la sfârșitul celei de-a douăzecea dinastii. Unul din aceste papirusuri (Mayer B) descrie jefuirea mormântului lui Ramses VI, și este datat aproximativ din anul 9 al domniei lui
Valea Regilor () [Corola-website/Science/311347_a_312676]
-
toate mormintele au fost jefuite, inclusiv cel al lui Tutankhamon, din care totuși s-a furat puțin. Câteva papirusuri au fost găsite, în care sunt descrise procesele jefuitorilor, în special de la sfârșitul celei de-a douăzecea dinastii. Unul din aceste papirusuri (Mayer B) descrie jefuirea mormântului lui Ramses VI, și este datat aproximativ din anul 9 al domniei lui Ramses IX. Valea pare să fi fost jefuită organizat în timpul „războiului civil virtual”, care a început în timpul lui Ramses XI. Mormintele au
Valea Regilor () [Corola-website/Science/311347_a_312676]
-
egipteni au fost, se pare, primii care au fabricat o unealtă specială pentru confecționarea sforilor. Sforile găsite datează dintre anii 4000-3500 î.e.n. și sunt fabricate din rogoz. În antichitate de asemenea s-au fabricat și sfori din curmal, in, iarbă, papirus, mătase și păr de animale. Cu ajutorul sforilor s-au putut clădi grandioasele monumente și clădiri ale vechilor egipteni. În jurul anului 2.800 î.e.n. sforile au început să se fabrice în China iar în scurt timp s-a extins tehnica în
Sfoară () [Corola-website/Science/325417_a_326746]
-
plutește pe apă). Sforile se folosesc în toate domeniile de activitate dar un rol deosebit îl au în: Sforile se fabrică atât din fire naturale cât și din cele sintetice. Cele naturale pot fi alcătuite din fibre vegetale (in, cânepă, papirus, rogoz, rayon obținut din celuloză etc), lână, păr, mătase iar cele sintetice din polietilenă, aramide, polipropilenă, nylon. Există împletituri realizate din fire metalice asemeni sforilor care se numesc șufe.
Sfoară () [Corola-website/Science/325417_a_326746]
-
o descriere a concepției egiptene despre viața de apoi, precum și o colecție de imnuri, vrăji și instrucțiuni pentru a permite celui decedat să treacă prin diferitele obstacole spre viața de apoi. "Cartea Morților" a fost cel mai frecvent scrisă pe papirusuri defilate și plasate în sicriul din camera mortuară a decedatului. Numele de "Cartea Morților" a fost inventat de egiptologul german Karl Richard Lepsius, care a publicat o selecție a textelor în 1842. Când a fost descoperită prima dată "Cartea Morților
Cartea Morților () [Corola-website/Science/303503_a_304832]
-
multor cărturari și artiști a căror operă a fost literalmente lipită împreună. Costul unei cărți standard era echivalent cu salariul pe o jumătate de an a unui muncitor, astfel încât cumpărarea lor era planificată cu mult timp înainte de moartea persoanei. Prețul papirusului utilizat pentru carte depășea de obicei costul creației, astfel încât de cele mai multe ori papirusul era reutilizat pentru a se micșora cheltuielile. Imaginile care ilustrau textul au fost considerate obligatorii. Imaginile erau atât de importante că de multe ori textul este trunchiat
Cartea Morților () [Corola-website/Science/303503_a_304832]
-
unei cărți standard era echivalent cu salariul pe o jumătate de an a unui muncitor, astfel încât cumpărarea lor era planificată cu mult timp înainte de moartea persoanei. Prețul papirusului utilizat pentru carte depășea de obicei costul creației, astfel încât de cele mai multe ori papirusul era reutilizat pentru a se micșora cheltuielile. Imaginile care ilustrau textul au fost considerate obligatorii. Imaginile erau atât de importante că de multe ori textul este trunchiat pentru a se potrivi spațiului disponibil în conformitate cu imaginea. Dacă calitatea miniaturii se făcea
Cartea Morților () [Corola-website/Science/303503_a_304832]
-
și sistemul de numerotare al capitolelor care este încă în uz. Samuel Birch a publicat prima versiune în limba engleză în 1867. Edouard Naville a publicat ceea ce avea să devină prima editie completă, standard, în trei volume (1886). Folosind textele papirusurilor din British Museum E. A. Wallis Budge a publicat în 1890 o ediție ce includea Papirusul lui Ani, care nu apare la Edouard Naville. Ediția în engleză a lui Peter le Page Renouf a fost publicată în mai multe părți începînd
Cartea Morților () [Corola-website/Science/303503_a_304832]
-
prima versiune în limba engleză în 1867. Edouard Naville a publicat ceea ce avea să devină prima editie completă, standard, în trei volume (1886). Folosind textele papirusurilor din British Museum E. A. Wallis Budge a publicat în 1890 o ediție ce includea Papirusul lui Ani, care nu apare la Edouard Naville. Ediția în engleză a lui Peter le Page Renouf a fost publicată în mai multe părți începînd cu anul 1892. Ediția hieroglifică a lui Budge a fost publicat în 1898 și este
Cartea Morților () [Corola-website/Science/303503_a_304832]
-
cea curentă. Argila a rămas materialul preferat pe care se scria datorită și garanției de păstrare pe care o oferea. Nu există dovezi că într-o epocă mai târzie s-a încercat trecerea de la scrisul pe argilă la scrisul pe papirusuri. Tot timpul cât a fost folosită cuneiforma s-au înregistrat doar pe argilă texte administrative, religioase și economice. Stilizarea cuneiformei era semnul unei societăți împărțite între cei care pot citi și cei care nu știu a citi, sarcina de a
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
în toate domeniile vieții civile, fiind forma obișnuită de scriere în perioada ptolemaică și romană. Piatra din Rosetta care a fost folosită la descifrarea hieroglifelor conține același text în demotică, hieroglifică și în greacă. Din cauza posibilităților pe care le oferea papirusul, plantă care creștea din belșug în mlaștinile Nilului, egiptenii nu au fost nevoiți să realizeze o schematizare mai accentuată a hieroglifelor așa cum s-a întâmplat cu cuneiformele mesopotamiene care erau zgâriate pe tăblițele din argilă. Folosirea ușoară a scrierii cu
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
belșug în mlaștinile Nilului, egiptenii nu au fost nevoiți să realizeze o schematizare mai accentuată a hieroglifelor așa cum s-a întâmplat cu cuneiformele mesopotamiene care erau zgâriate pe tăblițele din argilă. Folosirea ușoară a scrierii cu cerneală pe sulurile de papirus a dus la folosirea complicatelor hieroglife pe toată durata civilizației egiptene antice, hieroglife uneori asemănătoare cu benzile desenate din zilele noastre. Plinius cel Bătrân, în opera sa "Naturalis Historia", a descris prelucrarea papirusului de către egipteni: pentru a se obține hârtia
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
a scrierii cu cerneală pe sulurile de papirus a dus la folosirea complicatelor hieroglife pe toată durata civilizației egiptene antice, hieroglife uneori asemănătoare cu benzile desenate din zilele noastre. Plinius cel Bătrân, în opera sa "Naturalis Historia", a descris prelucrarea papirusului de către egipteni: pentru a se obține hârtia, măduva plantei era extrasă și împărțită în mai multe fâșii foarte subțiri. Aceste fâșii se suprapuneau în două straturi, unul orizontal și celălalt vertical. Se obținea astfel un fel de împletitură care era
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
eventualele asperități erau nivelate cu ciocanul. Fragmentele, odată lipite împreună, alcătuiau o fâșie lungă din care se obțineau foi cu diferite lungimi. Foile, în funcție de necesități și pentru a putea fi folosite, erau rulate. Scribii egipteni (sau "sesh") obișnuiau să refolosească papirusurile, conștienți de valoarea acestora. Ei ștergeau unele texte mai mult sau mai puțin bine, așa zisele "palimpseste". Cele mai multe texte care au supraviețuit din antichitate sunt astfel de manuscrise șterse și rescrise. Scribul punea pe genunchi papirusul desfăcându-l din sulurile
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
sesh") obișnuiau să refolosească papirusurile, conștienți de valoarea acestora. Ei ștergeau unele texte mai mult sau mai puțin bine, așa zisele "palimpseste". Cele mai multe texte care au supraviețuit din antichitate sunt astfel de manuscrise șterse și rescrise. Scribul punea pe genunchi papirusul desfăcându-l din sulurile legate și aranjate cu grijă, apoi își înmuia penelul (o tulpină de trestie macerată la vârf) într-un mic vas cu apă pentru a dilua cerneala sau culorea preparată din elemente naturale prin adăugarea gumei de
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
fel de ac). Tăblițele de lemn acoperite cu ceară erau folosite la luarea notițelor, pentru socotit sau la școală, se legau des pentru a se obține "diptice" sau "poliptice". Ca și în Grecia, nu se știe când a fost introdus papirusul, dar romanii l-au numit "„volumen”" și-l foloseau des la scrierea cărților, iar în epoca imperială a fost folosit și la nevoi domestice, scrisori, documente legale. Recent, cercetătorii au descoperit inscripții făcute pe carapace de broaște țestoase în China
Istoria scrisului () [Corola-website/Science/325838_a_327167]
-
din cursurile pe care le-a ținut, după anul 1615, la "Lumley College", la catedra de chirurgie și anatomie. Încă de pe vremea Egiptului antic s-au făcut primi pași în încercarea de a explica mecanismul circulației sanguine, lucru menționat în papirusurile Ebner și în special Schmidt. Herophilos, Erasistrate din Alexandria au continuat aceste cercetări. Concepția lui Galen despre rolul, originea și mișcarea sângelui reprezentase o dogmă pe care prea puțini îndrăzniseră să o pună sub semnul întrebării. Acest mare medic al
William Harvey () [Corola-website/Science/300065_a_301394]
-
În iarna anilor 1967/1968 a făcut parte dintr-o echipă științifică-alpinistică care a efectuat o expediție pe Muntele Erebus din Antarctida. În anul 1969, exploratorul norvegian Thor Heyerdahl l-a invitat pe Carlo Mauri să navigheze pe nava de papirus Ra și apoi, în urma eșuării primei expediții, pe nava de papirus Ra II (1970), cu care a călătorit din Maroc și până în Barbados, traversând Oceanul Atlantic. De asemenea, Carlo Mauri a navigat alături de Heyerdahl și în expediția Tigris (1977-1978), în apele
Carlo Mauri () [Corola-website/Science/308487_a_309816]
-
științifică-alpinistică care a efectuat o expediție pe Muntele Erebus din Antarctida. În anul 1969, exploratorul norvegian Thor Heyerdahl l-a invitat pe Carlo Mauri să navigheze pe nava de papirus Ra și apoi, în urma eșuării primei expediții, pe nava de papirus Ra II (1970), cu care a călătorit din Maroc și până în Barbados, traversând Oceanul Atlantic. De asemenea, Carlo Mauri a navigat alături de Heyerdahl și în expediția Tigris (1977-1978), în apele Oceanului Indian. Rolul său a fost cel de fotoreporter al expediției și
Carlo Mauri () [Corola-website/Science/308487_a_309816]
-
noi harți (din care 3 au fost create pentru multiplayer) și 5 noi eroi (fiecare fiind prezentat in câte una din primele 5 campanii). Se mai adaugă 5 noi conservatoare (câte unul pentru fiecare rasă) din care se pot cumpăra papirusuri cu vrăji specifice rasei (nu există vrăji pentru rasa Bastion (engleză Stronghold), rasa orientată spre atac și apărare), un Castel Întunecat (engleză Dark Castle), in care se pot pune creaturi sau eroi și două tipuri de Coliseum-uri, Putere (engleză Might
Heroes of Might and Magic IV: The Gathering Storm () [Corola-website/Science/322527_a_323856]
-
a susținut că Isus a înviat. Bart Ehrman este de acord, susținând că ea a fost primul apostol și menționând printre altele titlul ei medieval "apostola apostolorum". În anul 1896, lângă localitatea Nag Hammadi din Egipt, au fost descoperite trei papirusuri în limba coptă. Unul dintre ele era documentul apocrif „Evanghelia după Maria Magdalena“, o lucrare gnostică, redactată în jurul anului 160 d.C. Ulterior, două copii în limba greacă ale acestui document au fost descoperite și în nordul Egiptului, alături de o copie
Maria Magdalena () [Corola-website/Science/298815_a_300144]
-
Moise se decide să îi dicteze fratelui să Aaron Creația universului. Din păcate, cele 15,2 miliarde de ani pe care acesta le are în minte se dovedesc un interval prea mare pentru a putea fi cuprins în canitatea de papirus de care dispun cei doi, așa încât, în cele din urmă, Moise se vede nevoit să înghesuie întreaga Creație în șase zile. Povestirea a fost scrisă la cererea editorului H. L. Gold și a apărut în numărul din octombrie 1957 al revistei
Vântul schimbării () [Corola-website/Science/325373_a_326702]
-
cu un statut socioeconomic înalt. Rezultatele pe termen lung sunt în general bune, deși unele persoane pot avea episoade simptomatice recurente. Doar un procentaj mic de persoane au nevoie de chirurgie. Prima mențiune cunoscută a acestei afecțiuni este dintr-un papirus egiptean din 1700 î.e.n., care afirmă: Trebuie prescrisă o rețetă, un unguent cu o capacitate mare de protecție; frunze de acacia, măcinate, pisateși fierte împreună. Ungeți o fâșie de pânză fină cu amestecul și introduceți în anus, pentru recuperare imediată
Hemoroid () [Corola-website/Science/322034_a_323363]