505 matches
-
biografiche tratte da documenti", în Rivista delle biblioteche e degli archivi, XVI, 1905, pp. 91-100, 136-154, 158-174. ---, Note ed appunti, tratti da documenti, sulla vită politică di Neri Capponi, ivi, XX, 1909, pp. 15-31, 33-56. Molho, Anthony, "Cosimo de' Medici: "Pater Patriae" or "Padrino"?", în Stanford Italian Review, I, 1979, pp. 5-33. ---, "Îl patronato a Firenze nella storiografia anglofona", Ricerche storiche, XV, 1985, pp. 5-16. ---, "L'amministrazione del debito pubblico a Firenze nel quindicesimo secolo", în I Ceti dirigenți nella Toscana
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
di Stato, Saggi 31, Firenze, 4-5 dicembre 1992, pp. 148-164. Black, Robert, "Cosimo de' Medici e Arezzo", în Cosimo "îl Vecchio" de' Medici, 1389-1464, F. Ames-Lewis (ed.), Claredon Press, Oxford, 1992, pp. 36-37. Brown, Alison, "The Humanist Portrait of Cosimo "Pater Patriae"", în Journal of the Warburg and Couirtauld Institutes, 24, 1961, pp. 186-221. Connell, William J., "Îl comisario e lo stato territoriale florentine", în Ricerche storiche, 18, 1988. ---, "Clientelismo e stato territoriale. Îl potere fiorentino a Pistoia nel XV secolo
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Studi romagnoli, 19, 1968, pp. 11-17. Kristeller, Paul O., Supplementum Ficianum, vol. 2, Olschki, Firenze, 1937, ÎI, pp. 91, 324. Lorenzo de' Medici, Lettere: 1488, vol. 13, Melissa Meriam Bullard, Nicolai Rubinstein (eds), Giunti-Barbèra, 2010. Mohlo, Anthony, "Cosimo de' Medici: Pater Patriae or Padrino?", în Stanford Italian Review, 1, 1979, pp. 5-33. Pertile, Antonio, Storia del diritto italiano dalla caduta dell'Impero româno alla codificazione (Torino, 1892-1903), rpt. Bologna, A. Forni, 1966, vol. V, pp. 632-637. (Del) Piazzo, Marcello, "I ricordi
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
335-342. 48 Vezi și D. Kent, The Rise of the Medici, cît., pp. 179-180. 49 G. Zaccagnini, Introduzione a Sozomeno, Chronicon universale, în Rerum Italicarum Scriptores, XVI:1, Città di Castello, Lapi, 1908, p. XXXVI n. 1. Pentru titlul de Pater Patriae acordat primilor Medici, vezi: A. Brown, "The Humanist Portrait of Cosimo de' Medici, Pater Patriae", Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, XXIV, 1961, pp. 186-221; dar cf. posibilități invocate de J. Paoletti, "Donatello's Bronze Doors for the
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
G. Zaccagnini, Introduzione a Sozomeno, Chronicon universale, în Rerum Italicarum Scriptores, XVI:1, Città di Castello, Lapi, 1908, p. XXXVI n. 1. Pentru titlul de Pater Patriae acordat primilor Medici, vezi: A. Brown, "The Humanist Portrait of Cosimo de' Medici, Pater Patriae", Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, XXIV, 1961, pp. 186-221; dar cf. posibilități invocate de J. Paoletti, "Donatello's Bronze Doors for the Old Sacristy of Sân Lorenzo", Artibus et historiae, 21, 1990, p. 59. Pentru mărturiile ce
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
195, nota 44. 50 Vezi diferența fundamentală dintre Neri și Cosimo în N. Machiavelli, Istorie fiorentine, lib. VII., cap. 2; ar fi trebuit să fie citit în coroborare cu Id., Discorsi, lib. III, cap. 28. A. Molho, "Cosimo de' Medici: "Pater Patriae" or "Padrino"?", Stanford Italian Review, I, 1979, pp. 5-33, descrie activitatea de patronaj a lui Cosimo la Florența ca fiind diferită de a altor lideri florentini deoarece era îndreptată dincolo de orizonturile tradiționale locale, cum ar fi cele de rudenie
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
25 iunie 1458, si 125v, 12 iulie 1458. Asupra lui Cafferecci, vezi G. Zippel, " Un cliente medico", în Scritti vari di erudizione e di critică în onore di R. Renier, Trin, 1912, pp. 475-490. 27 A. Mohlo, "Cosimo de' Medici: Pater Patriae or Padrino?", în Stanford Italian Review, 1, 1979, p. 28. 28 Despre Giovanni, vezi V. Rossi, "L'indole e gli studi di Giovanni de' Medici. Nnotizie e documenti", Rendiconti della R. Accademia dei Lincei. Classe di scienze morali, storiche
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Rossi, "L'indole e gli studi di Giovanni de' Medici. Nnotizie e documenti", Rendiconti della R. Accademia dei Lincei. Classe di scienze morali, storiche e filologiche, V s., 2, 1893, pp. 38-60, 129-150. 29 A. Brown, "The Humanist Portrait of Cosimo "Pater Patriae"", în Journal of the Warburg and Couirtauld Institutes, 24, 1961, p. 195, n. 44. A se compară cu raportul celor doi ambasadori trimiși de Cosimo și Piero, în ASCV, B nera 2, f. 10v (14 noiembrie 1463): "e îl
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
educarea ascultătorului sau a cititorului. Morala creștină este prezentată destul de simplu, fără prea multe aprofundări. Omiliile cu conținut dogmatic sînt puține: ele se referă mai ales la problema întrupării sau combat în mod generic ereziile. Unele explică simbolul apostolic, altele Pater noster; acestea au fost rostite cu ocazia consacrării catehumenilor. Altele sînt rostite cînd sînt sărbătoriți anumiți sfinți. Adesea, Petru își construiește predica sub forma unui dialog, a unei serii de întrebări și răspunsuri schimbate între predicator și ascultător. Petru și-
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cu argumente filozofice că substanța e semnul unității divine, în timp ce Sfînta Treime poate fi explicată prin relațiile dintre Persoane. în consecință, Boetius trebuie să se întrebe și Dacă Tatăl, Fiul și Sfîntul Duh sînt predicate ale Treimii potrivit cu substanța (Utrum Pater et Filius et Spiritus Sanctus de Trinitate substantialiter praedicentur), mai precis dacă aceste cuvinte exprimă o realitate sau doar o predicație a substanței divine. O operă cu un pronunțat caracter filozofic și la fel de importantă ca bază pentru orice speculație creștină
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
timpuri anterioare lui Abraham și îl prezintă pe Dumnezeu ca o ființă divină, atotputernică, atotștiutoare și omniprezentă. Înainte de Homer, în Vede, cel invizibil și nenumit era lumina și cerul, dar Dyaus nu însemna albastru ci altceva Dyaus Pitar era Zeus Pater la greci, Ju Piter în latină, deci Tatăl Ceresc. Isus, ale cărui învățături sunt exact ale primei religii numită de noi Tradiția, începe rugăciunea Sa prin cuvintele: Tatăl nostru care ești în Ceruri... Departe de noi ideea că am aprecia ritualul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
teoria și de mișcarea promotorilor germanismelor în limba engleză, precum și printr-o tehnică specială de derivare și compunere a cuvintelor. *18 239 Nu este greu să se analizeze stilul unor autori categoric "manierați" cum ar fi Carlyle, George Meredith, Walter Pater sau Henry James sau chiar al unor autori care, deși nu au mare importanță artistică, au cultivat anumite particularități de exprimare. În numeroase alte cazuri, va fi însă mult mai greu să se identifice și să se definească particularitățile stilistice
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
Revoluție a cuvântului") și o ascuțire a receptivității. Mișcarea romantică a preamărit copilul pentru percepția lui mereu trează, proaspătă. Matisse s-a străduit să învețe a picta lumea așa cum o vede un copil de cinci ani. Disciplina estetică, susține Walter Pater, interzice obișnuința, ea însemnând tocirea percepției. Noutatea este un criteriu, dar nu trebuie să uităm că este vorba de noutatea de dragul perceperii dezinteresate a calității. *9 321 Cât de departe ne poate duce acest criteriu ? în modul în oare este
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
fel teoriile lui Taine și a subliniat că a învățat multe de la Sainte-Beuve, maestrul -prezentării biografice. *6 Mutatis mutandis, același lucru e valabil și pentru George Saintsbury a cărui concepție critică era mai aproape de teoria și practica "aprecierii" a lui Pater, *7 și pentru Oliver Elton, a cărui lucrare în șase volume, Survey of English Literature (Privire asupra literaturii engleze), cea mai remarcabilă realizare recentă a istoriei literare engleze, recunoaște deschis că este "de fapt o trecere în revistă, o critică
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
lucrării ciceroniene Visul lui Scipio, propunem cititorilor un scurt cuvânt lămuritor. Cicero, în plină maturitate a talentului său, a scris, în anul 54 î.e.n., un tratat de politologie De re publica, adevărat testament politic al său. Cicero, fost consul, numit pater patriæ în urma suprimării conspirației lui Catilina, a cunoscut, datorită instalării triumvirilor pe scena politică a Romei, durerea exilului, iar după războaiele civile, când idealurile sale republicane sunt spulberate, ajunge un observator politic atent și neliniștit. Retras din viața politică, a
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
ca și Er, dezvăluie secretele lumii de dincolo, destinate oamenilor celebri, după decesul lor. Relatarea lui Platon și a lui Cicero au cucerit cititorii încă din antichitate și Vergilius a valorificat aceste idei filosofice în Eneida, c. VI-a, unde pater Anchise dezvăluie viitorul Romei. Cicero, prin narația lui Scipio, rezumă doctrine filosofice din vremea sa despre destinul și nemurirea sufletului omenesc. Întâlnim idei stoice (divinitatea e sufletul lumii din care emană sufletele individuale) și idei epicureice (filosofia astrală) dar și
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
dintre părțile narative ale romanului și cele non-narative, altfel spus, cu dialogul și scena dramatizată; mai precis, cu raportul lor pur cantitativ și cu distribuția acestora. Operele particulare diferă considerabil una de alta. În anumite părți ale cărții lui Walter Pater intitulate Marius the Epicurean, dialogul acoperă mai puțin de 10% din text; în opera Nothing a lui Henry Green 80-85%, iar în textul Mother and Son al lui Yvy Compton- Burnett 90-95% . Romanele lui Henry Green și cele ale lui
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
R.Ashley & M. Moseley, New York 1953. O'Brien, Flann, At Swim-Two-Birds (1939), Harmondsworth 1960. Orwell, George, The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell, vol. 4, Harmondsworth 1970. Paltock, Robert, The Life and Adventures of Peter Wilkins (1750), Londra 1973. Pater, Walter, Marius the Epicurean, Londra 1939. Platon, Der Staat, trad. de Karl Vretska, vol. 3, Stuttgart 1958. Porter, Katherine Anne, The Collected Stories of Katherine Anne Porter, New York 1965. Rabelais, François, Pantagruel, Paris 1955. Richardson, Dorothy, Pilgrimage, Londra 1915. Richardson
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
doi lebădoi), 66 Okopenko, Andreas, 112 Ornstein, Robert, 187 Orwell, George, Collected Essays, 36-37 Paltock, Robert, 78 Parker, Dorothy, Lady With a Lamp, 329 Partlow, R.B., Jr., 313 Pascal, Roy, 54-55, 77, 207, 209, 283-286, 295 Pasolini, Pier Paolo, 184 Pater, Walter, Marius the Epicurean, 116 Petersen, Jürgen H., 85 Petsch, Robert, 21, 112-113 Pfister, Manfred, 25 Pike, Kenneth L., 249 Pinion, F.B., 205 Platon, 113 Republica, 220 Porter, K.A., The Jilting of Granny Weatherall, 334-335, 337 Pouillon, Jean, 33
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
periferic în relație cu plăcerea autorilor de la sfîrșitul secolului trecut de a-și ascunde personalitatea, de a se deghiza: " În afară de măștile teatrale ale lui Wilde și Nietzsche, există o atitudine de discreție ostentativă și de normalitate burgheză în operele lui Pater, Henry James, T.S. Eliot și Thomas Mann o fațadă de invizibilitate și o antimască ce este în mod ironic întrupată în personajul Zeitblom din romanul lui Mann și în prototipul său Mackellar din opera lui Stevenson". 482 Jacqueline Viswanathan, "Point
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Dumnezeu "nici neutru, nici hermafrodit", Unamuno propune să punem alături de Dumnezeu-Tatăl pe Dumnezeu-Mama, așa, vom fi iertați mereu, pentru că mama privește spre fiii ei cu "dragoste oarbă". Omul modern s-a maturizat, nu mai accepta să fie certat de un Pater familias neiertător, cum spune Unamuno, vrea să dovedească că merită a fi partenerul de dialog al lui Dumnezeu. Supunerea predicata de creștinism și asociată perioadei de "copilărie a omului" nu mai corespunde noii conștiințe a omului modern, spune Cioran. Și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
acesta nu există; chiar dacă "nu este just ca regele să facă rău, este just ca el să nu fie pedepsit dacă se întâmplă așa"46. Trebuie remarcat aici faptul că "legea naturală" desemnează la Filmer legea dominației paterne, în care pater familias are drept de viață și de moarte asupra celor care sunt în puterea lui. Filmer respinge ideea fundamentală a școlii dreptului natural, conform căreia originea societății se află într-un contract pe care l-au stabilit indivizii liberi și
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
supușilor, pentru că supușii ar avea atunci un drept de rezistență. Acesta a fost și motivul pentru care patriarhaliști ca Bramhall au văzut în Leviathan un "catehism al rebelului". Suveranul din teoria lui Hobbes nu este conceput după modelul despotic numit pater familias, pentru că există la Hobbes anumite strategii de limitare a puterii. Vezi mai mult în Gabriela Rățulea, From the Natural Man to the Political Machine: Sovereignty and Power in the Works of Thomas Hobbes, Peter Lang, Frankfurt, 2015. 61 Suntem
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
din contextul desfășurării evenimențiale, de genul povestirii despre matroana din Efes; aici, formula tradusă în limba română drept "a început cam așa să grăiască", în originial sic orsus est, amintește de începutul cărții a doua din Eneida, unde apare toro pater Aeneas sic orsus ab alto163. Formule precum cea de mai sus ne introduc într-un univers în care rolul parodiei e să amestece multe din genurile literare cunoscute și practicate de antici, dar să ofere și ceva în plus: premisele
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Maurus din Fulda a transpus-o în versuri: Cina era citită la banchetele regale, reprezentată în timpul vacanței de Pași de către elevii școlilor mănăstirești", în M. Bahtin, art. cit, p. 525. 184 Ibidem. 185 Bahtin citează un fragment din finalul unui Pater noster: "Sed libera nos, mais delivre nous, Sire,/a malo, de tout mal et de tout cruel martire", pentru a exemplifica apoi parodia cu prima strofă a rugăciunii: "Pater noster, tu n'ies pas foulz/Quar tu t'ies en
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]