316 matches
-
persoanei, uneori îi dădea și porecle, ca de pildă numele pomenit adineauri, ce nu era chiar o poreclă, dar te trimitea cu gîndul la unul din cavalerii legendari participanți la nu mai putina masă rotundă a regelui mitic. Mitic, dar pișca, al naibii!... Auzise dl. Sache că Wagner nu-i place țintarului Arthur, si punea toată noaptea la Wagner, de sprei neputînd uză în ultima vreme deoarece suferea de astma. Avea și planuri diabolice. De pildă, aștepta cît aștepta să se
Tzîntzarul Arthur by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17899_a_19224]
-
cu un nume: Ripensia Timișoara. Și avea o emblemă: Ștefan Dobay. Începuturile, în bătrânul Iosefin „Anii copilăriei, înainte de a le fi priceput rostul, au rămas în urmă undeva prin iarba din Dumbrăvița, localitatea în care, la 1909, se năștea micul Piști. „În 1916 - își amintea peste ani Dobay - l-am pierdut pe tata. Încă nu se vindecaseră rănile primului război mondial când ne-am mutat la Timișoara, în «Fabruck», cum i se spunea într-o limbă germană stricată cartierului de fabrici
Agenda2003-6-03-c () [Corola-journal/Journalistic/280679_a_282008]
-
se gândește că Aeneas, mergând pe calea iadului, tot astfel de locuri străbătuse (19). Înconjurat de un stol de fete, constată că un Apolone ca mine și un cerc de grații ca acesta, numai în Pipirig se poate găsi (46). Pișcat de furnici la umbra plopului, el se asemuiește unui alt Prometeu chinuit de vultur (151). Invidios pe vicleanul fecior al lui Laerte care a înghițit atâtea spete de berbeci în pribegia lui fatală (207), e dispus să culeagă orice buruiană
Un călător „anacronic” by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4403_a_5728]
-
un animal din gospodărie. Că în Moara cu noroc femeile sînt cetățeni de categoria a doua o demonstrează și repetatele hărțuiri sexuale pe care le suportă Uța (slujnica angajată de Ghiță la recomandarea jandarmului Pintea), din partea lui Lică. Ea este pișcată de două ori, golănește, de pulpe, fără ca autorul să sugereze prin ceva caracterul reprobabil al unui astfel de gest. Atitudinea față de femei nu este, din păcate, singurul element din proza lui Ion Slavici care ar trebui să dea de gîndit
Postume by Aurel Dragoș Munteanu () [Corola-journal/Imaginative/11009_a_12334]
-
simt că Lumea și-a mai făcut un sat. Neuitare într-o zi, de secerat - în Olteț m-au botezat, - Să cresc ^nalt și luminat Mi-au dat prune cu păsat. Să nu uit, când am plecat, - Viesparița m-a pișcat!... Parcă plângea o Icoană Lângă fântâna din sat; Cânta pasărea-n răscruce De își făcea lumea cruce! O plutire Nenumărate au fost Paharele cu vin, - Stelele căzute în marea vieții mele!... Totul, - O plutire... Și un același chin: Ne naștem
Poezie by Nicolae Sinești () [Corola-journal/Imaginative/9821_a_11146]
-
pe care încerc să le descifrez ca pe niște semne dintr-un tratat cabalistic, ca pe niște litere dintr-un alfabet pierdut. Zidurile astea au fost spălate de ploile sărate și calde aduse de norii goniți din Mediterana; au fost pișcate de acele furtuni de nisip galben-roșcat pornite din Africa de Nord; între aceste ziduri au trăit femei care în fiecare an, de Sfânta Maria Mare, făceau pelerinajul la Lourdes. Zidurile astea trăiesc. De aceea, desigur, în fiecare an ele cer înțelegere, au
Din Carnetul unui Pierde-Țară by Paul Diaconescu () [Corola-journal/Imaginative/13370_a_14695]
-
asta Dl Țurcanini a umplut toată Roma că eu aș fi lucrat-o pe ea la Scala! Și bârfesc Opera Română și atâtea altele. E un tip într’adevăr periculos, infam, fără Dumnezeu și finalmente nebun! Că nu mă poate pișca cu nimic, asta e altă treabă. Bineînțeles nu mă poate deranja cu nimic, dar v’am povestit lucrul ca să se știe ce fac Românii pâ’n străinătăți. J’en ai assez en ai! Spătaru a fost aci, venind de la Viena
Muzicieni rom?ni ?n texte ?i documente (XX) Fondul Ionel Perlea by Viorel COSMA () [Corola-journal/Science/83155_a_84480]
-
cel din 7 poeme ) cînd proaspăt, neștiutor, singur cu ziarul în dosul casei, în șezlong, sub meri, le citeam fericit. Mistrețul și pacea eternă are versuri uluitoare, gustoase, pipărate, elegante, medievale, nebune, făcîndu-mă să chicotesc de plăcere ca o curvă pișcată de cur (oh!). Și deodată - oroare! - dau de aceste rînduri sinistre: "Un pumn de stele s-au desprins/ Și cad în noaptea zmălțuită" !!!!! Dar în rest, ce desfrîu, ce orgie: "Să dăm de-o parte roze buci / De mici maimuțe
Aici e mult timp, Dimov... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12579_a_13904]
-
de oameni o să fie, mereu de pe o zi pe alta, cine pe cine a ucis?ť - 2 decembrie 1940) primește o ripostă în oglinda însingurată, crepusculară, a păcii zilelor noastre (crepuscularul agonic evocat de Cornel Ungureanu în prefață). ŤÎndoielile mă pișcă, mă ustură, mă mănâncă, parcă ar fi un roi de țânțari în jurul meu. N-am cu cine să mă sfătuiesc...ť. (21 octombrie 1991, luni). În această a doua oglindă, ůmbrele mai puternic conturate nu sunt călătoriile la Lausanne, Paris
O diaristă europeană by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/7104_a_8429]
-
pe acolo vreo scurtătură, pentru că Rița nu le mai văzuse până atunci. Atâta îi plăcuseră" încât își desfăcuse aripioarele, frecându-le bine una de alta, și zbură drept spre ele. Ea se lăsă pe mâna unei copilițe pe care o pișcă, făcând-o să țipe. Aceasta o prinse numaidecât de aripioare, certând-o în glumă, apoi întorcând mâna, o așeză cu grijă în căușul palmei, rostind ca toate fetele: Gărgăriță riță, unde oi zbura, acolo m-oi mărita" Și, zicând acestea
Prințesa urgisită (I) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12451_a_13776]
-
acasă, îl ruga să vină să o vadă mai des, iar el exclama râzând binevoitor: „Ce să fac, mamă? Spuneți-le rudelor să moară mai des, astfel încât să pot veni la Qum mai des!”. Și atunci bunica, de jenă, se pișca de obraz atât de tare, că-și lăsa niște semne roșii care dispăreau abia după câteva ore. Soția lui Abbass era din Teheran și, chiar dacă purta chador-ul în timpul vizitelor la Qum, toți știau că, la oraș, nu purta o îmbrăcăminte
Parinoush Saniee - Cel care mă așteaptă (fragment) by Cerasela Barbone () [Corola-journal/Journalistic/4494_a_5819]
-
din 1 decembrie, când îmi cântau prohodul în 2009 - nu pot să-i reproșez nimic lui Stolojan având în vedere modul cum am lucrat cu el. Sunt oameni cărora nu pot să le spun nimic. De exemplu, Roman, m-a pișcat mereu prin emisiuni - am avut discuții cu ea (Elena Băsescu - n.red), dar nu mi-a dat un răspuns, și-a dorit foarte mult să candideze într-un fel sau altul. A avut peste 150.000 de semnături - Sunt convins
Băsescu vrea să devină premier: Iau țara pe contract. Îmi lași țara un an și curăț ce e de curățat by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/31287_a_32612]
-
este un animal ale cărui organe interne (mai ales ficatul) conține cantități letale de otravă tetrodotoxină, pentru care nu există niciun antidot. Cu toate acestea, atunci când este preparat, în pește se lasă o cantitate mică de otravă, suficient cât să „piște” limba clientului, care va fi satisfăcut de gust și experiență. Pentru cei care sunt dispuși să își „riște viața” cu aceste delicatese, trebuie notat că în orașul Shimonoseki, din vestul Japoniei nu au fost raportate niciodată decese apărute ca urmare
Top cele mai periculoase alimente din lume by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/64055_a_65380]
-
la rang de artă, așa cum o face rococo-ul. Filmul lui Alexandru Maftei încearcă această simbioză dintre melodrama turnată în sirop gros de zahăr ars și horror-ul gotic menit să smulgă unui public terifiat un țipăt onest de precupeață pișcată de fund. Cum și titlul o invocă, Domnișoara Christina (1936) este o ecranizare după romanul omonim (după alții nuvela) al lui Mircea Eliade. Romanul a mai fost ecranizat de către Viorel Sergovici în 1992 cu Adrian Pintea în rolul lui Egor
Siropuri, pomezi și alifii – despre frizeria cinematografiei by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3146_a_4471]
-
o necuvântătoare îi va cuvânta, ei, Doicii, care o crescuse de mică. Adică, ea, gărgărița Rița, tocmai îi cuvântase! Să leșine bătrâna, și mai multe nu! Și chiar leșină de-a binelea. Rița zbura în jurul ei cu tapaj, o tot pișca, doar-doar și-o reveni... Cu chiu cu vai, femeia se făcu bine și își reaminti ce-i spusese o dată o țigancă ghicitoare, precum că, după ce se va împlini cuvântul Duhovnicului, adică exact ce se întâmplase acum, să se ducă ea
Prințesa urgistă (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12429_a_13754]
-
ce se năpustesc spre Mihnea, una mai expresiva decât altă. Este a doua secvență de capodoperă: "Toți morții din mormânturi,/ Cu ghearele-ncleștate,/ Că frunzele uscate/ Ce zbor când sufla vânturi,/ Spre Mihnea alerga;// Iar vârcolacii serii,/ Ce chiar din luna pișca,/ Când frunzele se mișcă/ În timpul primăverii/ Țipând, acum zbura// Șoimanele ce urlă/ Că vijelii turbate,/ Coloase deșirate/ Cu forma că o turla,/ Din munți în vai calcă." Poetul recurge, după morții în mișcare din tradiția universală, la chipuri de teroare
"Mihnea și baba" by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/17004_a_18329]
-
care mai curînd întregește decît schimbă, e cea publicată, în '86, la editura Dacia (care și-a făcut, într-o vreme, din recuperări un program): I. L. Caragiale. Restituiri, ediție îngrijită de Marin Bucur. Un Caragiale risipitor, consumîndu-și verva în pastile, pișcînd lumea nouă, onorabilă prin imitație (nereușită), cu știința cu care un gourmet și-ar înfige furculița într-o delicatesă. Cel pe care-l știm, veți zice. Nu tocmai, spune Marin Bucur în prefața care ni-l dă înapoi pe Caragiale
Întreg Caragiale by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9367_a_10692]
-
complicată de referințe și aluzii, de avantajele manierei compacte a post (post) modernismului. Cititorul din peșteră, de Rui Zinc, tradusă de Michaela Ghițescu și apărută la Humanitas, în Cartea de pe noptieră. Un vapor plin cu cărți-momeală, condus de un căpitan pișcat de o manie, aidoma lui Ahab, purtînd, se pare, infirmități care nu se văd, dar care nu sînt cu nimic mai prejos de cele fizice, pornește în căutarea (la capătul căreia e vînătoarea) ultimului cititor, o "fosilă" din Marea Uitării
Cărți pe apă by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8344_a_9669]
-
era pe acolo o scurtătură, pentru că Rița nu le mai văzuse. Atâta îi plăcuseră, încât, desfăcându-și aripile și mai întâi frecându-le bine una de alta sbură drept spre ele. Ea se lăsă pe mâna unei copilițe și o pișcă, făcând-o să țipe. Văzând-o, aceasta întoarse palma, o așeză în căușul ei, rostind ca toate fetele: Gărgăriță, Riță, unde oi sbura, acolo m-oi mărita. Zicând aceasta, o aruncă în sus, iar gărgărița își luă sborul prin văzduh
Poveste 2002 by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15648_a_16973]
-
ale rechinilor împotriva oamenilor, soldate în medie cu mai puțin de 10 morți, anunță International Shark Attack File, referința statistică în domeniu. 'Meduzele, de exemplu, ucid cam 100 de persoane în fiecare an, chiar dacă este mai puțin spectaculos să te piște o meduză decât să te măcelărească un rechin', declară AFP Robert Calcagno, director general al Institutului și Muzeului oceanografic din Monaco. Din punct de vedere strict statistic, rechinii sunt mai puțin periculoși chiar și decât elefanții, care 'ucid 600 de
Meduzele ucid de zece ori mai mulţi oameni decât rechinii by Biea Patricia () [Corola-journal/Journalistic/66067_a_67392]
-
la toate echipele importante ale Timișoarei - Chinezul, Banatul și Ripensia - după care a făcut parte din atacul aceleiași C.A.O. Kovacs rămâne în memoria microbiștilor de pe Bega pentru cel puțin două lucruri: era fratele mai mare al lui Ștefan „Piști” Covaci, celebrul antrenor al lui Ajax Amsterdam și al naționalelor Franței și României, și a fost singurul jucător român - până la Hagi și Gheorghe Popescu - participant la trei ediții succesive ale Campionatelor Mondiale de Fotbal: Uruguay 1930, Italia 1934 și Franța
Agenda2005-29-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283962_a_285291]
-
naționalei sud-africane. Cu siguranță însă că cel mai cunoscut antrenor român rămâne timișoreanul Ștefan Kovacs. După două Cupe ale Campionilor Europeni cu Ajax-ul de aur al lui Cruyff, Neeskens și Rep, a urmat postura de director tehnic al Federației Franceze, „Piști” Kovacs reușind să pună bazele unei echipe care avea să se califice la Jocurile Olimpice de la Montreal (1976) și la Campionatul Mondial din Argentina (1978).
Agenda2006-02-06-senzational3 () [Corola-journal/Journalistic/284625_a_285954]
-
trombon și contrabas. La Conan Doyle, detectivul britanic avea o structură melancolica, cântatul la vioară era prilej de insolitare, pe când Holmesul nostru ciupește strident, tipurit, coardele viorii - melodia da într-un săltăreț dans irlandez - cu aceeași delicatețe cu care ar pișca chelnerițele de fund. Irene Adler este pentru adevăratul Holmes asemeni unei muze, intangibilă, pierdută în labirintul unui mind game, pentru că nu există niciun detectiv atât de discret că Holmes, cu un sens al nobleții atât de pronunțat. În plus, dedicația
Elementary, my dear Ritchie by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6552_a_7877]
-
capetele săltărețe din butoaie, la ochii lor lăptoși brânzindu- se neîncrezători și la faptul că nici eu, nici ele nu bănuiam pe atunci în ce belele aveam să mai intru din pricina lor. Iar când buboaiele cojite de sub lanțuri încep să piște întocmai ca niște stridii, știu că e vremea fluxului. La care flux celula aceasta, ridicată pe o placă de gresie între nivelurile mareelor - unul dintre acele infame „acvarii” despre care fără îndoială veți fi citit pe stradă în pamfletele mincinoase
RICHARD FLANAGAN - Cartea cu pești a lui Gould () [Corola-journal/Journalistic/5659_a_6984]
-
factură. Dă lumină noaptea toată, Dar lumina e furată. Are-o oiște cu care Dă prin garduri la-ntâmplare. Deși-i mare cât un sac, Vulpea i-a venit de hac. Deși seamănă cu-o frișcă, Limba ușurel ți-o pișcă Și se știe din părinți Că te curăță pe dinți. Ghicitoarea asta, iată, Nu vreau să vă sperie: E și ea o perie, Dar nu-i bună pentru gheată. Nu are motor, nici pânză, Și nu face mare brânză; Fie
Cartea de ghicire by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/525_a_1299]