327 matches
-
a Asiei, și el i-a întâlnit - dar cine va scrie într-o zi istoria acestor filosofi necunoscuți? - pe gimnosofiștii indieni, de la care a luat unele lecții. în rest, în afară de două sau trei anecdote, nu s-a păstrat nimic. Anaxarh Preafericitul a dus cu el în mormânt își acesta necunoscut) secretele unui supranume de invidiat! Și de această dată, tot anecdota condensează filosofia personajului sau, cel puțin, temperamentul, natura lui. Două dintre istorioare prezintă un om care nu se lasă ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
mai de preț. -2Filosoful preafericit. Numai personajele beatificate de Biserică merită de obicei această calitate, în așteptarea deliciilor sfințeniei catolice, apostolice și romane. Despre Anaxarh din Abdera pare greu de spus astăzi prin ce, cum și de ce a fost numit Preafericitul. Desigur, el se bucură de sine ca electron liber ce este îceea ce, evident, procură o reală plăcere), însă probele activității lui hedoniste lipsesc. Supranumele presupune aparent redactarea unui tratat asupra subiectului, niște afirmații sau vorbe de duh în acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
și al îndoielii, fidel indolenței sale filosofice și indiferenței sale existențiale, l-ar fi lăsat pe Anaxarh cu necazul lui, continuându-și drumul ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat... în loc să se supere, să se simtă jignit ori măcar contrariat, Preafericitul elogiază impasibilitatea, flegma și marea înțelepciune a lui Pyrrhon, care a plecat de acolo - să-și spele purcelușii, așa cum făcea de obicei... Să convenim deci că hedonismul lui Anaxarh, ca și al multor eudemonisme grecești - cele ale lui Apollodor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
propriei noastre energii. Impietatea definește credința trivială și vulgară în legătura destinului oamenilor cu pretinsa vrere a zeilor. De fapt, zeii funcționează ca un ideal al rațiunii kantiene: niște modele pentru desfășurarea meditației și a acțiunii epicuriene. Scutiți de dureri, preafericiți, impasibili, autosuficienți, autonomi, indiferenți față de tot ce nu-s ei, lipsiți de pasiuni, ei îi îndeamnă cu atât mai mult pe oameni să se ocupe de ei cu cât nici nu le pasă de viitorul și de destinul lor. Asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
un altar de preferință... Sade va relua aceste argumente. Jean Țesătorul adaugă chiar că relațiile sexuale potențează castitatea, mai mult: că împreunarea cu un adept al Spiritului Liber restaurează virginitatea! Exercițiul acestei asceze hedoniste conferă fericire și te transformă în Preafericit.... XVI WILLEM VAN HILDERVISSEM DIN MALINES și „plăcerea paradisului” 1. Eros și Thanatos în epocă. Willem van Hildervissem oficiază ca propovăduitor al Spiritului Liber la Bruxelles, într-o comunitate numită Bărbații Inteligenței. Deși lector în Scrierile Sfinte la carmelite, el
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pentru a ne făuri o viață fericită și plină de voioșie. IV ANAXARH și „natura îndrăgostită de plăcere” -1Să-ți muști limba și s-o scuipi... Tot așa cum Hipparh pitagoricianul are un discurs vag inspirat din materialismul lui Democrit, Anaxarh - supranumit Preafericitul - este categorisit printre discipolii filosofului din Abdera, deși unii fac din el un sofist, un cinic, un pyrrhonian... Este adevărat că, pe atunci, nu exista aceeași manie a clasificărilor ca acum, iar un filosof își fabrica fără probleme mica lui
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
a Asiei, și el i-a întâlnit - dar cine va scrie într-o zi istoria acestor filosofi necunoscuți? - pe gimnosofiștii indieni, de la care a luat unele lecții. în rest, în afară de două sau trei anecdote, nu s-a păstrat nimic. Anaxarh Preafericitul a dus cu el în mormânt își acesta necunoscut) secretele unui supranume de invidiat! Și de această dată, tot anecdota condensează filosofia personajului sau, cel puțin, temperamentul, natura lui. Două dintre istorioare prezintă un om care nu se lasă ușor
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
mai de preț. -2Filosoful preafericit. Numai personajele beatificate de Biserică merită de obicei această calitate, în așteptarea deliciilor sfințeniei catolice, apostolice și romane. Despre Anaxarh din Abdera pare greu de spus astăzi prin ce, cum și de ce a fost numit Preafericitul. Desigur, el se bucură de sine ca electron liber ce este îceea ce, evident, procură o reală plăcere), însă probele activității lui hedoniste lipsesc. Supranumele presupune aparent redactarea unui tratat asupra subiectului, niște afirmații sau vorbe de duh în acest
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și al îndoielii, fidel indolenței sale filosofice și indiferenței sale existențiale, l-ar fi lăsat pe Anaxarh cu necazul lui, continuându-și drumul ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat... în loc să se supere, să se simtă jignit ori măcar contrariat, Preafericitul elogiază impasibilitatea, flegma și marea înțelepciune a lui Pyrrhon, care a plecat de acolo - să-și spele purcelușii, așa cum făcea de obicei... Să convenim deci că hedonismul lui Anaxarh, ca și al multor eudemonisme grecești - cele ale lui Apollodor din
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
propriei noastre energii. Impietatea definește credința trivială și vulgară în legătura destinului oamenilor cu pretinsa vrere a zeilor. De fapt, zeii funcționează ca un ideal al rațiunii kantiene: niște modele pentru desfășurarea meditației și a acțiunii epicuriene. Scutiți de dureri, preafericiți, impasibili, autosuficienți, autonomi, indiferenți față de tot ce nu-s ei, lipsiți de pasiuni, ei îi îndeamnă cu atât mai mult pe oameni să se ocupe de ei cu cât nici nu le pasă de viitorul și de destinul lor. Asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
care le asigură capacitatea de desemnare nu este transparentă. Se poate identifica (Noailly 1993: 47−51) o proformă vidă care le permite să denumească atât categoria particulară de entități, cât și gradul proprietății respective. Alte forme de tipul mai marele, Preafericitul, frecvente în presă, se apropie de statutul formațiilor compuse: Mai-marii Securității rămân anonimii de lângă noi ("Gardianul", 2007) Dispariția dintre noi a Prea Fericitului a devenit un subiect copios de presă ("Adevărul", 2007). Sunt numeroase contextele cu substantivizări ale unor adjective
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
urmînd un parcurs inductiv, ar trage concluzia că toate textele gnostice o descriu În aceiași termeni ambivalenți. Se pare că există o excepție: tratatul Înțelepciunea (Sophia) lui Isus Cristos (SJ), din care două versiuni de la Nag Hammadi poartă titlul de Preafericitul Eugnostos (Eug). În această scriere Sophia apare În mod exclusiv ca un eon superior, syzygos al Omului, primă emanație a Propatorului, Tatăl inscrutabil. Despre gnostici s-a spus adesea că ar fi anarhiști și ei chiar sînt, Într-un anumit
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
ca provenind din sl. blaženǔ, "fericit" sau blažinǔ "bun, bland, ascultător"; în ceea ce privește cuvântul ranchman, îl citează pe I. J. Hanusch și spune că "ar fi o schimosire a numelui brachman sau braman" (p. 186). Despre etimologia cuvântului blajin (sl. blaženǔ, "preafericit") care s-a confundat cu blajin, "blând, omenos" (sl. blažinǐ, "bun") și rocman (rohman) din sl. rachmanǔ (împrumutat din ar. rahman, "brahman"), în Marius Sala, Aventurile unor cuvinte românești, ed. a II-a, vol. II, Editura Univers Enciclopedic, București, 2006
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
împăcat! Dacă gândirea ar descoperi în oglinzile schimbătoare ale fenomenelor relații eterne care să le poată rezuma și care să se rezume pe ele însele într-un principiu unic, am putea vorbi de o fericire a spiritului în fața căreia mitul preafericiților n-ar fi decât o plăsmuire ridicolă. Această nostalgie după unitate, această sete de absolut ilustrează mișcarea esențială a dramei umane. Dar faptul că o asemenea nostalgie există nu-l implică neapărat și pe acela că ea trebuie de îndată
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
decât cele inteligente și harnice. Concluzia este că acei filosofi care pun În legătură eternitatea unui zeu cu capacitatea acestuia de a evita și de a Îndepărta cauzele pieirii greșesc amar. Scutirea de suferință și de moarte aparținând naturii celui preafericit se Înțelege de la sine că nu are nevoie de nici o sforțare pentru a se menține. Totuși, pe cât se pare, poate că nu este frumos să-i Învinuim pe cei care nu sunt de față. Cel mai nimerit lucru ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
din anii '60, aflat la studii în Anglia, și-a susținut teza de doctorat chiar cu tema apropierii ecumenice între bisericile creștine 261. Au urmat istoricile deschideri, de după 1989, odată cu prima vizită a Papei într-o țară ortodoxă, găsind în Preafericitul Părinte Patriarh Teoctist o deschidere dialogică transmodernă. Asemenea "sacrificii" din diverse direcții arată intrarea într-un alt universalism, cu adevărat global, acel unus animus (un singur suflet) din care se împărtășesc diversitățile individuale și colective, întotdeauna cu rest (Noica). Atrag
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
sau au ocultat-o? Ce discipline au găzduit-o, au refuzat-o ori au contestat-o? Stoicii formulează în Occident prima semiologie. Constituită între logică și gramatică, ea se situează de partea logicii. Aici rămâne situată pentru Sextus Empiricus, neoplatonicieni, preafericitul Augustin, logicienii și scolasticii medievali, Locke, Leibniz, Berkeley, Hume, Vico, Condillac, Diderot, logica matematică ș.a. între toate aceste poziții de gândire, aparent, creștinismul ar fi trebuit să ofere semnului un loc privilegiat. Există oare, ca posibilitate măcar, în filosofia creștină
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
și un Tratat despre mileniu, cu dovezi luate din Apocalipsa Sfîntului Ioan care, potrivit unora, ar putea fi pseudoaugustiniana Expunere despre Apocalipsa Sfîntului Ioan, formată din optsprezece sau nouăsprezece omilii. în sfîrșit, merită amintită o Epistolă despre propria credință, trimisă Preafericitului Gelasie, episcop al orașului Roma. Bibliografie. Texte: De viris illustribus, TU 14, 1, Leipzig, 1896; PL 58 (De ecclesiasticis dogmatibus). Studii: S. Pricoco, Storia letteraria e storia ecclesiastica dal De viris illustribus di Girolamo a Gennadio, Facoltà di Lettere e
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
În Ierusalimul de Sus răsplata pentru ceea ce faci pentru mântuirea altora va fi Însutită. Cuviosul a ascultat cu smerenie și de atunci, credincios În cuvântul lui Dumnezeu, a Început să iasă din pustiu, pentru a‑i ajuta pe frați. Spune preafericitul Pavel : «Fiecare din noi să placă aproa‑ pelui În ce este bine, spre zidireă. Adică trebuie să dorim să facem fiecare din noi nu ceea ce ne place, ceea ce ne satisface orgoliul, ceea ce ne mulțu‑ mește sufletește, ci ceea ce este de
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
ca și pietrele, se reîntoarseră către cei care le lansau. Lysias, dându‑și seama că toate eforturile sale nu duceau la nici un rezultat, ordonă să li se taie capul fraților martiri. Călăii Îi conduseră la locul supliciului. Mergând Într‑acolo, preafericiții Îl lăudau pe Domnul, cântând. Apoi, Își ridicară mâinile către cer și, după ce se rugară În tăcere, rostiră : „Amin”. Călăii le tăiară capetele. În pace, Își dădură sufletul Domnului, pentru a primi cununa victoriei. Slăviții martiri Cosma și Damian, Antim
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
intrigă, irită și naște reacții. Arbitrajele strîmbe enervează pe toată lumea, de la vlădică la opincă, la propriu, nu la figurat. Ortodoxia română încă n-are reglajul fin al catolicismului spaniol, motiv pentru care nici nu ne am fi așteptat vreodată ca Preafericitul să reacționeze la concertele din fluier ale lui Serea, Corpodean sau Tudor. Indiferent cine a condus arbitrajul românesc, penalty-urile neacordate și golurile anulate au rămas în perimetrul laic al fotbalului, mirenii Nicolae (Grigorescu) sau Ion (Crăciunescu) rezolvînd problemele cu mijloacele
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
Fostele gimnaste românce au apărut dezbrăcate într-o revistă pentru adulți din Japonia. „Frumoase mai sînt fetele noastre, mînca-le-ar tata!“ Remarca îi aparține lui Nicolae Vieru, președintele Federației de Gimnastică, și are în ea puțină ironie. Trecînd în registru serios, preafericitul bîrnei și al paralelelor românești conchide că „e puțin penibil“, cuantificînd de la înălțimea statutului său septuagenar decența planetară. Nu e deloc penibil, e normal. Fostele gimnaste sînt femei normale, supuse legilor biologice. Sînii Laviniei au început să se lase un
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
pentru a-și îndeplini rolul în serviciul corpului fizic. De fapt, el este sub controlul Conștiinței Cosmice care este prezentă în toată ființa noastră. Iată un imn orfic către somn, către subconștientul care ne leagă de universul primordial: Te invoc, preafericitule, cu aripi întinse, somn salvator, mesager al viitorului, mare cântăreț de oracole pentru muritori. În liniștea dulcelui somn, înaintând în tăcere, adresându-te sufletelor muritorilor, tu trezești, tu însuți, gândirea! Hotărârile preafericiților tu le trimiți, tu însuți, pe dedesubt, în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
care ne leagă de universul primordial: Te invoc, preafericitule, cu aripi întinse, somn salvator, mesager al viitorului, mare cântăreț de oracole pentru muritori. În liniștea dulcelui somn, înaintând în tăcere, adresându-te sufletelor muritorilor, tu trezești, tu însuți, gândirea! Hotărârile preafericiților tu le trimiți, tu însuți, pe dedesubt, în somn, tăcut, dezvăluind viitorul sufletelor liniștite, viitor pe care gândirea zeilor îl dirijează cu pietate, pentru ca trezită mai întâi printr-o hotărâre a inimii, să ducă spre farmecul vieții oamenilor după ce i-
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
ani i-au tebuit luminii să ne-ajungă977. După doctrinele aristotelo-ptolemeice sferele celeste sunt zece, corespunzătoare celor șapte planete, firmamentului, adică al stelelor fixe, Primului Mobil și imperialului cer al Dumnezeirii, sursă a luminii, paradis celest, populat de îngeri, sfinți și preafericiți. În mine, eu asimilez cerul inimii sacre a lui Isus și a Sfintei Fecioare. În noi, poeții, vedem întotdeauna reflexia și refracția Divinității. Bucuriile ne înalță în cele uneori doar șapte, alteori nouă ceruri descrise de poeți și tot de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]