379 matches
-
cu a fi consilier al Elenei Ceaușescu, din moment ce ea era șefa cadrelor Partidului. În textul meu din Arheologia terorii (transmis inițial la „Europa Liberă” la Începutul anului 1983) intitulat „Nicu Ceaușescu și ascensiunea socialismului dinastic În România”, vorbesc la sfârșit - premonitoriu, se pare! - despre „eternul tovarăș Cozmâncă”. Nu mi-aș fi putut Închipui atunci că Îl vom reîntâlni În discuția noastră din 2004! Depășea orice imaginație! Nu vreau, Doamne ferește, să spun că domnul Cozmâncă nu are dreptul la convertire. Mircea Mihăieș
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
motan Murr și vorbesc câinii în dialogul lui Cervantes. Aici se întâlnesc obiectele cu valori magice, vechea oglindă orientală de care e legată soarta eroului și tabloul lui Pieter Janssens, obiecte de semn contrar, unul dătător de spaime și fiori premonitorii, celălalt liniștitor și armonios 5. Cea mai vastă analiză a semnificațiilor inserției tabloului în roman îi aparține Monicăi Spiridon în capitolul Antipa în lumea oglinzii din volumul Melancolia descendenței. Autoarea propune trei embleme organizatoare ale cărții: oglinda, tabloul și calendarul
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
Ioana să le recite. Ideea lipsei locului securizant este introdusă chiar din primele pagini ale romanului, când doctorulu Vlad consultă fișa noii paciente, Ioana Olaru, recent aduse la Urgențe. Vederea acesteia îl face să conchidă pe un ton apoftegmatic - și premonitoriu în ceea ce privește povestea pe care i-o va relata Ioana Olaru - "Orice e posibil... Mereu tracasați, reduși la biologic, oamenii caută diverse refugii." 33. Și imediat, comentând parcă tabloul Parabola orbilor, încă neevocat: Evitând unele prăpăstii, cad în altele"34. Al
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
acestui mare întemeietor de religie o mitologie construită și cultivată social. Conform acesteia, pe când era copil, „ar fi fost mutat de zeul indra în matricea prin țesei Triśala, așa încât pruncul să se nască într-o familie regală”. Mai multe „vise premonitorii o vestesc pe mamă despre nașterea miraculoasă ce va avea loc”. Va fi crescut asemenea unui Părśva, fiind considerat al 24-lea făcător de vaduri pentru ca alții să poată trece apa (Părśva a trăit cu 250 de ani înaintea lui
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
fără a-i transforma în fantoșe; „tendința” (nu teza) îi apare ca un drept al romancierului la o „demonstrațiune” - nu de idei, ci prin fictio - a unui punct de vedere implicit, care trebuie „să stea de sine”. Z. are intuiția premonitorie a acelui „realism trist” pe care îl va realiza Liviu Rebreanu, ca imagine a universului rural; îl vede pe țăran sub semnul unui singur „motor sufletesc: posesiunea pământului”. Comparațiile cu ipostazele literare ale țăranului rus îi par a dezvălui nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
mai puțin lacom, și ascultat de boieri, precum și fratele său, Alexandru Ghica, mai controversat și agreat de ruși. în Moldova, Mihail Sturdza, născut în Basarabia și considerat de ruși ca o persoană loială, nu avea contracandidați. Blutte face o observație premonitorie, arătând că, după părerea sa, plângerile împotriva viitorilor domni, adresate fie St. Petersburgului fie Constantinopolului, se vor confrunta cu transferul responsabilităților dintr-o capitală în alta, fără ca aceasta să împiedice pe țar să controleze politica din cele două Principate, atât
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
aparțin perioadei exilului italian (1972-1976). în aceste povestiri recunoaștem aceeași tentă confesivă, ca în multe din textele din Arta fugii, același vizionarism straniu , „evenimentele... se petrec înăuntru cu mult înainte...”( Pază bună) și, cum „nimic nu e întâmplător”, multe „coincidențe premonitorii..., dacă vrem să preluăm afirmația psihologului Robert e. Hopcke. Parcurgându-i scrierile (atât cât s-a publicat în românește), vom constata că pentru Ioan Petru Culianu, literatura rămâne o „provocare”, un „instrument de cunoaștere și de experimentare a unor subtile
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
recurența anumitor probleme, precum și a folosirii trecutului, care poate justifica sau combate alegerile politice actuale. Dezbaterile IS referitoare la micile grupuri socialiste, emigrate din Țările Baltice, și mai ales la chestiunile ridicate de acestea din urmă au și o latură premonitorie pentru situația întîlnită în 1990. Dilema guvernelor occidentale, dorința de a nu face nimic din ceea ce ar putea stînjeni pe Gorbaciov amin-tesc de atitudinea rezervată a Internaționalei Socialiste de la începutul anilor '50. Aceasta nu înseamnă însă că orientarea actuală a
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
1995-2002) și la Dicționarul esențial al scriitorilor români (2000). Prima carte, Despre „Istoria ieroglifică”, apărută în 1971, constituie o lectură atentă, din perspectivă contemporană, a operei lui Dimitrie Cantemir. Punând în evidență valorile estetice ale Istoriei ieroglifice, T. subliniază caracterul „premonitoriu” al textului pentru stilurile ce se vor dezvolta mai târziu, în condiții mai favorabile artei scrisului în cultura română. Demonstrația tinde să probeze că Istoria... nu este numai un monument de limbă singular, dar și o operă de o paradoxală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290055_a_291384]
-
inițial în „Informația zilei”. Imaginile frontului se regăsesc, întreținând „filonul poetic”, și în poemele din Ceasul de rugăciune (1942). Nutrită de o compasiune creștinească autentică, de trăirile consumate în suferința generală, vibrația lirică se convertește de cele mai multe ori în rugăciune. Premonitorie pentru cel care avea să moară departe de țară este Rugăciune pentru aviatorii căzuți, poezie republicată de mai multe ori în revistele exilului românesc. Un roman, Ultima oră (1943) - fără ecouri în critică, prevestind însă prin titlu cea mai importantă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287233_a_288562]
-
o transpune într-un vis feeric. În acest univers virgin, adamic, au loc erupții intermitente ale unei infrarealități: întâmplări stranii, coincidențe misterioase, manifestări ale unor forțe oculte. O atmosferă înfiorată de neliniști ușor mistice se conturează din predilecția pentru vise premonitorii, halucinații provocate de stupefiante, manii blânde, morbide sau extravagante viziuni colorate. Prin fastuoasele descrieri, prin psihologiile complicate, prin sugerarea unei alte realități și prin utilizarea alegoriei și a simbolului, Oglinda fermecată se apropie de canoanele prozei poetice simboliste. Ultimele două
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
presentimentul unei prea timpurii risipiri în neant. Versul se încheie elegiac, în acorduri de recviem, făcând să se audă - remarca unul din interpreții lui -„muzica stelară” a unui suflet năzuind la o „supremă împăcare” a vieții și a morții. Cum premonitoriu vestea, „Poetul a plecat în primăvară,/ Cu tristețea toată-nchisă-n el”, împotrivindu-se totuși vremelniciei printr-un cântec de tulburătoare melancolii și fervori. SCRIERI: Zbor peste ape, Cluj, 1939; ed. îngr. Dimitrie Danciu, pref. V. Fanache, Cluj, 1970. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288230_a_289559]
-
de apărare au fost ignorate, nu fără o anume aroganță, din cauza unei purificări naționale operate în contextul psihopatologiei ateoretice și al exceselor revoluției cognitive. La vremea respectivă, s-a făcut auzită o atenționare ce avea să se dovedească un avertisment premonitoriu: „Nu aruncați o dată cu apa din cadă și bebelușul psihanalizei”. Evenimentele ulterioare au arătat, într-adevăr, că noțiunea „mecanism de apărare” era atrăgătoare, convingătoare, indispensabilă chiar. Și în așa măsură încât acum - și, fără îndoială, termenul nu e suficient de puternic
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
artist ce „ia viața în tragic și un ton prea sus”, are revelația dureroasă a trădării spiritului prin limbaj. În Simfonia roșie, o mulțime de personaje generice monologhează în jurul unui iminent cataclism. Spaime atavice, reminiscențe ale pogromurilor și viziuni sumbre, premonitorii compun o atmosferă fantomatică, terorizantă, irizată intermitent de licăririle nădejdii. Drama În cimitir exploatează un alt motiv expresionist, epifania sacrului în realități umile, derizorii. Expresionismul pieselor este uneori prea acuzat și insuficient încorporat limbajului dramatic. Nuvelele, înscrise în aceeași paradigmă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285695_a_287024]
-
schimbări de ritm în fluidul evenimentelor, acest "cititor" în cele (încă) neîntîmplate va fi adeverit. Un "ca și cum" teatral (als ob) se instalează deja în imaginea anticipatoare a scenei care urmează a fi jucată. Spațiul gol, traversat doar de suflul indicibil, premonitoriu, al unui ce iminent în ordinea acțiunii își subjugă spectatorul. Scena se impune cu toată dinamica ei intrinsecă. Aflată în așteptarea protagoniștilor, prefigurează un spațiu al deplierii, promițător. Emoția extremă, de privitor voyeur a naratorului proustian, chiar la începutul volumului
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
primul congres al Societății de Psihologie, secretarul general, Charles Richet, fiziologist de renume (a fost distins cu Premiul Nobel) și apărător al spiritismului, rezervă un spațiu important unor teme cum ar fi telepatia, telekinezia (transportarea obiectelor prin puterea gândului), visele premonitorii etc. A fost nevoie de un scandal răsunător în tabloidele din epocă, pentru ca spiritismul să fie discreditat și disociat de psihologie. În calitate de președinte al Societății de Studii Psihice din Londra (Bergson va fi președintele acesteia în 1913), Charles Richet face
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
greșită cu mari inconveniente pentru pacient și familia sa" (Minkowski). Datele statistice furnizate de OMS, par să indice că din cele 4-8% cazuri de psihoze disociative înregistrate anual, aproximativ 30% debutează brusc, brutal 5, aparent fără nici un fel de simptome premonitorii; restul de 2/3 par să debuteze cu un polimorfism simptomatologic ("schizofrenia incipientă" descrisă de Ey), care înregistrează alunecarea progresivă a individului spre anormal. Utilizând diferitele criterii operaționale pentru debutul bolii, Keshavan & Schooler, 1992 au găsit că în circa 70
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
stabilizați (reziduali) dar prezentând simptome depresive, prescrierea de antidepresive se poate dovedi salutară în special în prevenirea tulburărilor timice și a comportamentului suicidar. - Nu trebuiește uitat nici un moment că apariția unei depresii (oriând posibilă în evoluția unei schizofrenii) poate fi premonitorie pentru o nouă decompensare, necesitând reluarea sau augmentarea dozei de NL retard mai curând decât prescrierea unui antidepresiv. - La pacienții cu schizofrenie cronică deficitară, asocierea unui antidepresiv nu pare să dea rezultate mai bune decât neurolepticul singur în doze adecvate
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
apleca-mpreună / cătând încolo, dincolo de lună. / Și poate-așa afla-vom că în Țară / S-a-ntors Cristos, și-ai noștri-n padini ară.” Cartea se încheie cu unul dintre poemele cele mai semnificative, Dor, al cărui mesaj, ultim cuvânt, se impune premonitoriu: „Sunt singur și dibui orbește. Doamne, / și România - pe unde mai este?” Evoluția poeziei lui G. conturează un itinerar metafizic care, ca și la Tudor Arghezi sau la V. Voiculescu, devine esențial la vremea senectuții. SCRIERI: Țara Demiurgului, București, 1942
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287352_a_288681]
-
exemplară pentru condițiile în care atâția alți idealiști aveau să se convingă de natura bestială a doctrinei abia îmbrățișate. Aflat în spatele gratiilor și așteptând să fie împușcat ori ascunzându-se în pădure de hăitașii poliției secrete, Sorokin ajunge la concluzii premonitorii în legătură cu timpul care va trebui să treacă până când victimele experimentului comunist vor înțelege mecanismele ororii căreia i-au căzut victime. O fotografie a lui Efim Kașketin, șeful teribilului lagăr Vorkuta, inspiră și azi teamă. „Ochii săi”, scrie Taplin, „erau la fel de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
se poate de real, apropie cele două personaje, din Luca și din Ioan. La Ioan, Isus interzice „atingerea” afectuoasă din partea Mariei Magdalena, În vreme ce aici fariseul condamnă atingerea vicioasă a „păcătoasei”. Spre deosebire de Marcu și Matei, unde gestul femeii are un sens premonitoriu, echivalând cu o Îmbălsămare avant la lettre, Luca Își construiește scena cu o semnificație evident penitențială. Femeia intră În casa fariseului ca să-și plângă păcatele, ca să și le spele cu lacrimi și, În cele din urmă, să fie iertată și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
a iubit realmente „trezorierul”. În 20,17, Matei scrie că Isus i-a luat deoparte pe „cei doisprezece”, ca să le destăinuie, În secret, ce I se va Întâmpla În Ierusalim. Iuda se afla deci printre ei, martor al acestei „spovedanii” premonitorii. La fel În cazul scenei provocate de mama fiilor lui Zebedeu: Iuda face parte din grupul celor „zece apostoli revoltați” de pretențiile femeii. Prin urmare, o lungă perioadă, Iuda n-a fost nici hoț, nici laș, nici trădător. Ce s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
urmare, la condamnarea Ecaterinei Bălăcioiu Lovinescu. Prima întâl nire cu „Ioana“ (Ion Caraion) s-a petrecut la spital și a avut un final neobișnuit, pe care Ecaterina Bălăcioiu Lovinescu îl relata fiicei și ginerelui ei fără a bănui că era premonitoriu: „26 noiembrie 1956, luni. Am să vă povestesc ce mi s-a întâmplat chiar la spital. Ioana iese cu mine, mă conduce până la capătul culoarului, în dreptul unei scări. Încep să cobor treptele și dau peste un gnom - mă rătăcisem în
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
în același timp disperat, să afle că i s-a acordat mamei ei viza pentru Paris. Cităm dintr-un dialog între Monica Lovinescu și Doina Jela: „— Ați visat-o vreodată? — În noaptea de 22 spre 23 mai. Un vis, singurul premonitoriu: eram cu mama într-un oraș românesc (dar neidentificat) și deodată m am rătăcit de ea. Căutând-o cu din ce în ce mai mare anxietate, am dat, pe o masă de talcioc (nu știu cum mă strămutasem acolo), de hainele ei puse la mezat. Cum
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Stăteau răvășite, așa cum le lepădase. Sergiu a vrut să copieze poezia rămasă în mașina de scris, în care se vorbea de imposibilitatea unei călătorii pînă la capătul lumii (adică al vieții) cu „oasele moi și cu inima mea”, poezia considerată premonitorie. N-avea însă nimic de scris la el, și nici noi. Observîndu-i intenția, un evreu pînă atunci taciturn, cu capișonul de la haina de ploaie pe cap în loc de kipă, probabil rudă, a luat de pe masă stiloul decedatului și i l-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]