221 matches
-
mai întîmple. — în orice caz, domnule, dacă se mai întîmplă veți fi pedepsit, îmi spuse răspunse Domnișoara ri cu o voce extrem de caldă, dar nu fără un ecou de avertisment ferm în ea. 25. În holul Institutului, nimeni. Pe masa recepționerei - un borcănaș de iaurt pe jumătate consumat și o pilă de unghii. toate cele patru lifturi oprite la parter. Dosare și foi răspîndite peste tot. X nu ia liftul, preferă să urce pe trepte. („De ce ? Ți-e frică să nu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de ușor. Avea să-i spună că-l iubea și el avea s-o strângă la piept, lipind-o de haina lui de tweed, și aveau să fie învăluiți amândoi în lumina unui adevăr ieșit în sfârșit la iveală. Când recepționera îi spuse că Jack nu era la redacție, se gândi că trebuia să fie o greșeală. Deja își schițase întreg scenariul în minte. Fără să-și ia ochii de la ținuta ei neconvențională, recepționera acceptă să sune la birou lui. — Trimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
adevăr ieșit în sfârșit la iveală. Când recepționera îi spuse că Jack nu era la redacție, se gândi că trebuia să fie o greșeală. Deja își schițase întreg scenariul în minte. Fără să-și ia ochii de la ținuta ei neconvențională, recepționera acceptă să sune la birou lui. — Trimit pe cineva acum, o liniști ea. Fran așteptă, spunându-și că era un obstacol minor. Jack avea să fie aici puțin mai târziu. Auzind un pas ușor pe scări, se întoarse și lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
avea să ia un taxi la întoarcere. În tren era cald ca în pântecele mamei, așa că fu cât pe-aci să adoarmă și să uite să coboare. Când găsi în sfârșit laboratorul, care era ascuns pe o străduță laterală, o recepționeră amabilă o îndrumă spre etajul unu, unde i se dădu un plic alb pe care era scris ceva cu litere de tipar. Oare tehnicianul știa ce conține? se întrebă. Văzând că îi evita discret privirea, deduse că știa. Scrise un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Unirea a intrat în școlimatorul unor ofițeri de judiciar și 84 criminalistică de la ,,tânărul’’ Inspectorat județțean de Miliție Vrancea. Așadar, în după amiaza unei zile de sâmbătă, din vara anului 1975, ofițerul de serviciu pe Inspectorat este informat, de către o recepționeră, că un bărbat doarme pe copertina scărilor de la intrarea în hotel, fără a se știe cine este și cum Așajuns acolo, cel care îl observase pe ,, intrus’’ fiind un tânăr din echipa care lucra la înălțarea monumentului Unirii, în piața
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
le spusese maică-sa să se ducă, au plătit o noapte și ea luase chitanțele, să i le arate la întoarcere, să vadă că bărbații dormiseră într-o cameră separată, doar scrie foarte clar negru pe alb! o rugase pe recepționeră să scrie cât mai citeț numele. Au urcat scara de lemn încolăcită, au rămas în camera mirosind a brad numai cât au îmbrăcat câte un pulovăr. Atunci Andrei Vlădescu a izbucnit într-o energie pe care ea o știa, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
tocmai se mutase În noul sediu și nu avusese timp să Îl decoreze. Ghivece cu plante năpădite de buruieni erau așezate pe podeaua colorată pestriț: pătrate mari de linoleum care imitau marmura albastră Încadrate Într-un chenar auriu cu roz. Recepționera nu arăta nici ea prea bine: ochi roșii și păr blond lins. Mirosea a drajeuri mentolate pentru răceală. Privindu-i cu ochii Împăienjeniți, Își suflă nasul Într-o batistă Întărită. — Bine ați venit la Aberdeen Journals, spuse ea fără pic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
fără pic de entuziasm. Cu ce vă pot fi de folos? Logan Își scoase legitimația și o ținu câteva secunde sub nasul ei care curgea. — Comisar McRae. Aș vrea să vorbesc cu cine a sunat aseară acasă la Alice Reid. Recepționera privi pe rând legitimația, pe Logan și pe Watson, apoi oftă. — N-am idee, spuse ea și făcu o pauză pentru a strănuta. Eu sunt aici doar lunea și miercurea. — Bine, și cine știe? Recepționerase mulțumi să ridice din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
făcu o pauză pentru a strănuta. Eu sunt aici doar lunea și miercurea. — Bine, și cine știe? Recepționerase mulțumi să ridice din umeri și strănută din nou. Watson trase ediția din acea dimineață de pe un raft și trânti pe biroul recepționerei. „COPILUL DISPĂRUT A FOST GĂSIT MORT!“. Își Înfipse degetul sub cuvintele: „DE COLIN MILLER“. — De el ce zici? Întrebă ea. Recepționera luă ziarul și Își miji ochii umflați, Încercând să citească numele. Fața i se Întunecă deodată. — Ah... el. Încruntându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
din umeri și strănută din nou. Watson trase ediția din acea dimineață de pe un raft și trânti pe biroul recepționerei. „COPILUL DISPĂRUT A FOST GĂSIT MORT!“. Își Înfipse degetul sub cuvintele: „DE COLIN MILLER“. — De el ce zici? Întrebă ea. Recepționera luă ziarul și Își miji ochii umflați, Încercând să citească numele. Fața i se Întunecă deodată. — Ah... el. Încruntându-se, apăsă pe un buton din centrală. O voce de femeie izbucni din difuzor: — Mda? Recepționera ridică telefonul din furcă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
el ce zici? Întrebă ea. Recepționera luă ziarul și Își miji ochii umflați, Încercând să citească numele. Fața i se Întunecă deodată. — Ah... el. Încruntându-se, apăsă pe un buton din centrală. O voce de femeie izbucni din difuzor: — Mda? Recepționera ridică telefonul din furcă și accentul i se schimbă brusc din politicos nazal În aberdonian nazal. — Lesley? Îhîm, Sharon sunt... Lesley, e Darul lui Dumnezeu p-acolo? Pauză. — Îhîm, Îl caută poliția... Nu știu, ia stai. Își puse o palmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pară seducătoare. Era o misiune destul de anevoioasă, având În vedere nasul roșu, dar se străduia. Dacă nu aveți de gând să Îl săltați, măcar puțină brutalitate polițienească? Watson Îi făcu cu ochiul conspirativ. — Să vedem ce putem face. Unde e? Recepționera arătă către o ușă securizată În stânga. — Nu vă fie teamă că-l mutilați. Rânji din nou și le deschise ușa pentru a intra. Redacția ziarului arăta ca o magazie mochetată, Încă neterminată și cu șiruri suspendate de plafon. Erau probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
scurt. Conexiunea cu Joredco părea - în mod straniu - una care se potrivea cu cazul, dar nu și cu Loftis. — Domnule Carmichael, aveți o schemă de asigurare medicală pentru angajații permanenți? — Da. — Aș putea să consult registrele? Carmichael se întoarse spre recepționeră: — Sally, dă-i voie detectivului ăsta, cum îl cheamă, să se uite prin registre. Danny ignoră remarca tipului. Carmichael se întoarse la lucru prin ușa de acces. Sally arătă spre fișetul cu dosare. — Cam căcăcios omul. Scuzați expresia, zise ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
momentul acela în care îi zărisem goliciunea, m-am gândit din nou cât de bine ar fi dacă pruncul pe care îl purta ar fi fost tot o fată. Madeleine și cu mine eram singuri în salonul de așteptare, cu excepția recepționerei, care era, după cum ar fi spus Harry, o frumusețe. M-am uitat la ceas. Frumusețea ne spusese că doctorul va veni imediat. Asta fusese acum zece minute. Dacă face o programare pentru ora zece, ar trebui să se țină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
spusese că doctorul va veni imediat. Asta fusese acum zece minute. Dacă face o programare pentru ora zece, ar trebui să se țină de ea, am murmurat eu spre Madeleine. Ea își ridică ochii din carte, îi aruncă o privire recepționerei, apoi se aplecă spre mine. —E puțin după zece, îmi șopti. — Ora zece nu înseamnă un pic după zece. Unde aș fi ajuns dacă aș fi lăsat oamenii să îmbătrânească așteptându-mă? —Ai doar emoții. Nu am emoții. Doar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
place să aștept. Poate a avut o urgență. Sau poate îi place să lase oamenii să aștepte. Probabil programează mai mulți pacienți la aceeași oră. Așa fac bani doctorii ăștia. Madeleine mă privi în ochi și apoi făcu semn spre recepționeră ca să mă avertizeze că puteam fi auziți. Păi așa este! Repetă că am emoții. I-am spus să termine cu asta. De ce să fi avut emoții? Ușa de la cabinet se deschise. O altă frumusețe, de data asta nu atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ca de un ciocan în cap, s-a îngălbenit când a auzit ce cameră li se oferă, dar nu s-a pierdut cu firea. Scoate din portmoneu un Vlaicu de 50 de lei și-l foiește să-l observe doamna recepționeră, dar gestul și hârtia n-o atrag. Domnul Tilică retrage ispita și scoate la bătaie un Caragiale de 100 de lei. Doamna vede, dar nici această ispită n-o atrage. I se adresează domnului Tilică: - Mergeți și vă consultați cu
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
de 200 lei la bătaie și poate avem noroc. Dar între timp ce spunea doamnei sale cum vrea să pluseze, că doar e la modă, în cap i se înfiripă o idee năstrușnică, o minciunică pe care să o spună recepționerei, dar numai între patru ochi. Ajuns la recepție, se uită de jur-împrejur să vadă dacă nu e nimeni prin apropiere, apoi șoptit: - Doamnă frumoasă, vă voi face o confidență. Uitați-vă la mine, sunt om serios și nu spun baliverne
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
fac dragoste, ar fi vrut să spună sex, că e la modă, eu cu nevastă-mea, mă manifest urât... Doamnă, să mă credeți! Gem, urlu, schelălăi, fac precum Tarzan în junglă de plăcere, bineînțeles, iar... soața... știți cum faceți... Doamna recepționeră deschide ochii ei negri mari, sânii de sub decolteu încep să pulseze ca și cum i-ar fi străbătut curentul electric. Fața i se schimbă într-un surâs plăcut. Se uită la domnul Tilică, parcă înțelegându-l. El continuă:Spuneți și dumneavoastră, ce
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
aceea s-a deschis ușa și a intrat un bărbat cu o femeie. Bărbatul era între două vârste și semăna cu generalul Tōjō. Zărindu-l pe Gaston, femeia și-a ascuns imediat fața cu șalul și a trecut în spatele bărbatului. Recepționera a salutat cuplul politicos, având o atitudine complet diferită de cea față de Gaston. Fata cea rujată l-a condus pe Gaston pe coridorul scufundat într-o liniște sinistră. Se auzea, de undeva, apa curgând. Din cauza înălțimii lui și a tavanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
ăsta de canar căruia Îi plăceau atât de mult grăunțele? Hotelul se afla la marginea cartierului Ginza. Nu avea ceea ce se numește o sală de recepție clasică, locul acesteia fiind luat de un birou mare, din spatele căruia te Întâmpinau două recepționere. Locul Îți lăsa cu atât mai mult impresia că este destinat doar puținilor privilegiați. La un astfel de hotel nu puteai veni pe jos după ce schimbai mai multe metrouri. Nici măcar taxiul nu dădea bine. Am ajuns ștergându-mi fruntea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Mie, Înseamnă că ți-a dat detalii și despre celelalte femei. Ți-a povestit despre femeia căsătorită cu părul scurt? Am Încuviințat. — Și despre fotomodelul cu IQ-ul de 70? Și despre fata profesorului de la Universitatea din Yokohama? Dar despre recepționera de la agenția de turism? Sau PR-ista a echipei unei agenții imobiliare? — Mi-a povestit despre toate. — Și pentru ce te-a plătit să vii Încoace? Ce vrea să afle? Despre Reiko? Da, asta trebuie să fie. — Keiko Kataoka spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
sala de la intrare erau atât de strălucitoare Încât Îmi dădeau senzația de amețeală, iar lumina lor se reflecta stins În pardoseala din marmură. Prin comparație cu sala de la intrare somptuos, biroul de la recepție părea minuscul. Poate din cauza orei târzii, În locul recepționerei, portarul s-a ocupat de formalitățile de cazare. Ascensorul era o mașinărie foarte veche, care scotea un scrâșnet Îngrozitor În momentul În care se pornea. Ușa era dublată de un grilaj de fier. Băiatul care mi-a dus bagajele În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
pe sub haine pielea încărcată cu un strat lipicios de ulei de masaj. Plăti repede și reuși să se stăpânească atunci când o rugară să completeze un chestionar cu impresiile ei despre serviciile oferite de salonul de spa. — Sunteți sigură? o întrebă recepționera, clefăind guma de mestecat cu pocnituri rapide și enervante. Primiți un cupon cu 15% reducere la următorul tratament. — Mulțumesc, dar mă grăbesc, minți Leigh aproape zâmbind în sinea ei (aproape) când realiză că probabil jumătate din ce spusese în ultimele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mană cerească pentru respectul de sine și o ajută să facă față conflictelor interioare - conflict interior fiind termenul la modă pentru problemele psihologice fascinante care îi năpăstuiesc pe locuitorii New York-ului și Los Angeles-ului. Julie avea conflicte interioare cauzate de recepționera de la Bliss Spa, care refuza s-o programeze pentru injecțiile cu vitamina C la Simonetta, cea mai bună cosmeticiană a complexului. Fusese încurajată de psihiatri să-și exploreze „conflictele din copilărie“ și a descoperit că încă suferă de pe urma faptului că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]