211 matches
-
cei trei conducători de mai sus, însă o astfel de supunere era de obicei lipsită de consistență și adeseori ignorată. Atunci când Roger I de Sicilia a murit în 1101, fiul său Simon de Hauteville, a devenit conte, având alături ca regentă pe mama sa, Adelaida del Vasto. Simon a murit patru ani mai târziu, în 1105, la vârsta de 12 ani, iar Adelaida a continuat să activeze ca regent și pentru fiul ei cel mai mic Roger, care avea pe atunci
Roger al II-lea al Siciliei () [Corola-website/Science/328265_a_329594]
-
de cai"), din cultura ortodoxă. Timp de șase ani după decesul regelui Henric I în 1600, ea a servit ca regentă pentru Filip, care avea numai opt ani în acel moment. A fost prima regină a Franței care a fost regentă. Co-regentul a fost contele Baldwin al V-lea de Flandra. Anna a fost o femeie literată, foarte rară pentru acele vremuri, dar au existat opoziții la regența ei pe motivul că stăpânea mai puțin decât fluent limba franceză. La un
Anna de Kiev () [Corola-website/Science/311648_a_312977]
-
mai 1886. Mercedes a revenit la statutul de moștenitoare prezumptivă, titlul pe care l-a deținut toată viața ei. Mercedes și-a făcut prima apariție publică la curtea regală de mâna mamei ei, când regina Maria Christina a fost declarată regentă. Educația Prințesei de Asturia și a surorii sale mai mici, Infanta Maria Teresa, a fost limitată la Palatul Regal din Madrid, într-un mediu auster, condus de două văduve: mama lor și mătușa paternă Isabela (ea însăși fostă Prințesă de
Mercedes, Prințesă de Asturia () [Corola-website/Science/321349_a_322678]
-
Emma, familia regală a continuat să folosească Noordeinde drept reședință de iarnă. Fiica lor, prințesa Wilhelmina, a fost născută aici, în 1880, Regina Emma și fiica sa își petreceau iernile la Noordeinde, după moartea Regelui din 1890. În 1895 Regina Regentă a pus bazele Arhivei Regale, construită în pivnițele palatului. În 1901, Regina Emma s-a mutat la Palatul Lange Voorhout, în prezent Muzeul Escher, în timp ce regina Wilhelmina și soțul său Prințul Hendrik au rămas la Noordeinde. Până la invazia germană din
Palatul Noordeinde () [Corola-website/Science/314706_a_316035]
-
de caritate, sanatorii și farmacii. A fost considerată mai puțin formală decât soacra ei, a învățat portugheza și era descrisă ca fiind calmă. A fost pasionată de literatură, operă, teatru și pictură. În timpul absenței soțului ei în 1895, a fost regentă. În 1902, a făcut o croazieră pe Marea Mediterană, lucru mult criticat pentru luxul său. În 1892, Papa Leon al XIII-lea i-a acordat Ameliei "Trandafirul de Aur". La 19 octombrie 1889, socrul ei a murit iar Carlos i-a
Amélie de Orléans () [Corola-website/Science/320267_a_321596]
-
pe 17 mai 1383, în orașul portughez Elvas. Beatrice avea pe atunci unsprezece ani. Regele Ferdinad a murit la scurt timp după, pe 22 octombrie 1383. Conform tratatului dintre Castilia și Portugalia, Regina Mamă, Leonora Telles de Menezes, a devenit regentă în numele fiicei și ginerelui său. Dar nu toată lumea din Portugalia era mulțumită cu starea de fapt. Pierderea independenței era de negândit pentru majoritatea oamenilor liberi portughezi. O rebeliune condusă de Maestrul Ordinului de Aviz, viitorul Ioan I al Portugaliei, a
Beatrice a Portugaliei () [Corola-website/Science/310253_a_311582]
-
în sfîrșit în unele limbi o bună parte din cuvinte trebuie puse în formele cerute de acordurile de multiple tipuri (de exemplu limba maghiară). Acordul se produce unidirecțional, de la donor la receptor, adică de obicei de la cuvîntul care deține poziția regentă în relația sintactică la cuvîntul aflat în poziție subordonată. De exemplu în limba română adjectivul își schimbă forma după genul substantivului pe care îl califică. În unele limbi acordul poate fi complex, în sensul că receptorul își modifică forma în urma
Acord (gramatică) () [Corola-website/Science/313056_a_314385]
-
(, ; 27 aprilie 1806-22 august 1878), a fost regină a Spaniei (1829-1833) și regentă a Spaniei (1833-1840). Născută la Palermo, Sicilia, Italia la 27 aprilie 1806, a fost fiica regelui Francisc I al celor Două Sicilii și a celei de-a doua soții Maria Isabella a Spaniei. Prin tatăl său a fost descendentă a
Maria Christina a celor Două Sicilii () [Corola-website/Science/317792_a_319121]
-
spre o nouă căsătorie după numai șapte luni. Noua regină, Maria Christina, a născut rapid două fiice, Isabella (viitoarea regină Isabella) și Infanta Doña María Luísa Fernanda (1832-1897). Când Ferdinand a murit la 29 septembrie 1833, Maria Christina a devenit regentă pentru fiica lor Isabella. Pretenția Isabellei la tron a fost contestată de unchiul ei, Infantele Don Carlos María Isidro Benito, Conte de Molina, care a pretins că fratele lui Ferdinand a schimbat în mod ilegal legea succesiunii permițând și femeilor
Maria Christina a celor Două Sicilii () [Corola-website/Science/317792_a_319121]
-
afacerea era de fapt un complot regizat de ea și de Ranjit Singh. O prințesă cu ascendență regală murise și, potrivit obiceiului acelei țări, averea ei urma să treacă În posesia lui Gulbegun, care se bucura de titlul de prințesă regentă. Moștenirea, care cuprindea În special bijuterii, nu era suficientă pentru a acoperi deficitul financiar al lui Ranjit Singh, iar ministrul căruia maharajahul Îi ceru ajutorul nu putea sau nu-și permitea să-i dea suma cerută. Aflându-se la strâmtoare
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
că nu mai este nimic de făcut...” sau de cauză: „Omul de gazdă fiind rotariu, își lucrase un car și-l înjghebase în casă...” (I. Creangă) sau cu o circumstanțială de timp cu verbul-predicat la conjunctiv prezent, dacă raportul dintre regentă și subordonată este unul de anterioritate: „Până să răspundă ea, popa își trăsese pe taler două pătlăgele...” (D. Zamfirescu) Cu prezentul indicativului relația este, de asemeni, posibilă, dacă acesta este un prezent istoric sau narativ: „Când ajung eu, ei deja
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
va/vor avea de suferit.”), dar la cele conjuncționale sau adverbiale nu („Să știi adevărul și să nu-l spui nu este corect.”).” Din formularea Mioarei Avram ar rezulta că subiectul vorbitor poate, în enunțul dat, să întrebuințeze verbul-predicat din „regentă” (=propoziția-predicat), sau la singular sau la plural. În realitate, această libertate locutorul nu o are. Verbul-predicat primește formă de plural sau formă de singular, în funcție de tipul de subiect (cu dezvoltare propozițională). Planul semantic al enunțului cu subiective pronominale (=subiect multiplu
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
sau formă de singular, în funcție de tipul de subiect (cu dezvoltare propozițională). Planul semantic al enunțului cu subiective pronominale (=subiect multiplu cu dezvoltare propozițională) prin care se ilustrează „libertatea” locutorului în privința acordului impune cu necesitate acordul în plural al verbului-predicat în „regentă”: „Cine a vândut tabloul și cine l-a cumpărat vor avea de suferit.” Enunțul formulat de Mioara Avram se înscrie, ca model semantico-sintactic, în cel de-al doilea tip structural: Cine recurge la minciună și cine apără minciuna stau în
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
minciuna stau amândoi de partea ticăloșiei. Enunțul din primul tip: Cine știe toate acestea și tace este la fel de vinovat ca și cei ce te obligă la tăcere. reprezintă alte situații semantico-sintactice și prezintă, de aceea, alte trăsături distinctive. Verbul-predicat din „regentă” stă în mod necesar la singular, ceea ce înseamnă că „propozițiile” care ocupă poziția subiect nu mai reprezintă o pluralitate semantică în ceea ce privește agentul/originea/cauza acțiunii verbale: ele interpretează lingvistic un singur „obiect” din lumea realului extralingvistic și, de aceea, pot
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
este la fel de vinovat., „Și iară zice că «cine va mânca trupul mieu și va bea sângele mieu, acela întru mine va lăcui și eu întru el».” Planul semantic al acestor propoziții și complementul sintactic pe care îl impun verbului-predicat din „regentă” demonstrează că ele reprezintă un subiect simplu în relație de interdependență cu un predicat multiplu: știe și tace/va mânca și va bea. Aceeași distincție între cele două categorii de enunțuri este susținută și de elementul de relație. În enunțurile
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
stării), exprimate prin predicatul regent: „În fiecare an se clădesc sute de binale, acareturi peste acareturi, și, în loc să scază, chiriile cresc.” (I.L. Caragiale, IV, 231) • sau dezvoltă un conținut semantic complex, care se opune întregului conținut semantic exprimat prin propoziția regentă: „Această parte netraductibilă a unei limbi formează adevărata ei zestre de la moși-strămoși, pe când partea traductibilă este comună gândirii omenești în general.” (M. Eminescu, Despre cultură, 225) Observații: Relația de opoziție în care sunt implicați subiectul, complementul, complementul sociativ sau circumstanțialul
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
decizii, Ana ar fi fost returnată Spaniei, sau, într-un caz mai fericit, ar fi fost trimisă să guverneze Olanda Spaniolă (Belgia de azi, n.n.). În conformitate cu Legea Salică, regina căpătase autoritate absolută, datorită nașterii moștenitorului tronului, și putea acționa ca regentă la moartea soțului său. De această poziție beneficiase atât mama lui Ludovic al XIII-lea, Maria de Medicis, cât și autoritara și intriganta Caterina de Medicis, bunica sa. Prin această naștere, harta dinastică a Europei se transformase complet. Fratele mai
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
mai pragmatic. Parlamentarii și aristocrația nu aveau încredere în capacitatea reginei de a controla intrigile politice de la curte. Pe perioada cât soțul ei a fost rege, a avut o viață retrasă, obscură, lăsând treburile statului în grija cardinalului Richelieu. Devenind regentă era mult mai ușor de anihilat politic. Astfel, puterea urma să fie preluată fie de ducele de Orlèans, fie de alt pretendent la tron. Nimeni nu bănuia ce forță se ascundea în această femeie, care a apărat până în ultima clipă
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
relativă neinterogativă este inserată într-o poziție sintactică a propoziției regente unde se atribuie cazul dativ, genitiv sau acuzativ (prepozițional), relativul ajunge să fie marcat pentru dativ, genitiv sau acuzativ. Astfel, cazul relativului este atribuit de un element din propoziția regentă, nu de verbul-predicat al cărui subiect îl constituie: (9) a. Hai fiecare pe la casa cui ne are. - subiectul este marcat pentru genitiv b. Îi dau oricui cere. - subiectul este marcat pentru dativ c. Am trimis graficele oricăror persoane mi-au
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
și de fiecare dată arunca o privire semnificativă către Maître Tristan. Momentul culminant al astrologiei în Franța l-a reprezentat epoca în care a trăit Catherina de Medicis. Această fiică de rege, soție de rege, mamă a trei regi și regentă ea însăși, a hrănit flacăra superstițiilor franceze cu zgură proaspăt adusă din Italia, patria tuturor practicilor oculte. In zestrea cu care a venit la nunta lui Henric al II-lea, se găsea Cossimo Ruggieri, cel care a știut să insufle
Astrologia odinioara si azi by Constantin Arginteanu [Corola-publishinghouse/Science/295559_a_296888]
-
încearcă whiskey-ul: - Să mă ajute Dumnezeu, spuse el zîmbind, sînt ordinele doctorului. Este greu să desprindem o alternativă DI plauzibilă la: ? Se lamentă zîmbind că s-ar cădea ca Dumnezeu să îl ajute, dar acestea erau ordinele doctorului. Relația dintre regentă și subordonată în DI poate fi explicitată, cel mai frecvent, prin prezența conjuncției subordonatore că (folosirea lui that pentru a introduce DI este opțională în limba engleză, însă que este obligatorie în construcții franceze comparabile). Dar alți conectori introductivi în afară de
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
Aubigné (1552-1630) povestește că fratele său 1-a pus să jure că-i va răzbuna pe condamnații spînzurați de ferestrele castelului de la Amboise. Moartea lui François al II-lea (1560) a retezat influența familiei de Guise. Catherina de Medici devine regentă în numele lui Carol al IX-lea, al doilea fiu al său. Ea încearcă, printr-o politică de toleranță, să dezamorseze situația pe care dușmăniile religioase și vechile rivalități senioriale o fac explozivă. Dar dorința sa se lovește de manevrele familiei
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
lui C. Argetoianu că ,,Regina Maria chemase la Balcic, pe la sfârșitul lui august sau începutul lui septembrie, pe prințul Nicolae și pe mareșalul Averescu și le propusese să o ajute să detroneze pe rege și să o proclame pe dânsa regentă. Indignat, Nicolae a refuzat net și a venit să raporteze tot regelui”. Joi, 3 decembrie. Regele, însoțit de Mihai și de coloneii adjutanți Condiescu și Stoicescu, vizitează Muzeul Municipal din Calea Victoriei. Joi, 10 decembrie. Mihai asistă alături de rege și de
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
din nou rege, domnind sub regența unei singure persoane. Argetoianu bănuia că acest regent unic voia să fie chiar Averescu. Cunoscând planurile comune, ale Reginei Maria și ale mareșalului, se poate ca Averescu să o fi vizat pe aceasta ca regentă. Luni, 29 ianuarie. La ora 2345, Mihai a sosit în București, venind cu trenul de la Florența. Era însoțit de gen.n. Condeescu și col. Tr. Grigorescu. În Gara de Nord, a fost întâmpinat de gen. C. Ilasievici, mareșalul Palatului, preot prof. Nae
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
nu descriu direct evenimentul subordonat predicației regente, așa cum se întâmplă, de altfel, și în cazul structurilor cu verbe to-infinitive81. Totodată, autoarea precizează importanța altor doi factori în stabilirea tipului de percepție exprimat: natura referenților percepuți și corespondența temporală dintre predicația regentă și cea subordonată. În procesul de percepție directă, perceptorul primește informațiile despre lumea exterioară direct, ca urmare a capacității vizuale pe care o posedă, aflându-se în prezența entităților percepute sau luând parte vizual la evenimentele subordonate percepției; percepția directă
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]