283 matches
-
cea mai bună politică se definește ca fiind cea care înlesnește cel mai mult practicarea activității înțeleptului și realizarea ataraxiei. Să lăsăm așadar politica politicienilor, dar să încercăm să-i instruim, să-i facem mai buni dându-le măcar o spoială de filosofie. Busturile oamenilor politici care ornează Vila Papirusurilor nu sunt alese la întâmplare. Este vorba de monarhi elenistici care au întreținut relații cu filosofi epicurieni: Ptolemeu Philadelphul, Philonide, dar și Demetrios Poliorcetul, Antigon Monophtalmos și Lisimah, regele Traciei, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Îl confirmă din nou pe Motru, are „boala societății”: e „politicianist”, are „practicare meșteșugită” de a invoca drepturile politice pentru a transforma instituțiile și serviciile publice, din mijloace pentru realizarea binelui public, În mijloace pentru realizarea intereselor personale. El are „spoiala de civilizațiune” ce se manifestă prin „Împrumutarea” sistemelor de legi, de organizare instituțională, chiar și a modei, din țările Europei Occidentale (Cultura română și politicianismul, 1904). Parcă ar fi portretul unor contemporani, nu cel schițat acum o sută de ani
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
de puternică în sfera Bisericii chiar, încât pentru o vreme el a eclipsat însuși sensul superior al artelor ortodoxe. Considerați, bunăoară, pictura bisericilor noastre în veacul al XlX-lea; ea înseamnă o devastare și o sugrumare a artei bizantine sub spoiala mondenă de imitație apuseană, care e în total dezacord cu sensibilitatea și timbrul evlaviei noastre răsăritene. Cum se explică această eclipsă a tradiției noastre artistice? Foarte simplu: prin eclipsa conștiinței ortodoxe a conducerii bisericești din acel timp. Teologia absentând de la
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
sub care străjuiește nimicul: "Iară noi? Noi, epigonii?... Simțiri reci, harfe zdrobite, / Mici de zile, mari de patimi, inimi bătrâne, urâte, / Măști râzânde, puse bine pe-un caracter inimic; / Dumnezeul nostru: umbră, patria noastră: o frază; / În noi totul e spoială, totu-i lustru, fără bază; / Voi credeați în scrisul vostru, noi nu credem în nimic!" De aceea, pentru Eminescu, eterna reîntoarcere, ca simplă mișcare de preluare a măștilor din arhiva umanității, produce doar sentimentul zădărniciei universale, ca în Ecleziast, nefiind
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
acordul cu ființa" pare absolut el este un bizar dezacord, de vreme ce în spatele oricărui kitsch zace moartea. Omul devine exclusiv trup, cadavru fie el respingător, fie vopsit în culori atrăgătoare. Invazia de biologie scatofilă și pornografică din postmodernism este aceeași cu spoiala sărbătorii de 1 Mai. Kundera zice că, în definitiv, kitsch-ul face parte din natura umană și devine non-kitsch de îndată ce este conștientizat. Într-adevăr, asta se-ntâmplă, prin excelență, cu lumea lui Caragiale. Fantoșele lui Caragiale ascund în spatele lor destinul
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
briliante purtat pe dinăuntru. Ehei, cât nu și-ar fi dorit nomazii să-l măsoare pe-al arhitecților cu un ochi expert, de spoitor, punându-i să-și joace și să-și cânte poftele ce-i locuiau! Că lucrul de spoială se vede imediat, și lumea avea dreptul să știe ce adăpostesc în sinea lor făcătorii de adăposturi pentru alții. Dar asta nu se întâmplă, din cauza paravanului ridicat de Erasmus de Rotterdam între domeniul public și cel privat. În schimb, se
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
însemne sunt jugul și săgețile (simboluri ale dacilor - n.a.) la care se adaugă Nodul Gordian - mitul lui Alexandru, simboluri care n-au dispărut, fiind menținute și azi pe stema noului stat al Spaniei” . Foarte curios apare faptul că din toată spoiala istorică și grija pentru cosmetizarea istoriei goților, din grija pentru a se înălța și a-i înălța prin confiscarea istoriei politice și religioase a geților, n-a rămas decât mitul getic pentru regalitatea Spaniei; goții care-și spuneau geți au
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
într-o categorie de sintagme sau într-alta. Uneori, determinantul menținut poate fi un substantiv care este determinat și el de un atribut substantival sau adjectival: rom. bidinea "pensulă mare pentru văruit, zugrăvit etc." < tc. badana [fırçası] "idem" (badana "var, spoială, zugrăveală, văruire, spoire", fırça "pensulă" + suf. de apartenență -sı); engl. bob "un tip de sanie; numele sportului practicat cu această sanie" < bob [sleigh] "idem"; rom. candel "zahăr cristalizat în prisme" < germ. Kandel[zucker] "idem" (Zucker "zahăr"); fr. canotier "un fel
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
și morții. Cu grație, I. evită pastișa, iar nota lui originală derivă din observarea incongruențelor vieții și absorbirea lor într-un dans al halucinării funambulești (Noapte fantastică, Sonet regal, Trecutul, Scenetă, Nocturnă). Inima aprinsă de iubire e „lampion”, „hârtie și spoială”; „lumina nepoftită” îi stingherește pe morții din suflet: „Doar unul dintre dânșii - un mic strigoi cuminte!, / un alb schelet sarcastic, un filosof bufon/ văzând că astrul tainic e doar un lampion/ zâmbește în tăcere și doarme înainte.” Cu imagini de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287477_a_288806]
-
intrată în volumul Un an de luptă, 1895), care avea să degenereze, mergând până la unele ieșiri xenofobe. La mijloc era însă o neînțelegere, anume confuzia între teză și tendință. Scriitorul, chiar dacă și-a însușit teoria maioresciană a „formei fără fond” (Spoială și funcționarism ș.a.), nu a fost un adept al esteticii junimiste. Opera lui e, cu cele mai bune intenții, tendențioasă atât în latura socială, moral-educativă, cât și în cea sentimentală, umanitară. În conferința despre „curentul Eminescu”, ca și în Onestitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290607_a_291936]
-
L vom priva pe Dumnezeu de oportunitatea de a ne „vorbi” prin această experiență, ci vom distinge ceva potențial benefic, expiator și folositor În ea. Suferința elimină „iluziile de securitate și nemurire care par a prevala În afara credinței creștine. Decojește spoiala de siguranță care poate acționa ca o barieră atât de puternică În fața Evangheliei. Slăbind trupul, suferința facilitează acțiunea sufletului, mistuit poate de amintirea purității pier‑ dute”210. E bine de meditat și la modul În care suferința poate adeseori constitui
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
pe trăncăneală, întrunite acum pentru a dezbate spinoasa problemă a geloziei. De data aceasta vorbesc doar bărbații, cu intenția clară de a discredita nu atât duplicitatea ca de la sine înțeleasă a femeii, cât instituția matrimonială care îi atribuie o neavenită spoială de moralitate, camuflând crudul adevăr. Maestrul Ciprian evocă o secvență cu tâlc din defuncta sa căsnicie 211 pentru a sublinia că numai gelozia bărbatului e îndreptățită, deoarece are o cauză concretă (înclinația femeii către duplicitate) și exprimă legitimul instinct al
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
anumite funcții sintactice în propoziția pe care o introduc: • circumstanțial: „Când voi muri, iubito, la creștet să nu-mi plângi.” (M. Eminescu, I, p. 129), „Azi, adeseori femeia, ca și lumea, e o școală/Unde-nveți numai durere, înjosire și spoială” (Ibidem, p. 140), • nume predicativ, în predicatele analitice: „Iar noi locului ne ținem/ Cum am fost așa rămânem.” (Ibidem, p. 124) Adverbele de confirmare și de infirmare se pot constitui prin ele înseși în enunțuri sintactice complete, neanalizabile; conținutul semantico-sintactic
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
În noapte să se stângă Când valurile de izvor / N-au încetat să plângă?” (M. Eminescu) În limba veche avea același rol adverbul au, prezent și în poezia eminesciană, pentru caracterul său modalizator: „Au la Sybaris nu suntem lângă capiștea spoielii?” (M. Eminescu) Cel mai adesea, enunțurile interogative totale se disting de cele asertive numai prin intonație: „Îmi aduc aminte, poate / Că făcui parte din toate?” (T. Arghezi) În enunțurile analitice realizate ca frază dezvoltată, intonația interogativă o poartă cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
oarecum prin ea: așa voiesc să fiu eu și nu altfel, oare s-ar fi născut atâtea limbi pre pământ?” (M. Eminescu) Ca și enunțurile interogative propriu-zise, enunțurile interogative retorice sunt: 1. totale: „Au la Sybaris nu suntem, lângă capiștea spoielii, Nu se nasc glorii pe stradă și la ușa cafenelii? N-avem oameni ce se luptă cu retoricele suliți În aplauzele grele a canaliei de uliți, Panglicari în ale țării, care joacă ca pe funii, Măști cu toate de renume
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de mii de ani. Esoterismul modern practicat stângaci și superficial este de fapt un exoterism elitist, aparent îndreptat spre satisfacerea orgoliilor și nevoilor minime de cunoaștere a omenirii contemporane, un amestec de astrologie, hermetism, neoplatonism, cabalism, alchimie și magie cu spoială creștină sau tibetană. Și cu toate acestea îți spun, cititorule, la fel ca Filip lui Natanael: Vino și vezi584. Nimic nu e întâmplător, nimic nu e mai prejos când sufletul urmează acest superb îndemn către templu sau biserică. Nu avem
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
bună politică se definește ca fiind cea care înlesnește cel mai mult practicarea activității înțeleptului și realizarea ataraxiei. Să lăsăm așadar politica în seama politicienilor, dar să încercăm să-i instruim, să-i facem mai buni dându-le măcar o spoială de filosofie. Busturile oamenilor politici care împodobesc Vila Papirusurilor nu sunt alese la întâmplare. Este vorba de monarhi elenistici care au avut relații cu filosofi epicurieni: Ptolemeu Philadelphul, Philonide, dar și Demetrios Poliorcetul, Antigon Monophtalmos și Lisimah, regele Traciei, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
ultimele luni experiențe amare. A trebuit să aflu că intelectualii italieni nu și-au pus niciodată problema „culturii” populare și nici măcar nu știu ce e. Ei cred că poporul nu are cultură pentru că nu are cultură burgheză; sau cultura sa este acea spoială de cultură burgheză pe care poate s-o învețe la școală, la cazarmă sau, în orice caz, în relațiile birocratice cu clasa dominantă. Prin urmare, că poporul trăiește într-un fel de vis precultural, adică premoral și preideologic. Unde morala
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Alecsandri, trei strofe. Față de aceștia, Eminescu avea o admirație deosebită. Aprecia sinceritatea sentimentelor, credința în ideal, caracterul vizionar. Partea a doua a poemului este o satiră la adresa scriitorilor contemporani lui Eminescu, epigoni fără profunzime, a căror artă se rezumă la "spoială", "lustru", "cârpeală"; o creație rece, sceptică, lipsită de idealuri. Sunt amintiți poeții care au scris o limbă "ca un fagure de miere": Cichindeal, Mumulean, Prale, Daniil, Văcărescu, Beldiman, Cantemir, Donici, Pann. În trei strofe este elogiat V. Alecsandri: "Ș-acel
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
ale lui Caragiale, capodopere, sunt morale prin ele însele. E un mod subtil de a-l apăra pe Caragiale de acuzația de imoralitate. Piesele lui "pun pe scenă câteva tipuri din viața noastră socială de astăzi"; se constată "formele unei spoieli de civilizație occidentală". Titu Maiorescu avea intuiția valorii și respingea cu o ironie necruțătoare, lipsa de valoare. Susține că opera lui Caragiale "ne arată realitatea în partea ei comică", într-o manieră profundă incât ai impresia că în spatele comediei se
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
izolării și a sentimentului ce a rezultat de aici de neînsemnătate și neputință individuală"290. Ambiguitatea proprie libertății modernilor și, implicit, individualismului care decurge de aici, s-a transmis, după cum sugerează anumiți autori, și în societatea contemporană, unde, "în ciuda unei spoieli de optimism și inițiativă, omul este copleșit de un profund sentiment de neputință, care îl face să privească îndelung spre catastrofele ce se apropie ca și cum ar fi paralizat"291. Este lesne de observat, în opinia mea, apropierea dintre această viziune
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
și cotidian. Dau un singur exemplu: spectacolele realizate pe postul ProTv de trupa Vacanța Mare încarnează la modul cel mai grotesc chipul vizibil al mahalalei mass-media. Presa scrisă mizează, la rândul ei, pe un limbaj șmecheresc, cu glume ieftine și spoială de cultură, ca o formă de captatio benevolentiae față de cititorul incult și ignorant provenit mai cu seamă din lumpenproletariat. România second-hand sau chiar third-hand? Firește, România nu este cea mai mizeră dintre țările acestei lumi, dar prin mahalaua care se
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
de atunci, arăta că România era „organizată ca un stat totalitar, cu o constituție autoritară, cu un partid unic, cu Regele șef de partid, cu toată lumea îmbrăcată în uniformă, cu salutul roman, etc., etc. Toate acestea erau însă o simplă spoială care nu putea ascunde realitatea pentru observatorul perspicace”. Dincolo de acestea, „România făcea antisemitism de circumstanță”, avea un „regim totalitar cu masoni și democrați cunoscuți”, ce „încerca să încropească o apropiere de Germania cu anglo și francofili ș.a.m.d. Regele
Serviciile secrete ale României în războiul mondial (1939-1945) by Cezar MÂŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100955_a_102247]
-
mi-a făcut avansuri de prietenie. La prânz am mâncat fileuri de hering rapid decongelate în apă fiartă (de fapt soarele a înfăptuit cea mai mare parte a operației), asezonați cu suc de lămâie și untdelemn și presărați cu o spoială de mirodenii uscate. Fileurile de hering pot fi mai gustoase decât somonul afumat, cu excepția cazurilor când acesta din urmă este foarte bun. La fileuri, am adăugat cartofi noi (conservați), prăjiți. (Nu există la vremea asta cartofi noi proaspeți.) Cartofii sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fizice și economice, accesul la educație sau la instituții și funcții sociale sau politice, atunci procesul de democratizare, chiar dacă prin Constituția țării se prevede că bărbații și femeile se bucură de drepturi egale, poate să fie doar o fațadă, o spoială. Atâta vreme cât femeile sunt atribuite strict unei „sfere separate”, cea a reproducerii, sarcinilor domestice și îngrijirii copiilor, atâta vreme cât femeile rămân needucate, incapabile să-și controleze corpurile și nu sunt recunoscute ca cetățeni egali cu bărbații, democrația, chiar dacă există sub forma unor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]