1,020 matches
-
din resturi de mătase, ca să-ți cos un kimono. — Mamă, mi se pare că vine cineva. — Tatăl tău? Otsumi își lungi gâtul ca să vadă cine era. — Nu. — Atunci, cine? Nu știu. Taci, înghiți Otsumi un nod, dintr-o dată simțindu-se stânjenită. — Mamă, ești acasă? strigă Hiyoshi, din întuneric. Stătea împietrit, fără a face nici un pas să intre în camera alăturată. — Hiyoshi? — Mhm. — La ora asta? — M-au alungat de la olărie. — Alungat? — Iartă-mă. Te rog, mamă, iartă-mă, suspină el. Onaka
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-ți doar gura și vino cu mine. Shichinai nu vru să spună o vorbă mai mult. Membrii de rang inferior ai casei, chiar și rândașii de la bucătărie, îl numeau „Jupân Ciupitu”, dar numai pe la spate. Îi făcea să se simtă stânjeniți și îl detestau. Bea peste măsură, era arogant și nu avea nimic din căldura sufletească a fratelui său mai mare. Hiyoshi îl găsea dezgustător de-a binelea, dar nu se plânse de misiunea primită. Fusese ales fiindcă Stăpânul Koroku avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Îl crescuse pe Nobunaga ca pe copilul lui dar, în ultima vreme, acesta îl tratase cu răceală și aparentă dușmănie. Nakatsukasa îi chestionase pe câțiva dintre slujitorii lui Nobunaga despre incidentul de pe terenul de călărie. De-atunci, părea tot timpul stânjenit. Goroza, după ce provocase nemulțumirea lui Nobunaga, încetase să se mai ducă la castel și-și vedea de ale lui. Shibata Katsuie și Hayashi Mimasaka, doi vasali care întotdeauna fuseseră uniți împotriva lui Nakatsukasa, profitaseră de ocazie și, flatându-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se piaptănă. — Nu va fi necesar. Spune-i să vină și să ajute cu sake-ul. Va merge de minune să pună niște mâncăruri simple de casă în fața lui Tokichiro. — Pe toți zeii! Nu spune asemenea lucruri. Tokichiro se foi, stânjenit. Cu scorțoșii servitori de la castel, era îndrăzneț și deschis, dar aici nu mai era decât un tânăr sfios. În sfârșit, Nene ieși să-l salute oficial. Se fardase ușor. — Nu avem mare lucru, dar te rog să te simți ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ar fi trebuit să fie o taină bine păzită. Dar ori de câte ori cineva strigă atât de tare încât se deschid toate ferestrele din vecini și aud până și mama și tatăl din casă, e firesc ca orice tânără fată să gfie stânjenită. Nene stătuse în fața porții, privind în gol spre cerul de toamnă. Auzind însă glasul lui Tokichiro, se înroși în obraji și se ascunse, tremurând, dincolo de poartă. — Nene! Eu sunt, Tokichiro! ridică el și mai mult vocea, luând-o la fugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se lăsă amăgit. — Ce vorbești?! Te-ai încurcat. Nu mi-ai spus chiar tu că Tenzo va veni abia peste trei zile? Hideyoshi se înroși la față ca focul. Nobunaga părea mulțumit de acest lucru. Dorise să-l vadă arătând stânjenit și tulburat, o vreme. Nobunaga o invită pe Oyu la petrecerea cu băutură din seara aceea, comentând: Nu m-ai văzut dansând, deși Hideyoshi a asistat cu câteva ocazii. Seara, când Oyu ceru voie să plece, Nobunaga nu insistă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
însuși ca să picteze pentru inamicul fostului său stăpân. Chiar atunci, unul dintre servitorii lui Mitsuharu intră și îngenunche în spatele lor, iar cei doi se întrerupseră din conversație. Mitsuharu se întoarse, întrebându-l pe noul sosit ce se întâmplase. Samuraiul părea stânjenit. Ținea în mână o scrisoare și ceva ce părea a fi o petiție scrisă pe hârtie groasă. În timp ce vorbea, se vedea limpede că era îngrijorat din cauza posibilei reacții a lui Mitsuharu: — La poarta castelului a venit încă un mesager din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să se întâmple curând, zâmbi Nobunaga, încântat de umorul bătrânului. Soshitsu putea spune ceea ce avea pe suflet într-un mod de care generalii lui Nagoya nu erau în stare. Din când în când, pe parcursul conversației, Nobutada și Nagato se simțeau stânjeniți, întrebându-se dacă se cuvenea într-adevăr ca acei negustori să vorbească atât de franc. În același timp, se întrebau de ce îi învrednicea Nobunaga cu favorurile lui pe oamenii aceia de rând. Era foarte improbabil ca Nobunaga să-i tolereze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în mijlocul căreia se înălța și ar fi constituit o bază convenabilă de unde să se poată organiza atacuri în orice direcție. Într-o bătălie de pe câmpia din Owari și Mino, dacă poziția Komaki era fortificată, armata apuseană ar fi avut înaintarea stânjenită, astfel Komaki fiind un post excelent pentru strategii atât ofensive cât și defensive. Nu era deloc timp să-i explice toate acestea lui Nobuo, așa că Ieyasu se răsuci și arătă cu degetul, vorbindu-le de astă dată propriilor lui servitori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
profitat de acea ocazie. Hideyoshi nu-și cruța laudele față de izbânzile lui Shonyu, dar nu spuse nimic despre marea înfrângere a ginerelui acestuia după victoria de la Inuyama. Însă chiar dacă Hideyoshi nu aducea vorba, lui Shonyu îi era rușine. Părea profund stânjenit de faptul că victoria din Inuyama nu putea atenua înfrângerea și pierderea suferite de Nagayoshi. Scrisoarea lui Hideyoshi, pe care i-o adusese Bito Jinemon, îl prevenise îndeosebi să nu se lase atras de nici o provocare de-a lui Ieyasu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pe piștele obligatorii pentru pietoni și/sau bicicliști ori pe benzile rezervate unor anumite categorii de vehicule, semnalizate ca atare; ... m) pe platforma căii ferate sau de tramvai ori în apropierea acestora, daca circulația vehiculelor pe șine ar putea fi stânjenita sau împiedicată; n) pe autostrăzi, pe drumurile expres și pe cele naționale europene (E). ... Articolul 175 Se interzice staționarea voluntară a vehiculelor: a) în toate cazurile în care este interzisă oprirea voluntară; ... b) în zona de acțiune a indicatorului cu
EUR-Lex () [Corola-website/Law/159462_a_160791]
-
doamnă ofițer, cum a fost posibil ca hoții să pătrundă prin efracție și să fure una dintre cele mai mari comori ale literaturii ? Am murmurat „Ticălosule!” printre dinți către Boswell care s-a retras pe furiș, tremurând de atâta râs. Stânjenită, mi-am mutat greutatea de pe un picior pe altul. Întrucât entuziasmul populației pentru artă și literatură nu se diminuase deloc, misiunea Departamentului LiteraTec devenea din ce în ce mai dificilă, iar bugetul foarte limitat o îngreuna și mai mult. - Hoții au intrat pe o
Cazul Jane Eyre () [Corola-journal/Journalistic/5906_a_7231]
-
a fost pus de primul ministru. Deja au apărut întrebări în Parlament și cineva o să fie tras la răspundere. Nu eu, vă asigur. S-a uitat la noi două cam sever, lucru care m-a făcut să mă simt cam stânjenită - eu eram cea care dăduse consultanță muzeului privind măsurile de securitate. - O să ne ocupăm imediat de asta, domnule, am replicat eu, apăsând butonul de pauză și pornind filmul. Imaginile din clădire se schimbau periodic, dar în ele nu se vedea
Cazul Jane Eyre () [Corola-journal/Journalistic/5906_a_7231]
-
succes) să Își liniștească erecția. Penisul lui nu fusese niciodată un elev prea conștiincios. În mod neașteptat, Învățăturile Zeldei nu fură irosite. Wakefield a făcut exercițiile În timpul următorului zbor și al celui de după el. Curînd, nu s-a mai simțit stînjenit: inspira și expira, Își mișca trupul În feluri discrete, unduiri imperceptibile și a Început să creadă În yoga lui zburătoare. Îi fu de folos, de mult folos. A devenit mai atent, mai grijuliu, mai reactiv față de lumea din jur, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Cupidon. Mama lui Bob este hippie, ea susținea că e de fapt o săgeată indiană și că simboliza faptul că toți albii poartă În ei această săgeată a vinovăției. Mie mi se părea pur și simplu mișto. Wakefield se simte stînjenit că i-a spus femeii că a citit toată ceremonia din seara asta ca pe un eveniment artistic fără nici o legătură cu viața reală. Cum a putut să nu Înțeleagă, după mica lor bătălie simbolică pe marginea sensului familiei, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
atît de aproape Încît el simte cum căldura ei animală Îi inundă trupul. Parfumul ei Îi e cunoscut și Își imaginează cum ar fi să știe ce senzație dă la pipăit pielea ei. Apoi, ea Îi Înnoadă cravata. Se simte stînjenit. — E-n regulă. O mulțime de bărbați nu știu să facă nod la cravată. — Ce s-a ales de fabrica de anvelope? Și de ferme? Ea se așează din nou pe pat și Își Încrucișează picioarele. Plină de forme, observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
părinții mei? Nu, nu prea. Tata a fost țăran adevărat, un om scump la vorbă, credincios, mergea la biserică, tot tacîmul. Florida este un coșmar pentru el. Spune că e plină de evrei. Wakefield ridică o spînceană. Maggie se foiește stînjenită. — Știi, e unul din ăia. CÎnd ferma Începuse să meargă prost, s-a alăturat unei biserici care susține că sfîrșitul lumii este iminent și că trebuie să luptăm cu toți Împotriva GSO - Guvernului Sionist de Ocupație. În cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Statele Unite În 1956. Are unul din creierele alea matematice care apar, din anumite motive, În cadrul tribului. Eddy Teller are unul din ăsta. Și Einstein a avut unul. Farkas s-ar putea să aibă chiar două. Farkas ridică ochii din meniu, stînjenit, dar călăul său nu-i dă pace. — Am Încercat să-l Învăț cum să se Îmbrace. L-am dus la Londra cu avionul meu personal, l-am dus la croitorul meu de pe Bond Street, l-am cărat chiar pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
nu știe ce să spună. Se simte foarte apropiat de femeia aceasta care poartă În sine două lumi. Pare fragilă, dar puternică. Pune, pentru o clipă, un braț pe după umerii slăbuți ai lui Susan, apoi și-l trage la loc, stînjenit. — Era un om minunat, foarte drăguț. Nu voia ca mami să afle de amenințările alea... Ea era cam Îndrăgostită de el. Și eu eram. Nu bagă de seamă că doamna Petrovici stă acum În pragul camerei. — Era subțire ca paiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Susan chiar are nevoie de alinare după toate prin cîte a trecut În ultimele douăzeci și patru de ore. Dar o privește cum deschide o sticlă de vin roșu și nu simte nici un fel de atracție sexuală. Îl face să se simtă stînjenit și neliniștea lui crește cînd ea pune un CD cu muzică de chitară, o muzică tipic seducătoare și aprinde o lumînare parfumată. Apartamentul este Întunecat și confortabil; În spatele ferestrelor Întunecate, luminile străzii și zăpada Învîrtejită. Dacă ea o va cere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
am pus, i-am răspuns. O s-o botez după bunica. Minunat, a strălucit tata. Salut, micuța mea Nora, i-a cântat el ghemotocului roz. Helen, mama și eu ne-am aruncat priviri șocate. Greșise bunica! Ăăă, nu, tati, am zis stânjenită. Am botezat-o Kate. Dar pe mama mea n-o cheamă Kate, a spus tata încruntându-se nedumerit. —Știu, tati, am îngăimat eu. (Of, Dumnezeule, de ce e viața plină numai de greșeli?) Am botezat-o după bunica Maguire, nu după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ești o fată bună, să știi, mi-a zis tata cu un zâmbet abia schițat. Indiferent ce zic maică-ta și surorile tale. Capitolul opttc "Capitolul opt" După ce, în seara precedentă, tata îmi ținuse discursul de îmbărbătare, m-a pupat - stânjenit, totuși m-a pupat - și, deși incapabil să mă privească în ochi, mi-a spus că mă iubește. Apoi a mișcat ușor piciorușul pufos și roz al lui Kate și a plecat din cameră. Eu am zăcut pe pat multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
de sinceritate. — Cât a trecut de când ai născut-o pe Kate? m-a întrebat Adam punându-mi în față niște zahăr. Mai bine de o lună, am răspuns. Uite ce e, sper că nu te deranjează, mi-a spus el stânjenit, însă Helen mi-a povestit care e situația dintre tine și soțul tău. — Și? am spus eu deranjată. —Păi, nimic, a zis el repede. Adică, știu că nu e treaba mea, dar sunt sigur că nu ți-e ușor. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Asta așteptasem toată seara fără ca măcar să-mi dau seama. Alo, am zis încântată, dar încercând să-mi ascund satisfacția de mama și de tata. —Claire, a spus Adam cu vocea lui minunată. Ce mai faci? —Bine, am răspuns eu cam stânjenită. Mama și tata erau tot în hol și amândoi se uitau la mine. Cărați-vă, le-am șuierat fluturându-mi spre ei mâna rămasă liberă. Avem o nenorocită de urgență, a urlat tata. Lasă dracului telefonul! — Într-un minut, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
perspectivă asupra minunatului lui păr negru. —Adam, am spus eu din nou atingându-l cu blândețe pe braț. S-a încordat ușor, dar nu s-a tras de lângă mine. Nu e vorba de tine, e vorba de mine, am zis stânjenită. A urmat o pauză. —Ce vrei să spui? m-a întrebat el. Sau, cel puțin, asta cred c-a spus. Îmi era destul de greu să-l aud. Vocea îi suna cumva înfundat, pentru că-și ținea capul în piept și vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]