188 matches
-
îi sperie, în comparație cu momentul real al confruntării. Poate ați observat și dumneavoastră acest lucru este posibil să fiți mai îngrijorat cînd vă gîndiți să vă confruntați temerile, decît atunci cînd vă confruntați cu adevărat cu ele. Aceste îngrijorări bazate pe supraestimarea probabilității și implicațiilor pericolului pot încuraja o persoană să evite situațiile generatoare de teamă. Evitarea situațiilor nu face decît să amplifice obiceiurile de gîndire nocive și care induc teamă, deoarece împiedică persoana respectivă să obțină informații noi, utile, despre dimensiunile
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
s-ar putea întîmpla? 3. Ce cred despre situația respectivă? 4. Cum cred că mă voi descurca? 5. Ce voi face? Printre erorile de gîndire des întîlnite care generează anxietate în cazul persoanelor care suferă de fobii se numără: 1. supraestimarea șanselor sau probabilității de apariție a pericolului: deseori, persoanele cu fobii supraestimează probabilitatea apariției pericolului; 2. exagerarea consecințelor unor situații (sau a implicațiilor): adesea, persoanele cu fobii supraestimează consecințele confruntării cu obiectul sau situația de care se tem; 3. subestimarea
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
gîndesc la asta, înseamnă că îmi doresc să se întîmple sau dacă gîndesc asta, atunci sînt un om rău etc.). Freeston și colaboratorii săi (1996b) au propus cinci categorii ale convingerilor și percepțiilor întîlnite frecvent la pacienții cu TOC: (1) supraestimarea importanței gîndului prin intermediul fuziunii gînd-acțiune, a superstițiilor și a raționamentului cartezian distorsionat; (2) exagerarea responsabilității față de evenimentele incontrolabile și a consecințelor responsabilității pentru daunele provocate; (3) nevoia de a căuta o certitudine absolută sau controlul absolut al gîndurilor și acțiunilor
Psihoterapia tulburărilor anxioase () [Corola-publishinghouse/Science/92028_a_92523]
-
înțeleaptă și chiar spiritul de pătrundere, proprii fiecărui om izolat, dispar în general imediat ce acest om se amestecă într-o mulțime"10. Avem aici un catalog de idei preconcepute ale lui Maupassant, avertismentul pe care-l lansează împotriva mulțimilor și supraestimarea individului, care nu-i întotdeauna justificată. Aș fi putut spune chiar un catalog de idei preconcepute ale timpului și clasei sale. Dar descrierea contactului care se stabilește între individ și colectiv (sau între artist și multitudine), cu cele trei faze
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
în momentul cînd hipnoza începe să-și producă pe deplin efectele în practică, devine inutilă în psihologia de masă. II Înrudirea dintre starea de îndrăgostit și hipnoză sare în ochi. Aceeași supunere față de hipnotizator-seducător, aceeași renunțare la orice judecată, aceeași supraestimare din partea pacientului. Nimic mai normal decît faptul că apoi acesta execută tot ce i se cere, că are impresia de a acționa și de a gîndi prin sine însuși în timp ce se supune sugestiei. El se comportă ca un îndrăgostit care
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
SM familială, iar la perechile discordante numai în 10%. Existența concordanței ar indica un risc familial mai mare pentru SM. Variabilitatea procentelor, în special la dizigoți poate să fie datorată metodologiei de studiu, pe verticală care antrenează în general o supraestimare a concordanței. În general procentul concordanței la 17 monozigoți nu este prea ridicat și ipoteza unei transmiteri genetice autosomal dominante a SM nu are prea mulți susținători. CENDROWSCHI (1967) susține că riscul copiilor ce provin dintr-o mamă fenotipic normală
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
Piaget. Iluziile primare se pot explica prin efecte de centrare sau efecte de câmp. În timpul unei fixări a privirii, elementul figurii care este centrat de privire (element a cărui imagine se proiectează pe fovea) este supraestimat în raport cu elementele periferice, această supraestimare crescând, odată cu durata, până la un anumit plafon. Dezvoltarea activității perceptive atenuează amploarea iluziilor primare, pentru că ea tinde să coordoneze centrările și, deci, să le echilibreze efectele (care efecte, considerate izolat, nu variază cu vârsta). Coordonările constituie ceea ce Piaget nume decentrare
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
binemeritat (Cox 1992b, 1993: 265). Atenția acordată culturii și civilizației se suprapune proiectului de reconstruire a materialismului istoric asociat cu scrierile teoreticianului critic din Școala de la Frankfurt, Jürgen Habermas. În anii 1970, acesta susținea că marxismul se făcea vinovat de supraestimarea importanței "muncii" pentru structura socială și schimbarea istorică și de subestimarea rolului "interacțiunii" adică al formelor de comunicare care fac posibilă conviețuirea ființelor umane. Realizarea marxismului rezida în "paradigma producției", care a adus în prim-planul investigației politice și sociale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Aceste reacții predominant afective le întâlnim îndeosebi la copii, care prezintă un grad mai scăzut de maturizare intelectual-afectivă, o toleranță individuală mai mică la frustrație. De asemeni, sunt caracteristice acelor persoane adulte care prezintă o hipertrofiere a „personalității” în sensul supraestimării (al „complexului de superioritate”), care-l face pe cel în cauză să fie mereu revendicative, sau al subestimării (al „complexului de inferioritate”, care încurajează abandonul, renunțarea la luptă). Vom include, așadar, în această categorie acele reacții care, prin faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
de inhibiție, perseverență, curajul, fermitatea, tendința spre dominare sau supunere etc. explică, în mare măsură, diferențele individuale în reactivitatea față de agenții frustranți. Personalitățile care aparțin timpurilor „extreme” (antagonice), care prezintă fie o hipertrofie a personalității (ca în sensul megalomaniei, al supraestimării), fie o depresiune a personalității (ca în cazurile de melancolie, autoacuzare, culpabilitate, subestimare și inferioritate), trăiesc aproape în permanență un acut sentiment al frustrării. * * * În concluzie la considerațiile efectuate în legătură cu „situațiile de frustrare” și cu „conduitele respective”, subliniem următoarele aspecte
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
sau agresiv), care are un înalt grad de periculozitate socială. Când predomină oscilațiile timice între „euforie” și „depresie”. Deci stările „disforice”, se vorbește de personalități dizarmonice de tip afectiv-ciclotim. În cadrul acestui tip de psihopatie pot apărea, așadar, atât impresii de supraestimare a eului propriu, ceea ce poate duce la încercări de impunere abuzivă a opiniilor și a sentimentelor proprii, cât și impresii sau sentimente de inferioritate, care pot dezvolta, cu timpul, idei cu caracter de autoacuzare, vinovăție sau inutilitate socială (fapt care
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
un nivel de „ignoranță optimă”, care, însă, uneori, comportă costuri ridicate, întrucât datele inițiale lipsesc sau sunt greu de obținut. Pot exista însă și eșecuri cauzate de interpretarea eronată a datelor disponibile și luarea de decizii greșite prin subestimarea sau supraestimarea relevanței unor informații existente. Dar și invers: pot exista evaluări de profunzime, care nu sunt însă încorporate în strategia unui proiect în desfășurare sau nu sunt transferate către planuri sau proceduri viitoare. Totuși, intenția noastră este una modestă: o evaluare
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
adulți, prezentate în tabelul 4.7. Utilizarea unui tip adecvat de manșetă la adulți și copii înlătură erorile apărute frecvent la determinarea TA, prezentate în tabelul 4.8. (28, 29). Manșetă de dimensiuni prea mici Manșetă de dimensiuni prea mari Supraestimarea a valorilor TA Subestimare a valorilor TA Intervalul de eroare cuprins între 3/3 până la 12/8 mmHg Erori până la 30 mmHg la subiecții obezi Intervalul de eroare cuprins între 1030 mmHg 42 Manșeta se montează pe brațul eliberat de
Mic ghid al practicianului HIPERTENSIUNEA ARTERIALĂ by Florin Mitu () [Corola-publishinghouse/Science/1679_a_3046]
-
lui Bourdieu, de departe cea mai cunoscută și mai predată, este foarte mult discutată. I se reproșează multiplele "reducționisme" (Heinich, 1998, 2001): un joc social care s-ar învârti în jurul unor strategii distinctive, o prea sumară psihologie a individului, o supraestimare a mediilor sociale și un determinism excesiv, o negare a autonomiei oricărei expresii populare... Fără să abordăm toate punctele discutate (Mounier, 2001), vom prezenta o parte din ele. Este destul de delicat a le distinge, printre aceste discuții, pe cele care
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
Când Bourdieu atacă industriile culturale, se înscrie în linia criticilor neomarxiști ai Școlii de la Frankfurt, negând populațiilor slab școlarizate orice capacitate civilizatoare și emancipatoare. El denunță cultura mediatică și televizuală, asimilând-o unei culturi dominate economic, "la ordinele capitalului" (1996). • Supraestimarea dominației După Grignon și Passeron, raporturile de forță între grupurile sociale nu dau cheia înțelegerii raporturilor simbolice și a conținuturilor culturii. Primele nu se traduc automat în cele din urmă. Lupta de clasă nu este principiul explicativ al dominației. Culturile
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
predominanța tot mai mare a simbolismului "soarelui-spirit", reprezentate a supraconștientului, deci a unui plan secundar din ce în ce mai spiritual și posedînd prin aceasta o prevalență progresivă a deschiderii etice. Interpretarea miturilor a dat întotdeauna dovadă de o anumită tendință destul de pronunțată de supraestimare a importanței ciclului anotimpurilor în detrimentul celui cotidian. Acest lucru nu este deloc surprinzător, într-adevăr, dacă, servindu-se de funcția de iluminare a soarelui, simbolizarea deschide calea celei mai profunde semnificații a analogiei "soare-spirit", semnificația morală, acest aspect nou, duce
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
infracționalității în școală, dar și de o subestimare a importanței violențelor mai subtile în experiența victimelor violenței obișnuite din școală. Vom încerca să arătăm ce proceduri științifice sunt posibile și de la care definiție sau definiții ale violenței putem pleca împotriva supraestimării sau subestimării. Nu-i vorba de "a găsi violență pretutindeni", ci, dimpotrivă, de a face o apreciere reală, ca să aflăm dacă putem afirma că aceasta nu este o problemă prioritară și că alte probleme educative sau sociale sunt mult mai
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
multă deferenta decât tratează un credincios cartea să sfântă, în loc de a privi programa că un simplu cadru de referință; 4. încrederea exagerată în metodele tradiționale, în paralel cu subestimarea și suspectarea din principiu a oricărei noi abordări în educație; 5. supraestimarea valorii docimologice a notelor, ca formă supremă și infailibila de evaluare a însușirii de către elevi a cunoștințelor predate. Pe de altă parte, nici eliminarea oricăror standarde și restricții nu este benefică pentru stimularea și cultivarea creativității, deoarece în asemenea condiții
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Gabriela Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_894]
-
mediu sau unele interacțiuni cu altă societate. Teoreticienii conflictului văd schimbarea ca venind din interiorul societății. În esență, grupuri diferite au interese opuse și astfel se angajează în conflict; iar acel conflict produce schimbarea. Perspectiva conflictului poate fi criticată pentru supraestimarea importanței conflictului și pentru că nu ia în considerare prevalența stabilității în societate. În plus, în timp ce funcționaliștii sunt adesea acuzați de a fi prea conservatori, unii teoreticieni ai conflictului pot fi criticați pentru vederea lor radicală, care pune prea mare accent
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
și fără să ne mai Îndeletnicim cu absurditățile de a mai cugeta la alta”. Însă, pe de altă parte, trebuie să recunoaștem că În lumea sentimentelor umane Întîlnim nu numai mari suferințe, ci și o puternică Înclinație spre infatuare, spre supraestimarea eului individual, spre un exces al dorințelor, aspecte care se cer a fi pedepsite. Filosoful Emil Cioran spunea În acest sens, că omul „se Îndepărtează tot mai mult, pe zi ce trece, de vechea-i inocență”, deoarece el „pretinde aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Încît nu se mai pot desprinde, la un moment dat, de ele. Nebunia judecății (delirul) „Ce artist mare piere o dată cu mine.” (Nero) Aceste ultime cuvinte, Înainte de a muri, ale Împăratului Nero sînt considerate astăzi expresia tipică a paranoidismului cuiva, a supraestimării de sine. * „Delirul cu rîs e mai puțin primejdios, decît cel cu tristețe.” (Hipocrate) Pentru că primul are virtutea de a te Înălța În proprii ochi, pe cînd celălalt te coboară... * „Cea mai mare nedreptate este a părea drept/cinstit fără
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
un exces sau scrupul al conștiinței să ajungi să nu-ți mai găsești rostul În lume, sau să consideri că totul nu este decît deșertăciune. Însă mai este o categorie, și aceasta destul de remarcantă: a celor care cred, din aceeași supraestimare de sine, că totul este facil de realizat, confundînd planurile și trăind fără nici un control de sine. Acestora li se potrivesc de minune cuvintele lui Ch. Montaigne: „Geaba ne cățărăm pe picioroange, că și pe picioroange tot cu picioarele trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
De fapt „durerea” (cu siguranță, cea psihică/morală), reprezintă o condiție esențială pentru obținerea unor noi libertăți interioare, cum ar fi, de exemplu, aceea de a ne desprinde din chingile unui orgoliu sau ale unei invidii agresive, date de o supraestimare de sine. * „Viața nu este altceva decît ceea ce fac din ea sentimentele.” (H. de Balzac). Ce-ar fi, Într-adevăr, „viața” fără, de exemplu, sentimentul demnității? Cum am mai putea cîntări „binele” și „răul” fără sentimentul moral? Ar mai funcționa
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
trezim forțele noastre mai mult decît ar trebui! * „Tot atîtea vicii izvorăsc și cînd nu ne cinstim Îndeajuns și cînd ne cinstim din cale-afară.” (Ch. Montesquieu) „Bunul-simț”, ca expresie a măsurii, are calitatea de a ține În echilibru sub și supraestimarea. * „Beția nu e altceva decît o nebunie voluntară.” (L.A. Seneca) De necrezut cîtă inconștiență poate dovedi omul În raport cu el Însuși!... „O, Dumnezeule! Să pună oamenii un dușman În gura lor, ca să le fure mintea! Să ne transformăm cu bucurie, chef
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
dintr-un alt unghi, starea de supărare nocivă are consecințe atât în plan mental, cât și în cel comportamental. În plan mental, cele mai importante tendințe surprinse de psihologul britanic în modul de a gândi al supăratului nociv sunt: a. supraestimarea gradului de intenționalitate și de malițiozitate a acțiunii persoanei care constituie ținta supărării nocive; b. a ne considera pe noi absolut corecți, iar cealaltă persoană absolut incorectă; c. incapacitatea de a sesiza punctul de vedere al celuilalt; d. plănuirea răzbunării
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]