2,340 matches
-
Ai făcut bine. Încă din vitrina librăriei ai depistat coperta cu titlul pe care-l căutai. Urmărind această indicație vizuală, ți-ai făcut loc în librărie prin barajul dens al Cărților Pe Care Nu Le-Ai Citit, care te priveau încruntate de pe mese și din rafturi, încercând să te intimideze. Dar tu știi că nu trebuie să te lași impresionat, că între ele se întind pe multe hectare Cărțile De Care Te Poți Lipsi Să Le Citești, Cărțile Create în Alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
palton cu un pic de blană pe marginea gulerului și la mâneci, o pălărie ca un clopot, cu voaletă și un trandafir: elegantă, tânără și plăcută, cum am constatat imediat după aceea. Pe când o priveam din profil, am văzut-o încruntând ochii, ducând mâna înmănușată la gura deschisă, într-un strigăt de spaimă, și alunecând. Ar fi căzut, desigur, și ar fi fost călcată de mulțimea ce avansa ca o cireada de elefanți, dacă n-aș fi prins-o imediat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
trezește senzații plăcute în amintirea mea. Poate că pronunțând fraza aceea contactul sânului lui Makiko mi s-a prezentat prea viu în memorie, iar vocea mea a trădat o tulburare și a alarmat-o. Fapt e că Makiko și-a încruntat sprâncenele și a rămas o clipă tăcută. Pentru a risipi această jenă, care nu voiam să întrerupă visele mele de iubire, mi-a scăpat o mișcare nepotrivită a gurii: am strâns din dinți, de parcă aș fi mușcat ceva. Instinctiv, Makiko
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
preț de câteva secunde — poate chiar un minut întreg — niciuna din ele nu reuși să spună ceva cât de cât logic sau rațional la auzul acestei noutăți. Adriana își reveni prima. Nu e frumos să spui chiloți, zise ea. Se încruntă și turnă restul de caipirinha în paharul ei. Leigh o privi uimită. — Nu-mi vine să cred că tocmai acum ți-ai găsit să fii pedantă. Una dintre cele mai bune prietene ale tale tocmai ți-a spus că iubitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
viitoare? Adriana clătină din cap afirmativ. S-a făcut. Și asta o să-ți dea și ție — arătă cu paharul de șampanie spre Leigh — ocazia să te hotărăști ce decizie iei și tu. — Eu? Sprâncenele proaspăt pensate ale lui Leigh se încruntară. — O decizie? De ce? Nici măcar nu e Anul Nou. Dacă voi două sunteți razna, asta nu înseamnă că trebuie să fiu și eu. Emmy își dădu ochii peste cap. — Leigh? Zău așa. Ea ce trebuie să schimbe? Slujba perfectă, prietenul perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
toate. Bineînțeles, am deja America de Nord, așa că mai rămân șase. Și, tehnic vorbind, Mark — tăticul lui Otis — s-a născut la Moscova, așa că pe el îl pun la Europa. Pe naiba, zise Leigh. Trebuie să fie de anul ăsta. Chelnerița se încruntă când le puse pe masă nota de plată. — Exact, spuse Adriana. Suntem de acord cu America — doar cea de Nord — dar Mark nu se pune. De ce să-l pui tu la socoteală pentru Europa? Doar te duci la Paris peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
se pune și mai rămân șase. Și dacă întâlnești un japonez în Grecia, sau un australian în Tailanda? întrebă Adriana perplexă. — Îi punem la Asia sau la Australia, sau doar sexul trebuie să aibă loc pe continentul respectiv? Emmy se încruntă. — Chiar nu știu, nu m-am gândit la asta. S-o mai lăsăm pe biata fată în pace, spuse Leigh uitându-se la Adriana. Cred că ar trebui să conteze naționalitatea sau locația. Dumnezeule, e și așa destul că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de la mine înainte să afli prin e-mail. M-am logodit! —Te-ai logodit? O, Doamne! Leigh, felicitări! Habar n-aveam că vă gândeați la asta. E nemaipomenit! Povestește-mi tot! Emmy observă că un angajat îmbrăcat în uniformă se uita încruntat la ea, dar îi aruncă și ea o privire exact la fel. Cred că nici eu nu mă așteptam, spuse Leigh. S-a întâmplat, pur și simplu. — Ia zi, cum a procedat? Leigh îi povesti despre ceea ce trebuia să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
tare încât unghiile îi intrară în palmă. Ea știa că mai are un pic și-l apucă furiile — el țipa întotdeauna — dar înainte s-o scoată afară s-o muștruluiască, îi interceptă Tobias. Avea căștile lăsate după gât; s-a încruntat și a clătinat furios din cap în timp ce restul echipei s-a îndepărtat cât să nu aibă contact direct, dar rămânând destul de aproape ca să audă ce se petrece. — Tu cine ești? întrebă Tobias uitându-se țintă la Adriana. Gilles începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
strânse de mână. — Nu se poate! murmură Emmy din nou. — Sunt însărcinată! strigă Izzie răsturnând două sticle de apă în timp ce se repezi la Emmy s-o îmbrățișeze. — Nu se poate! — Em, pe bune, mai zi și altceva, o sfătui Kevin încruntînd sprâncenele de îngrijorare pentru soția lui. Emmy era conștientă că o înconjurase pe Izzie cu brațele și că o strângea cu hotărâre, dar nu reușea să îngaime niciun cuvânt. Gândul îi zbură la lucruri la care te gândești de obicei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dintr-o newyorkerză sexy și sofisticată de origine braziliană într-o fană isterică și obsedată, iar Adriana mai degrabă ar muri decât să îngăduie să se întâmple așa ceva. Ah, nu, de fapt, eu— — Succes la audiție! Ai emoții? El se încruntă.. — Nu e o audiție. Eu sunt deja — — Dean? îl întrerupse Adriana pe un ton dulce. Ești drăguț să o chemi pe însoțitoarea de bord? Aș dori încă un pahar de șampanie. El a oftat, a chemat-o pe însoțitoarea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
tu citești așa ceva. — Adică ce vrei să spui? — Oh, zău așa, Leigh. Doar nu ți se pare amuzant că domnișoara Absolventă-de-filologie-a-Universității-Cornell-nu-editează-decât-literatură-serioasă citește Ceva albastru în timpul liber? Leigh îi smulse cartea și o strânse la piept. — E foarte bună, spuse ea încruntându-se. — Sunt convins că e. Leigh vru să spună că, cel puțin până în acel moment, Ceva albastru era cu mult mai bine scrisă decât ultima schiță a romanului lui Jesse. Că avea o structură logică și un limbaj coerent. Că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dar ar fi avut cu totul alt sens. În loc de asta a spus: — Îmi pare rău că trebuie să plec, dar eram doar în trecere. Când a spus asta, lui Tuti i-a căzut fața. — Atât de repede? a întrebat ea încruntându-se. Bine, atunci eu mă duc să iau ceva de băut și vă las pe voi doi singuri. Leigh, Jesse? Vreți și voi ceva? Jesse a bătut-o pe umăr și a dat din cap că nu, iar Tuti a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dar dacă ai fi fericită tot timpul, cum ai ști că ești fericită? Ea mi-a replicat: pentru că tot timpul aș fi fericită. Nu, i-am spus eu, trebuie să cunoști nefericirea ca să poți aprecia fericirea. La care Julie se încruntă și mă întreabă: Iar ai citit The New Yorker? Julie crede că The New Yorker și postul național de televiziune sunt cu desăvârșire periculoase și plictisitoare, convingerea ei fermă fiind aceea că toată lumea ar trebui să citească US Weekly și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
din Park Avenue se îmbracă pretențios pentru orice eveniment, chiar dacă comandă mâncarea acasă. Așa m-aș îmbrăca și eu dacă aș avea o mulțime de haine noi în fiecare săptămână. Julie se împăună cu furtul triumfal din magazin, dar se încruntă când am adus vorba despre petrecerea lui Mimi. — Vrei să-mi provoci un nou conflict interior? Iâh! Cum ai putut să-mi faci așa ceva? E prea de tot, țipă ea în pragul lacrimilor. —Să-ți fac ce? am întrebat turnându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
eram jenată până peste poate. Totuși, când am coborât la bar, Charlie nici măcar n-a observat noua mea ținută de la Chloé, pe care mi-a cumpărat-o Julie ca să-mi scoată din cap ideea unei noi tentative de sinucidere. Era încruntat și serios. Te simți mai bine? mă întrebă. — De fapt, îngrozitor de singură, disperată și cu inima sfâșiată. Îmi comanzi o șampanie? Charlie făcu semn unui chelner. — O votcă pentru mie și un Perrier pentru domnișoara, vă rog. Dumnezeule, bărbații chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
următoarea lor vacanță la Capri și cât de minunat a fost Crăciunul trecut la St. Barths. Fetele astea arătau de parcă n-aveau nici o problemă. De fapt, arătau de parcă nici măcar nu știau ce-i aia o problemă. Nici vorbă să fie încruntate sau cătrănite. În mod clar, eram cea mai nefericită și prost îmbrăcată persoană de acolo. Evident, dr. Fensler era un geniu. De-abia așteptam să-l întâlnesc. Eram sigură că la el nu ține cu asigurarea medicală. La vreo zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ceea ce, recunosc de bunăvoie, era evenimentul săptămânii mele. Julie a hotărât să vină însoțită de Todd, care, în mod clar, reapăruse pe lista ei lărgită de prieteni-de-ultimă-oră, iar Charlie era în LA. (Slavă Domnului. Gândul că s-ar fi putut încrunta la mine într-o cameră plină de sosii de-ale lui Robert și Ali nu era prea atrăgător.) Aerin are alergie la economii. Și-a transformat toată casa într-o replică a faimoasei locuințe a lui Robert Evans din Beverly
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Ceaiul meu! Slavă Domnului! — Camera 607? mă întrebă. —Mda. Dar nu pot să intru. Poți să-mi deschizi, te rog? —Desigur. Și-a scos propria cheie, a trecut-o prin fantă și a apăsat pe clanță. Nici o mișcare. S-a încruntat, și mi-a spus: — Îmi pare rău. Nu pot s-o deschid. Trebuie să chem pe cineva de la pază. Mă întorc în cinci minute. A lăsat tava pe o măsuță de pe hol și a plecat. M-am uitat la ceas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
legătură. Gata, am spus-o. Ce prostesc părea acum totul. — Asta a fost? zise Charlie mirat și oarecum ușurat. — Da. Putem să lăsăm la o parte scaunele astea? A fost o neînțelegere ridicolă, interveni mama. Apoi, pentru orice eventualitate, se încruntă la contesă și adăugă: Mama ta a transformat totul în scandal. A fost pur și simplu îngrozitor pentru mine. Asta nu-i în totalitate adevărat, dar n-are nici o importanță, de vreme ce nu mai avem nimic a ne spune, replică contesa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
și, îndreptându-și ochii spre cer, rămase o clipă încremenit în această atitudine statuară și augustă. Nu însemna că lua în stăpânire lumea exterioară, ci că observa dacă plouă. Și când primi pe partea dorsală a mâinii răcoarea burniței lente, încruntă din sprâncene. Dar nu pentru că l-ar fi deranjat ploaia aceea măruntă, ci pentru că era nevoit să deschidă umbrela. Era atât de elegantă, atât de zveltă, pliată și în husa ei! O umbrelă închisă e la fel de elegantă pe cât de urâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și clanțe vechi. Și zăceau, frate, zăceau la câte o masă de lemn negeluit, cu marijuana în bot, sau măcar cu o rachie făcută la alambicul locului. Din maguri vechi, Joplins ne spunea iarăși că all is loliness. Hendrix se încrunta pe tricouri și insigne, Woodstock reînvia fără kitsch. Nu m-am dezlipit o jumătate de zi de locul acela. Am bătut toate ulițele, am intrat în toate casele, nici o făptură, indiferent de specie, nu se sinchisea de proprietatea privată. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
90 au venit tot felul de occidentali pe la noi pe la catedră să ne întrebe cum am rezistat sub dictatură. Unul dintre ei, un psihanalist francez, a făcut și un documentar pe care l-a prezentat la televiziunea franceză. Toți răspundeau încruntându-se, ca și cum ar fi văzut iar fantomele trecutului. Eu mi-am adus aminte de Tămaș. Și am zâmbit. Mihaela: Ajunuri de Crăciun Ieri am văzut o manifestație pe străzile Oxfordului. Era organizată de comuniștii locali: „Jos capitalismul!”. Am cujetat intens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ia cu ea ? Maggie se uită la mine de parcă nu știe dacă glumesc sau nu. Sacii care se pun în aspirator, spune cu blândețe. Cei în care se adună mizeria ? Ai așa ceva ? — A! zic repede. A, sacii ăia. Ăă... Mă încrunt gânditoare, de parcă răspunsul mi-ar sta pe vârful limbii. Adevărul e că nici măcar nu-mi mai aduc aminte cum arată aspiratorul meu. Oare l-am văzut vreodată ? Știu că mi-a fost livrat, fiindcă a semnat portarul pentru el. — Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Evident că știu cum se aprinde propriul meu aragaz. — Păi. Răsucești... ăă... butonul, zic în cele din urmă, încercând să-mi iau un ton detașat. E foarte simplu... Mi-a zis că are nu știu ce cifru ciudat cu cronometru. Maggie se încruntă gânditoare. E cu gaz sau electric ? OK, cred că ar fi cazul să punct acestei conversații chiar acum. — Maggie, chiar trebuie să dau un telefon, spun cu o mină de regret, arătând spre telefon. — Deci ce-i zic menajerei ? Insistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]