1,895 matches
-
Tocmai Îi povestisem ultima noutate despre angajarea Sophiei de către Hunter. —Șșșt, taci, Tinsley! o mustră Lauren. Cel mai important lucru, Sylvie, este să-ți faci griji, dar să nu-l lași pe soțul tău să-și dea seama că ești Îngrijorată. Fii neliniștită În tăcere, În sinea ta. Să nu cazi În capcana spiralei temerilor paranoice, chiar dacă asta Înseamnă să vorbești de una singură și să-ți spui că e bine când, de fapt, nu este. Asta este ceea ce am făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Încălțat cu pantofi aurii cu tocuri foarte Înalte, care aveau un ciorchine de perle deasupra degetelor. —Lauren, cum poți tu să fii sigură că ăla e piciorul Sophiei D’Arlan? o Întrebai. Încercam să par nonșalantă, dar eram pe jumătate Îngrijorată. —Pantofii aurii. O creație de Bruno Frisoni. Am Încercat să mi-i comand, dar Sophia a comandat prima. El nu face decât o pereche din fiecare model și e obsedat de Sophia, așa că ea face rost prima de ei. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
gândește-te și tu. S poate fi de la Sylvie, dar și de la Sophia. Colierul nu are cum să fie pentru Sophia! am strigat, supărată. Cum poți să fii sigură? Întrebă Lauren, cu voce scăzută. —O să-l Întreb, am mai spus, Îngrijorată. Să nu care cumva să faci asta, ordonă Lauren. Întâi de toate, se presupune că e vorba de o surpriză, așa că, dacă e destinată ție, o să strici lucrurile, tulburând apele În defavoarea ta prin faptul că recunoști că ți-ai băgat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
-mi sporească neliniștea În legătură cu absența lui Hunter. Ieri, cei de la biroul lui Hunter mă sunaseră ca să mă Întrebe dacă eu aveam vreo veste de la el. Îi găsiseră BlackBerry-ul sub un maldăr de hârtii de pe biroul lui și erau foarte Îngrijorați. Se făcuseră de acum cel puțin cinci zile și nici un cuvânt. Chiar și când Milton a Încercat să mă Încurajeze spunându-mi că părea că Hunter intrase În „peștera bărbatului heterosexual“, nu m-am simțit deloc mai bine. Mă simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
muzical dintr-o cameră în alta a unei case din suburbii, de Ziua Recunoștinței. Pretutindeni mirosea a curcan. Edith servea băuturile. În fundal se auzea un cântec interpretat de Frank Sinatra (My Way, dacă-mi amintesc bine) și, Rachel evident îngrijorată, draga de ea, privea cu o expresie îngrozită pe chip, conștientă că era răspunzătoare pentru tulburarea atent pregătitei petreceri a mamei ei. Am scos elefantul din casă și l-am întors cu fundul în sus pe iarba maronie de toamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
zile au mai rămas? o întreb. Lucy ridică două degete. Aha, îmi spun, deci așa stau lucrurile. Copila s-a înmuiat, în fine. Încă două zile și chinul o să ia sfârșit. Honey își mijește ochii, în același timp bănuitoare și îngrijorată. La urma urmelor, se ocupă de copii și simte că ceva e în neregulă. Dar sunt un străin și, în loc să mă sâcâie cu întrebări despre jocul ciudat și nesănătos pe care îl joc cu fetița asta, abordează chestiunea din alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
că o astfel de expresie mă exasperează - mai ales dacă sînt pus în situația de a o comenta în fața telespectatorilor, cum mi s-a întîmplat zilele trecute. Mă lasă la fel de perplex ca și celelalte formulări din aceeași familie, precum adînc îngrijorata „S-a schimbat țăranul român ?” sau, complementar, din rărunchi oftata „Nici țăranul nu mai e ce-a fost !”... Mă exasperează și mă lasă perplex cu atît mai mult cu cît aceleași personaje sînt cît se poate de conștiente și vor
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mai degrabă să ofere un sprijin financiar decât unul emoțional. Comparația cu o altă țară europeană și postcomu nistă, Polonia, a fost de natură să plaseze caracterizările „bărbatului român” într-un context mai comprehensiv : Bărbații zilelor noastre sînt mai degrabă îngrijorați decât luptători. Schimbările economice alerte și stilul de viață promovat prin mass-media îi fac pe tineri să fie extrem de preocupați de locul de muncă și de modalitățile prin care se ajunge la o viață modernă. Din cauza globalizării și a schimbărilor
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pe tineri să fie extrem de preocupați de locul de muncă și de modalitățile prin care se ajunge la o viață modernă. Din cauza globalizării și a schimbărilor de pe piața muncii nu mai există job-ul de o viață. Bărbații cei mai îngrijorați și mai apăsați de obligații sînt în țări ca România sau Polonia, unde rata șomajului este foarte ridicată și unde mentalitatea a rămas cea potrivit căreia bărbatul nu își face datoria dacă nu asigură traiul familiei. Pe de altă parte
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pălmuit, nu putuse să înțeleagă, la început, nimic, nimic, dar apoi, i se făcu lumină în cap și înțelesese că trebuie să se castreze. Eresul propovăduit de el se răspândise mai mult decât ai crede, iar Ecaterina a II-a, îngrijorată că, încetul cu încetul, rușii ei n-o să se mai înmulțească îndeajuns, încercase să-i pună capăt. Selivanov fusese prins, legat, bătut cu cnutul și i se turnase ceară fierbinte pe cap. Trimis în Siberia, a stat acolo până ce l-
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Aproape că nu s-a mai putut dezlipi de obrazul adormitei, iar Margareta, simțind că-i cu gândul în altă parte, îl tot atingea din te miri ce fleac, îi tot vorbea, râdea, și-l tot întorcea spre ea, deja îngrijorată că-l pierde. Biata Margareta! Dar privirile lui mângâiau iar și iar chipul fetei, ca să nu-l uite și s-o facă să deschidă ochii. La prima stație surugiul a oprit caii cu multă artă, astfel încât fata nu s-a
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
el, când se îndreptă, cu trăsura redacției pe care scria cu litere albe UNIVERSUL către căsuța lui din strada Vișinelor. DUMINICĂ 28 DECEMBRIE Revista presei 1 S criu în pat, pe genunchi, așa că scriu urât. Măsimt somnoroasă și răsfățată, și îngrijorată, și cugândurile vraiște. Tânjesc. Azi-noapte m-am visat nici mai mult nici mai puțin decât în grădina raiului, semăna puțin cu grădina fostei noastre case, cea pe care au vândut-o la moartea bunicului. Am trecut pe lângă un corcoduș care
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
să tot fie doi ani, de când l-am găsit în spatele casei lungit pe iarbă. La început am crezut că doarme. Doctorii spun că a murit de inimă, dar eu știu că de la bătaie. Pe măsură ce continua firul povestirii, ascultătorii deveneau din ce în ce mai îngrijorați. Discuția aluneca pe o pantă periculoasă. Ea însă înșira în continuare, fără a se adresa cuiva anume. Mai bine m-ar lua Dumnezeu și pe mine și pe copii! Să știu una și bună! Poate că sus, unde este El
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
calm, a ieșit fără grabă din compartiment, s-a dus chiar lângă Bidaru, a scos capul pe fereastră, s-a uitat cu mare atenție în aceeași direcție ca și cum ar privi tranșeele unui inamic imaginar și, cu o alură de om îngrijorat, s-a întors. Cei din compartiment îi urmăreau mișcările în așteptarea verdictului final. Da, confirmă el dând afirmativ din cap, cred că tânărul are dreptate! Acuși va veni și la noi și, uitându-se în jur își făcu rapid o
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
de cel al locomotivei, îi făcu să întrerupă discuția. Toți erau atenți la ce va urma. Între timp, norii se adunaseră chiar deasupra trenului. Fulgerele, însoțite de trăsnete din ce în ce mai puternice, se succedau la intervale din ce în ce mai mici, iar călătorii erau din ce în ce mai îngrijorați. Unii își făceau cruce și se rugau: cei mai precauți în gând, cei mai curajoși cu voce tare. Mama și-a tras băiatul cât mai aproape, pentru a-l ocroti, făcându-i și lui același semn creștinesc, după care începu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
își schimba direcția, spulbera fulgii răzleți, antrenându-i într-un fel de mișcare dezordonată, ca apoi să se oprească în cine știe ce cotlon. Deși vremea se schimba în rău văzând cu ochii, pietonii, mai mulți ca de obicei, mișunau de colo-colo îngrijorați și atenți să nu calce prin băltoacele de apă amestecată cu fulgi de zăpadă și noroi, ce se formaseră chiar și pe trotuare. O senzație neplăcută de disconfort puse stăpânire pe el. Nu frigul era vinovat, ci vântul și umezeala
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
de sudoare. Pădurarului i se frângea inima de mila tinerei lui neveste, dar și de a bătrânei moașe. - S-o‟ndemnăm fără contenire, Antoane, mamî..., să n-o slăghim diloc, cî‟i mari primejdii mamî... îi șopti ea, tot mai îngrijorată. - Hai, Xenia... înc‟olecuță! o ruga și bietul om cu lacrimi în ochi, îngenuncheat la căpătâiul ei, înțelegând și el primejdia. Pe pădurar, om neînfricat, cu inima și nervii tari, nimeni nu l-a văzut plângând. De afară, se auzeau
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
calde ale soarelui străpung perdeaua de iarnă a norilor, când cei dintâi muguri mijesc pe crengile copacilor, iar grâul verde crește pe întinderile umede, încolțește și nădejdea în inimile țăranilor. Dar primăvara lui 1877 nu adusese nicio mângâiere sufletelor lor îngrijorate. Întreg hotarul de la miazăzi, până la cîmpiile Dunării, parcă, era înconjurat de un brâu de foc. Pe cer se iviră semne care prevesteau cumpene și nenorociri... Nourii care se îngrămădeau pe cer, alcătuiau închipuiri stranii care se prăbușeau cu tunete... Fulgerele
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
până în zori, întrebându-se mereu, mereu ca o mașinărie stricată: „Oare, chiar le-am văzut? Oare, chiar le-am văzut?!“ Când a ajuns acasă, după o zi și o noapte de umblet prin pădure, Lina, nevastă-sa, l-a întâmpinat îngrijorată... Dar, surpriză; copiii au sărit veseli în jurul lui, ca și altă dată... rugându-l într-un glas: - Ce-i văzut, tatai, az‟ în pădure... ce‟i văzut? El, cu totul și cu totul surprins, îi îmbrățișă pe rând într-o
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
-și fiecare partea lui. După detunătură, văzduhul tăcu pe neașteptate iar depărtările oftară ușurate, parcă... Deodată hărmălaia de pe creastă amuți, și o tăcere adâncă se așternu peste tot... - Ne vor lua urma, după miros și ne vor ataca! zise moșierul îngrijorat. - Nu!... zise calm pădurarul și băgă degetul în gură și‟l ridică deasupra capului. Vântul și-a schimbat direcția. Și apoi, mai important pentru ei, acum este să-și stabilească o nouă erarhie în haită și noul conducător... Ei, dezorganizați
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
Nu primi răspuns și adăugă, sigur pe sine: — Căpitanul Kaleb n-ar fi îndrăznit să-l omoare pe omul acela fără sprijinul lui Ben-Koufra. Și mă mir că n-a ordonat să fie asasinat și Abdul-el-Kebir. Observă privirea severă și îngrijorată pe care soția lui i-o arunca din ușa bucătăriei și oftă cu un aer obosit. — Bun! îngăimă. Nu e treaba noastră. De acord, acceptă în cele din urmă. Vii cu mine. Trezește-mă la patru! Sergentul Ajamuk se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
aproape tremurând, în vastul hol cu coloane înalte de marmură albă. — Vreau să vorbesc cu șeful serviciului de pază, îi spuse primului ușier ce-i ieși în cale. După cincisprezece minute, însuși ministrul Ali Madani îl studia atent, cu chipul îngrijorat și sprâncenele încruntate într-un mod comic, din spatele unui superb și aproape diafan birou de acaju lăcuit. — înalt, slab și cu fața acoperită de un văl? repetă, vrând să se convingă că celălalt nu greșea. Ești sigur? — Complet sigur, Excelență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
de tata pe un ton doctoral, dar, pentru că nu știam deocamdată ce înseamnă nici Casanova, am amânat bucuria epistemică a decriptării mesajului. Sincer să fiu, abia în ziua plecării către bunici, când am zărit-o, de pe trotuar, pe Nineta, privind îngrijorată de după perdele, am realizat că nu-i a bună cu vizita asta a mea. Am fost însă primiți foarte bine. Prima grijă a bunicii a fost să-mi dea o gardă de corp, o iconiță din hârtie, cu un sfânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Urmează o tăcere de mormânt. Nici măcar cărțoiul științific, aruncat peste mine, nu dă semne de viață. Nineta refuză, pur și simplu, să-l mai răsfoiască. Tăcerea devine jenantă. Nimeni nu se-ncumetă să interpreteze visul. Până și moderatoarea dezbaterii științifice, îngrijorată puțin de lipsa de apetit pentru provocarea unei furtuni de idei pe seama visului, pare să fie un pic nemulțumită, pentru că simt cum bate, puțin nervos, darabana, pe coperta cărțoiului. Dar nu deschide cărțoiul. Ciulesc și mai bine urechile, îndrăznesc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
bătrânul care plătise dublu pentru cușetă. De fată uitase cu o jumătate de oră În urmă. Acesta era primul lucru pe care Îl Împărtășea ea cu Richard John, sub tropăitul de pași, mirosul de ulei, luminile intermitente ale semnalelor, fețele Îngrijorate, clinchetul de pahare și coloanele de cifre - pata neagră din mintea casierului. Vântul se opri pentru un interval de zece secunde, iar fumul care măturase Înainte și Înapoi cheiul și pogoanele de metal În rafale repezi rămase Încremenit În aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]