2,110 matches
-
de mai mult timp. Parcă m-ar fi urmărit. Doamna făcu un vag gest de plictiseală. Profesorul, consternat, refuză să înregistreze. — Bineînțeles, nu m-am ferit. Era o privire-flacără, grandioasă. Amantissime frater, mă pregăteam să-i strig, ca pe o înjurătură, celebrele cuvinte hipnotice. Să-l sfidez, să-l sperii, să văd ce face... Doamna repetă, nerăbdătoare, gestul de lehamite. Profesorul nu mai avu timp de eschivă, înlemni. Domnule Vancea, dumneata ai avut o soră foarte frumoasă. Știu, știu, vă scrieți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
măreția. Acolo, în plictiseală, în mocneală. Acolo-i adevărul, domnule Ostap Bender, acolo, să știi. Ai fost dumneata în capitala unui județ de munte, în zilele noastre? Șoferul se crispă pe volan, reuși să depășeascăbasculanta uriașă din față, trase o înjurătură de plăcere. — Sau vino, să zicem, la Mizil. Să stai o sută de minute la Mizil. Să înțelegi mitologia. Homer? Vax Homer, să știi, nimic, Niente... Deci, cât face? Cât să-ți dăm, domnule Bender, cât zici? Tolea se aplecase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cu care am discutat relaxat, despre festival și arta românească. Pentru mine, au fost opt zile de neuitat, ramificat profitabile. Sper, repetabile... Directorul festivalului de păpuși din Praga, al cărui oaspete am avut plăcerea să fiu, nu o dată, are o Înjurătură tare nostimă:”Idiot! La pista matii!”... E drept, soția lui e din Bacău... Într-o revistă foarte interesantă, care apare la Focșani, citesc despre un spectacol ieșean din 2010. Aflu că regizoarea este Anca Ovarez. Calambur involuntar, nu foarte rău
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
superiorii mei ierarhici-caporali, profesori, conferențiari universitari, directori de teatru, șefi de Cultură... - Am observat și eu, În timp, că unii vă elogiază cu aceeași intensitate cu care alții vă Înjură. - Într-adevăr, cel puțin la Iași există o tradiție a Înjurăturii. Aici, când vine cineva din afară, mai ales de la București, lumea devine suspicioasă: ce caută ăsta la noi? - Aveți nostalgia Capitalei? - N-o mai am! Îmi place să mă Întorc În Capitală, Însă pentru perioade scurte. - Care au fost Începuturile
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
nu ne-a chinuit mai mult în atâtea nesfârșite repetenții. Cu un efort supraomenesc se prinse de ghizdurile fântânii și își dădu drumul în gol. Și, în timp ce dansam că Dracii cu urlete de bucurie stropite cu blesteme și condimentate cu înjurături la adresa matematicii și cui o adusese pe lume, ne-am hotărât să vedem trupul frumos înecat al profesorului nostru. Dar ciutura era goală și fântâna secată... Am coborât cu toții pe tărâmul celălalt: o peșteră imensă cu o lumină de nicăieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
totul alte timpuri, cu personaje ce vor fi fost cândva încărcate de bucuria existenței, în ciuda nimicniciei și care abia dacă aveau asemănare cu noi, cei de-acum, invitați de a fi martorii rămășițelor de atunci. Tavanul pe care erau impregnate înjurăturile, gândurile de viitor, declarațiile de dragoste, frica uriașă de examene, bolboroselile tocitului zadarnic pentru că nimic nu se lipea de creierele noastre decât foșnetul vântului prin lanurile de dincolo de ferestre, huruitul înfundat al Pământului la trecerea trenurilor, marea frumusețe a filmului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nu era deloc exagerat. Când am terminat, a fost liniște un timp... apoi a început vacarmul. Voci se ridicau peste voci, înăbușindu-se una pe alta, urcând și coborând haotic, fără control. Se auzeau frânturi de propoziții și de cuvinte, înjurături și remarci sarcastice. Amenințările se auzeau pretutindeni. Toată lumea se certa. Care plan era mai bun? Care idee era mai bună? Cum putea îndrăzni cineva să spună că planul altcuiva era jalnic? Cum putea acel altcineva să rămână pasiv la insulta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
parcă, din ce în mai mic cu fiecare cuvânt pe care-l auzea. Primind arma neagră înapoi, țâșni într-o clasă apropiată, făcându-se nevăzut. Sergiu bombănea pentru sine ceva ce nu puteam auzi, dar care eram sigur că erau înjurături din cele mai piperate, specialitatea lui. Văzându-mă, încetă din înjurat, făcu o cruce mare și se îndreptă spre mine trecându-și mâna prin păr. Parterul și etajul unu sunt bine echipate și relativ instruite. În fiecare clasă e cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
morți. Nici n-au venit Gardienii și voi parcă sunteți morți! Matyerebyets! LUA-V-AR DRACU' SĂ VĂ IA DE ÎMPUȚIȚI LENEȘI, HAIMANALE NENOROCITE! MAI CU VIAȚĂ! Se auzi din apropiere și acel glas mânios tăie liniștea de după răsărit. După înjurături ar fi fost Sergiu. Ne-am strecurat printre tufișurile dese și neîngrijite de la capătul grădinii și am dat față în față cu cel puțin o sută de elevi care se chinuiau să smulgă din pământul rece buruienile și plantele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
imensă de a-l vedea pe tatăl său, de a ști ce îl făcuse atât de crud și de neîndurător. Vreau să știu! Mă încordasem și simțeam că îmi va plesni capul. Închisesem ochii și nu se mai auzeau nici înjurăturile lui Sergiu, nici oftările celor care smulgeau plantele din pământ, nici sunetul surd făcut de metalul care se înfigea în pământul pe jumătate înghețat. Nici orașul care se trezea la viață nu mai exista. Nimic. Mă învăluia un întuneric absolut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
slab și bolnăvicios, din câte mi-am dat eu seama. "Mișcă, vierme! Ce te miști ca un melc? 'Tu-ți dumnezeii mă-tii! N-auzi să te miști?" Era o voce slabă, stinsă, abia auzită, dar care inventa și debita înjurături fără nici o piedică, de parcă asta ar fi făcut toată viața sa. Era bunicul său. Eram speriat, înfricoșat de vorbele acestuia și simpla lui prezență părea să mă terorizeze, să mă transforme, încet, încet, în stană de piatră, insensibil. O mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
apusul soarelui, mă prinse debutul asaltului sonic. Muzica rock combinată cu cea metal izbucnise de pretutindeni și părea că fiecare colțișor din clădire este o imensă boxă din care explodează ritmuri infernale și tempo-uri total dezorganizate. Cuvinte drăcești și înjurături picante asortau tot acest fiasco. Trecând pe lângă doi care pierdeau vremea pe coridor, l-am putut auzi pe unul din ei cum urla la celălalt ca să se facă auzit: MIE ÎMI PLACE ĂSTA! E "GHOST"! La care cel de-al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pământ. Turiștii își întoarseră privirea spre ei. Dinspre cupolă se auzi un mârâit: — Espèce de con. Auziră fraza clar, surprinzător de inteligibilă în aerul nemișcat. Tipul solid se răsuci pe loc. — Cum? Toți ridicară privirea în sus. — A fost o înjurătură, zise adolescentul. În franceză. Știu că a fost o-njurătură. În franceză. — Ssst, spuse mama lui. Grupul se holba la cupolă, căutând cu privirea în masa deasă de frunze întunecate. Nu reușiră să zărească maimuța. Bărbatul solid strigă: — Qu’est-ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
auzi un mârâit: — Espèce de con. Auziră fraza clar, surprinzător de inteligibilă în aerul nemișcat. Tipul solid se răsuci pe loc. — Cum? Toți ridicară privirea în sus. — A fost o înjurătură, zise adolescentul. În franceză. Știu că a fost o-njurătură. În franceză. — Ssst, spuse mama lui. Grupul se holba la cupolă, căutând cu privirea în masa deasă de frunze întunecate. Nu reușiră să zărească maimuța. Bărbatul solid strigă: — Qu’est-ce que tu dis? Nu primi nici un răspuns. Doar zgomotul produs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
să-i pregătească micul dejun și să aibă grijă să plece la școală la timp. Într-o dimineață, imediat după ce descuie ușa, văzu că Gerard dispăruse. Colivia lui era în hol, neacoperită, iar stinghia din ea era liberă. Trase o înjurătură și se duse în dormitor, unde Richard dormea încă. Îl scutură, ca să-l trezească. — Richard. Unde e Gerard? El căscă. — Cum? — Gerard. Unde e Gerard? — Mi-e teamă că a avut loc un accident. — Ce accident? Ce-ai făcut? — Colivia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
folosindu-se de aceeași unealtă din dotare Înlătură și stratul de 40 centimetri de pământ umed până ajunse la un capac din tablă care la atingerea scurtei lopeți scoase un zgomot specific, moment În care Ghiță Asoltanei trase imediat o Înjurătură din satul lui și continuă să Înlăture pământul numai cu mâinile până când capacul rămase perfect curat și cu dispozitivul de siguranță la vedere. Apoi, plutonierul ridică un mic vreasc uscat și Îl rupse de două ori În intervalul de fix
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
grijă capacul, Îl deschise larg, aprinse lanterna cu infraroșii și inspectă vreme de o secundă interiorul acelei incinte apoi privindu-l pe adjutant făcu un semn scurt cu capul, un fel de „da” și peste alte cinci minute și zece Înjurături, Ghiță Asoltanei sosi cu „bagajul” și gâfâind Îl depozită În incinta metalică. Apoi Încercând În negrul nopții să distingă ceva pe fața maiorului spuse șoptit: Rezolv eu! Tu gândește-te la petrecere, la un cadou verbal sau ceva frumos pentru
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
la loc fără să-i mai pese de zgomot. Trecuse prin multe situații de genul acesta, văzuse În tinerețea sa de jandarm multe răni și mult sânge, dar de data aceasta a rămas Împietrit și abia a putut rosti o Înjurătură cazonă: ’Mnezeii, ’mnezeilor lor de criminali! Asta l-a mai liniștit puțin, timp suficient să-și pună o altă serie de Întrebări la finalul cărora a concluzionat: Securitatea sau Miliția, altă mână mârșavă nu poate fi! Dobitocii! Cel mai bine
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
timpul interogatoriilor din două În două ore, zi și noapte și În mintea sa stăruiau două elemente: nevinovăția și dorința de a-l Întâlni Încă odată pe maior! Într-un miez de noapte, Victor și Maria fură treziți de o Înjurătură În premieră strigată de chiupul cel mare. Și-au dat coate și Victor a Întrebat: Dom’ Fănel, dormi? Nu dorm, nene Victor, iertați-mă dar mă gândeam undeva! Bine, am crezut că ai un coșmar ca și-n alte dăți
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
dorm, nene Victor, iertați-mă dar mă gândeam undeva! Bine, am crezut că ai un coșmar ca și-n alte dăți. Somn ușor! Mulțumesc, la fel și dumneavoastră! Pe Ștefan Girovescu Îl luase valul și nu și-a putut stăpâni Înjurătura din satul copilăriei sale. Îi stăruia În minte o seară când era spre finalul schimbului doi și șeful de atelier, maistrul principal specialist se pregătea să inspecteze pentru ultima oară pe ziua aceea mașinile de texturat și oamenii săi. Auzi
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
În oameni!”. Maria spăla geamul iar mâinile femeii erau roșii și aproape Înghețate când Îl văzu pe bărbatu-său aruncând toporul și În timp ce acesta sărea În sus și făcea niște gesturi de mare bucurie și surpriză, trăgea cea mai dură Înjurătură a sa (eleborată În timpul când era șef de post). Vorbea tare, aproape răcnit: ... mamii lor de lepre ticăloase, acesta vă e sfârșitul! Dobitocii și nenorociții care au distrus țara asta În care acum trebuia să se trăiască așa ca În
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
o asociație internațională a luptei Împotriva poluării planetei sau poate am intra Într-un sindicat al cerșetorilor. Am primi de pomană coroane islandeze și, ca să ne Încălzim, câteva geizere, fiindcă e climă polară, pricepi, Kawabata? Nu sunt nici gunoaie, nici Înjurături, nici crime pasionale, nici furturi de cârnați...Acum, te visez pe tine, cum cari În spinare de dimineață și până când noaptea se prăbușește ca plumbul peste oraș, munți de gunoaie din ghetou spre o groapă uriașă, săpată anume ca să Înghită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
aduce poate puțină liniște În sufletul lui Antoniu. Banul a dispărut cu aceeași viteză În buzunar, zornăind plăcut, inconfundabil. Un timp nimeni nu mai urcă și nu mai coboară scările. Apoi, o șleahtă de derbedei gălăgioși, se apropie, murdărind cu Înjurăturile și răcnetele lor urechile rarilor trecători. Când dau cu ochii de Antoniu răcnetele devin apocaliptice și ,,distracția,, se termină cu o ploaie de cuvinte murdare pe care i le aruncă hohotind de râs. Dispar În hăul metroului, derbedei descreierați ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
un zgomot scurt și plăcut,,... Ca să ajung la Liceul Economic, unde reușisem să intru printre primii, mă urcam zilnic Într-un autobuz rablagit. Cei 40 de kilometri erau străbătuți cam În două ore și jumătate, cu opriri bruște, hurducături și Înjurături repetate din partea șoferului. Cu cât se apropia mai mult de oraș, cu atât se aglomera mai mult și aerul devenea irespirabil. După amiaza, făceam cale Întoarsă cu același autobuz.. În cei patru ani de liceu, nu s-a Întâmplat niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
tinereții. Ferice de omul care și-a umplut tolba cu ele; lor nu le va fi rușine când vor vorbi cu vrășmașii la poartă. Ă Psalmul 127ă Din blocul hâd aflat În mijlocul ghetoului, mirosurile pestilențiale ies În valuri, Împreună cu strigăte, Înjurături și plânsete. Nimic din ce se Întâmplă Între pereții de ciment scorojiți, nici un gest, nici măcar o fărâmă de trăire nu se fac decât sub semnul cruntei mizerii, a sărăciei care nu mai are nume, ci numai schelete umane pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]