2,740 matches
-
fixîndu-mă victorios. E vorba de Paul, nu-i așa ? — Poftim? Mă holbez uluită la el, abținîndu-mă cu greu să nu izbucnesc În rîs. Nu, nu e Paul! De unde pînă unde ți-a putut veni o asemenea idee ? — Te văd uitîndu-te Întruna În direcția lui. Arată spre locul din apropiere unde se află Paul, care bea posomorît dintr-o sticlă de bere. La fiecare două minute ! — Ba nu mă uit deloc la el ! spun iute. Mă uit doar... nu fac decît să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cît mai normal. — E... complicat. — Bine, atunci. Rămîn pe gînduri o clipă. Unde te-ai grăbit În noaptea aia atunci, cu Sven ? CÎnd a trebuit să punem capăt Întîlnirii noastre brusc. Jack oftează. — Emma... — Și noaptea aia cînd ai vorbit Întruna la telefon ? Cu alea ce-a fost ? De data asta, Jack nici măcar nu se mai obosește să răspundă. — Înțeleg. Îmi dau părul spre spate, Încercînd să-mi păstrez calmul. Jack, ți-a trecut măcar o dată prin cap că, În tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
naivă decît am crezut ? — Mi se pare o explicație destul de plauzibilă, spune Jemima ridicînd din umeri. Are vreo aventură clandestină cu o tipă din Scoția. Și, atunci cînd v-ați Întîlnit, tocmai fusese s-o vadă. Iar ea Îl sună Întruna, poate chiar s-au certat, după care ea a venit la Londra inopinat, așa că el a trebuit să plece urgent de la Întîlnirea cu tine. Lissy Îmi privește chipul devastat. — Dar poate că prima teorie e cea corectă, spune Încurajator. Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
să facă prăpăd În jur, iar acum vreau să-l rechem Înapoi, dar butonul respectiv nu mai funcționează. OK. GÎndește-te puțin rațional. Nu are nici un rost să te panichezi. N-o să se Întîmple nimic În seara asta. O s-o sun Întruna pe mobil și, În clipa În care Îmi răspunde, Îi explic În cuvinte dintr-o silabă că trebuie neapărat să-l sune pe tip și să contramandeze totul și că, dacă n-o face, am să-i rup picioarele. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
dacă nu știu pe unde naiba umblă ? Rămîn nemișcată, Încercînd să fac abstracție de panica ce-mi dă tîrcoale, Încercînd să găsesc o soluție. OK. Va trebui să mă duc la petrecere și să mă port normal, să o sun Întruna pe mobil și, dacă nu reușesc să fac nimic pînă atunci, să aștept pînă diseară, cînd mă văd cu ea. Nu am ce altceva să fac. O să fie bine. O să fie bine. Petrecerea e uriașă, strălucitoare și zgomotoasă. SÎnt toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
adesea să opereze. Sînt un fost pacient, răspunde el femeii de la telefon. Nu este! se aude vocea iritată și imediat telefonul e închis, spre surprinderea lui Mihai, căruia i se dădeau mereu relații binevoitoare, iar persoana de la telefon o ținea întruna, curtenitor, cu "domnul doctor Manoliu". Hotărît să folosească în vreun fel timpul, Mihai își face bagajul, îl lasă la recepție și pleacă spre centru. Caută un telefon mai retras, fără zgomot în jur, să o sune pe doamna Ella, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
marginea orașului. De mult n-a mai poposit într-un cîmp cu fîn înflorit, gata de coasă!... Se întinde la soare pe pătura luată de acasă. Supărat că nu este lăsat să joace mingea, să nu încurce fînul, Adrian bombăne întruna. Cristina a rămas doar în pantaloni scurți și cu sandale. Are o scufiță roșie, cu buline albe, făcută de bunică-sa și-i tare mîndră. Fuge de ici-colo să adune flori: margarete și sînziene. Cînd se satură, vine lîngă Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu gura, să-și apere fratele. Mihai recită o strofă din Floare albastră de Eminescu. Încîntată, Cristina cere să i-o repete, pînă o învață și ea. Apoi pleacă cu Adrian în sus, spre pădure, să adune alte flori, recitînd întruna strofa, care e mai altfel decît ceea ce învață ea la cămin. Mihai scoate din sacoșă plicul cu scenariul radiofonic și-l recitește în liniște, cu mare atenție. Cînd și cînd, saltă capul, aude glasul copiilor după deal, spre pădure și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Teona?!..." se întreabă acum, stînd la fereastra vagonului să privească întinderea Bărăganului. Încă puțin și vor ajunge în București. Ana și copiii sînt în compartiment. El n-a mai suportat să stea. De două ceasuri și jumătate o femeie vorbește întruna. Sub 40 de ani, frumoasă, bine proporționată la corp, destul de citită dar gureșă! Cînd a ieșit să fumeze pe culoar, Ana s-a aplecat spre Mihai: Doamne, mult mai vorbește! Mult și fără noimă. Foarte bine! Tot te plîngeai tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
absolută. Reprezentația e un ghem absolut, unul și dat simultan Răsfirarea acestui ghem simultan e timpul și esperiența. Sau și un fuior din care toarcem firul timpului, văzând numai astfel ce conține. Din nefericire atât torsul cât și fuiorul țin întruna. Cine poate privi fuiorul abstrăgând de la tors are predispoziție filozofică. Pentru ca din această varietate să se nască unitate a intuițiunei (ca-n reprezentația spațiului bunăoară) sânt necesare mai întîi: percurgerea acestei varietăți și după aceea resumarea ei,. pe care operație
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
pe măsuță și pat." Îi place să aibă subsoluri artizanale, ticuri de meseriaș în meseria asta fără unelte și aparate a filozofiei. Alegerea camerei mele la hotel este o încîntare. Sânt invitatul lui, de fapt al lui Goethe, îmi repetă întruna. (Mai are 5 000 de lei din Despărțirea de Goethe.) Camera cu un pat e întunecoasă. "Iei una cu două." Protestez. Cum o să "produc" de 70 de lei camera? Urcăm să o vedem. Vedere imensă, terasă. Mă convinge în mod
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
poeziile lui Sighireanu ("moment tantric", ține să precizeze, spre indignarea lui Andrei care își vede astfel Orientul împuținat și "vulgarizat"), schimbul său de epigrame cu Păstorel, anecdote din lumea culturală a Bucureștiului interbelic etc. După ce terminăm de mâncat - îmi ceruse întruna, ca un copil ("mi-e foame, ce îmi mai dai?"), fără să înceteze o clipă însă ciripitul - se întinde pe trunchi în echilibru precar, cu fața spre soare și ochii închiși, și continuă să vorbească. Are un aer poznaș-infantil și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
lui. La casa Mitropoliei, de lângă Schit, se afla un clujean, dl Hossu, pe care l-a rugat să ne însoțească și să ne povestească "viața amoroasă a lui Blaga și Roșca". "Habar nu aveți câte anecdote știe omul ăsta", repeta întruna, în timp ce urca spre casa de lângă Schit, pentru a-l întîlni pe dl Hossu. Pe el, care făcuse apologia bătrâneții ca fiind punctul absolut de acumulare al vieții, din care este firesc să se răsfrângă sensurile ei cele mai adânci, pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în aceeași echipă la Frankfurt, eram uniți, autoarea găinăriei și eu, prin festivalul cărții și, în plus, eram amândoi directori de editură. Mai locuiam și în același oraș. "Dar nu tu ești persoana care a băgat în poșetă, îmi repetam întruna, sticluța cu sosul de soia! Pentru Dumnezeu, liniștește-te!" Cu toate acestea faptul că eu nu aș fi putut șterpeli în vecii vecilor sticluța nu avea nici o importanță. Ceva mai adânc, care venea de dinaintea mea, mă făcea coautor, părtaș, complice
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în România, mergea pentru o săptămână la Paris, unde urma să-și întîlnească familia (soțul și pe băiatul acestuia) și să petreacă împreună o scurtă vacanță. Așa se face că cele trei ore de zbor le-am petrecut împreună, pălăvrăgind întruna. La un moment dat, a scos aparatul de fotografiat și mi-a propus să rog pe cineva din echipaj să ne facă o poză. Tocmai se apropia Stewardul care se ocupase până atunci de noi, un tânăr zvelt și simpatic
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
trupul, apoi. Când ne degradăm fizic, începem să semănăm cu obiectele stricate: sîntem ca ușa unui frigider care se închide prost, ca brațul unui fotoliu care joacă sub greutatea cotului, ca apa rezervorului de la clo pe care o auzi curgând întruna. Bucăți întregi din corpul nostru "se strică" și le mai tragem o vreme după noi până în ziua în care trebuie să renunțăm și să le aruncăm, cu utilizator cu tot, la gunoi. Mă uit la Sănduc Dragomir în această perspectivă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
convinge. ― Gabriel, ești un monstru insensibil." În așteptarea prelucrării rezultatelor analizei, mergem spre café-ul unde cu trei ore în urmă Monica cerea relații despre analiza scaner "livrezorului" de portocale. Mă ține de braț, nespus de mică și neajutorată, dar bombănind întruna și, de-acum, cu gândul să-l sune pe Virgil să-i spună că totul e în regulă, dar și să se poată plânge cuiva în mod eficient. Îi simt brațul subțire agățat de brațul meu, îi simt mersul nesigur
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și mai ales fața, pe care i-au desfigurat-o. În sfîrșit, l-au scos În brînci pînă În stradă. Apoi au dat fuga la etaj ca să vadă ce se Întîmplase. Vilma și Nilda se ridicaseră În picioare, dar plîngeau Întruna fără să poată explica limpede lucrurile. În realitate, nimeni nu știa prea bine ce se Întîmplase, nici În ce moment dispăruse Julius, nici dacă fusese răpit, nici nimic. Sălbatica spuse că cerșetorii ăia de la Belén erau țigani și că pesemne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu puteau să bea și ei un gin and tonic pe o terasă, undeva la umbră? Susan ținea la ei, desigur, dar exista din păcate o Întreagă tradiție, ca bunăoară Nilda mirosind a usturoi și apoi Arminda asta, care plîngea Întruna, făcea mereu semnul crucii și scotea cîte un „Binecuvîntați fie cei care trec pragul acestei case“. Biata Susan făcu un efort și o sărută pe bucătăreasă, dar, uite, Arminda Începu iar să bocească și să Înșire povestea cu fiica ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
părea că doarme. — Se preface că sforăie, spuse Julius. Dar după cîteva zile Începu să nu mai fie atît de sigur. În fiecare zi după-masă venea la caleașcă și-l găsea sforăind. Și oricît ar fi stat lîngă el, sforăia Întruna și nu părea că se preface. Fapt e că Celso, Daniel și Anatolio, grădinarul, nu mai voiau să cadă morți la pămînt strigînd și nici să sară de pe scările de pe capra trăsurii, de frică să nu-l trezească pe don
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Ascultă, băiete, spuse În glumă; ce faci acolo treaz la ora asta? — Mă uit, unchiule. Vrei să-ți trimitem un whisky? Julius nu răspunse, În orice caz nu se auzi ce spune; dar mătușa Susana era neînduplecată și o ținea Întruna că trebuie să-l culce imediat. — Darling... — Lăsați-l să se uite și el, spuse Juan Lucas. O noapte pierdută nu contează. Mătușa Susana, sluta, se gîndi că așa se petreceau lucrurile În fiecare noapte și nu-i mai făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
orbește, furios, să caute apă. Julius dădu să se apropie de el, pentru a-l ajuta să se spele pe față, dar Martinto Îl amenința dînd din mîini și ținînd pumnii strînși, „o să vezi tu, Îți arăt eu ție!“, striga Întruna. Și așa a fost, fiindcă de Îndată ce a putut să vadă din nou, a Început să-l alerge ca să-i dea borșul: l-a ajuns, s-au Încăierat, i-a dat un pumn În ochi, i l-a Învinețit și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
poate suporta și Își privi mîinile foarte albe brăzdate de vene albastre, asemenea pastilei de la ora unsprezece, dar nu-și găsi nici de data asta liniștea, nimic nu-l putea ajuta să se calmeze. „Numai Susan, numai Susan“, Își spunea Întruna În timp ce alerga după apă, nespus de mîhnit și complet chior, din fericire nu i-a ieșit În cale Lastarria, fiindcă l-ar fi Înjunghiat. Și tot din fericire Finita Își amintise de pastilă și trimisese un chelner cu un pahar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Și cu atît mai puțin cînd fericirea se prefăcu În tuse și Începu să se sufoce sub ochii lui, acolo, după fereastră, Înțeleptul era să moară de fericire, cuprins de niște spasme puternice care nu se mai terminau și turuind Întruna despre fetișcana, fetișcana, fetișcana, gata să-și dea duhul cu cuvintele astea pe buze. Julius Îl lăsă să-și revină singur, după ce-i explică grăbit că o să Întîrzie din nou la ora de pian. „Frau Proserpina o să se supere“, adăugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din spate și din nou rafalele de râsete și de aplauze se ridicară în aer ca un stol de păsări. Comedianții cu mai multă experiență, care îl lăsaseră pe Ted să își facă numărul doar ca să nu îi mai bată întruna la cap, se uitau unii la alții agitați. Dă-l jos de pe scenă pe bolovanul ăsta mic, mormăi Bicycle Billy. —Trebuie să plec, spuse Ted grăbit în timp ce Mark Dignan îi făcea semne disperate să încheie. —Ooooooooofffffffffff, se plânse toată sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]