2,051 matches
-
atât de frumoasă încât stelele și luna surâdeau la vederea ei și soarele era invidios pe strălucirea fetei. Un zmeu de pe tărâmul Nicăieri auzind de minunata prințesă a hotărât să o rărească pentru a deveni regina sa. Într-o noapte întunecoasă, când luna și stelele erau acoperite de nori groși, acesta a intrat pe fereastră în camera ei, a luat-o încet în brațe și ajutat de-o zgripțuroaică au zburat spre Nicăieri. Prințesa, trezindu-se, începu a plânge și a
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
frigul, cu neputințele și cu limitele unui trup firav, necălit. Încet, foarte încet, ajunge destul de sus. Cu cât înaintează, cu atât vântul suflă mai tare. Violetta îl simte dușman nemilos. Îl iartă, îl acceptă, îl înfruntă și urcă. O peșteră întunecoasă cu țurțuri ascuțiți precum niște săgeți i se arată la câțiva metri. Strânge din dinți și, cu un efort care îi paralizează neputința, ajunge în dreptul găurii. Oboseala o doboară. Nici gând, nici rugăciune, nici speranță în glasul și în gândul
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Frunzele lungi, subțiri erau de un verde crud iar rozul din petale se amesteca cu mici dungi fragede. Pe una din lalele, au rămas două picături de rouă. ”Oare lalelele plâng?” mă întrebam în sinea mea. Sala de clasă era întunecoasă, mohorâtă, ca un nucleu ce aduna toată melancolia generațiilor, tablourile de pe pereți își pierdeau farmecul, deveneau deja vulgare iar lalelele, erau singurul punct briant din tot peisajul obscur. Clanța s-a mișcat, ceilalți s-au așezat la loc iute, iute
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
gheață mai înfiorătoare decât țipetele lungi, ascuțite și sfâșietoare ale lunii, stăruie încă pe boltă. Chiar și vântul părea să tremure în tăcerea ca de mormânt, ascunzându-se prin scorburile palmierilor de pe plajă sau prin scoici. Pescărușii albi luminau bolta întunecoasă, umbrele lor înotau în mare. Stăteam neclintită, surdă, oarbă, cu privirea ascunsă, urmărind orizontul. Era prea întuneric pentru a înota. M-am desprins din lumea reală. Mi-am pus placa de surf pe nisip și prosopul pe ea alcătuind un
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
putut fi motivele reacțiilor ei. Camera ei de dincolo O lumină difuză se instalase în camera ei, o lumină foarte albă a zorilor care n-ar fi răzbit altădată prin fereastra ei, pentru că era orientată spre apus și casa era întunecoasă, cu streșinile mari ce o înconjurau ca o pălărie, cu acoperișul țuguiat ce nu lăsa lumina să pătrundă nici în cele mai însorite și limpezi zile. Toate lucrurile erau în ordine, la locul lor, numai că fiecare dintre ele purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
în breșele săpate de apă în stâncă sau se aștern ca nestematele la baza cascadei, dând acestui loc o strălucire remarcabilă. Cascada este înconjurată de o vegetație abundentă ce-l ecranează complet pe scăldător de restul lumii. Prin acest stufăriș întunecos, soarele și-a clădit un tunel luminos, prin care asistăm la un duș ritualic de cristale, apă și lumină. Dincolo de binecuvântarea răcoroasă a apei ce ți-o dă această oază într-un ținut arid și uscat ca cel al Goianei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
a stârnit o furtună pe mare, barca s-a răsturnat, iar eu m-am dus la fund. Când m-am ridicat din nou la suprafață, m-am izbit cu capul de barcă. Am început să plutesc la întâmplare. Noaptea era întunecoasă, valurile mari, eu nu prea știam să înot, și îmi era și frică. Deodată am văzut în depărtare o lumină și am ghicit că acolo e turnul bisericii Domnului nostru Iisus Hristos, din Iguape. I-am făgăduit atunci Domnului Iisus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
Apoi se așeză și el, făcând semn celorlalți. Lângă el veni bătrânul, apoi fata nopții, dar nimeni nu-l privea pe d'Arrast. Se ghemuiseră în jurul pietrei, tăcuți. Numai vuietul fluviului urca până la el, prin aerul apăsător. Din colțul lui întunecos, d'Arrast asculta, fără să vadă pe nimeni, și zgomotul apelor îl umplea de o fericire năvalnică. Stătea cu ochii închiși, salutând, plin de bucurie, propria-i forță, salutând, încă o dată, viața care începea din nou. Undeva, foarte aproape, izbucni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
astăzi ajunge încet, dar sigur - și uneori cu reticență - la multe concluzii care confirmă adevărurile străvechi ale tao. Yin și Yang Din Unul s-au născut două lucruri... Tao The Ching Semnificația inițială a ideogramei chineze pentru yin este „partea întunecoasă a unui deal”. Acesta reprezintă întunericul și pasivitatea și este asociat unor calități cum ar fi docilitatea, moliciunea și contractarea. Se deplasează în jos și spre interior și simbolurile sale principale sunt femeia, apa și pământul. Yang înseamnă „partea însorită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
aveți de suferit. Conform unui studiu recent realizat în America, americanul de rând din ziua de azi are aproximativ două kilograme și jumătate de carne roșie nedigerată putrezită în intestine. Lăsați 2 kilograme și jumătate de carne într-un loc întunecos, cald și umed timp de câteva zile și vedeți și dumneavoastră care sunt rezultatele putrezirii. Condițiile extrem de septice ale tractului intestinal uman este unic prin natura sa și totuși medicii occidentali îl iau ca atare și insistă chiar asupra faptului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
relaxare pe care multe persoane nu o experimentează niciodată înainte de moarte. Alegeți o cameră în care nu vă va deranja nimeni timp de cel puțin jumătate de oră. Trebuie să fie liniștită, bine aerisită, suficient de bine încălzită și destul de întunecoasă. Dacă sunteți la birou, trebuie doar să trageți perdelele, să închideți ușa și să le spuneți secretarei sau colegilor dumneavoastră că nu doriți să fiți deranjat o vreme. Dacă sunteți acasă, asigurați-vă că sunteți izolat de orice întrerupere din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
lumină artificială puternică ce cuprindea spectrul complet al luminii naturale a soarelui (care include toate culorile curcubeului plus benzile invizibile ultravioletă și infraroșie) manifestau îmbunătățiri considerabile în ceea ce privește starea de spirit și vitalitatea, chiar și în mijlocul celei mai grele și mai întunecoase ierni. Dr. Michael Gitlin de la Neuropsychiatric Institute din cadrul UCLA a determinat faptul că, atunci când mediul înconjurător este întunecat, glanda pineală secretă hormonul melatonină, care produce amețeală, letargie, apatie și depresie, adică „depresia de iarnă”. În raportul său, acesta afirmă: „Partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
strălucire care tălmăcește toate marile mistere ale Universului”.) Cu cât un copil crește și socializează, această perlă strălucitoare este îngropată din ce în ce mai adânc în mlaștina mentală a educației, întunecată de pasiune și dorință, acoperită de praful iluziei și înecată în apele întunecoase ale gândirii discursive. Este lucrul nostru cel mai de preț și cel mai important unic atribut uman, dar, din cauza pasiunii pentru lumea fizică exterioară și fenomenele ei trecătoare, cei mai mulți oameni trec prin viață fără să-și dea vreodată seama de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
cartier ca Într-un oraș străin. Pentru a ajunge acasă, trebuia să recunoască, oricât de rușinos ar fi fost, că se Îmbătase și să dea un telefon Zorelei, sau să ceară ajutor puținilor trecători de care se izbea pe străzile Întunecoase și Întortocheate ale „Bosniei”. Să mă fi Îmbătat cu adevărat? se Întreba el privind pentru a treia oară În acea zi vila doamnei Ster. Bucuria care Îi Încălzise sufletul toată după-amiaza se risipise odată cu achitarea notei de plată. A plătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
une vie.” E adevărat că fraza asta Într-un fel suna pe malul stâng al Senei și În altfel pe malul stâng al Săsarului. 10. Iolanda se Încăpățâna să Își păstreze atelierul În Centrul vechi al orașului, deasupra unor magazine Întunecoase și birouri obscure de notari și avocați, Într-o lume pestriță În care roiau de-a valma prosperi oameni de afaceri, sau cu venituri modeste, persoane Încleiate În interminabile procese de succesiune ori amatori de antichități și surogate de artă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
arbore genealogic de esență tare cum numai tu poți desena! Divin! Hai În codru cu verdeață, să ne-o tragem pân' la greață, Îi șopti ea la ureche vizionarului. Îl prinse de mână și Îl duse pe scara Îngustă și Întunecoasă care ducea la mansardă. Pe chiloții de un alb orbitor al fetei, se putea citi scrisă cu litere roșii fosforescente inscripția TOP SECRET. E timpul să-ți vezi și tu dosarul, iubitule, sper că ai o lanternă potrivită pentru bezna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
liberă, iar lumina stinsă. Cu atât mai bine. Eu văd În Întuneric. Ca pisicile. Urcară scara fără ca ea să-și scoată mâna din buzunarul său. Un gest cu care Îl obișnuise Violeta. Ori de câte ori erau singuri În lifturi. Sau pe străduțe Întunecoase. De data asta Însă se simțea ca un câine de apartament scos afară la ore fixe ca să urineze, ținut strâns de zgardă ca să nu-și dea drumul pe scări, cum s-ar fi putut Întâmpla dacă n-ar fi văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
adiere care să-l Înfioare sau să-l sfâșie. Florile, atâtea câte sunt, steluțe galbene de buruiană de cinci degete, mustăți albastre și cenușii de amăreală, violete de luncă cu movuriul lor delicat, par firave și neîndestulătoare. Undeva În ținuturile Întunecoase și nelocuite, sus spre nord, cârâie un corb. Scrutez cerul, Însă e prea departe pentru a putea fi zărit. Străbatem o milă din acest ținut sever, pe urmă urcăm pieptiș un deal, trecem printr-o spărtură dintr-un vechi gard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
de ușă, dar n-am auzit nimic. Lee scoase un inel de chei-șperaclu din buzunar și le introduse pe rând în broască, până când una se potrivi și mecanismul cedă cu un clic ascuțit. Am pătruns într-o odaie încinsă și întunecoasă. Lee aprinse becul din tavan și lumină un pat lat acoperit cu animale din pluș - ursuleți panda și tigri. Cuibușorul duhnea a transpirație și un soi de miros de medicamente pe care nu știam de unde să-l iau. Am strâmbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
nu-i așa? I-a ieșit porumbelul din gură. — Deci te-ai întors la Gardena și l-ai găsit pe individ? întrebă Millard. — Îhî. Adică da. — Unde anume? — Într-unul din barurile alea de pe Aviation. — Poți să descrii locul? — Era întunecos, cu lumini care pâlpâiau undeva în față. — Și ți-a dat copia filmului de bunăvoie? Pe gratis? Lorna își plecă privirea. — M-am culcat cu el și cu prietenii lui. — Atunci poți să-l descrii mai bine? — Era gras și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
bătrân neputincios. O să dorm singur sub cerul liber, așa cum am făcut în tinerețe, când am traversat râul ăsta în sens invers. A spus asta și apoi n-a mai adăugat nimic. Luna era încă în primul pătrar, așa că noaptea era întunecoasă. Apa ar fi adus mireasma ei dulce în aer, dacă n-ar fi fost animalele cu blana udă care să-i strice aroma. Behăiau în somn, neobișnuite să stea ude în răcoarea nopții. Am încercat să nu adorm ca să aud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
egoist și acum, Daniel Petric. Nu poți să îmbrățișezi o cauză care să depășească umbra ta”. Ne temem unii de alții. Mă simt, deci, ca între oameni. Cu deosebirea că eu mă mărturisesc în timp ce dinții guzganilor lucesc în ungherele mai întunecoase ale podului fără să știu de ce. Noroc că nu mi-am pierdut cu totul curajul de a nu mă ascunde după cuvinte sau de a mă ascunde atât de mult încât e, oricum, inutil. Îmi aduc aminte una din serile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
în arhitectură. Ziduri drepte, rezistente și grosolane, ferestre zgârcite, mici, și acoperișul de tablă vopsită în roșu putred. Câteva trepte de piatră suiau spre singura intrare. La capătul lor, imediat la stânga, se afla ghereta portarului, din fața căreia pornea un coridor întunecos. O femeie tânără, înaltă, strânsă într-un halat alb, a trecut pe lângă mine, lăsând în urmă o dâră de parfum - țin minte asta fiindcă Laura avea parfumuri fine, curioase într-un azil - dar n-am apucat să-i văd fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
pe gânduri. Credeam că va lua de la capăt ritualul la care asistasem înainte, dar m-am înșelat. M-a rugat numai din nou să-l aștept și, zâmbindu-mi, dispăru pe ușă lăsându-mă iarăși singur în încăpere. Spre deosebire de coridoarele întunecoase, camera în care mă aflam era inundată de soare. O lumină gălbuie, învechită, cădea peste mobile, atenuând aspectul lor rudimentar, și pe hârțoagele care asfixiau pur și simplu încăperea. Pe toți pereții, inclusiv între ferestre, de sus până jos erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Asta îmi amintește că după ziua cu insolația am avut un vis. Eram tratat de medici pe care nu-i vedeam împotriva unei boli pe care n-o cunoșteam. Veneau la mine în cameră, se așezau în colțul cel mai întunecos și dacă vroiam să mă ridic în capul oaselor îmi spuneau: „Stai liniștit”. Vocea părea aceeași mereu. Mă întreba: „Cum te simți? Răspundeam încurcat: „Cum să mă simt, domnule doctor? Bine”. La care, vocea mormăia nemulțumită: „Mă rog. Ai avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]