2,985 matches
-
unde se încheie cercul munților, se rădică maiestuos, mai presus pe toți, Mont Blanc, învăluit cu mantia lui albă ca un sahastru bătrân de când lumea, căruia toți se închină. Dar aceste mari scene ale naturei nu se pot descrie cu condeiul sau spune prin viu grai; ele trebuiesc văzute cu ochii. De aceea, mă opresc de a le mai micșura farmecul prin fraze neîndestulătoare; căci cuvintele omenești, cu înțeles mărginit, niciodată nu vor putea da icoana splendoarei nemărginite a naturei adevărate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
de bine, de rău, munca e acum făcută, dar nu e complectă. Am omis să împrospătez tocmai acele mișcări sufletești care au fost hotărâtoare în luptele vieței mele și care m-au îndemnat, pot zice în mod fatal, să iau condeiul în mână. Să nu râzi, iubite cetitor, când îți voi mărturisi de al început, fără încunjur, că simțirea aceea puternică care se anunță cu zgomotul furtunei, cum zice lord Byron, că patima aceea veche de când lumea, dar etern nouă, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
ce mi-au învioșat tinerețele. Acest lucru nu l-aș putea destăinui nici chiar duhovnicului pentru descărcarea pacatelor mele, dar încă publicului cârtitor, mai ales că dânsele trebuie să fie acuma niște frumoase și cucernice ruine. Dacă însă din fuga condeiului am numit pe nepoata doctorului Diaconovici, am scuză binecuvântată că dragostea mea copilărească pentru dânsa nu a fost de natură să-i întunece aureola. Presupunând că dânsa mai este încă în viață, ceea ce e cu putință și că aceste rânduri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
din ochi. Nu mai vorbesc de Goethe, Schiller, Dante, Tasso etc., din operile cărora și astăzi mi-au ramas pasaje întregi încrustate în memorie. Cu toate acestea, nu am simțit nici un îndemn de a-mi încerca și eu norocul cu condeiul; sămânța ce primeam în creier nu dădea roade afară. Nu ajunsesem încă la plinul care trebuia să răverse. Se vede însă că de ceea ce-i scris omului să pățască, nu poate scapa. Așa, într-una din zile, m-am dus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
când, înzestrat cu aripi, s-ar vedea deodată plutind în sferile senine, deasupra păcătoșiilor pământești, ei bine, într-o astfel de stare sufletească anormală m-am întors acasă și, fără să vreu, luat de apa gândurilor, am luat și eu condeiul în mână și am început să scriu iute, iute, pe nerăsuflate, de m-am pomenit cu coli întregi înnegrite. Am scris, am scris și, de ce scriam, de ce mă identificam mai mult cu necazurile bietei Maria și ale nenorocitului Ștefan, căci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
așa de crud cu eroii mei. Cu toate aceste, mărturisesc că nici la început, nici mai la urmă, n-am avut vreodată în compunerea novelelor mele deznodământul de mai înainte pregătit. Îl alcătuiam în cursul lucrărei după cum îmi venea la condei, după cum rezulta din țesătura intrigei, din dezvoltarea firească a subiectului și niciodată chiar subiectul nu l-am ales așa din senin, după capriciu, cum fac unii care se așază la biurou pe un jilț îndemănatic și își zic: Am să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
redactor și ulterior, redactor șef la revista "Steaua" fiind echinoxist din prima generație; cu cine ați lucrat, cu cine ați legat prietenii? Am debutat într-adevăr devreme, eram elev, în 1964, când "Steaua", m-a publicat la rubrica sa de "Condeie noi'', după ce apărusem în ziarul local, "Făclia", cu o poezie în maniera steliștilor, admirați de mine de departe. Era un pastel citadin, numit "Noaptea", prin 1962. "Echinoxul" a fost ucenicia unei promoții literare, "șaptezeciștii'', a mai multor promoții, nu doar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
noi. Cazul curentului pornografic, lăudat și premiat, la un moment dat chiar de Uniunea Scriitorilor. Alții teoretizează și promovează "fractalismul", "paradoxismul" (Fl. Smarandache), gematriile, romanul algebric etc. Chiar dacă se află în vădit crepuscul, optzeciștii încă mai susțin, teoretic, postmodernismul prin condeie ca Ion Bogdan Lefter, Al. Mușina, Iulian Boldea, Eugen Lungu, în Basarabia. Și s-ar putea continua. Ceea ce este cert e că mișcarea critică actuală este incapabilă să cearnă valorile. În două decenii, nu s-au ivit mari scriitori și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
exil, ci "diasporă". E doar un fel de a ne fura pălăria. Nu e doar vina liderilor politici, ce s-au întrecut, vreme de 25 de ani, în corupție, în demagogie și incompetență. E și vina noastră, a oamenilor de condei, care continuăm să scriem, cu o inconștiență de oameni nebuni, absconsele noastre însăilări, subtile poeme textualiste, poeme erotice(sau pornografice de-a binelea), poeme despre stele, câini și pisici etc., ignorând tenebroasele manevre ce se fac în jurul nostru. Fabricile și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
mulți ani o dusese pe picioare. De aceea poate regret și astăzi un articol publicat în Luceafărul despre unul dintre ultimele sale volume de versuri (Traversarea), nu pentru că nu ar fi fost bine scris și cântărit până la ultima întorsătură de condei, ci fiindcă, cele câteva observații, venite de la un prieten, într-o conjunctură de moment extrem de ostilă pentru Domnia Să, l-au mâhnit cu siguranță. Însă, oare nu acest var valah al lui Shakespeare îmi subliniase în atâtea rânduri, când parlamentasem
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
etc., vândute de cumpărătorii de fier vechi, dar totul a fost în zadar, încât s-a ajuns cu privatizarea la fundul sacului. Așa de încrâncenați au fost guvernanții să prăduiască tot (nu-i vorbă, au tras și ei frumos din condei, „curat condei” ar spune Pristanda dacă n-ar avea „familie mare” și „renumerație, după buget, mică”), că n-au lăsat statului nici veniturile lui primordiale, așa zisele vechi monopoluri: sarea, tutunul, chibriturile și băuturile alcoolice. Toți se ascund în spatele unei
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
de cumpărătorii de fier vechi, dar totul a fost în zadar, încât s-a ajuns cu privatizarea la fundul sacului. Așa de încrâncenați au fost guvernanții să prăduiască tot (nu-i vorbă, au tras și ei frumos din condei, „curat condei” ar spune Pristanda dacă n-ar avea „familie mare” și „renumerație, după buget, mică”), că n-au lăsat statului nici veniturile lui primordiale, așa zisele vechi monopoluri: sarea, tutunul, chibriturile și băuturile alcoolice. Toți se ascund în spatele unei stupizenii, potrivit
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
nu-i luat în serios de cabinetele diplomatice, nici de omologii săi, că, dacă ar fi, ar ieși scântei din ce-a mai rămas din România. Nu i se poate nega o anumită abilitate de a o aduce frumos din condei, dar oricât de îndemânatic ar fi cârmaciul, nu poți cere mai mult de la o corabie cu chila cariată și pânzele sfâșiate, care trebuie neapărat trasă la cheu și reparată. Slobod la gură, stând în capul statului ca într-o bodegă
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
tușitului în front s-a văzut în toată plenitudinea când Președintele, care se vede călare bine pe situație (fără să ia seamă la cele petrecute la Kiev), aruncă hultanul unirii sau reunirii Republicii Moldova cu România. Adică dintr-o trăsătură de condei, poate face și desface, hocus-pocus, ce-au făcut și desfăcut imperiile și totalitarismele secolului al XX-lea. Alături de mulți, foarte mulți alții din țara asta, și eu sunt pentru revenirea Basarabiei la Țara Mamă, însă trebuie s-o vrea și
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
ridice nivelul învățământului românesc să sufere vreo câteva săptămâni de limbariță galopantă și agresivă. Indivizii ăștia telefotogenici, plătiți din banii cadrelor didactice, ca să-și poată ține odraslele la Paris, cu mare harțag la trăncăneală, au vrut să tragă frumos din condei, vânzând recuzita grevei generale la cei care au plătit mai mult, drept pentru care au făcut curat la locul de muncă, închizând gura. Ei, care știu toată legislația, toate chichițele avocățești, care găsesc soluții și leacuri la toate bolile școlii
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
puțină importanță și, tot ce se spune și ce se va mai spune, nu poate fi considerat decât exerciții de limbă, cu singurul câștig că exersăm limba română. M-am așteptat ca cineva, din puzderia de meșteri în vorbă și condei, să fi zis ceva de genul (expresie care a cuprins masele!): „noul mandat prezidențial, dacă nu pute de la o poștă a scutece, are iz acrișor de pemperși”, de unde s-ar fi înțeles prea lesne că toate servitoarele din spațiul carpato
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
întinsă coarda, că se poate rupe și s-ar putea să te plesnească peste ochi, de-ai să vezi stele verzi și păsărele ciripind, ca Pluto. Guvernul alege căile cele mai comode pentru a face rost de bani: dintr-un condei (curat condei, domnu Boc!) trece de la bugetul amărâților la bugetul general câteva zeci sau sute de milioane, fără bătaie de cap, în loc să-și pună mintea la contribuție și picioarele la spinare ca să facă rost de bani, de acolo de pe unde
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
că se poate rupe și s-ar putea să te plesnească peste ochi, de-ai să vezi stele verzi și păsărele ciripind, ca Pluto. Guvernul alege căile cele mai comode pentru a face rost de bani: dintr-un condei (curat condei, domnu Boc!) trece de la bugetul amărâților la bugetul general câteva zeci sau sute de milioane, fără bătaie de cap, în loc să-și pună mintea la contribuție și picioarele la spinare ca să facă rost de bani, de acolo de pe unde se mai
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
fapt 24 de carcase de foste avioane F-16, vechi de 25-30 de ani, care au făcut toate războaiele SUA. Întrebarea ar fi, dacă n-ai armată, la ce-ți trebuie înarmare, iar cu patrimoniul armatei s-a tras frumos din condei: au dispărut instalațiile, clădirile, terenurile de instrucție, parcurile auto, industriile care lucrau pentru armată, s-au dus și specialiștii, s-a dus tot pe apa Sâmbetei. Acum, că nu mai avem mai nimic, ni se servește cu polonicul puterii patriotismul
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
Popovici, în timp ce proză semnează Bazil V. Nistor, Gheorghe Antonovici, Horia Fulger, Ovidiu Constant, Neculai Roșca și Mircea Streinul (Vraciul vorbă rea), Dan Petrașincu (Roma), Silviu Cernea, Adam Lăpușneanu ș.a. Rubricile de note și comentarii polemice intitulate „Încrustări pe răboj”, „Din condei”, „Prin vitrine”, „Frânturi” dau sare și piper paginilor și ancorează publicația în actualitate. Seria a doua impune altă echipă redacțională și o nouă structură a revistei. Aceasta beneficiază acum de o cronică literară ținută de Ioan Vasiliu, care scrie despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289076_a_290405]
-
șările Române au remarcat, printre multe altele, și dansul de la curțile domnești, boierești, din satele ieșite în calea lor, fiind impresionați de această dispoziție a românilor spre petrecere cu muzică și dans. După însemnările acestor călători străini, făcute în fuga condeiului, Dimitrie Cantemir, prințul-filosof, lasă primele descrieri mai ample despre dansul la românii moldoveni: „Jocurile sunt la moldoveni - ne spune Dimitrie Cantemir - cu totul altfel decât la celelalte neamuri. Ei nu joacă doi sau patru inși laolaltă, ca la franțuzi sau
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
Exemplarele erau semnate dinainte de Saint-Aulaire în numele Franței, de sir George Barclay în numele Angliei și de baronul Fasciotti în numele Italiei. Rămâneau să iscălească Poklevski în numele Rusiei și Brătianu în numele României. Vintilă Brătianu pregătise în milocul mesei o călimară frumoasă și un condei destinat a fi păstrat în amintirea acestei scene istorice. Poklevski, emoționat și el, în mijlocul unei tăceri plină de solemnitate, a iscălit cel dintâi, rând pe rând, cele cinci exemplare. Brătianu, cel din urmă, a luat tocul și, prin iscălitura lui
Românii şi politica externă rusească : un secol din istoria Tezaurului românesc "păstrat" la Moscova : (studiu şi documente) by Viorica MOISUC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100997_a_102289]
-
sunt tineri îndrăgostiți, visători și ghinioniști, justițiabili încăpățânați, naivi sau înrăiți, gospodine dominatoare în conflict cu vecinele lor, amici, funcționari, microbiști. Nu lipsesc elementele de melodramă și senzațional, exploatate cu simțul înnăscut al poantei surprinzătoare. I-Q. și-a încercat condeiul și într-o dramă, de fapt un „proces spectacol”, Cazul Doria Condrea, scrisă în 1958, dar nepublicată. Între eseurile adunate în volumul Liberal din tată-n fiu (1996), sunt cuprinse și câteva fragmente autobiografice, în timp ce versurile, corespondența și însemnările din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287592_a_288921]
-
întâmplări, de sentimente și atitudini, de reverii și fantasme care au chinuit spiritul creatorului în lungi, infinite zile și nopți de lucru. Dacă, în epocă, majoritatea oamenilor așază, de regulă, realitatea deasupra închipuirilor unui nebun ce umblă cu pensula sau condeiul, atunci, peste secole, tot ce rămâne din implacabila istorie evenimențială, din faptele așa-numiților „contemporani”, din aroganta lor părere despre sine, pe scurt: tot ce supraviețuiește vremurilor sunt amprentele geniului artistic încorporat în cărți și în tablouri. Îmi place să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Briedis. Așadar, întrerupem excursia culturală și căutăm o umbrelă. Toate sunt de proastă calitate și foarte scumpe... VITALIE CIOBANU: Nu prea reușesc să țin pasul cu ritmul acestui jurnal, ceva, în acest oraș al țarilor și al revoluțiilor, îmi descurajează condeiul... Tai pe diagonală Piața Palatului, complet pustie la ora aceea a dimineții, pe lângă coloana lui Alexandru, cu greutatea celor 650 de tone de granit ale sale, rătăcesc de-a lungul Nevei, sub ploaia măruntă ce nu mai contenește, precum Raskolnikov
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]