4,039 matches
-
elevate sau aflate sub o foarte puternică influență a bisericii. Drept mărturie stă și numele Ioan, varianta religioasă, care În limbajul popular are corespondentul Ion, cu pronunțări diferite, În două silabe (i on) și Într-o singură silabă (ĭon). Variantele culte nu sînt străine limbajului popular, unde apar rareori, În numele praznicelor religioase sau al monumentelor religioase. Faptul că biserica a renunțat la variantele Gheorghie, Vasilie este benefic; variantele populare s-au impus În forma oficială a numelor, astfel Încît nu mai
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
politicii școlare a administrației habsburgice a fost surprins foarte bine de G. Sion: Educațiunea publică prin școli reușește a strivi elementul românesc. Numai poporul de jos, muncitorii de cîmp, țăranii și-au păstrat intacte limba și datinile străbune. Proprietarii, oamenii culți, vechile familii moldovenești erau În genere deznaționalizați, limba română bătrînii abia o mai vorbeau, iar tinerii nu știau decît nemțește, rusește, leșește [...]. CÎnd Îi Întrebai de ce națiune sînt, abia Înțelegeau o asemenea vorbă și În fine răspundeau că sînt bucovineni
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
această obediență oarbă, întrucît, reflectîndu-se în puterea care-i dă ordin, el își exaltă propria impunitate."92 Cei care îi recrutează mizează pe lipsa de cultură și de instrucție și pe nivelul social inferior din care provin. Cadrele rasate și culte constituie o minoritate deseori ironizată. Componentele psihologice esențiale în reușita unui botez al cadrelor sînt93: 1. capacitatea de a dezumaniza deținutul; 2. habitudinea cruzimii (neutralitatea pudorii, ororii, scîrbei, rușinii ca reacții etice); 3. obediența de robot asumată ca virtute (el
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
întâmplări menite să definească un personaj extraordinar, tipul răzvrătitului care, cu o inteligență diabolică, ia în răspăr fundamentele și obișnuințele sociale, nerecunoscând nici o altă valoare decât propria plăcere. Lăsându-se purtat numai de frenezia cuceririlor și a pasiunilor erotice, spiritual, cult, teribil, seducătorul provoacă drame și tragedii. Sfârșitul e paradoxal: eroul, om plin de calități, este „judecat” și ucis de un ins decăzut, inferior, purtător de cuvânt al opiniei publice. E la P. un amestec de inteligență și atitudine naivă, teribilistă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288976_a_290305]
-
N. Cartojan, iar dintre savanții străini i-a preocupat, între alții, pe Vittorio Imbriani, Alessandro Luzio, Gaetano Amalfi, Silvio Venezian, Alighiero Caselli, Vittorio Cian ș.a. Cercetătorul demonstrează originea orientală a motivului, urmărește penetrarea lui, prin Egipt și Grecia, în literaturile culte europene, analizează factorii care au favorizat răspândirea motivului (bestiarele medievale, literatura patristică, legendele hagiografice, predicatorii, enciclopediile medievale, școala, literatura profană) și evidențiază specificul receptării motivului de la o literatură la alta. În literatura română sunt semnalate optsprezece variante populare, între care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287181_a_288510]
-
legendele hagiografice, predicatorii, enciclopediile medievale, școala, literatura profană) și evidențiază specificul receptării motivului de la o literatură la alta. În literatura română sunt semnalate optsprezece variante populare, între care două texte inedite. Interesantă e demonstrația privitoare la pătrunderea motivului din literatura cultă în folclor și nu invers, cum se crezuse mai înainte. Analiza motivului este completată de cercetarea altora secundare: ramura uscată, apa tulbure, vânătorul și privighetoarea trădătoare. Acest ultim motiv, cuprins în tema „Fontefrida”, avea să fie reluat și dezvoltat într-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287181_a_288510]
-
ș.a. Pregătirea filologică, în funcție și de îndatoririle didactice, i-a îndreptat la început cercetările spre istoria literaturii române și folclor. Scriitori din patrimoniul clasic românesc (M. Eminescu, A.I. Odobescu, G. Coșbuc) ori probleme teoretice referitoare la literatura populară și cultă (Zăcăminte folclorice în poezia noastră contemporană, 1936, Conceptul de artă populară, 1939) își află interpretări și rezolvări pertinente, nu o dată originale, în lucrările din perioada interbelică. Spre sfârșitul intervalului, încep să se asambleze sintezele estetice: Fenomenul românesc sub noi priviri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286767_a_288096]
-
de lume din secolul al XVIII-lea și mai ales de la începutul secolului al XIX-lea, „produs” citadin definit drept o categorie cvasifolclorică ce preia tipare stilistice din folclor, circulă pe cale orală, dar și în manuscrise, fiind influențat de poezia cultă. Cercetătorul vede în Anton Pann mai mult un editor, antologia Spitalul Amorului sau Cântătorul dorului fiind apreciată ca „un document de istorie literară și un testimoniu de folclor orășenesc”. Amplul studiu Cezar Bolliac (1966) îl situează pe scriitorul pașoptist în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288668_a_289997]
-
sale poetice sunt exprimate cu claritate. Hogaș recomandă cititorilor lectura scrierilor lui V. Alecsandri, D. Bolintineanu, M. Eminescu și chiar D. Petrino. În schimb, se arată rezervat față de Al. Macedonski. Într-un articol intitulat Despre lectură, scriitorul comentează lecturile păturii culte și răul provocat de traducerile neselective. Tânăra generație, scria Hogaș, va rămâne aproape necunoscută, deoarece A. nu s-a răspândit în afara cercului de cititori locali. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285465_a_286794]
-
reliefului verbal, d., în care sunt păstrate nenumărate forme arhaice de limbă românească, a influențat poeți ca Lucian Blaga, Adrian Maniu, Ion Barbu, V. Voiculescu, Tudor Arghezi. Ca formă de artă, această specie continuă să prezinte interes pentru creatorii literaturii culte. Surse: G. Dem. Teodorescu, Poezii populare române, București, 1885; S. Fl. Marian, Descântece poporane române, Suceava, 1886; Dimitrie P. Lupașcu, Medicina babelor. Adunare de descântece, rețete de doftorii și vrăjitorii băbești, București, 1893; Gr. G. Tocilescu, Materialuri folkloristice, I, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286736_a_288065]
-
magice în Banat, în Folclor literar, îngr. Eugen Todoran și Gabriel Manolescu, I, Timișoara, 1967, 151-181; Ovidiu Papadima, Literatura populară română, București, 1968, 347-420; Gh. Vrabie, Folclorul, București, 1970, 242-249; Petru Caraman, Magia populară ca sursă de inspirație pentru poezia cultă, în Elogiu folclorului românesc, îngr. Maria Mărdărescu și Octav Păun, pref. Octav Păun, București, 1969, 387-399; Al. Rosetti, Limba descântecelor românești, București, 1975; Mihai Pop, Pavel Ruxăndoiu, Folclor literar românesc, București, 1976, 218-227; Dicț. lit. 1900, 276-277; Lucia Cireș, Introducere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286736_a_288065]
-
unor sufixe românești la rădăcini latine, neținându-se seama de perioada de acțiune, limitată în timp, a legilor fonetice, aplicate de filolog din proprie voință, fără discernământ. În felul acesta el urmărea să „elibereze” limba română de dependența față de latina cultă, pe care o considera, aberant, ulterioară limbii române. Creațiile lexicale hibride ale „pumnismului” au fost ridiculizate de V. Alecsandri și respinse, cu argumente lingvistice, de Titu Maiorescu în primele sale articole despre limba română. Studiile lui P. au totuși meritul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289063_a_290392]
-
în apă. Antologie a debutanților, I-II, pref. edit., Iași, 1970-1971; Petru Caraman, Pământ și apă. Contribuție etnologică la studiul simbolicei eminesciene, pref. edit., Iași, 1984; Mihai Drăgan, Eminescu tânăr sau „a doua mea ființă”, postfața edit., Iași, 1999; Balada cultă, Iași, 2003 (în colaborare). Repere bibliografice: Mircea Iorgulescu, Gheorghe Drăgan, „Corabia argonauților”, LCF, 1972, 44; Al. Dobrescu, Critica criticii, CL, 1972, 22; Al. Protopopescu, „Corabia argonauților”, TMS, 1973, 5; Teohar Mihadaș, „Titlul la alegere”, TR, 1981, 41; Nicolae Turtureanu, Demitizând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286841_a_288170]
-
ronda scriere sau finul duct/ al genialelor creioane Hardtmuth?/ Cine să mai plângă cu cerneală/ pe degetele noastre tremurătoare,/ uscate și reci, bolnave de lâncezeală/ și-atât de singure, de necaligrafice,/ de pieritoare?” Costache Olăreanu e un prozator rafinat și cult, a cărui principală preocupare nu e proza robust realistă sau psihologică a contemporanilor săi, ci narațiunea discret cizelată și încadrată unei convenționalități literare diferite, având însă drept de cetate cât celelalte. Mai mult decât unui public, el se adresează unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288518_a_289847]
-
sarcasm. Apar, de asemenea, false epitete laudative, menite să evidențieze contrastul dintre aparență și realitate. Comparată adesea cu epigrama, s. are aceeași formă concisă, redusă la câteva versuri, dar este lipsită de poantă, de efectul final de surpriză, specific speciei culte. Nu rareori cântecul și s. s-au influențat reciproc, ajungându-se ca unele s. să se cânte, iar fragmente de cântece să se strige la joc. Enunțul cu caracter liric-sentimental, spre exemplu, se apropie atât de mult de cântec, încât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289980_a_291309]
-
de învățare școlară a fizicii. În istoria civilizației, preocupări științifice asupra procesului instructiv-educativ apar abia în perioada Renașterii, când modificările esențiale tehnico-economice și cultural științifice pun societatea în fața necesității organizării activității școlare eficiente, în scopul instruirii și educării unei pături culte tot mai numeroase cerută de tranziția spre relațiile capitaliste ale epocii moderne. A apărut astfel didactica știința de a-i învăța pe alții - ramură a pedagogiei constituită ca teorie generală a procesului de învățământ. Termenul “didactică” a fost introdus în
Învăţarea şcolară by Burlacu Gabriela Rodica () [Corola-publishinghouse/Science/1242_a_1884]
-
unde activează, până în 1988, în cadrul sectorului de literatură română veche. A făcut parte din echipa de cercetători care a elaborat Dicționarul limbii române. Colaborează la „Analele Academiei Române”, „Cercetări de lingvistică”, „Cotidianul”, „Cumidava”, „Forum”, „Limba română”, „Limbă și literatură”, „Ortodoxia”, „Revista cultului mozaic”, „Revista de istorie și teorie literară”, „România literară”, „Studii și cercetări lingvistice”, „Studii teologice”, „Telegraful român”, „Tribuna României”, „Viața românească”, „Vieața nouă” ș.a., precum și la publicațiile „Dacoromania” (Freiburg), „Jahrbuch für östliche Latinität” (Freiburg-München). Este membră a Fundației „Dimitrie Cantemir
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290216_a_291545]
-
aflat nimic. Eu nici nu prea știam ce aveam de făcut, eram pusă acolo doar de decor. Uneori a fost chiar foarte plăcut. Mai ales că șeful meu era dl. Celmare Stefan, asistentul meu de la filozofie, care era un om cult. Cu el aveam discuții frumoase de filozofia științei sau despre istoria artei. Singura treabă pe care am făcut-o serios a fost cea în cadrul comitetului de cantină a cantinei Pușkin. Aici mergeam aproape săptămânal să asistăm la constituirea meniului
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
Ceaușescu era văzut ca succesor al lui Ceaușescu, se spunea următoarea poezioară : “Să dea Domnul să bea Nicu banii la Miami, Ca să vină atunci să ne ia americanii”. Diferența este că și Lica și Nicu erau, după părerea mea, mai culți decât EBA. Pe ei nu i-am auzit spunând “succesuri”. 7. activitatea este influențată de relația specială cu o femeie care are un efect malefic (Elena Ceaușescu, a 2-a persoană în stat după Ceaușescu vis à vis de Elena
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
București, 1980, pag 93; Carmen Istrate Murariu - Dicționarul artei naive din Bacău, Ed. ProPlumb, Bacău, 2008. „... Seria de ilustrații - desene în tuș - la Miorița, sunt poate într- adevăr o primă performanță în activitatea sa. Pozitiv influențat de contactele cu arta cultă, el realizează un desen de autentică acuratețe și sensibilitate, cu soluții compoziționale bine găsite. Fără să se îndepărteze de o interpretare candidă a textului, el nu mai cucerește numai prin ingenuitate, ci și prin calități plastice incontestabile ale discursului său
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
care o temă o suportă printr-o interpretare ingenuă, Savu nu-și împrumută motivele de nicăieri, ci și le inventează, le construiește de la un bun început într-o manieră naivă, adică în alt sistem de convenții decât cel al artei culte...” (Victor Ernest Mașek) Scalco Georgeta Pictor Localitatea: Botoșani Studii: Muncitoare Bibliografie și reprezentare grafică: Arta plastică de amatori, Ed. Meridiane, București, 1980. Scalco Octav Pictor Localitatea: Botoșani Studii:Tapițer Bibliografie și reprezentare grafică: Arta plastică de amatori, Ed. Meridiane, București
50 de ani de art? naiv? ?n Rom?nia:enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/84035_a_85360]
-
în seriile Folclor din Transilvania, Folclor din Oltenia și Muntenia, Folclor din Moldova, Folclor din Dobrogea și Folclor din Banat, în fine în calitate de îngrijitor al unor ediții: C. Rădulescu-Codin, Literatură populară (I, 1986, în colaborare cu Florica Șerb), Antologia basmului cult (I-II, 1968, în colaborare cu Aurelia Rusu), Romulus Vuia, Studii de etnografie și folclor (I-II, 1975-1980, în colaborare cu Mihai Pop și Florica Șerb), și Ovid Densusianu, Opere (I-VI, 1968-1985, în colaborare cu Boris Cazacu, Valeriu Rusu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289627_a_290956]
-
14; Valeriu Rusu, „Flori alese din poezia populară”, LR, 1962, 3; Ion Taloș, „Folclor din Transilvania”, TR, 1962, 47; Ion Horea, „Folclor din Transilvania”, „Scânteia”, 1963, 5 762; Perpessicius, Alte mențiuni, II, 182-199; Vrabie, Folcloristica, 424-425; Nicolae Bot, „Antologia basmului cult”, ST, 1969, 4; I. Oprișan, „Antologia basmului cult”, RITL, 1969, 3; V. Fanache, „Florile norocului”, TR, 1970, 3; M. Nițescu, „Florile norocului”, VR, 1970, 8; I. C. Chițimia, Folclor românesc în perspectivă comparată, București, 1971, 398-399; Bârlea, Ist. folc., 573-574; Eugen
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289627_a_290956]
-
LR, 1962, 3; Ion Taloș, „Folclor din Transilvania”, TR, 1962, 47; Ion Horea, „Folclor din Transilvania”, „Scânteia”, 1963, 5 762; Perpessicius, Alte mențiuni, II, 182-199; Vrabie, Folcloristica, 424-425; Nicolae Bot, „Antologia basmului cult”, ST, 1969, 4; I. Oprișan, „Antologia basmului cult”, RITL, 1969, 3; V. Fanache, „Florile norocului”, TR, 1970, 3; M. Nițescu, „Florile norocului”, VR, 1970, 8; I. C. Chițimia, Folclor românesc în perspectivă comparată, București, 1971, 398-399; Bârlea, Ist. folc., 573-574; Eugen Simion, Frumosul românesc, LCF, 1978, 16; Șerban Cioculescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289627_a_290956]
-
monstruos, dar nu fără motiv. 24 iunie 1974. Adevăratul fascism și, prin urmare, adevăratul antifascism 1tc "24 iunie 1974. Adevăratul fascism și, prin urmare, adevăratul antifascism1" Ce este cultura unei națiuni? Se crede în mod curent, chiar și de către persoanele culte, că aceasta ar fi cultura oamenilor de știință, a politicienilor, a profesorilor, a oamenilor de litere, a cineaștilor etc., altfel spus, cultura intelighenției. Or, nu este deloc așa. Și nu este nici cultura clasei dominante, care, tocmai prin lupta de
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]