5,033 matches
-
Voroneț) pe mormântul Mariei, sora domnului, la Dolheștii Mari, pe mormântul pârcălabului Micotă, la mănăstirea Neamț, în 1495 etc. Mormântul lui Ștefan cel Mare de la Putna, reprezintă, prin motivele care decorează lespedea, dar și pereții laterali ai sarcofagului “cea mai desăvârșită realizare a genului”. Ceramica. Strâns legată de arhitectură este folosirea ceramicii smălțuită, atât la decorarea pereților exteriori ai bisericilor, cât și la construirea unor sobe în interiorul caselor domnești sau a unor mari boieri. Atât discurile smălțuite folosite la decorarea fațadelor
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
arheolog amator, care a înființat în 1914 la Fălticeni unul dintre cele dintâi muzee moderne de istorie din întreg teritoriul locuit de români, muzeu cercetat și lăudat de specialiștii epocii sale și de urmași. Cel ce a continuat, îmbogățit și desăvârșit opera începută de Vasile Ciurea, a fost un nefericit și erudit fiu al Basarabiei, refugiat și adoptat ca cetățean al urbei fălticenene, împătimit cercetător și cunoscător neîntrecut al istoriei orașului, care a cuprins și surprins într-o carte, cu o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
lezând deopotrivă pe învingător și pe învins. Indiferent de valoarea celor promovați în urma unei întreceri de care depinde o existență și o literatură mi se pare indecentă această expunere intimă de argumente. Spun intimă, căci se petrece într-un anonimat desăvârșit și implică o stare de umilință la care scriitorul matur ajunge după ce a dobândit un statut la care are dreptul prin forța scrisului său. A obliga scriitorul la concurs, iată o idee străină esenței artei scrisului, potrivnică oricărui spirit dezlegat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
oferă contra-argumentul cel mai clar la teza simplității, a decadentismului. Ismele noi din lirica plumbului anulează ismele vechi, iar bacovianismul le șterge pe toate, în virtutea mecanismului călinescian care descrie modul în care creația își susține cauza: "Opera critică cea mai desăvârșită și mai plină de urmări este marea creație însăși. Ea surprinde prin noutatea ei, reface concepția despre lume și implicit judecă literatura veche." Dacă este așa, Theodor Codreanu favorizează opera bacoviană să-și valorizeze "complexul". Revenind la periodizare, autorul studiului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în cadrul destul de larg creat de istorie în timp. Dacă Sadoveanu nu este proustian întru totul, este proustian prin aceeași metodă a uitării, "formă originală de cunoaștere narcisică. Un astfel de Narcis este la Sadoveanu pescarul. Farmecul pescuitului este "în despărțirea desăvârșită de lume și în repaosul complet în care intri. Grijile, preocupările, supărările și durerile adorm". Astfel începe căutarea timpului pierdut sadovenian, care constituie izvorul infinit al operei". Obsesie a dublului, a alterității, oglinda se întoarce în postmodernism cu mai multă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fie prin lehamitea adversarului, fie prin atragerea lui în noroaie și mlaștini, fie pur și simplu prin efracție (nu mai dau spațiu de răspuns, își multiplică mediatic micile victorii etc.). Theodor Codreanu alege pentru luptă arena publică, timpul optim, sportivitatea desăvârșită implicând codul, ținuta, eleganța, fair-play-ul. Cred că cheia acestui mod de a fi victorios este una sufletească, și anume sinceritatea. Omul nu ascunde nimic din sine, se prezintă întreg în toate confruntările, nu ocolește ceea ce este de obicei ocolit, pune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
aparent paradoxal, un răspuns mai echilibrat, în spiritul unei filozofii a deschiderii exemplare. Din acest unghi, putem afirma fără rezerve că Theodor Codreanu a reușit să deceleze, în ceea ce înseamnă hermeneutica sa, acea cale de mijloc în perfect acord cu "desăvârșita capodoperă de spiritualitate creștină" a lui Eminescu, esențializată în versuri precum: Atâta foc, atâta aur / Și-atâtea lucruri sfinte / Peste întunericul vieții / Ai revărsat, părinte!". Volumul în discuție, după cum ține să ne informeze autorul, se află la a șaptea ediție
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în judecățile emise, așezând la baza acestora „adevărul, gândurile bune și cinstite”. În același timp e exprimată dorința de a se „întrebuința toate mijloacele [...] pentru a apropia pe ai noștri de cultura mai înaintată din Regat și de graiul mai desăvârșit și mai frumos de acolo”. Începând cu numărul 24/1911, conform celor afirmate de Oct. C. Tăslăuanu în articolul Reorganizarea revistei „Luceafărul”, publicația își propune să vizeze și problemele politice și „să fie o oglindă a tuturor frământărilor vieții românești
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287868_a_289197]
-
absolută, a normelor și puterilor voinței și acțiunii, pe care se sprijină realizarea acestora. De la anticii greci și până În zilele noastre ideea dominantă este aceea a Binelui suprem pentru om. Spre aceasta este Îndreptată voința ca spre o viață umană desăvârșită, o viață care duce la desfășurarea completă și activitatea tuturor predispozițiilor și forțelor umane, de cele mai multe ori a celor mai Înalte, forțele spiritual-morale ale personalității raționale. Paulsen, aflat sub influența evoluționismului lui Darwin și Spencer, a psihologismului cuantificator al lui
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
Kant - ea a format conceptele generale „pentru etică”. Filosoful german se ocupă caracteristic și preferențial de Aristotel, când sintetizează astfel viziunea clasicului grec: „Fiecare ființă Își vrea viața, vrea dezvoltarea și activitatea forțelor caracteristice ale speciei sale În această viață desăvârșită. Înzestrarea caracteristică a omului este «rațiunea»; și de aceea este el, cu știința și voința sa, Îndreptat spre natura sa Însăși, spre dezvoltarea și manifestarea acestei forțe superioare. Aptitudinile sale, dezvoltate În capacități sunt virtuțile umane, cele etice și cele
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
Îndreptat spre natura sa Însăși, spre dezvoltarea și manifestarea acestei forțe superioare. Aptitudinile sale, dezvoltate În capacități sunt virtuțile umane, cele etice și cele intelectuale, forțele voinței raționale și ale cunoașterii raționale. Manifestarea completă a acestor forțe, Într o viață desăvârșită, dă vieții omului valoarea cea mai Înaltă, bunul ei cel mai de preț. Așa se rostește judecata celorlalți, adică judecata celor inteligenți - subliniază Paulsen - și așa o confirmă și judecata dictată de sentimentul propriei conștiințe de sine: o astfel de
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
mai mare bine al individului se află pus În cuprinderea Întregului social căruia Îi aparține, orașul sau totalitatea cetățenilor, În care trăiește ca element al lor. Astfel - relevă cu realism Paulsen - etica se varsă În politică; Îndrumarea spre realizarea vieții desăvârșite, pentru individ, continuă și se completează În mod necesar, În Îndrumarea spre realizarea statului perfect (vezi Aristotel - Statul atenian) al cărui bun sunt cetățenii desăvârșit de capabili și de activi, statul În chestiune devenind, prin aceasta chiar, binele supraordonat”. Fr.
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
preocuparea centrală a gânditorilor greci, care a continuat, Însă, suficient de acut și În vremurile moderne. S-a ajuns la un același răspuns: binele suprem pentru ființa umană spre care se Îndreaptă, de fapt, voința omului este o viață umană desăvârșită, „o viață care duce la desfășurarea completă și activitatea tuturor predispozițiilor și forțelor umane, adeseori a celor mai Înalte, forțele spirituale-morale ale personalității raționale”, după cum afirmă și Fr. Paulsen. Fiecare ființă Își vrea viața proprie, dezvoltarea și activitatea forțelor caracteristice
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
forțele spirituale-morale ale personalității raționale”, după cum afirmă și Fr. Paulsen. Fiecare ființă Își vrea viața proprie, dezvoltarea și activitatea forțelor caracteristice ale speciei sale; ea Își vrea viața proprie, dezvoltarea și activitatea forțelor caracteristice ale speciei sale În această viață desăvârșită. Aristotel a lansat conceptele generale pentru această concepție În etica sa. Având drept zestre caracteristică rațiunea, omul este Îndreptat, cu voința și știința sa, spre sine Însuși, spre natura-i proprie, spre manifestarea și dezvoltarea acesteia. Aptitudinile sale, dezvoltate În
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
spre sine Însuși, spre natura-i proprie, spre manifestarea și dezvoltarea acesteia. Aptitudinile sale, dezvoltate În capacități, sunt de fapt, virtuțile umane, cele intelectuale, cele etice, forțele voinței și cunoașterii raționale. Forțele acestea, În manifestarea lor completă, Într-o viață „desăvârșită” conferă vieții omului valoarea cea mai Înaltă. S-ar putea spune că o astfel de viață este resimțită cu o mulțumire sau o fericire totală, Însă, individul nu trăiește izolat; aceasta Înseamnă că binele cel mai mare al individului este
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
fericire totală, Însă, individul nu trăiește izolat; aceasta Înseamnă că binele cel mai mare al individului este pus În cuprinderea Întregului social căruia Îi aparține, În acest mod, etica Își găsește locul și În politică. Parcursul spre realizarea unei vieți „desăvârșite”, pentru individ, continuă și se completează În mod necesar În Îndrumarea spre realizarea statului perfect, al cărui bun Îl constituie cetățenii activi și capabili În mod desăvârșit, statul acesta devenind, prin urmare, binele supraordonat. Paulsen urmărește cronologic concepțiile relative la
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
mod, etica Își găsește locul și În politică. Parcursul spre realizarea unei vieți „desăvârșite”, pentru individ, continuă și se completează În mod necesar În Îndrumarea spre realizarea statului perfect, al cărui bun Îl constituie cetățenii activi și capabili În mod desăvârșit, statul acesta devenind, prin urmare, binele supraordonat. Paulsen urmărește cronologic concepțiile relative la aceste chestiuni. Ideilor aristotelice le succed cele ale filosofiei elenistice, cu o arie destul de lărgită dincolo de spațiul atenian reprezentat de Stagirit. Cu creștinismul, apoi, se infiltrează conceptul
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
reprezentare a binelui suprem a reușit să se impună definitiv lumii creștine. Formula aceasta trimite la o realitate aflată dincolo de orice posibilă reprezentare concretă: Dumnezeu - ca veșnicul și infinitul bine, În care toate valorile umane sunt conținute pentru totdeauna. Viața „desăvârșită” ar fi, din acest unghi de vedere, formula pentru o viață În sensul binelui suprem! Acestei definiții i se opune aceea dată de hedonism. Dacă În concepția platonico-aristotelică se pune supremul-bine Într-o formă oarecum obiectivă a ființei umane și
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
relației În sine, Însăși ordinea divină a lumii, În afara unor chestiuni de amănunt, filosofia morală kantiană rămâne și astăzi, pentru foarte mulți, construcția definitivă a lumii morale. Totuși, Paulsen nu este convins că În etica lui Kant se poate găsi desăvârșita cunoaștere a esenței și originii datoriei, sau o ultimă fundamentare a valabilității legii morale. Pentru el, apare, mai degrabă, ca formă a eticii insuficientă din punct de vedere științific și aparține (la fel ca și dreptul natural - cu care formează
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
morale față de aceasta din urmă” (Friedrich Paulsen). Ea mai susține, În al doilea rând, că tocmai pe relația normelor morale cu binele suprem se Întemeiază valabilitatea lor obiectivă: legea morală, la fel ca sabatul, de dragul vieții și anume al vieții desăvârșite, nu viața de dragul legii morale. Reiese evident că modul de gândire istoric evoluționist poate să ia poziție numai În favoarea concepției teleologice: el deduce, la fel ca și În cazul dreptului, și obiceiul din valorile esențiale ale vieții individuale și din
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
garantarea proprietății etc. În aceste două specii de norme, preceptive și prohibitive, caracterul imperativ apare evident; nu e Însă la fel de Învederat și În alte specii de norme. Acestea merită să le luăm În considerare, fie pentru a ajunge la o desăvârșită clasificare a normelor juridice, fie pentru a combate obiecția pe care o aduc unii autori Împotriva doctrinei despre natura imperativă a dreptului În genere. Cele două specii de norme mai sus examinate, sunt norme primare, de sine stătătoare, adică exprimă
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
subiecte de drept, fie persoane particulare, fie corporații sau fundații, pentru a dobândi În mod pozitiv această calitate, adică pentru a avea calitate de subiecte Într-o ordine juridică determinată, au nevoie de recunoașterea Statului. Statul are, dimpotrivă, un caracter desăvârșit: nu are nevoie de recunoaștere, căci, din moment ce există, el are recunoașterea În sine Însuși; nu atârnă de nici o altă putere, deoarece el Însuși e puterea supremă”. Detașându-se de sensurile absolute date de Hegel și Kant chiar, noțiunii Statului, Del
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
politică internațională tot mai agravată după 1913. Astfel, I.N. Lahovari, în Senat, își exprima convingerea că “nu ar fi înțelept să se facă acestea în această perioadă, când pământul zguduit în Balcani încă nu s-a așezat într-un echilibru desăvârșit și trăim cu grija zilei de mâine”. În Cameră, P. P. Carp afirma că România și-a asumat rolul de arbitru în conflictul balcanic, dar “un arbitru trebuie să apere și pe cel învins împotriva învingătorului, lucru pe care România
Iniţiative interne între anii 1914-1916 : putere şi opoziţie by Daniela Ramona Hojbilă () [Corola-publishinghouse/Science/1206_a_1890]
-
pur și simplu din pământ, din alchimia lui, precum oasele celor care au fost demult. Ochii mei doriseră atât de mult să vadă ruine - nimic mai covârșitor de frumos decât prezența ruinelor în mijlocul de jar al vieții. Bucăți de viață desăvârșită, vestigii de triumf din trecut, mister al resturilor de umanitate, structuri fotonice ale unui timp creator etern. În drum spre hotel m-am trezit în fața statuii lui Marcus Aurelius pe calul lui furios, ridicat pe piedestalul înalt, încât trebuie să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
i-au făcut viața ușoară. Există asemănări între viața lui și a celuilalt geniu al dansului, Vaslav Nijinski, ale cărui însemnări și desene le am în sfera ochilor, când mă surprind preocupată de bagatele. Suferințele lor secrete, suferințe de artiști desăvârșiți, îmi redau gustul pentru tragic, care e mereu adevăratul ton al vieții. 24 ianuarie. Vis ciudat cu Agneta (Pleijel) și Boni (Herlin), amândoi prieteni care mi-au citit cartea cu poeme, dându-mi sfaturi prețioase. Eram cu ei, plimbându-mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]