2,363 matches
-
lungime de undă scurtă, componente ale luminii solare. Este vorba de dimerii ciclobutan pirimidinici (CPDs) ADN (6-4) și fotoprodușii (6-4PPs). În plus, numeroși produși/derivați voluminoși „bulky chemical adducts“ sunt eliminați prin acest proces. În cadrul spectrului divers de leziuni NER, distorsiunile semnificative ale helixului ADN par să fie un numitor comun. În unele maladii ereditare, cum este Xeroderma pigmentosum (XP), o bună parte din leziunile ADN provocate de razele ultraviolete cu lungime de undă scurtă sunt corectate prin sistemul de reparație
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
cumulate până în prezent), disfuncțiile căii de reparare NER generează o serie de entități morbide precis diagnosticabile (tabelul 3-2). În general, în desfășurarea reparației unor anomalii ale ADN pe calea NER, se pot distinge patru etape cronologice (fig. 3-??): a) Recunoașterea distorsiunii dublu-helixului; b) Deschiderea locală a dublu-helixului, formându-se o bulă în vecinătatea leziunii; c) Excizia unui nucleotid printr-o dublă incizie de o parte și de alta a leziunii; d) Resinteză și ligatură. Opera de reparare este realizată, la concret
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
Genom Repair) în care se repară leziunile indiferent de localizarea lor în genom; Calea cuplată cu transcripția - TCR (Transcription-Coupled Repair), care repară mult mai rapid leziunile localizate pe catena transcrisă de genele active. Cu excepția etapei inițiale (A), cea a recunoașterii distorsiunii dublului helix, unde se constată existența și a unor proteine detectoare diferite (a se vedea aceste diferențe urmărind comparativ prima etapă din fig. 3-64, 3-65), în celelalte trei etape care urmează, B, C și D), atât calea globală de reparare
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
de gene ce codifică proteine specializate în diferite „meserii“, dar care sunt coordonate pentru a realiza scopul final: repararea ADN și redarea lui în circuitul multiplicării celulare. Detaliem, în continuare, etapele GGR. Recunoașterea leziunii moleculei de ADN (care constă din distorsiunea respectivei molecule) este opera a două proteine: XPC și hHR23B. Recunoaște și se fixează la locul lezat de pe catena de ADN. hHR 23 B este o proteină care împreună cu XPC se fixează la locul lezat, mărind distorsiunea și făcând posibilă
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
care constă din distorsiunea respectivei molecule) este opera a două proteine: XPC și hHR23B. Recunoaște și se fixează la locul lezat de pe catena de ADN. hHR 23 B este o proteină care împreună cu XPC se fixează la locul lezat, mărind distorsiunea și făcând posibilă aderarea la locul respectiv a următorului „actor“, factorul de transcripție TF II H. Fixarea factorului de transcripție TF II H este urmată de o desrăsucire locală a ADN-ului, pe o porțiune (lungime) de cca 20-30 de
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
In această poziție, ventilația în regiunea posterioară a plămânului este mai mare decât în regiunea anterioară. La fel, în poziția decubit lateral, plămânul de partea opusă este mai bine ventilat. Cauza acestor diferențe topografice în procesul de ventilație apar datorită distorsiunilor care se produc la nivel pulmonar ca o consecință a greutății sale. Presiunea intrapleurală este mai puțin negativă la baza plămânului în comparație cu cea de la vârful plămânului (fig. 73). Pentru a învinge forța gravitațională este necesară o presiune mai mare în
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2315]
-
studiile de cogniție socială au evidențiat și sistematizat și unele mecanisme și erori cognitive specifice prezente la nivelul conștiinței comune. Iată (după Baron și Byrne, 1991) câteva dintre ele, mai semnificative și care au relevanță și ca posibile surse de distorsiune în răspunsurile subiecților, în cadrul anchetei și sondajelor. Efectul falsului consens - înseamnă faptul că indivizii au tendința de a se considera, în ceea ce privește acțiunile, judecățile și modul lor general de comportare, mult mai asemănători cu semenii lor decât sunt în realitate. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
măsură, pe cei care participă direct la competiția politică, și mai puțin publicul larg, întrucât astfel de analize sunt complicate și nu oferă date spectaculoase. Apare și o altă problemă, și anume faptul că valoarea acestor analize este limitată de distorsiunile care se produc prin diferența dintre declarațiile indivizilor și comportamentul lor la alegeri. Iar aceste diferențe cresc rapid, pe măsura scurgerii timpului, adică a creșterii intervalului temporal între alegeri și anchetă. Ele rămân semnificative chiar și la intervale scurte, fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
Cea mai importantă este cea deja pomenită mai sus, fiind comună tuturor sondajelor postelectorale. E vorba de cunoașterea aprofundată a modului în care se votează, prin faptul că se poate lega votul de o serie de caracteristici ale persoanelor votante. Distorsiunile sunt aici cele mai reduse comparativ cu alte sondaje postelectorale, chiar și numai pentru faptul că, în momentul sondajului, nu se cunoaște rezultatul votului. Din păcate, la noi este practic ignorată această funcție și exit poll-urile trăiesc o viață de
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
generalizarea, practic, aposesiei telefonului. Astfel, după cum arată Frankfort-Nachmias și Nachmias (1992, p. 232), 98% dintre familiile americane aveau, la sfârșitul anilor ’80, un telefon în casă. Aceasta înseamnă că cei excluși sunt în proporție foarte restrânsă, neexistând deci pericolul unor distorsiuni însemnate. Pe de altă parte, se știe că și în celelalte genuri de anchete, orale sau în scris, sunt omise în mod sistematic o serie de persoane care nu au domiciliu bine stabilit sau nu au nici un domiciliu ori locuiesc
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
atunci când se aplică o metodă de culegere a informației. Există, firește, tipuri generale de erori, ce se regăsesc practic în orice cercetare, și altele specifice. O primă clasificare generală a erorilor ne este oferită de distincția între erori sistematice (sau distorsiuni) și erori întâmplătoare. Așa cum ușor se poate înțelege, primele provin din acțiunea constantă a unui factor, care produce o „deplasare” a valorilor înregistrate într-un sens sau altul; celelalte sunt rezultatul acțiunii unor factori aleatori, a căror intervenție nu se
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
atât informații pertinente cu privire la importanța și eventuala utilizare socială a concluziilor obținute, cât și indicii despre validitatea rezultatelor. Altfel spus, deși validitatea instrumentelor este piesa tare pentru acuratețea rezultatelor, ea nu asigură automat validitatea rezultatelor, putând interveni o serie de distorsiuni independent de valoarea științifică a instrumentului, așa cum se va arăta pe larg mai jos, cu ocazia trecerii în revistă a erorilor posibile în anchete. 3. Erori legate de eșantionare. Problema nonrăspunsuluitc "3. Erori legate de eșantionare. Problema nonrăspunsului" Întrucât o
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
de încredere, format în jurul valorii din eșantion, interval în care avem temeiuri puternice să afirmăm că se află valoarea din populație căutată. În general, caracterul nealeatoriu al unui eșantion poate fi probat prin existența unuia sau mai multor factori de distorsiune, deci cu acțiune constantă. Un exemplu foarte sugestiv în acest sens este reprezentat de ancheta prin intermediul ziarelor sau al altor publicații. Dacă vom publica într-un ziar o serie de întrebări prin care cerem, de pildă, oamenilor să ne spună
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
ar putea ruga să răspundă la întrebări. Or, este limpede că, din punctul de vedere al opțiunilor politice, publicul cititor al unui ziar este relativ omogen sau, în orice caz, dispersia opțiunilor politice este mai redusă decât pe ansamblul populației. Distorsiunea va fi cu atât mai mare cu cât ziarul este mai puternic și mai evident angajat politic în slujba unui partid sau în favoarea unei părți a spectrului politic. În al doilea rând, chiar din rândul cititorilor se va produce o
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
menționată, se vor selecta cei care manifestă mai mult interes și mai multăpasiune pentru politică și, deci, cei care au convingeri politice mai clar conturate și mai apropiate de ale celor ce conduc publicația în cauză. Acești doi factori de distorsiune sunt atât de puternici, încât un sondaj efectuat printr-o asemenea procedură, chiar dacă va colecta zeci de mii de răspunsuri, ajunge la niște rezultate fără o valoare practică de cunoaștere. Decât să pui temei pe astfel de date, mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
caricatural și nu e de așteptat să cadă într-o capcană atât de evidentă decât cei care nu au nici un fel de cunoștințe tehnice în domeniul studiilor selective. În practica cercetărilor pe bază de eșantion apar însă situații în care distorsiunile de selecție (selection bias, în engleză) provin din proceduri de alegere mult mai sofisticate, cum ar fi mecanismele de autoselecție. Privitor la această problemă, există o serie de cercetări în câmpul statisticii, cu aplicații îndeosebi îndomeniul economic, dovadă stând și
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
exemplu, Heckman, 1974, 1979). Cercetarea sociologică a beneficiat și ea imediat de lucrări în domeniu, cum ar fi, de pildă, studiul lui Richard Berk (1983). De o manieră similară acționează, în cazul anchetelor, și nonrăspunsurile, în sensul că ele produc distorsiuni prin deformarea eșantionului, care, inițial, a putut fi ales în mod corect. Prin nonrăspuns înțelegem atât lipsa răspunsurilor la anumite întrebări ale unui chestionar, cât și lipsa răspunsului la întregul chestionar. Această din urmă situație poate să însemne mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
s-au prezentat lucrurile în exemplul cu chestionarul prin publicații, și aici cei care nu răspund pot avea alte trăsături (opinii, atitudini, comportamente etc.) decât cei care răspund. În aceste situații o proporție cât de cât însemnată de nonrăspunsuri introduce distorsiuni. Cele spuse mai sus pot fi puse într-o formă matematică foarte simplă și elegantă, cu ajutorul căreia se demonstrează clar efectele distorsionante ale nonrăspunsului. Să presupunem că eșantionul inițial, de volum n, se descompune în două subeșantioane de volume n1
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
61 Cu alte cuvinte, proporția găsită de 85% intenții de prezentare la vot supraestimează mult proporția reală, a cărei valoare se așteaptă a fi, conform principiilor eșantionării,pe un interval în jurul lui 61%. Diferența 85-61, de 24 puncte procentuale, este distorsiunea introdusă de nonrăspunsuri. Valoarea obținută pentru eroarea de acest gen, ce putea fi dedusă și direct, cu formula: e = 0,4(85% - 25%) = 0,4×60% = 24%, poate fi considerată relativ mare, în cazul de față, lucru ce se datorează
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
că identificarea este cea corectă. Un alt gen de obiecții la adresa întrebărilor închise se referă la posibila neadecvare a sistemului de categorii, stabilite ca variante de răspuns, la conținutul întrebării, neadecvare ce determină nu numai pierderi de informație, ci și distorsiuni ale acesteia. De exemplu, lipsa din listă a unei variante de răspuns, chiar dacă întrebarea este numai semiînchisă, deci există și varianta „altă situație”, conduce la subestimarea răspunsurilor îndreptate spre varianta respectivă, comparativ cu o situație când ea apare explicit în
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
cele legate de nesinceritatea răspunsurilor. De aceea, cunoscutele și atât de recomandatele îndemnuri de la începutul convorbirii cu subiectul ca acesta să răspundă cinstit și sincer - chiar acompaniate de asigurarea anonimatului - nu rezolvă problema. Intervin o serie de alte surse de distorsiune (bias, în terminologia metodologică de limbă engleză), care deformează rezultatele în aceeași direcție. Un al doilea lucru foarte important de reținut este că prezența și volumul erorilor, fie că e vorba de cele intenționate, fie de cele neintenționate, depind de ce
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
care erau consonante cu schema (categoria) indicată de cercetător, atât imediat după experiment, cât și o săptămână mai târziu. 6.4. Procesarea și interpretarea informațieitc "6.4. Procesarea și interpretarea informației" Nu numai la nivelul memoriei intervin o serie de distorsiuni - legate, în principal, de caracterul ei selectiv -, ci și la cel al percepției, al procesării și interpretării informației ce se culege, prin intermediul chestionarului, în cadrul anchetei. O serie de mecanisme și erori specifice de acest gen (efectul falsului consens, efectul încadrării
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
supraestimăm precizia și siguranța rezultatelor obținute. Și încă o remarcă. Chiar dacă procedura folosită nu este perfect probabilistică, tendința de a introduce elemente de selecție apropiate de tehnicile aleatorii are efecte benefice asupra cercetării, nu doar pentru că înlătură în bună măsură distorsiunile, inevitabile atunci când alegerea e total dependentă de subiectivitatea operatorilor, ci și pentru simplul fapt că acestea reclamă, de regulă, o circumscriere mai clară a populației de referință. Remarca nu e lipsită de interes, dacă vom observa că, nu de puține
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
eșantionării aleatorii (într-o primă fază se aleg la întâmplare numerele de telefon) cu ale celei pe cote, căci se rețin în eșantion numai respondenții care îi asigură o structură identică cu cea a populației, după variabilele alese, eliminându-se distorsiunea introdusă de o alegere la întâmplare a numerelor de telefon (totuși, nici în țările dezvoltate nu toate gospodăriile au telefon și, mai ales, răspunsul telefonic vine mai frecvent de la anumite categorii de persoane). Un autor cu experiență de sondare a
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
noastră oamenii sunt trecuți în ordinea înălțimii, de la cel mai mic la cel mai mare, atunci urmărind evaluarea mediei de înălțime prin măsurarea respectivei trăsături într-un eșantion ales cu metoda pasului, este foarte probabil că se va introduce o distorsiune - o eroare sistematică -, deoarece din fiecare grupă de 50 se va alege un individ sub medie (dacă la sorți iese primul număr sub 25) sau peste medie (dacă iese un număr între 25 și 50). Diferența față de media reală va
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]