2,129 matches
-
fie apolinică. M-ar bucura să comunic cu cititorii mei în această dialectică propusă de Nietzsche. "Chinul" nașterii unei poezii se încheie întotdeauna cu o plăcere eliberatoare. E semn că poate fi trimisă cititorului. Chiar dacă aș crede ca Arghezi că "domnița suferă în cartea mea", nu mi-o pot imagina închizând-o decât mai senină decât a intrat. Numai în poezie/ artă în general încercăm bucuria de a renaște. În lucrarea ta de doctorat, publicată sub titlul "Poetica temporalității", faci "un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
cum li se spune astăzi. Ele închid "ultima dorința", pecetluite cu acele cuvinte cutremurătoare: "las cu limbă de moarte... etc.", însoțite și blesteme înfricoșătoare pentru urmașii care nu vor ține seama de executarea întocmai a acestei ultime dorințe. Împărați, regi, domnițe, boieri mari și boierași, țărani și simpli muncitori, toți au câte o ultimă dorință. Unul lasă averea urmașilor săi, pe care le însuși le-o împarte la sfârșitul vieții sale, ca să nu se certe între ei; altul își lasă averea
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
putere. Într-adevăr, își zicea, ținea la ei. Dintotdeauna avuseseră intenții bune, spre deosebire de mulți alții pe care putea să-i numească. — Bună, Sampath, spuse domnul Gupta. De ce nu m-ai luat cu tine? Mai luam și eu o pauză de la domnița de-aici. O indică pe domnișoara Jyotsna cu o expresie amuzată întipărită pe chip. — Când vrei o pauză, trebuie s-o trimiți la magazinul de sariuri și salwar kameez, râse Sampath. Știi ce mult iubește domnița asta hainele... A, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
eu o pauză de la domnița de-aici. O indică pe domnișoara Jyotsna cu o expresie amuzată întipărită pe chip. — Când vrei o pauză, trebuie s-o trimiți la magazinul de sariuri și salwar kameez, râse Sampath. Știi ce mult iubește domnița asta hainele... A, dar poate că nu e o idee așa de bună. Deja datorează Magazinului de Modă pentru Doamne 152 de rupii și optezci de paisa. O dată, când domnișoara Jyotsna fusese convocată în biroul lui D.P.S., Sampath avusese ocazia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
ajunsese la părțile mai dificile. Liniștește-te, tată, a spus DRew. Toată lumea e în regulă. Dumnezeule ! a exclamat Jina. Danny, ce-ai pățit ? Ellis l-a prins pe Drew de braț. Știi prin ce-ai făcut-o să treacă pe domnița asta ? Te-ai gândit la ce-a pățit înainte ? Dacă mă lași un minut să-ți ex - Tu nu gândești. Asta-i problema ta. Tu și toți ăștia ca tine. Voi simțiti, nu-i așa ? Parcă sunteți niște homosexuali, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Da, da, chiar așa, frățioare, sănătate! Prin nori avea să ne poarte a doua zi un avion Rombac spre Orly. Era În ziua de 25 octombrie 1992. Călătoria de nuntă la Paris se desprinde direct din poveștile cu boierii și domnițele secolului al XIX-lea. De data asta era vorba de un cadou din partea unui Înger protector cu numele de Yvonne, o evreică născută În Egipt, cu cetățenie elvețiană, dar lu crînd În Franța la o importantă federație socială. Iubea profund
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
Din 1990 - redactor la România literară. În 1995 devine redactor-șef al acestei reviste (ceea ce este și în prezent). Membru al Uniunii Scriitorilor din 1977. La sfârșitul lui 1994 înființează o editură particulară, Mașina de scris, condusă de soția sa, Domnița Ștefănescu. Membru al Consiliului de Administrație al TVR în perioada 1998-2002. Cărți: Preludiu, Cartea Românească, 1977 (critică literară); Jurnal de critic, Cartea Românească, 1980; Tudor Arghezi interpretat de..., Eminescu, 1981 (antologie); Între da și nu, Cartea Românească, 1982 (critică literară
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
evocă bolți înalte de biserici. Ambianța descrisă aduce a butaforie: „Din nou cavalerul / cu armura ciuruită apare / și câinele cu bube șiroind / peste ninsoarea albă. / Deasupra altarului / crucea din lemn de stejar / flutura coama unui armăsar / visat de o preafrumoasă domniță. // Icoanele triste / privesc fețele buhăite / ale bătrânilor credincioși. Lungi acorduri de orgă / și neauzite blesteme / în acea dimineață cu frunze uscate.“ (Sonată pentru orgă și ninsoare) (În treacăt fie spus, sintagma „bube șiroind“ nu este în spiritul limbii române. Pot
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
senină, Însoțit de trei Apărători. - Să trăiești, măria ta! salută Alexandru, Înclinându-se. -A, tânărul Oană! zâmbi domnitorul. Ce bine că te Întâlnesc! Peste două săptămâni ești invitat la Sfatul domnesc. Va fi o Întrunire festivă. Adu-o și pe domnița Erina. Dacă Îl cauți pe tatăl tău, se află În sală, unde a scos sufletul din mine vreme de un ceas. Dar, după optsprezece ani de domnie, mărturisesc că lecțiile de spadă ale prietenului meu Cosmin m-au ajutat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Alexandru, ba că nu ai nici o veste de la băiatul tău cel mic, pe care Îl tot aștepți de vreo șaptesprezece ani. Parcă spuneai că, dacă tot plecăm spre Țara de Jos, ai de gând s-o iei cu tine pe domnița Erina și că cel mai firesc lucru este o oprire la Murgești, la moșia logofătului Litovoi. - Da, am spus... - Și, cum văd eu lucrurile, acolo, În fața bătrânului Litovoi, ai de gând să spui cuvintele fermecate care pot forma o familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
zăpadă, spre drum. Ajunse la timp ca să prindă chiar primul escadron, condus de hotnogul Nechifor. - Stați! Opriți! strigă tânăra, repezindu-se În fața cailor. Calul hotnogului se cabră, nechezând speriat. - Hotnoage Nechifor! Sunt Erina Litovoi! - Fiica logofătului de la Murgești! Ce cauți, domniță, pe drum În crucea nopții? - Dar voi ce căutați pe drum În crucea nopții?! Am auzit curierii, mai devreme. S-a Întâmplat ceva cu măria sa? - Nu știu, domniță! Cu măria sa nu, că doară chiar măria sa trimise după noi! Dar avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
speriat. - Hotnoage Nechifor! Sunt Erina Litovoi! - Fiica logofătului de la Murgești! Ce cauți, domniță, pe drum În crucea nopții? - Dar voi ce căutați pe drum În crucea nopții?! Am auzit curierii, mai devreme. S-a Întâmplat ceva cu măria sa? - Nu știu, domniță! Cu măria sa nu, că doară chiar măria sa trimise după noi! Dar avem poruncă să ajungem În marș forțat la Cetatea Albă, cel târziu până În zori. - De ce? - Cum spusei, nu știu! Atâta ziseră curierii! - Câți sunteți? - Cinci mii! Corpul doi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și nu iese nimeni. - Drumurile? Care drumuri? - Toate! - Nu se mai călătorește prin țara Moldovei? - Ba! Dar numai după ce fiecare călător e verificat de oșteni! Mai cu seamă sunt blocate drumurile către hotare! - Nechifor! Astea sunt măsuri de război! - Da, domniță Erina. Dar mai multe nu știu. Tânăra se dădu la o parte, lăsând să treacă șirurile de oșteni purtând flamura cu cap de zimbru a Moldovei. Păși Încet prin ninsoare, tulburată, și nu-l văzu decât În prag pe tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
la grajduri, unde Îl găsi pe Ionuț, slujitorul de la Murgești. - Ionuț... repede... te duci la Murgești. Îi spui tatălui meu că e vorba de viața lui Cosmin. Iei toată herghelia. - Iau toată... - Ce nu Înțelegi? Nu vorbesc românește? - Ba da, domniță... - Iei toată herghelia, cu Încă patru slujitori, și cobori pe șleahul Galaților. Ne Întâlnim de azi În patru zile la Cetatea Albă. Cu haine și merinde de drum. Și bani. Spune-i tatălui meu că am nevoie de bani pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
părțile Orșovei... - Mai știi cine l-a adus cu barca aceea? - Nu... Un sârb... Nu știu numele... dar aș putea găsi locurile. - Un sârb. Un haiduc. Trebuie să găsim haiducii sârbi! Prietenii lui Cosmin din munții Balcani! Ai Înțeles? - ’țeles, domniță. Aduc haiducii, cautăm herghelia... - Nu le Încurca iarăși! La drum! Nu uita! Patru zile, Cetatea Albă! 9 ianuarie 1475, munții Bosniei de nord ... Dar a doua zi nu se Întâmplase nimic. Sau, mai exact, nu se Întâmplase ceea ce anunțase Ali
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
târgul de la Belgrad. N-ar fi ceva tocmai neobișnuit dacă herghelia n-ar aparține familiei Litovoi, din Murgești, mai jos de Vaslui, iar conducătorul grupului n-ar fi un tânăr cu trăsături cam frumoase, care aduc izbitor cu cele ale domniței Erina Litovoi. Cred că la sud de Dunăre avem un nou actor, care Își va face simțită prezența. În acest moment, căpitanul Oană e căutat de Apărători, de serviciile secrete ale lui Ștefan, de ienicerii lui Mahomed, de Cuceritori și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
pe Mitruț, slujitorul Erinei. Haiducul ieși, aplecându-se să nu lovească cu fruntea pragul de sus al ușii. La scurt timp, se auzi o bătaie ușoară În ușă, iar Mitruț intră, ținându-și respectuos căciula În mâini. - M-ați chemat, domniță Erina... - Ionuț! Ai doi cai odihniți și pregătiți de drum? - Întotdeauna, domniță. - Îi iei pe amândoi. Pleci chiar acum spre Dunăre, treci pe gheață În Țara Românească, nu dai nici o socoteală nimănui, nu ai la tine nici un răvaș. Cum ajungi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
fruntea pragul de sus al ușii. La scurt timp, se auzi o bătaie ușoară În ușă, iar Mitruț intră, ținându-și respectuos căciula În mâini. - M-ați chemat, domniță Erina... - Ionuț! Ai doi cai odihniți și pregătiți de drum? - Întotdeauna, domniță. - Îi iei pe amândoi. Pleci chiar acum spre Dunăre, treci pe gheață În Țara Românească, nu dai nici o socoteală nimănui, nu ai la tine nici un răvaș. Cum ajungi la prima cetate din Moldova, ceri să intri În legătură cu rețeaua de informații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
am găsit. Vom fi la două sute de kilometri la nord față de locul acesta, Într-un sat de haiduci. Avem nevoie de ajutorul Apărătorilor ca să ne Întoarcem În țară. Și de un medic. Totul cât mai repede. Fugi, Ionuț! - Am fugit, domniță! Ușa se Închise, iar tropotul de cal se pierdu În depărtările Înzăpezite ale nopții. Erina rămase În fața ferestrei, privind fulgii care Începeau să cadă. Apoi se Întoarse spre patul În care zăcea Cosmin și Își trecu mâna peste pansamentele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
tronului și spre spătăria mică. În urma lor, străjile Încrucișară halebardele. Era o convorbire la care nimeni nu avea acces. 5 mai 1476, Albești, Moldova Mitruț deschise ușa cu sfială. Înainte de a pleca să scoată herghelia pe pajiștea de pe malul Jijiei, domnița Erina Îi poruncise să vegheze somnul căpitanului Oană și să Îi dea de veste imediat ce se trezea. Ionuț rămăsese singurul slujitor din casa bătrânească de la Albești. Unchiul său, Onofrei, se stinsese În iarna În care căpitanul dispăruse fără urmă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și pieptarul de piele. În picioare avea cizme ușoare, de călărie, din piele de căprioară. Deși păruse a nu lua În seamă intrarea lui Mitruț, căpitanul spuse deodată, cu un glas liniștit: - Pune șaua pe calul cel negru. - Dar, căpitane... domnița Erina a poruncit să mă duc degrabă să o anunț când te trezești domnia ta! Iar de călărit... - Pe calul negru, am spus! Și iute, căci timp nu avem! Mitruț se retrase uimit, căci era prima oară când căpitanul Îi vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
găsi peste trei zile. Cosmin Oană 15 iulie 1476, ora 14.00, Piatra Șoimului, pe Valea Bistriței Cosmin, Îi scriu acum prietenului, nu căpitanului. Am o veste tristă, pe care tu vei hotărâ cum și când i-o vei da domniței Erina. Tatăl ei, logofătul Litovoi, a căzut În luptă, apărând, cu o mână de oameni, retragerea mea În susul Bistriței. Au pierit și alți boieri vechi, credincioși ai mei Încă din primele zile de domnie. Dar moartea lui Litovoi mă Îndurerează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mulțumită. Mini o reținu alături ca să admire bijuteriile vechi din galantarul unui argintar cunoscut. Pe una din acele paftale late de aur masiv, un filigram delicat desena forma unui medalion, pe care îl umplea un smaragd uriaș: o brățară de domniță. Schimbul aurului, vânzarea sculelor vechi era acum un mic trafic fățiș. Aproape nu mai era îngăduit să păstrezi nespeculate astfel de obiecte de preț, să nu te desfaci de ele, pe timpul unei așa de excentrice finanțări, a unui trai așa
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
Mic dicționar deosebit": Cine a fost, ce-a devenit!" de Passionaria Stoicescu stau bine lîngă "Aventurile Bărzăunului" de Dumitru Vacariu, dînd sens și substanță unei colecții ce promite a fi de top. În satul Poiana, mărginit de Dealul Ursului, Stînca Domniței, Peștera Liliecilor, loc numit și Gropnița toponimele sînt semnificative pentru mesajul "subliminal" al arhaicității spațiului, al continuității românității în locuri pe unde va fi poposit Dragoș Vodă -, un grup de copii aflați în vacanță pleacă, într-o zi de duminică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
deja în clasa a VII-a -, echipa face o nouă expediție, la Peștera Liliecilor, în căutarea altei comori; pe drum, ca în basmele cu "încercările" eroilor, traversează o misterioasă (și periculoasă) pădure scufundată într-o mlaștină, trece pe lîngă Stînca Domniței căreia Bărzăunul îi inventează pe loc o legendă de pe vremea năvălirii turcilor în Moldova și ajunge la intrarea în peșteră, în pustiu și sălbăticie: și de această dată comoara rămîne a fi descoperită altădată, în "porțile de întuneric din inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]